Τρίτη 3 Απριλίου 2012

Χρόνια δίσεκτα παιδιά μου...



Μια διήγηση της Ε. Σ. για το blog μας...

"Μη φανταστείτε ότι η Ευρυτανία τη δεκαετία του ‘50 ήτανε όπως την ξέρετε σήμερα. Φτώχεια και κακό να δει τότε το μάτι σας! Βέβαια προτού τον πόλεμο τα χωριά μας ήταν αλλιώς. Υπήρχε ζωή, κόσμος και παραγωγή. Μπορεί να μην είχαμε πλούτη αφού ο τόπος μας ήταν μικρός και φτωχικός αλλά τα κουτσοκαταφέρναμε. Μετά ήρθε ο φασισμός, μάς κάψανε κι οι Γερμανοί και πάει, καταστραφήκαμε. Ύστερα έπιασαν δουλειά οι «εθνικόφρονες» που μας καταδίωξαν και μας ξερίζωσαν εντελώς. Με τον «επαναπατρισμό», το 1950, τότε γυρίσαμε ξανά στα χωριά μας.
Στον εμφύλιο, που λέτε, αδειάσανε σχεδόν όλα τα χωριά της Ευρυτανίας. Ο κυβερνητικός στρατός και οι μαύροι μας έδιωξαν κακήν κακώς για να μη βρίσκουν οι αντάρτες αποκούμπι και τροφές. Είναι αλήθεια ότι τα περισσότερα χωριά είχαν μεγάλη παράδοση στην αντίσταση και τον αγώνα και γι’ αυτό το κράτος και οι Αγγλοαμερικανοί μάς έβλεπαν με μισό μάτι. Μας κάνανε πέρα, μάς εκτοπίσανε και τα χωριά ερημώσανε, ρήμαξαν. Τότε άλλοι χωριανοί πήγαν στην Αθήνα, άλλοι στο Αγρίνιο κι όπου αλλού βάζει ο νου σας. Ξεριζώθηκε ο κοσμάκης έτσι απροειδοποίητα αφού αιφνιδιαστικά και μέσα σε λίγες ώρες τον αποδιώξανε και δεν πρόλαβε να πει όχι "κιχ" μα μήτε κουτάλι να πάρει που λέει ο λόγος.

Όσοι είχανε και αυτό το... κουτάλι, γιατί υπήρχαν κι εκείνοι που τους είχανε κάψει πριν από δυο-τρία χρόνια οι Γερμανοί και ήτανε από τότε κατεστραμμένοι. Όπως εμάς που μας κάψανε το σπίτι μας, ένα ωραίο πέτρινο δίπατο που ήτανε στολισμένο με όμορφα πράγματα από την Κωνσταντινούπολη όπου πήγαιναν παλιότερα οι παππούδες μας και μας τα είχανε φέρει από εκεί. Σπίτι από τα καλά, κουκλί! Είχε μια πέτρινη αυλή με μια κρεβατίνα από πάνω, ενώ άφθονα νερά έτρεχαν σε αυλάκια έξω και γύρω από το σπίτι και ποτίζανε παραδίπλα τους κήπους και τα χωράφια μας.

Πριν την καταστροφή; Eίχαμε «όλου του κόσμου τα καλά»: Καλαμπόκια, φασόλια, πατάτες, κρεμμύδια, ντομάτες, σκόρδα, πιπεριές, όλα τα κηπευτικά, φρούτα, μα και κάμποσα ζώα. Και όμως από όλο το νοικοκυριό μας κι από εκείνο το ωραίο σπίτι δεν έμεινε τίποτε όρθιο, ούτε ένα τοιχάκι, ούτε μια κλωστούλα! Μας τα έκαψαν όλα οι ναζήδες! Μονάχα κάτι τσουκαλάκια που πρόλαβαν και τα έβαλαν σε μια αχυρώνα οι γονείς μου, μόνο αυτά γλίτωσαν! Και τώρα κοιτάξτε που οι Γερμανοί αφεντάδες μάς ζητάνε και τα ρέστα, αντί να πληρώνουν το λαό μας ως τον αιώνα τον άπαντα για όσα μας προξένησαν!

Επιστρέψαμε, λοιπόν το '50, αλλά να γνωρίζετε ότι δεν γύρισαν όλοι πίσω. Γιατί πολλοί αγωνιστές αναγκάστηκαν κι έφυγαν στα ανατολικά κράτη όπως ο αδερφούλης μου, άλλοι ήταν καταδιωγμένοι με εξορίες και φυλακές, ενώ κάποιους τους σκοτώσανε άδικα οι παρακρατικοί φονιάδες όπως το δικό μας τον πατέρα κι έτσι απομείναμε ορφανά τα αδέρφια. Αρκετοί ακόμα παρέμειναν στις πόλεις και δεν ξαναήρθανε. Σκορπίσαμε. Τίποτε πια δεν ήταν όπως παλιά…

Οπότε τα χωριά στην Ευρυτανία άλλα ήτανε παρατημένα κι άλλα κατεστραμμένα. Έπρεπε να ξαναστήσεις νοικοκυριό από την αρχή. Ήταν τάχα η "βοήθεια" της Ούντρα. Τι βοήθεια δηλαδή, δίνανε στις κοινότητες κάτι παλιοκουβέρτες, κάτι ψευτορουχάκια και γάλα σε σκόνη. Τα καλύτερα απ’ αυτά τα κρατούσανε οι πρόεδροι και τα πιο παρακατιανά τα δίνανε αλλού. Αυτά γίνονταν, αλλά εδώ θα μου πείτε κατακλέβουν το σύμπαν ολόκληρο τώρα, δεν θα κράταγε και τότε το κατιτίς του ο κάθε προεδράκος; Τις πιο πολλές φορές η διανομή γινόταν με πολιτικά κριτήρια "εθνικοφροσύνης", ποιοι τους ήτανε αρεστοί!

Γυρίσαμε, που λέτε, και δεν υπήρχε τίποτα. Μερικοί που είχανε συγγενείς στην ξενιτειά λάβαιναν κάτι. Ε, τότε κάτι είχαμε ψευτολάβει κι εμείς. Λίγα ρούχα… Και τότε άρχισε η μάνα μου να τα δίνει κι αυτά από δω κι από κει : Ένα παλτό το ‘δωσε σε ένα ξυλουργό για να της φτιάξει ένα τραπεζάκι, ένα παντελόνι για να κάνει ένας άλλος μάστορας μια σκαφούλα που να ζυμώνει το ψωμί μας ή ένα σακάκι για να σιάξει ο παραάλλος ένα πλαστήρι για να ανοίγει τα φύλλα για την πίτα! Κι έτσι τα 'δωσε όλα στους φτωχούς τεχνίτες για να στηθεί κάπως ξανά το σπιτικό μας. Τι σπιτικό; Ένα καλυβάκι που το είχανε στήσει λίγοι καλοί φίλοι του αείμνηστου πατέρα μου μετά το χαμό του για να στεγαστεί η γυναίκα του και τα ορφανά.

Έτσι ήτανε η ζωή και η μάνα μου η αγωνίστρια πολεμούσε για να μας μεγαλώσει. Μετά με τον καιρό άντε να πάρουμε ένα γουρουνάκι για τα Χριστούγεννα, δυο τρία κατσικάκια για το γάλα κι αργότερα ένα γαϊδουράκι. Με πολύ κόπο ο κόσμος ξανάρχισε να σκάβει και να φυτεύει μερικά χωραφάκια: το φθινόπωρο με σιτάρι, το καλοκαίρι με καλαμπόκι, με φασόλια κι ότι άλλο. Έτσι κάπως ξαναξεκινήσαμε. Κι εμείς και ο περισσότερος ο κόσμος. Χίλια βάσανα περάσαμε μπας και μπορέσουμε να ορθοποδήσουμε. Τι νομίζετε. Υπήρχε φτώχεια μεγάλη γι’ αυτό και ξενιτευτήκανε αργότερα και τόσα παιδιά. Για να βοηθήσουν και την υπόλοιπη την οικογένεια. Έτσι ήτανε η δεκαετία εκείνη.


Χρόνια δίσεκτα παιδιά μου… "


20 σχόλια:

dimitris είπε...

Ευρυτανα ιχνηλατη καλημερα, καλα και αγια ειναι οσα γραφει η καλη κυρια, ΑΛΛΑ, ηξεραν τον εχθρο, μα ο γερμανος, μα ο δοσιλογος-συνεργατης, μα μετεπειτα ο αγγλοδουλος στρατος, ΗΞΕΡΑΝ, λεγανε μεσα τους, αιντε, θα περασει και αυτο, σκυβαν το κεφαλι, περναν το τσαπι και αργατευαν την γη, ο εχθρος ηταν ΟΡΑΤΟΣ και ο πολυς κοσμος ειχε εγνοια τον διπλανο του.

Σημερα, γιατι παλι δισεκτα ειναι τα χρονια, μολις και μετα βιας, ο πολυς κοσμος, ΞΕΧΩΡΙΖΕΙ ''ΑΧΝΑ'' ΤΟΝ ΕΧΘΡΟ, εναν εχθρο που ηρθε μεσα στα σπιτια μας χωρις να τα καψει----''αυριο''-''μεθαυριο'', θα τα κατασχεσει----μπηκε μεσα στο μυαλο μας και μας ειπε οτι ειμαστε ''ευρωπαιοι'' και ξεχασαμε, ηθη και βαρεθηκαμε σαν παλια τα εθιμα μας---μπας κλας, το ειπανε οι διαφοροι ''κλικανθρωποι''---ΤΩΡΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΓΕΜΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΑΣ ΜΕ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ, ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΟΥΜΕ Ο ΕΝΑΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΑΙ Ν'ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ, για να μην πανε χαμενες οι ιστοριες σαν της καλης γυναικας, της ΚΥΡΙΑΣ Ε.Σ. και εχουμε παρα πολλες τετοιες ιστοριες...

λεύτερος είπε...

Συγκλονιστική αναφορα!!
Απο τους λογους που αγαπάω τοσο πολυ αυτό το blog

dimosf είπε...

Τι τράβηξε αυτός ο τόπος, τι τραβήξανε αυτοί οι άνθρωποι!! Όταν ακούω ή διαβάζω τέτοια σκέφτομαι πόσο περισσότερο υπεύθυνη είναι η γενιά μου για την κατάντια αυτού του τόπου. Αντί να στηριχθούμε σε αυτά που τράβηξαν με τους αγώνες τους οι πατεράδες μας και να δώσουμε ένα άλμα να πάμε τον τόπο ακόμα πιο μπροστά εξαργυρώσαμε ότι είχαμε από αξιοπρέπεια και κληρονομιά για ένα 4Χ4, ένα κινητό, μια καλοπέραση! Σκέτη θλίψη.
Σε ευχαριστώ φίλε για τη μεταφορά εδώ της θαυμάσιας αφήγησης της Ε.Σ. την οποία όχι μόνο ευχαριστώ αλλά ευγνωμονώ!

kapetandiamantis είπε...

ΟΙ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ ΨΥΧΗΣ, ΕΜΠΕΙΡΙΩΝ, ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ, ΑΓΩΝΩΝ, ΙΣΤΟΡΙΑΣ.
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ.

BloG-_o_-SatIRuS είπε...

Δίσεκτα πάλι είναι. Μπορεί να μας ξεγελάν λιγάκι τα τεχνολογικά μέσα που κάποια από αυτά μας "βοηθάνε" να κλειστούμε πιο βαθιά μες στον μικρόκοσμό μας, αλλά όποιος βγάλει το κεφάλι του λίγο παρά έξω βλέπει πόσο δίσεκτα είναι. Και θα έρχονται πάντα τα δίσεκτα, όσο μπορούν να τα φέρνουν εκείνοι που κρατούν τον έλεγχο στα χέρια τους και για όσο τους συμφέρει. Με άλλη μορφή πιθανώς, αλλά με τα ίδια τραγικά αποτελέσματα. Μακάρι καποτε να μας γίνουν μαθήματα τα παθήματα και να μας βοηθήσουν να πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας.
Πολύ αληθινή διήγηση.
Καλημέρα

John Kalantzis είπε...

Συγκινητική αφήγηση και αλήθειες που καίνε!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Τι όμορφο κείμενο..φοβάμια οτι θα ζήσουμε μέρες από αυτές που μας έλγαν σε διηγήσεις οι γιαγιάδες μας.

Effie's Sweet Home Designs είπε...

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΟΜΟΡΦΗ ΕΥΡΥΤΑΝΙΑ!
ΠΟΛΥΠΑΘΗ ΗΤΑΝ ΚΑΙ
ΞΕΧΑΣΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ....ΜΗΝ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΚΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΕΔΩ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΕΡΑΣΑΝ ΠΟΛΛΑ....ΚΙ Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΘΕΙΟΣ ΠΗΓΕ ΣΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ...ΑΣΕ ΤΙΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΜΦΥΛΙΟ...20 ΧΡΟΝΩΝ ΠΑΛΛΙΚΑΡΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΤΟ ΒΡΗΚΑΝ ΟΙ ΣΦΑΙΡΕΣ ΤΟΥΣ...ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΚΙ ΕΓΩ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΓΕΝΙΕΣ ΔΕΝ ΘΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΑΠΟ ΠΡΩΤΟ ΧΕΡΙ...

άγριο κυκλάμινο είπε...

Ευρυτάνα ιχνηλάτη μας συγκίνησες για μια ακόμη φορά και μας θύμισες με την ιστορία της κυρίας Ε.Σ. ότι ο λαός μας είναι γεμάτος από τρανταχτές εμπειρίες που θα πρέπει πραγματικά να μας κρατάνε συνδεδεμένους με το παρελθόν.

Οι άνθρωποι μας θα έπρεπε να είχαν ήδη δικαιωθεί από το γερμανικό κράτος για τα στυγερά εγκλήματα των φασιστών προγόνων του και όχι να είμαστε θεατές σε αυτό το ακραίο θέατρο του παραλόγου που παίζεται σήμερα βλέποντας τους άθλιους κυβερνώντες με σκυμμένο το κεφάλι μπρος στα αφεντικά τους να παραδίδουν τη χώρα και ένα λαό με ιστορία αιχμάλωτους στους ευρωπαίους τοκογλύφους.

Και βέβαια η γενιά μας θα πρέπει να αισθάνεται περήφανη για τους γονείς μας και για τους παππούδες μας που ενώ πέρασαν όλα αυτά τα αδιανόητα για εμάς σήμερα δεινά, κατάφεραν και αναγεννήθηκαν κυριολεκτικά μέσα από τις στάχτες τους και με αγώνες και αίμα δημιούργησαν ένα επίπεδο ζωής και για εμάς. Ομως εμείς, πως περιφρουρούμε αυτές τις κατακτήσεις που μας κλέβουν σε μηδέν χρόνο; Που είμαστε, μήπως κλεισμένοι στα καβούκια μας παρακολουθώντας τη ληστεία; Τι άλλο περιμένουμε να μας συμβεί; Πρόσφατα πήγαν να χαρατσώσουν τους Ιρλανδούς με 100 ευρώ για κάθε σπίτι τους και μόνο το 45% πήγε να το πληρώσει. Η πλειοψηφία αντέδρασε. Και εδώ στήθηκαν οι περισσότεροι στις ουρές στα ταμεία, μπας και δεν προλάβουν!!!! Αφήσαμε μόνους τους χαλυβδουργούς να βγάλουν το φίδι από την τρύπα αντί να τους ακολουθήσουμε όλοι. Πότε επιτέλους θα ξυπνήσουμε και θα πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας. Εύχομαι μόνο να μην είναι πολύ αργά. Πολύ ανθρώπινη και αληθινή η διήγηση να στείλω κι εγώ μια αγκαλιά σε αυτή την κυρία.

ένας στρατολάτης είπε...

Κι έπειτα κλαίμε τα δικά μας πάθη. Αλλά θα μου πεις, εκεί έχουν σκοπό πάλι να μας στείλουν, ίσως τα σημερινά βάσανα νά'ναι μόνο το εισιτήριο.
Αλήθεια, νομίζω πως αυτή η διήγηση δίει και μια εξήγηση στο γιατί πια η Ευρυτανία ψηφίζει συντηρητικά. Φαντάζομαι γιατί τους αριστερούς τους ξαπόστειλε όλους το παρα-κράτος σε πόλεις και ξενιτιές.

Φυσιολάτρης! είπε...

Tα λόγια αυτής της γυναίκας.....είναι μαχαιριά στο κράτος των δωσίλογων που με τις εντολές των αμερικανών και βρετανών προστατών του διέλυσε τα νοικοκυριά και τα χωριά της επαρχίας για να κάμψει το αντιστασιακό αντάρτικο!!!!!!Πως ξεκίνησαν πάλι αυτοί οι άνθρωποι, χαροκαμένοι και μέσα από τα ερείπια!!!!Αλλά τα κατάφεραν!!!!Ματωμένη Ευρυτανία, πόσα έχεις να καταγγείλεις!!!!!!

Π. ΑΚΡΙΔΑΣ είπε...

Υπέροχο!!!Νόμισα πως διαβάζω Λουντέμη

blackbedlam είπε...

Γλαφυρή αφήγηση.
Η ανθρωπότητα είναι αλήθεια πέρασε πολλές δοκιμασίες και η κάθε εποχή έχει να επιδείξει την δική της πορεία προς τα εμπρός.
Και πάντα είναι οι λαοί που παθαίνουν και ματώνουν για να αναστήσουν τη ζωή.
Για να τραβήξουν μπροστά, μέσα από δεινά μέσα από αγώνες,από πολέμους, επαναστάσεις, τραγωδίες.
Σήμερα ξανά η ανθρωπότητα και ο δικός μας ο λαός, καλείται για τα συμφέροντα μια χούφτας κεφαλαιοκρατών, να υπερασπιστεί την "ζωή", να την κρατήσει ζωντανή.
Φοβάμαι ότι αυτά που θα ζήσουν τα νέα παιδιά, θα είναι εφιαλτικά και ίσως χειρότερα από αυτά που έζησαν οι προηγούμενες γενιές.
Σκεφτείτε ότι τότε οι επιστήμες και οι τέχνες δεν βρίσκονταν στο επίπεδο της σημερινής εξέλιξης. Ο πλούτος που μπορεί να παραχθεί σήμερα είναι υπέρ αρκετός για να ζήσει η ανθρωπότητα και να ευημερίσει.
Σήμερα υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις.
Και είναι αυτές που τις σχεδιάζουν και τις παράγουν οι εργαζόμενοι του νου οι χειρώνακτες,οι εργάτες της γης και το ξέρουν, το έχουν ήδη με τον ένα τρόπο ή με τον άλλο βιώσει,έστω ζώντας μέσα σε μια εικονική πραγματικότητα.
Πώς αυτός ο κόσμος θα πισωγυρίσει, πως από την εποχή της επιστήμης και της τεχνολογίας θα επιστρέψει στον Μεσαίωνα;
Με καθημερινούς αγώνες πρέπει να στήσουμε μέτωπο πάλης και αγώνα ενάντια σε όποιον επιβουλεύεται αυτές τις κατακτήσεις.
Καλή δύναμη, μακρύς ο δρόμος ας ανοίξουμε το βήμα.

doctor είπε...

Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΠΟΥ ΕΠΕΛΕΞΕΣ ΤΑΥΤΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΜΕ ΤΗ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΓΙΑΤΙ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΑΠΟΠΝΕΕΙ ΤΗ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΗ ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΠΑΛΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΑΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΠΑΨΕ ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΕΚ ΝΕΟΥ ΤΗ ΖΩΗ ΠΟΥ ΤΟΥ ΛΕΗΛΑΤΗΣΑΝ ΟΙ ΚΑΤΑΠΙΕΣΤΕΣ ΤΟΥ.
ΤΑ ΕΡΕΙΠΙΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΞΑΝΑΠΑΡΟΥΝ ΜΟΡΦΗ ΚΑΙ Ο ΠΟΝΟΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ, ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΜΗ ΣΚΥΒΕΙΣ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ. ΙΣΩΣ ΑΥΤΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΟ ΔΙΔΑΓΜΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΤΑΛΑΜΠΑΔΕΥΤΕΙ ΚΑΙ ΣΕ ΕΜΑΣ.

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

Mία παρέμβαση στην όμορφη συζήτησή μας.

Οι μαζικές εκτοπίσεις των πληθυσμών της επαρχίας είναι μία αρκετά άγνωστη σελίδα στη σύγχρονη ιστορία του τόπου μας. Ήταν αποτέλεσμα Αμερικάνικης παρέμβασης-σχεδίου, το οποίο εφάρμοζαν και οι Άγγλοι στις κατεχόμενες αποικίες τους, και το οποίο φυσικά υιοθέτησαν αμέσως οι εγχώριοι κολαούζοι τους. Ένα σχέδιο που επεδίωκε την πλήρη απομόνωση και αποκοπή των Ανταρτών του ΔΣΕ από τις βάσεις στήριξής τους στην ύπαιθρο, ώστε να δημιουργηθούν "νεκρές ζώνες" και να διευκολυνθεί έτσι η συντριβή του κινήματος.

Βάση αυτού του αμερικανόπνευστου σχεδίου από το 1947 ώς το 1949 μετακινήθηκαν περίπου 1.000.000 (!!!) χωρικοί, δηλαδή ξεσπιτώθηκε βίαια από τις λεγόμενες "ύποπτες περιοχές" σχεδόν το 25% του αγροτικού πληθυσμού της υπαίθρου. Μιλάμε για νέα προσφυγιά. Σε περιοχές όπως η Ευρυτανία η οποία ήταν άκρως ύποπτη λόγω και του παρελθόντος της στο 1ο αντάρτικο, το φαινόμενο του ξεριζωμού πήρε ισοπεδωτικές διαστάσεις. Αυτά που τόσο παραστατικά μας διηγείται η κυρία Ε.Σ. είναι πολύ αληθινά. Υπήρχε αυστηρή διαταγή άμεσης εκκένωσης των χωριών! Όποιοι επιχειρούσαν να μείνουν θα... "εθεωρούντο ύποπτοι συνεργασίας με τους αναρχικούς εξτρεμιστάς"!!! Τι να πρωτοπάρουν αυτοί οι άνθρωποι μαζί τους; Σχεδόν τίποτε. Έδιωχναν τους χωρικούς με το ζόρι, τα σπίτια έμειναν ορθάνοιχτα με τα νοικοκυριά τους έρμαιο στους ανενόχλητους παρακρατικούς φασίστες που αλώνιζαν από δίπλα για πλιάτσικο. Έμειναν έτσι χωριά- αληθινά φαντάσματα για χρόνια!

Όλους αυτούς τους ξεριζωμένους ανθρώπους το επίσημο κράτος και η προπαγάνδα του τους βάφτισε "συμμοριόπληκτους"! Και όλα αυτά τα καραβάνια της δυστυχίας κατέληξαν σε στρατοκρατούμενες περιοχές στις παρυφές διάφορων μεγάλων πόλεων, ζώντας σε ελληνικού τύπου "φαβέλες" και καταυλισμούς-γκέτο, μέσα σε άθλιες συνθήκες και κάτω από τον έλεγχο των χωροφυλάκων και του στρατού. Παράλληλα ένα τμήμα αυτών των ανθρώπων αποτέλεσε φτηνό υλικό εκμετάλλευσης από μεγαλοεργοδότες και άλλους επιτήδειους. Πολλές τραγικές ιστορίες γράφτηκαν στους χώρους συγκέντρωσης των εκτοπισμένων.

Τα χωριά πράγματι ρήμαξαν, οι καλλιέργειες καταστράφηκαν, τα σπίτια ερειπώθηκαν, τα νοικοκυριά διαλύθηκαν και με το γυρισμό (όσων τέλος πάντων γύρισαν) την άνοιξη του 1950 οι αγρότες της υπαίθρου βρέθηκαν μπροστά σε μια πραγματική καταστροφή της οικονομικής και κοινωνικής δομής του τόπου.

Αυτά εν συντομία και καλή συνέχεια περαιτέρω...

Aris είπε...

Διηγησεις που κοβουν την ανασα. Αυτες ειναι οι πικρες μα αληθινες ιστοριες των γονιων μας και των γεροντων μας στα ορεινα χωρια της βασανισμενης Ελλαδας. Συγχαρητηρια που τις βγαζετε απο την αφανεια για να μαθαινουμε τι συνεβη απο ολους εκεινους που πλουτισαν, πηραν αξιωματα και μερικοι κυβερνησαν κιολας, πατωντας πανω στην εκμεταλευση του φτωχου λαου. Παλι οι ξενοι και ντοπιοι τυραννοι μας θελουν ειλωτες και σκλαβους. Ας εχουμε τα ματια μας ορθανοιχτα και ας παιρνουμε μαθηματα.

sofia είπε...

" Κι ήρθανε χρόνοι δίσεκτοι και μήνες οργισμένοι" πάλι. Μόνο που οι άνθρωποι τότε ήταν σκληραγωγημένοι και άντεχαν και βοηθούσαν ο ένας τον άλλο, γιατί είχαν μάθει να περπατούν στα αγκαθοτόπια και είχαν ένα μέτρο του καλού και του κακού, του δίκαιου και του άδικου. Σήμερα, οι περισσότεροι,αφού μετατράπηκαν πρώτα σε ζυμάρια που πλάστηκαν εύκολα τόσα χρόνια και ξέχασαν ποιοι ήταν, θέλησαν να αλλάξουν εικόνα και πολλοί πούλησαν και την ψυχή τους για μια θέση στο σύστημα. Εξαργυρώθηκαν πολλά αξιοπρέπεια, τιμή, φιλία, αξίες και ιδανικά.Και τώρα;
"Πρὸς τὸ παρόν, στὸν παλιὸ δρόμο ποὺ λέγαμε, ὑψώνεται
ἡ Τράπεζα Συναλλαγῶν
- ἐγὼ συναλλάσσομαι, ἐσὺ συναλλάσσεσαι, αὐτὸς συναλλάσσεται-
Τουριστικὰ γραφεῖα καὶ πρακτορεῖα μεταναστεύσεως
-ἐμεῖς μεταναστεύουμε, ἐσεῖς μεταναστεύετε, αὐτοὶ μεταναστεύουν-
Ὅπου καὶ νὰ ταξιδέψω ἡ Ἑλλάδα μὲ πληγώνει, ἔλεγε κι ὁ Ποιητὴς..."
(Μ.Αναγνωστάκης)

Την καλησπέρα μου

PHOTO ΤΙΤΛΟΙ είπε...

Η ανάρτηση είναι αξιέπαινη. Εύχομαι να αναδεικνύετε συχνότερα τέτοιας σημαντικής αξίας θέματα που αναφέρονται στις μνήμες του λαού μας, μέσα από τα λόγια των ίδιων των ανθρώπων που τα έζησαν.

Ηθελα όμως να σημειώσω και το εξής.

Σήμερα ένας άνθρωπος αυτής της βασανισμένης γενιάς, ένας συνταξιούχος, έβαλε τέρμα στη ζωή του αυτοκτονώντας μέσα στο Σύνταγμα. Προηγουμένως σε γραπτό του μύνημα κατήγγειλε την πολιτική της φτώχειας και της εξαθλίωσης που τον οδήγησαν αυτοί που ξέρουμε. Ολοι τα είδαμε και τα διαβάσαμε. Ισως και αυτός κάποτε να πέρασε δύσκολα και να στάθηκε. Ομως δεν άντεξε αυτή την κατάληξη της αθλιότητας που του επεφύλαξαν στα στερνά του.

Νομίζω ότι με ένα τρόπο συνδέονται με την αφήγηση που έβαλες.

Ευχαριστώ.

magda είπε...

Πολύ αληθινή και συγκινητική η αφήγηση.
Τα έχω ακούσει κι εγώ από διηγήσεις.Έτσι πάλευε ο κόσμος, δύσκολα και επιβίωσε.
Σου στέλνω τις ευχές μου για καλό Πάσχα, με υγεία και ειρήνη.

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Ε.Σ. για την πολύτιμη αφήγηση στο blog μας.

Επίσης ευχαριστούμε όλους τους φίλους και τις φίλες για τις εξαιρετικές παρεμβάσεις σας.

Γιατί τίποτε δεν πρέπει να ξεχνιέται από όσα οφείλουμε να θυμόμαστε...