Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2012

Το Συμπεθερ(ι)κό




Σε μία από τις δυτικές πλαγιές του επιβλητικού Βελουχίου (2315 μ.) μεγάλοι συνεχόμενοι βράχοι διαφορετικού ύψους χαρακώνουν κάθετα τη βουνοπλαγιά σχηματίζοντας μία απόκοσμη φιγούρα που μοιάζει σαν ανθρώπινη πομπή που ανηφορίζει τη ράχη του βουνού!
Είναι το λεγόμενο «Συμπεθερικό» ή «Συμπεθερκό» στη ντοπιολαλιά! Καλύτερα, «το μαρμαρωμένο συμπεθερικό» έτσι όπως μας το διηγούνταν οι γιαγιάδες και οι παππούδες μας στα παλιά εκείνα παραμύθια που έγιναν ένα με τις μνήμες μας και την παράδοση του τόπου μας, εξάπτοντας όχι μόνο τη φαντασία αλλά και διδάσκοντας με το δικό τους μαγικό τρόπο τι πρέπει να αποφεύγουμε σε τούτη τη ζήση! 
Κάποτε, λένε, έγινε στο Καρπενήσι ένας γάμος. Νύφη η μονάκριβη κόρη μιας χήρας μάνας και γαμπρός ένας νιός από το Στένωμα. Σύμφωνα με το έθιμο της εποχής, το σόι του γαμπρού (γονείς, αδέρφια, παππούδες, γιαγιάδες, θειοί, ανίψια, νουνοί και κουμπαριά-το συμπεθερικό που λέμε) πήρε μετά το γάμο τα νεόνυμφα για να επιστρέψουν πίσω στο χωριό του γαμπρού στο Στένωμα, όπου εκεί θα στέριωναν το σπιτικό τους. Προτού φύγουν, η φτωχή μάνα προίκισε για τη νέα της ζωή την κόρη με ότι είχε και δεν είχε. Πλουμιστά κεντίδια, υφαντά, ρούχα, χάλκινα σκεύη και άλλα καλούδια! Όλο το μικρό βιός της, τον κόπο μιας ζωής, το ‘δωκε με την καρδιά της η φτωχομάνα στο παιδί της, δίχως στιγμή να βαρυγκομήσει. Όμως η πλεονέχτρα κόρη φρόντισε να μην αφήσει τίποτε στο πατρικό της. Τα σήκωσε όλα, μέχρι και τη γίδα πήρε μαζί της! Κι έτσι το καλυβάκι της μάνας απόμεινε πιο φτωχό από πρωτύτερα. Μονάχα μια κλώσα κάπου ξέμεινε για να της κάνει κανένα αβγουλάκι. Το συμπεθερικό φόρτωσε ούλα τα προικιά και τα στολίδια στα μουλάρια και κίνησε με τραγούδια και χαρές για τον προορισμό του διαβαίνοντας μέσα από το Βελούχι. Μπροστά ο γαμπρός και η νύφη, έπειτα οι γονείς και οι κουμπάροι, ύστερα κατά σειρά ηλικίας οι γεροντότεροι συγγενείς και ξοπίσω οι νιότεροι και τα παιδιά.
Εδώ που είναι σήμερα η βραχοσειρά, στον ανήφορο της Ιτιάς, η νύφη θυμήθηκε πως είχε ξεχάσει να πάρει μαζί της… και την κότα! Σταμάτησε λοιπόν τη γαμήλια πομπή καταμεσίς του βουνού κι έστειλε πίσω άνθρωπο, με διάτα να πάρει από τη μάνα της και κείνη την έρμη την κλώσα που της είχε απομείνει. Πάει λοιπόν ο σταλμένος και ζήτησε από τη γριούλα ότι τον είχε ορμηνέψει η αχάριστη νύφη. Στέναξε η μάνα, βόγκηξε από την αγανάκτηση και το παράπονο, αλλά την έδωσε και την κοτούλα της. Δεν άντεξε όμως την πίκρα της αχαριστίας και τότε ξεστόμισε βαριά κατάρα: «ανάθεμά τους, πέτρες και λιθάρια να γίνουν όλοι τους»! Κάποια... "ανώτερη δύναμη" που άκουσε το παράπονο της δόλιας μάνας, της έκαμε το χατίρι και μαρμάρωσε όλο το συμπεθερικό εκεί επάνω στο άγριο βουνό. Κι έμειναν παντοτινά έτσι «πετρωμένοι», από τον μεγαλύτερο ως το μικρότερο, για να θυμίζουν πως η πλεονεξία και το άδικο πληρώνονται βαριά σε τούτο τον τόπο!  



21 σχόλια:

λεύτερος είπε...

Πολυ ωραίο ιχνηλατη!
Η λαική παραδοση πάντα εχει τη δικη της χάρη!.

VAD είπε...

Να κεντρίσω κι απο δω τη φαντασία σου;
Τα νερά του Νείλου να κατεβαινουν μέσα από τη λαγκαδιά της φωτογραφίας!!!

Hfaistiwnas είπε...

Ωραία ιστορία..

Μαρίνα Διαμαντοπούλου είπε...

Καλημέρα Ιχνηλάτη! Καταπληκτική η εικόνα με τον βραχώδη σχηματισμό στο Βελούχι, αλλά κι ο λαϊκός θρύλος που διδάσκει...απλά.. με αξίες και νοήματα...και προσπαθεί να δώσει εξηγήσεις στα φυσικά φαινόμενα...! Πραγματικός πλούτος είναι όλα αυτά....!

Ange Alexiou είπε...

Καλημέρα Ιχνηλάτη. Τι όμορφες αυτές οι προφορικές παραδόσεις!
:)

doctor είπε...

ΑΠΟ ΠΑΙΔΙ ΘΥΜΑΜΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΔΙΗΓΗΣΗ. ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΠΟΥ ΜΕ ΤΗ ΓΡΑΦΙΔΑ ΣΟΥ ΔΙΑΣΩΖΕΙΣ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ ΛΑΙΚΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ.

dimosf είπε...

Εντυπωσιακή παράδοση, εξαιρετική η γραφή σου. Και το τοπίο υπέροχο!!

dimitris είπε...

Ευρυτανα ιχνηλατη χαιρεται, σκληρη μανα, αυτη του μυθου σου, καμμια σχεση με την μανα του αλλου μυθου, εκεινη που της πηρε την καρδια ο γιος της και οταν σκονταψε και επεσε, η καρδια της μανας, τον ρωτησε αν χτυπησε.
Εχει μυθους-παραδειγματα, διδαγματα η χωρα μας, αλλα λιγοι τα θυμουνται.
Εσυ με τις ωραιες αναρτησεις σου, διδασκεις, ΤΙΜΗ ΜΑΣ!!!

akrat είπε...

τι σου κάνει η παράδωση τελικά...

μαγεία και φαντασία...

ο ορθολογισμός στα τελευταία του...

Aris είπε...

Παλιοφιλε, εσυ που ξερεις τη διαδρομη , πες μας να ανεβασουμε προς τα εκει την Τροικα και τους βασταζους της, να τους πετρωσουμε μπας και ησυχασουμε απο δαυτους!

Διαχειριστής είπε...

Καταπληκτική ιστορία! Άκου τώρα τι σκέφτηκαν για να παρομοιάσουν αυτή τη σειρά με βράχια!

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

Φίλες και φίλοι,
η τραχύτητα και η άγρια ομορφιά του ακατέργαστου Ευρυτανικού τοπίου σίγουρα εξάπτει τη φαντασία.
Και ο λαός με την ξεχωριστή ευστροφία που τον διακρίνει φροντίζει να περνά -μέσω των μύθων και της παράδοσης- και εκείνα "τα μηνύματα" που κρίνει πως πρέπει να γίνουν αντιληπτά!

Καλή συνέχεια στα όμορφα σχόλιά σας...

Φυσιολάτρης! είπε...

Εγώ πάντως συντάσσομαι στο πλευρό της μάνας!!!!!!!Κατάρα στην απληστία και στην εκμετάλλευση!!!!!!!!

Ευρυτάνα ιχνηλατείς με άριστο τρόπο την παράδοση!!!!!!Γράφεις πολύ υπέροχα......και έτσι αναδεικνύεις καταπληκτικά τα θέματα σου!!!!!!

Ανώνυμος είπε...

Το υπέροχο που είναι όταν το βλέπεις (ακόμα και από φωτογραφία)!Λες και έχουν μπει μια μια η πέτρες με το χέρι!

Και η ιστορία πολύ ωραία!

Ξέρουμε όμως πέρα από την ιστορία ποιος και γιατί το έφτιαξε αυτό??
(είμαι ολίγον περίεργος)

Σας χαιρετώ

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

Γεωμορφολογικό φαινόμενο είναι.
Η άγρια Ευρυτανική Φύση είναι "ο κατασκευαστής"!

xristin είπε...

Και την κότα καλέ;
Καλά να πάθει το συμπεθερικό!
Χα!

Τακης είπε...

Φίλε Ιχνηλάτη η παράδοση γνωστή, η φωτογραφική απεικόνιση όμως απίστευτο τεκμήριο της αχαλίνωτης φαντασίας του λαού μας.Συγχαρητήρια!

BloG-_o_-SatIRuS είπε...

Και το φαινόμενο θεαματικό, με τις ωραίες φωτογραφήσεις του, και η ιστορία απίθανη!!
Καλησπέρα

Αλέξανδρος Φλώτσιος είπε...

Να μάθουμε τη διαδρομή για να στείλουμε τους ΄΄Ελεγκτές ΄΄ να γίνουν πέτρες !Μια ακόμη θαύμασια ανάρτηση Ευρυτάνα Ιχνηλάτη !

άγριο κυκλάμινο είπε...

Βρε ιχνηλάτη βαλτός είσαι? Εκεί που σκεφτόμουνα να κάνω τη διαδρομή από το Βελούχι και να πάω κατά το χωριό για να πάρω από μια θείτσα μια γάστρα που μου είχε τάξει, άντε τώρα εγώ να πάρω την απόφαση και να περάσω από αυτά τα μέρη. Φύλαγε καλίτερα τα ρούχα σου, ποτέ δεν ξέρεις!

Με τη φανταστική περιγραφή σου και τις φωτογραφίες σου ζωντάνεψες ξανά ένα θρύλο που οι δικοί μας μας το διηγούταν σαν παραμύθι όταν είμασταν μικρά παιδιά. Η παράδοση μας είναι πολύ πλούσια και μέσα από αυτή βγαίνουν πολλά χρήσιμα διδάγματα που είναι πάντα επίκαιρα στην καθημερινή ζωή, αλλά παίρνουμε και ιδέες και για κάθε περίσταση όπως π.χ. έγραψαν κάποιοι φίλοι παραπάνω (Aris και Αλέξανδρος Φλώτσιος).

Καλημέρα και να μας χαρίζεις πιο συχνά θέματα που να αναφέρονται στις παραδόσεις της Ευρυτανίας.

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

Να είστε όλοι καλά. Μας δίνετε ιδιαίτερη χαρά με τις επισκέψεις και τις εύστοχες κρίσεις σας.