Πέμπτη 26 Μαρτίου 2015

Του δέντρου...


"Η παλιά ινδιάνικη διδασκαλία λέει, ότι είναι λάθος να ξεριζώνουμε από τη θέση του στη γη οτιδήποτε φυτρώνει εκεί. Μπορεί να κοπεί, αλλά δεν πρέπει να ξεριζωθεί. Τα δέντρα και το γρασίδι έχουν πνεύματα. Όταν ένα τέτοιο φύτρωμα καταστραφεί από έναν καλό Ινδιάνο, το κάνει με θλίψη και προσεύχεται για συγχώρεση επειδή ήταν σε ανάγκη..."

(ινδιάνικο ρητό)

Κυριακή 22 Μαρτίου 2015

Στο χαλαστή του άδικου!



"Σαν πρασινίζει ο γαύρος στον Ασπροπόταμο,
τις νύχτες του Μάη με τις φωνές των αστεριών,
ξαναπαίρνεις, κάθε χρόνο, τα παλληκάρια σου
κι ανεβαίνεις άρρωστος και πετροβολημένος
προς το μεγαλείο των Αγράφων.

Και τότε συγχωρείς όλους εμάς
και μας καταλαβαίνεις,
που ένας εδώ, ένας εκεί,
πολεμάμε με χίλιους δαιμόνους
και μόλις προφταίνουμε, τελευταία στιγμή,
κι ακολουθούμε τη μεγάλη σου πορεία
πίσω από το ξυλοκρέββατο,
ενώ έρχονται κοντά σου,
πίσω από το λεκιασμένο σκούφο σου,
χωρίς φωνή, με μαύρα μάτια,
σύντροφοι του αγώνα, ο Λόρκας, ο Λουμούμπα, ο Μπολιβάρ,
ο Μαγιακόφσκης, ο Διέγο Ριβέρα και άλλοι πολλοί,
που κρύβονται από την αστυνομία του Μαυροκορδάτου.

Σε παρακαλώ, καπετάνιε Στρατηγέ μου,
άφησέ με να γινώ σωματοφύλακάς σου,
να σε φρουρήσω σ’ όλη σου τη σύντομη ζωή·
ξέρω από παγίδες, ξέρω από παράσημα,
από εγγλέζους, από μυστικές συσκέψεις,
ξέρω από θάνατο, από υποψίες, μάθαμε.
Ξέρω τί αξίζει ένας λαϊκός στρατηγός,
τί αξίζεις."

(Θανάσης Φωτιάδης – Ωδή σύντομη στον Γ. Καραϊσκάκη)


Μια στάση μνήμης από το blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης" (βλ. και εδώ)



Κυριακή 8 Μαρτίου 2015

Χωριάτισσα



«Χωριάτισσα, ξυπόλητη, φτωχή
βαρειά ζαλιγκωμένη,
άσκεπη μέσα στη βροχή,
που πας εσύ καϋμένη;

Στον έλατο ξεσπά ο κεραυνός.
Το ρέμμα πλημμυρίζει.
Μαύρος θολός κι ο ουρανός,
σα να σε φοβερίζει.

Η  νύχτα θεοσκότεινη θαρθεί.
Το κρύο σε παγώνει.
Σε βλέπω πώχεις κουρασθεί.
Το μάτι σου ιδρώνει.

Κι όμως σκυφτή περνάς και δε μιλάς.
Σκουπίζεις τη ματιά σου.
Ω! με τι κόπο κουβαλάς
ψωμί για τα παιδιά σου!...»

(Ποίημα του Δώρη Άνθη -του πρόωρα χαμένου Ευρυτάνα ποιητή και ΕΛΑΣίτη καπετάνιου- βλ. εδώ και εδώ)


ΥΓ. Με αφορμή την “Ημέρα της Γυναίκας”!



Κυριακή 1 Μαρτίου 2015

Ώσπου...


Τραβάμε τ’ ανηφόρι, το δύσβατο, για να σιμώσουμε τις κορφές. 
Σύντροφος τη μέρα ο ήλιος, οδηγητής το βράδυ το φεγγάρι. 
Ώσπου να μερώσουν οι καιροί και να γλυκάνουν τα χρόνια...