Τρίτη 2 Μαΐου 2017

Το μοναχικό λαγουδάκι και το... μπούλινγκ!


Για τους μικρούς-και όχι μόνο- φίλους μας!
(Παρουσιάζεται για πρώτη φορά στο blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης")


Στα όμορφα και πανύψηλα ευρυτανικά βουνά, μέσα στα πυκνά τα έλατα, τις βελανιδιές και τις δροσερές πηγές, βρίσκεται η πολιτεία των ζώων: των λύκων, των ελαφιών, των ζαρκαδιών, των αλεπούδων, των λαγών και πολλών άλλων!

Σ’ αυτή την πολιτεία έμενε και ένα λαγουδάκι! Μόνο που αυτό δεν ήταν σαν τους άλλους λαγούς. Από τότε που πιάστηκε το ποδαράκι του σε ένα κυνηγετικό δόκανο κι άρχισε να κουτσαίνει και να γίνεται παχουλό, επειδή δεν μπορούσε πια να τρέχει όπως πρωτύτερα, έπαθε μελαγχολία και κλείστηκε στον εαυτό του!

Η αλεπού που τη φωνάζανε κυρά Μαριώ εκτός από πονηρή κλεφτοκοτού ήτανε και πολύ κουτσομπόλα. Τα έβαλε λοιπόν με το μοναχικό το λαγουδάκι. Πήρε με το μέρος της και κάμποσα άλλα ζωάκια κι ολημερίς κι ολονυχτίς δεν κάνανε άλλη δουλειά από το να το πειράζουν και να το κοροϊδεύουν. Κανείς τους πια δεν το έπαιζε. Κλαίει και στενοχωριέται το λαγουδάκι…



Ώσπου μια μέρα το πήρε απόφαση:

«Δεν είναι ζωή αυτή, θα φύγω απ’ αυτό το χωριό»!

Βάζει στην πλάτη του το σάκο του και δρόμο παίρνει δρόμο αφήνει. Κάποτε φτάνει σε ένα μικρό ρυάκι κι εκεί κάθισε να ξεκουραστεί. Όπως καθότανε το πιάσανε τα κλάματα. «Μα που πάω μόνο κι έρημο σε ξένο τόπο» μονολογούσε...

Το άκουσε ένα βατραχάκι και “κουάξ-κουάξ” το ρώτησε γιατί είναι τόσο στενοχωρημένο. Τότε το λαγουδάκι τού διηγήθηκε την ιστορία του. Ο βάτραχος “κουάξ-κουάξ” γυρίζει και του λέει: «Μην επηρεάζεσαι φίλε μου, στον κόσμο αυτό γίνονται τέτοιες αδικίες»! 
«Όμως η ευθύνη είναι των γονιών» συμπλήρωσε με νόημα!



Κι εκεί που τα λέγανε νάσου περνάνε πέντε ελαφάκια, ο μπαμπάς, η μαμά, τα δυο τους παιδιά και η γιαγιά! Ακούσανε όλη την περιπέτεια του λαγουδάκη.

«Να μη φύγεις, να έλθεις ξανά στο χωριό μας» του είπανε. «Και μη φοβάσαι, θα είμαστε κι εμείς εκεί μαζί σου»! Και τράβηξαν το δρόμο τους…



Το λαγουδάκι διστακτικά πήρε κι αυτό το δρόμο της επιστροφής...

Στο χωριό γίνονταν πανηγύρι! Όλα τα ζωάκια παραδομένα στο χορό και το γλέντι δεν αντιλήφθηκαν τη φωτιά που άρχισε να ξεσπά στο διπλανό δάσος. Ο κίνδυνος πλησίαζε και κανείς ακόμη δεν είχε καταλάβει τίποτε. Το λαγουδάκι όμως καθώς ερχόταν είδε τι συμβαίνει! Αμέσως άρχισε να φωνάζει δυνατά όμως κανείς δεν το άκουγε μέσα στη μεγάλη φασαρία. Τι να έκανε; Έβαλε λοιπόν τα δυνατά του και κούτσα-κούτσα, με πολύ κόπο και προσπάθεια, κατόρθωσε να φτάσει ψηλά στο λόφο ως την καμπάνα του χωριού και άρχισε να τη χτυπά δυνατά. Τότε όλοι τρέξανε και βοηθήσανε να σβηστεί γρήγορα η φωτιά προτού απλωθεί και κάνει ζημιά στην πολιτεία τους.

Το μοναχικό κουτσό λαγουδάκι είχε καταφέρει να σώσει όλο το χωριό!!!



Όλα τα ζωάκια, γονείς και παιδιά, προσπαθούσαν να συνέλθουν από την ταραχή...

Τότε ο κύριος Ελαφίνος καμαρωτός-καμαρωτός, αφού πρώτα έσιαξε το παπιγιόν του, πήρε το λόγο:

«Αγαπητοί μου συγχωριανοί, τώρα που όλα πέρασαν, θα σας μιλήσω για ένα σπουδαίο θέμα. Όπως ερχόμουνα προς τα εδώ για το πανηγύρι μας μαζί με την οικογένειά μου, συνάντησα το λαγούδι μας με το σάκο του στην πλάτη να φεύγει κλαίγοντας για την ξενιτειά. Και η αιτία είναι κάποια ομάδα εδώ στο χωριό μας που το περιγελούσε. Ξέρω ποιος είναι ο αρχηγός της ομάδας αυτής! Η κυρά Μαριώ και η παρέα της. Όμως, όπως όλοι είδατε σήμερα, τη σωτηρία μας τη χρωστάμε στο φίλο μας το λαγουδάκι! Ελπίζω λοιπόν να καταλάβατε ότι καθένας μας σ’ αυτή την πλάση έχει την αξία του και την προσφορά του! Και να μην ξεχάσετε ποτέ, από δω και πέρα, ότι κανείς δεν πρέπει να νιώθει μόνος και πως δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να δείχνουμε τη δύναμή μας στον πιο αδύναμο. Αυτό δεν είναι πολιτισμός»!


Κανείς δεν μίλησε από κάτω… Η κυρά Μαριώ και η παρέα της έσκυψαν το κεφάλι…

Ο Ελαφίνος συνέχισε αποφασιστικά:

«Σηκωθείτε επάνω, να ζητήσετε συγνώμη από το φίλο μας, να δώσετε τα χέρια σας, να φιληθείτε και να γίνετε όλοι πάλι μια παρέα».

«Δεν θα γίνουμε εμείς χειρότεροι από τους ανθρώπους!!!» κατέληξε.

Και πράγματι έτσι έγινε κι έζησαν αυτά αγαπημένα κι εμείς πιο… ανθρωπινά!

15 σχόλια:

Aris είπε...

Απιστευτα ωραιο παραμυθι.
Μπραβο Κυρα Λενη για τη διδαχη!!

ποιώ - ελένη είπε...

Πολλά διδάγματα βγαίνουν για ένα πρόβλημα που βαστά από παλιά και τα τελευταία χρόνια διογκώνεται

Καλό βράδυ Ευρυτανα μου

Μαρία Κανελλάκη είπε...

Eξαιρετική αλληγορία και τραγικά επίκαιρη. Μοιραία ο νους πήγε στο παραπληγικό κοριτσάκι που "τιμωρήθηκε" απ' τον ίδιο του τον πατέρα με τον πιο φριχτό τρόπο. Και σ' όλα τα αδύναμα "λαγουδάκια" που γνώρισαν το πιο απάνθρωπο μπούλινγκ και εξοντώθηκαν (βλέπε: Βαγγέλης Γιακουμάκης).
Πόσο θηρία έχουμε γίνει αλήθεια;
Καλό μήνα Ευρυτάνα και συγχαρητήρια στην κυρά-Λένη!

doctor είπε...

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ.
ΘΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΩ ΣΤΗΝ ΚΟΡΗ ΜΟΥ...
ΘΕΡΜΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΤΗΝ ΚΥΡΑ ΛΕΝΗ ΠΟΥ ΜΕ ΣΟΦΟ ΤΡΟΠΟ ΛΕΕΙ ΤΟΣΑ ΠΟΛΛΑ!

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

Αγαπητοί αναγνώστες...
Στην κάθετη πλαϊνή μπάρα του blog μας
υπάρχει και η θεματική ενότητα "Μια φορά κι έναν καιρό..."
Κάνοντας "κλικ" στους επιμέρους τίτλους
μπορείτε να διαβάσετε τα εμπνευσμένα παραμύθια της Ευρυτάνισσας κυρά Λένης.
Καλή συνέχεια στα σχόλιά σας...

kapetandiamantis είπε...

ΘΗΣΑΥΡΟΣ!!!!

Αστοριανή είπε...

Καλό Μήνα!

Το αντιγράφω να το διαβάσω αύριο στον 6-χρονο εγγονό μου!!!
Φιλιά Μαγιάτικα,
Υιώτα, ΝΥ

Άρης Άλμπης είπε...

Ένα ωραίο παραμύθι που μπορεί να βάλει στην άκρη δεκάδες σελίδες παιδαγωγικών βιβλίων, στα οποία κυριαρχούν κουραστικές θεωρητικολογίες και εξεζητημένες ορολογίες.

Unknown είπε...

Ότι και να πεις για την Κυρά Λένη,είναι λίγο,για εμάς που την γνωρίζουμε είναι μεγάλη η τιμή, καθώς και η ευγνωμοσύνη μας στο προσωπό της, που συνεχίζει ακούραστη να μας μεταφέρει ιστορίες και παραμύθια από τα χρόνια τα παλιά, τα τόσο δύσκολα μα και τα τόσα αγνά και ανθρώπινα.Να είσαι πάντα καλά Κυρά Λένη...!!!!!

PHOTO ΤΙΤΛΟΙ είπε...

«Δεν θα γίνουμε εμείς χειρότεροι από τους ανθρώπους!!!» κατέληξε.

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Φυσιολάτρης! είπε...

Εύγε και πάλι ΕΥΓΕ κυρα-Λένη!!!!!!!!!Με το γλαφυρό τρόπο σου διδάσκεις στα παιδιά....πολιτισμό ευγένεια ήθος!!!!!!!!Να είσαι καλά και να χαρίζεις πάντα τέτοια αριστουργήματα!!!!!!!!

Λωτοφάγος είπε...

Μα τι όμορφο παραμύθι! Μπράβο στην κυρα Λένη.
Να περιμένουμε κι άλλα;
Καλό μήνα, φίλε Ιχνηλάτη.

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

Ευχαριστούμε εγκάρδια την κυρα Λένη για το όμορφο-διδακτικό παραμύθι που χάρισε στο blog μας.
Κι όλους εσάς για τις επισκέψεις, τις αναδημοσιεύσεις και τα σχόλια.

Memaria είπε...

«Δεν θα γίνουμε εμείς χειρότεροι από τους ανθρώπους!!!»
Μακάρι κάποτε οι άνθρωποι να γίνουν πιο άνθρωποι!!
Μπράβο στην κυρά Λένη με τα εξαιρετικά παραμύθια!

Μάκης είπε...

Ένα παραμύθι, παραμυθία στην ανάλγητη, τη ζοφερή, την τερατοαναθρεμμένη ανθρωποχώρα.
Παίρνει η κυρα-Λένη το κλειδί απ’ την Καλοκυρά του Δάσους, και ανοίγει το αραχνιασμένο πορτάκι της Αγάπης. Αγγίζει το ανήμπορο, κατατρεγμένο λαγουδάκι με το μαγικό ραβδί της θέλησης και της αυταπάρνησης και το χουχουλιάζει με τη θυμόσοφη γοητεία της λαλιάς της. Γίνεται σύντροφος-φύλακάς του μέσα από στενεμένους δρόμους, πονεμένα κλεισορέματα και το μεταμορφώνει σε Πρωτεργάτη της Προσφοράς.
Διαλέγει για Δικαιοκρίτη και Συνήγορό του το ελάφι που ζει καθημερινά το φόβο του θανάτου, κοντανασαίνει τον κίνδυνο από τους «ισχυρούς», αγκαλιάζει με τα αθώα πανώρια του μάτια τον αδύναμο. Εγκαλεί και προσκαλεί στη συνύπαρξη αμοιβαίας αποδοχής και συγγνώμης. Υψώνει παντιέρα-καταπέλτη στους άνοες νοήμονες: «Δεν θα γίνουμε εμείς χειρότεροι απ’ τους ανθρώπους!!».
Σε τούτη τη συνέλευση των ζώων βρίσκουν τόπο να ξαποστάσουν όλοι «οι ταπεινοί», «οι διαφορετικοί», «οι αεροβάτες», αγρυπνούντες για να χτυπήσουν την καμπάνα της σωτηρίας.
Ακευσώ