O μπούφος!

Πάμε να γνωρίσουμε και τον... παρεξηγημένο Μπούφο μέσα από την απολαυστική γραφή του εξαιρετικού Ευρυτάνα λογοτέχνη Στέφανου Γρανίτσα (1880-1915). Από το υπέροχο βιβλίο του με τίτλο "Τα άγρια και τα ήμερα του βουνού και του λόγγου" , βιβλιοπωλείον της Εστίας. 

Ιδού:

======================

Ο Μπούφος 

Η Κίσσα, όπως σας είπα προχθές, μένει νηστική από την πολλήν εξυπνάδα της. Ο Μπούφος καλοπερνά εξ αιτίας της πολλής βλακείας του. Πιάνει τα κούτσουρα και ραχατεύει από πρωίας μέχρι νυκτός Επειδή όμως κοιμάται με ανοικτόν το στόμα, η γλώσσα του γεμίζει πτερωτά έντομα. Τα μικρά πουλιά βλέπουν την εύκολον αυτήν λείαν και χύνονται βια­στικά εις το στόμα του Μπούφου, ο οποίος εκείθεν τα διευθύνει εις το στομάχι του.

Εντεύθεν, προκειμένου περί εντελώς εκτάκτων τυχηρών, καθιερώθη και η φράσις «του έπεσε σαν του Μπούφου το πουλί». Αλλ’ αυτή είναι η πρόχειρος λα­ϊκή αντίληψις περί Μπούφου. Κατά την γνώμην όμως πονηρών χωρικών, ο Μπούφος επαγγέλλεται τον ηλίθιο. Η ηλιθιότης του δε αύτη είναι βιοποριστική τέχνη. Κατ’ αυτούς δεν κοιμάται με το στόμα ανοι­κτόν από συνήθειαν, αλλά από πονηρίαν. Επίσης η δειλία του είναι επιτηδευμένη.

Έχει παρατηρηθή, ότι άμα τον κυνηγούν τα μικρά πουλιά φεύγει κι ακόμη φεύγει. Προ ημερών εβλέπομεν να τον κυνηγά ένα σμήνος χελιδονιών, κατά τρόπον αξιολύπητον, Τον ετσιμπούσαν στο κεφάλι, του εμαδούσαν τα φτερά, εφαίνοντο διατεθειμένα να τον απογυμνώσουν. Και αυτός έφευγε με όλην του την δύναμιν.

Τι νομίζετε ότι συμβαίνει; Τους δίδει θάρρος να τον πλησιάζουν διά να τα χάφτη. Άλλα πουλιά, που είναι εξυπνότερα αποφεύγουν να επιδεικνύουν παλληκαρισμόν κατά της προσποιητής δειλίας του. Υπάρ­χει μάλιστα και ο σχετικός μύθος. Επήγε κάποτε ο Μπούφος στα αλώνια να βοσκήση αποσίταρα. Αλλ’ επειδή δεν ευρήκεν εκεί τις σταρίθρες, εθεώρησε καλόν να παρουσιασθή υπό ψευδώνυμον και είπε εις τις σταρίθρες ότι είναι «Τσιουπλητάρα» - ένα πουλί δηλαδή που ζη με μερμήγκια.

-Μπα, κυρα-Τσιουπλητάρα, του είπαν οι σταρί­θρες, υποκρινόμεναι ότι δεν τον γνωρίζουν, κόπιασε να φας μερμήγκια. Ο Μπούφος έσκυψε και ήρχισε να τσιμπά μερμήγκια. Αλλά επειδή ήτο ασυνήθιστος εις αυτήν την εργασίαν, την έπαθε και εσκάλωσεν ένα στο λαιμό του. Ήρχισε λοιπόν να φωνάζη εις βοήθειαν, διότι εκείνο τον ετσιμπούσε.

-Χτύπα το κεφάλι σου από κάτω, του είπαν οι σταρίθρες. Χτύπα το και θα βγη.

Ο Μπούφος έβαλεν εις ενέργειαν την μέθοδον και κτυπών το κεφάλι του εφώναζε:

-Βρε διαβολοκέφαλο, εσύ μοναχά για τυχηρά είσαι... τι ήθελες να πας για ψιλοδουλειές…

Η τέχνη της Τσιουπλητάρας είναι θαύμα μυρμηκολογίας. Άμα ιδή δένδρον γηραλέον, αναρριχάται κυριολεκτικώς εις τον κορμόν του κτυπώσα με το ράμφος της τον φλοιόν του. Όπου καταλάβη ασθενικόν μέρος υποπτεύεται μερμηγκοφωλιάν και επιδίδεται εις την διάρρηξιν του φλοιού, διά να συναντήση την προσφιλή τροφήν της. Λέγεται ότι ο Καραϊσκάκης, ο θαυμάσιος αυτός παροιμιολόγος, παρωμοίασε την γυναίκα προς την Τσιουπλητάραν.

-Σαν την Τσιουπλητάρα ψάχνει και η γυναίκα τον άντρα να του βρη τις αδυναμίες του....

Ο Μπούφος ηθέλησε να μιμηθή προχείρως μίαν τόσον λεπτήν τέχνην. Και έκτοτε φαίνεται ότι επήρε το όνομα του ηλιθίου, ενώ ο ατυχής είναι εξυπνότερος από πολλούς επαγγελλομένους τον έξυπνον. Τουλάχιστον εις τα σημειώματα αυτά θα ιδήτε ότι τα εξυ­πνότερα ζώα πιάνονται ευκολώτερα. Μάλιστα «η πο­νηρή αλεπού πιάνεται από τα τέσσερα».

Επί του παρόντος ζητούμεν αναθεώρησιν της λαϊ­κής αποφάσεως, η οποία κατεδίκασε το όνομα του ατυχούς Μπούφου να περιφέρεται επί ηλιθίων αν­θρώπων.

Επί τέλους έχει και μίαν χρησιμότητα η ζωή του Μπούφου. Άμα λαλήση από βραδύς θα βρέξη την επομένην. Διά τους βοσκούς είναι το αξιοπιστότεραν βαρόμετρον. Ποίος ηλίθιος είναι εις θέσιν να εκτελέση τοιαύτην κοινωνικήν υπηρεσίαν ;

blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"