Καμιά φορά ένα τραγούδι μέσα από τη λιτότητά του μπορεί να πει "τόσα πολλά"! Έτσι και αυτό που σας παρουσιάζουμε σήμερα: ένα τραγούδι δημοτικό, με παραπονεμένα λόγια και "ήχο βαρύ", που αναβλύζει τον πικρό καημό του ξενιτεμού.
Ρημάξανε τα διάσελα
και των χωριών οι στράτες
παν' τα παιδιά στην ξενιτειά
και γίνονται εργάτες.
Στην μακρινή την Αραπιά
Ευρώπη, Αυστραλία
Αμερική και Καναδά
και πικροΓερμανία.
Φύγαν τα χέρια τα καλά
φύγαν οι δουλευτάδες
και καρτερούν οι γέροντες
και κλαίνε οι μανάδες...
Χαρισμένο σε γονείς, αδέρφια, συγγενείς και φίλους...
ΑπάντησηΔιαγραφήΩ ρε φιλε, τι ανεβασες.!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι αυτός ο πόνος σαν σαράκι δεν περνά, ούτε για τους εκεί, ούτε για τους εδώ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοντά στο μισό εκατομμύριο νέοι άνθρωποι ξενιτεύτηκαν τα χρόνια της κρίσης!
ΑπάντησηΔιαγραφήAΚΡΩΣ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΗ Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΣΟΥ ΦΙΛΤΑΤΕ ΕΥΡΥΤΑΝΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟΛΟΙ ΕΧΟΥΜΕ ΝΑ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΠΟΥ ΠΗΡΑΝ ΤΟΥΣ ΠΙΚΡΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΞΕΝΙΤΙΑΣ...
Πολύ ωραίο και ρεαλιστικό !
ΑπάντησηΔιαγραφήΞενιτειά και ανεργία....δεν ξέρεις ποια πληγή πυορροεί περισσότερο από την άλλη!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή Κυριακή ιχνηλάτη....και ας μας μελαγχόλησες με το θέμα....
Πάντα έχεις κάτι να πεις, να εκφράσεις, να παλέψεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην καλησπέρα μου Ευρυτάνα.
Τόσο παλιο τραγούδι αλλά κ τόσο επίκαιρο συναμα... δυστυχώς...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜατώνει η καρδιά μας.....ειδικά στην Ευρυτανία με τόσους μετανάστες!!!!Να είσαι καλά Ευρυτάνα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤόσο μα τόσο αληθινά όλα.Δυστυχώς...Ποιος περίμενε ότι θα γίνουν ξανά επίκαιροι αυτοί οι στίχοι...Θλίψη και πόνος παντού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΥΡΥΤΑΝΑ ΙΧΝΗΛΑΤΗ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ. ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΔΕΝ ΠΟΛΥΜΠΑΙΝΩ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ ΑΠΟ ΕΠΙΛΟΓΗ. ΟΜΩΣ ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΤΟ ΚΑΝΩ ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΕΡΧΟΜΑΙ ΚΙ ΑΠΟ ΕΔΩ ΣΤΟ BLOG ΠΟΥ ΝΙΩΘΩ ΠΟΛΥ ΟΙΚΕΙΟ. ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΥΤΗ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕΣ ΤΟ ΕΝΑΥΣΜΑ ΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΩ ΣΤΟΝ ΚΑΝΑΔΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΞΑΔΕΡΦΟ ΜΟΥ ΠΟΥ ΕΙΧΑΜΕ ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ ΝΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ. ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΨΕ ΜΕ ΑΞΙΖΕ ΚΑΙ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΑΥΤΟ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι η φωτογραφία σου επίσης είναι καθηλωτική. Κάνει σεγόντο στους σπαραχτικούς στίχους. Κρίμα... αυτή η κατάρα θα μας κυνηγάει διαρκώς. Να έχουμε τη γη και να μένει ανεκμετάλλευτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι δυστυχώς αυτό το κακό συνεχίζεται.. Η σειρά της δικιάς μας γενιάς να κλάψει για τον ίδιο λόγο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι είναι πάντα επίκαιρο δυστυχώς!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚρατάω την περηφάνια των διάσελων - κι ας λέει το σπαραχτικό τραγούδι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια το πείσμα. Και την ελπίδα. Αν υπάρχουν, κάποια ευκαιρία θα αρπάξουν για να ανθίσουν.
Υπέροχη ανάρτηση τόσο συγκινητική , αποχαιρετώ σε 6 μέρες την κολλητή μου και ανατρίχιασα όταν άκουσα το τραγούδι .
ΑπάντησηΔιαγραφή
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλες και φίλοι αναγνώστες,
σας ευχαριστούμε για τη συμμετοχή σας και σε αυτή την ανάρτηση.
Καλή δύναμη στα ξενιτεμένα αδέρφια μας.
Τίτλος, φωτογραφία, στίχοι, βίντεο, όλα εξαιρετικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά Ευρυτάνα ιχνηλάτη.
ΜΗΝ ΤΑΖΕΙΣ ΜΑΝΝΑ ΜΟΥ ΦΛΟΥΡΙA ~ ΒΕΡΡΑ ΤΑΣΙΑ..!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://www.youtube.com/watch?v=70zdM_Hx2NE?v=_gPmAVffZHo
Μην τάζεις Μάννα μου φλουριά,
να ρθώ από τα ξένα
και μην πικραίνεις Μάννα μου,
τον δόλιο μου Πατέρα.
Μάννα μου πια επόνεσα,
το δόλιο σπιτικό μου,
καθώς και την Αγάπη μου,
στο όμορφο χωριό μου.
Θυμάμαι τα ψηλά, αχ, βουνά,
του Τυμφρηστού τα ελάτια,
τα κρυσταλλένια τα νερά,
που βόσκουνε τ' αρνάκια.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!