Κι αν το Ριγάνι θ' ανεβώ
και τ' Άγραφα αγναντέψω
τον πόνο πούχω στην καρδιά
δεν θα τον λιγοστέψω.
Γιατί δε φτάνει να τα ιδώ
και να τα μολογάω
θέλω αρμάθα τις κορφές
να τις κορφοπατάω.
Και ν' αγναντεύω από κει
Έπαχτο, Καρπενήσι,
τις ομορφιές της Ρούμελης
που μ' έχουν ξεμυαλίσει.
(στίχοι του Ντίνου Μακρυγιάννη - από ένα παλιό "Pουμελιώτικο ημερολόγιο του 1966 με διευθυντή τον Ευρυτάνα βραβευμένο συγγραφέα Δημήτρη Σταμέλο)
Μπραβο ρε παλιοφιλε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα χαιρεσαι τα ψηλα βουνα.!!
Πολύ ωραίοι στίχοι! Ευχαριστούμε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΞελογιάζουν τα Αγραφα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα τα κρατήσουμε ανόθευτα πάση θυσία!
Το σχόλιο σε μία ανάρτηση είναι κάτι ανάλογο με το χειροκρότημα στον καλλιτέχνη！
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε συγχαίρω για την καλλιτεχνική σου απεικόνιση των αγραφιώτικων βουνών, τους σπάνιους στίχους που ιχνηλάτισες και όλα τα ωραία που μας χαρίζεις κάθε τόσο....
Κατά τις ομορφιές και οι στίχοι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΞεμυαλίζουν πράγματι αυτές πι ομορφιές! Καλό μήνα εύχομαι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤον μάγεψες τον Σεπτέμβρη Ευρυτάνα μου, με αυτό το ποίημα και είμαι σίγουρη πως θα σου το ανταποδώσει με τον πιο γλυκό τρόπο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠερασα να αφησω ευχες για εναν ομορφο μηνα.Καλο φθινοπωρο να εχουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα συμφωνήσω απόλυτα.....με το σχόλιο από "άγριο κυκλάμινο"......Εύγε!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστούμε, τα σχόλιά σας ζωντανεύουν τις αναρτήσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφή