Σεισμόπληκτα παιδιά στην Ευρυτανία - Φλεβάρης του 1966 |
(για τους αναγνώστες του blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης" )
*****
6η του Φλεβάρη, του Κουτσού, του Λειψού, του σωτηρίου;; έτους 2023.
Το χιόνι έζωνε τη Μαυρομάτα Ευρυτανίας.
Οι νιφάδες ζωγράφιζαν πάλλευκα κεντίδια στις αμπαρωμένες αυλόπορτες.
Τα «παγωτά των φτωχών» κρέμονταν στις σκεπές, καρτερώντας, μάταια, ένα παιδικό χέρι να τα γευτεί.
Λίγοι ηλικιωμένοι καρδιοχτυπούσαν τις ώρες τους στ’ αρφανεμένο χωριό.
Η 90χρονη Φιλιώ αβγατίζει το λάδι στο καντηλάκι που γαληνεύει τη θλίψη της μοναξιάς της. Δεν είχε ύπνο. Ξανοίγει κουβέντα με τις φλόγες που έχουν στήσει πυρρίχιο χορό πάνω απ’ τα ελατίσια κούτσουρα. Πού και πού γυρίζει το βλέμμα της, κατά την τηλεόραση, δώρο του γιου της, του ξωβεργιασμένου στα σιβυλλικά καλέσματα της πλανεύτρας ξενιτειάς.
- Παναγιά μου! Βόηθα! Ξεπόρτισε η Κραυγή, η θαμμένη στα σπλάχνα της χρόνια τώρα.
- «Σεισμός στην Τουρκία και στη Συρία…. Χιλιάδες οι νεκροί… συντρίμμια παντού…»
Συθέμελα ανακατώθηκαν τα σωθικά της.
Γέμισε ο αέρας της κάμαρης μοιρολόϊ και θύμησες, που έσπρωχναν η μία την άλλη από τις ώρες που η ίδια έζησε τη φρίκη.
Και τότε Φλεβάρης ήταν! Περπάταγε κούτσα-κούτσα την 5η του μέρα στα 1966. 4 τα χαράματα.
Είχε σηκωθεί αξημέρωτα, να προλάβει να διορθώσει τις εκθέσεις των μαθητών της. Άκουσε «την υποχθόνιον βοήν» και κατάλαβε… Με την ψυχή στο στόμα πετάχτηκε έξω να χτυπήσει τις πόρτες, να σωθούν τα παιδιά, να γλυτώσουν οι συγχωριανοί της. Πρόλαβαν! Γλύτωσαν τις ζωές τους για να «θρηνήσουν» τα ρημαγμένα κόπια τους, να περιθάλψουν τους άστεγους, να ορθοποδήσουν, να δώσουν τα χέρια στην Αλληλεγγύη, να κλείσουν τις καταβόθρες του εγκέλαδου.
- Παναγιά! Σώσε! Παρακάλαγε η Φιλιώ βλέποντας τις μανάδες, σύγχρονες Εκάβες να νοιώθουν πως «ουδέ ποτ’ αστένακτος, αδάκρυτος ημέρα επισχήσει», να στήνουν τ’ αυτί στα χαλάσματα ν’ ακούσουν φωνή αγαπημένη, ν’ αποδιώξουν τους δαίμονες του ολέθρου, να κεφαλοδέσουν την ελπίδα στα μάτια τους.
Σεισμόπληκτοι στην Ευρυτανία - Φλεβάρης 1966 |
Κίνησε η Ανθρωπιά κατά την Ανατολία. Χτύπησε συναγερμός στις καρδιές των λαών. Ζώστηκε η Συμπόνια με σακίδια της προσφοράς. Μπήκαν σ’ ελικόπτερα και αεροπλάνα οι άγγελοι της σωτηρίας και πέταξαν για τις ισοπεδωμένες πολιτείες.
Για να στομώσουν τον αδηφάγο θάνατο, να νανουρίσουν τα παιδιά με τα τρομαγμένα μάτια, να τους φτιάξουν ζεστές φωλιές να κουρνιάσουν την παγωμάρα της καρδιάς, τα μαυροφτέρουγα όνειρα. Σταυροφόροι του ελέους βάλθηκαν να μετράνε τα βογγητά μέσα από σίδερα, ξύλα, πέτρες, τζάμια, να κολλάνε τα θραύσματα μιας ολόκληρης ζωής κομματιασμένης μέσα σε μερικά τικ-τακ της ώρας.
Κινητοποιήθηκαν οι Κρατικοί Μηχανισμοί. Εκτελεστέες οι αποφάσεις αυτών που πολλές φορές παραβίαζαν τη νομιμότητα, ύψωναν την εφήμερη ματαιοδοξία τους σε κάστρα έωλα. Αγουροξύπνησαν οι Αφεντάδες της γης. Φόρεσαν το προσωπείο του «Καλού Σαμαρείτη» κι άρχισαν τις βαρύγδουπες δηλώσεις απ’ τα εβένινα γραφεία τους. Καρφίτσωσαν στ’ ακροβλέφαρό τους δάκρυ κροκοδείλιο, αυτοί που υπογράφουν με αίμα την ελευθερία των λαών, αυτοί που σταυρώνουν την Ειρήνη σπέρνοντας συγκρούσεις, σκηνοθετώντας εμφύλιους σπαραγμούς.
Μπερδεύτηκαν οι στριγκοί ήχοι των σειρήνων, οι αγεροκρέμαστοι οδυρμοί, με τις περισπούδαστες αναλύσεις σεισμολόγων, γεωλόγων, μετεωρολόγων, ψυχολόγων, χρησμολόγων, φωνασκούντων δημοσιογράφων.
Στροβιλίζονται μαζί με τις χιονοθυγατέρες «τα θέλω» καιροσκόπων πολιτικάντηδων με «τα θέλω» των χειμαζόμενων ανθρώπων, που ανεβαίνουν τον Γολγοθά τους, μα δεν συναντούν Σίμωνα να φορτωθεί για λίγο τον σταυρό του μαρτυρίου τους.
Δημιουργική εικόνα: Παναγιώτης Κοτρίδης (για τον σεισμό του Φεβρουαρίου του 2023 στην Τουρκία) |
Ξέθαψε η Φιλιώ απ’ των διδαχών της τα κιτάπια την πίκρα του Κωστή Παλαμά:
«Στην αργατιά, στη χωριατιά, το χιόνι, η γρίπη, η πείνα, οι λύκοι,
ποτάμια, πέλαγα, στεριές, ξολοθρεμός και φρίκη.
Χειμώνας άγριος. Κι η φωτιά καλοκαιριά στην κάμαρά μου.
Ντρέπομαι για την ζέστα μου και για την ανθρωπιά μου»
Δεν ξανακλείδωσε, η Φιλιώ, την πόρτα του φτωχικού της. Ήθελε να ‘ναι ανοιχτή να τη διαβαίνουν οι άστεγοι, να βρίσκουν αποκούμπι οι αναγκεμένοι.
Δεν ξανάκλεισε τα παντζούρια. Ήθελε να ταξιδεύουν τα μάτια της ψυχής της, να «βλέπει» και να λέει «ευχαριστώ» για όσα έχει.
Δεν ξανάσβησε το φως, για να ‘ναι «φανός ακοίμητος» σ’ όλους τους «κοντορεβυθούληδες» του κόσμου τούτου, στους οποίους η Λάχεσις στάθηκε στη μιζέρια της τσιγγουνιάς της και δεν έβαλε στις τσέπες του πανωφοριού τους, τους άσσους της ευτυχίας…
Ήταν ένα επίκαιρο άρθρο της "Ακευσούς" από το Κρίκελλο
στο blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"
Αληθινή κατάθεση ψυχής........πράγματι!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι άνθρωποι με ωραία «πένα» σε παρασύρουν μαζί τους
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΑ ΣΕΒΗ ΜΟΥ
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι λαοί του κόσμου με τα ίδια βάσανα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαιρετικό κείμενο!
Οχι στο φονικό εμπάργκο Ευρωπαϊκής Ένωσης ΗΠΑ στην Συρία
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://gkagkarin.blogspot.com/2023/02/blog-post_89.html
"Παναγιά! Σώσε!"
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν ακουγόταν η κοινή μας προσευχή προς τη χάρη Της, τούτες τις μέρες, αυτή η σπαραχτική κραυγή θα έσκιζε τον αέρα. Ακριβώς αυτή.
Εξαιρετικό κείμενο, υποκλίνομαι στην Ακευσώ. Και οι παλιές φωτογραφίες που το πλαισιώνουν, άλλη μια πολύτιμη μνήμη.
"Ντρέπομαι για τη ζέστα μου"...
Ένα ακόμα συγκλονιστικό κείμενο πάνω σε όσα βιώνουμε αυτές τις μέρες του σεισμού. Η μεγάλη κατάκτηση σε όλο αυτό είναι το μεγάλο κύμα αλληλεγγύης των λαών, που σπάει κάθε τεχνητό μίσος και διαχωρισμό εκείνων που βολεύονται με όλο αυτό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην καλησπέρα μου.
ΑΓΑΠΗΤΗ ΑΚΕΥΣΩ ΤΑ ΘΕΡΜΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΘΑΥΜΑΣΙΟ ΓΡΑΠΤΟ ΣΟΥ. ΟΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟΙ ΣΕΙΣΜΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΕΙΠΩΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΠΟΝΟ ΦΑΝΕΡΩΝΟΥΝ ΚΑΙ ΤΗ ΒΑΘΙΑ ΣΗΨΗ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΑΠΕΧΘΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΑΝΘΡΩΠΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ. ΓΙΑΤΙ ΠΩΣ ΑΛΛΙΩΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΕΡΜΗΝΕΥΘΕΙ ΤΟ ΘΕΑΜΑ ΤΩΝ ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΩΝ ΠΟΥ ΚΑΤΕΡΡΕΑΝ ΣΑΝ ΧΑΡΤΙΝΟΙ ΠΥΡΓΟΙ ΚΑΙ ΣΤΑ ΕΡΕΙΠΙΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟΚΑΛΥΦΘΗΣΑΝ ΟΙ ΠΙΟ ΤΡΟΜΕΡΕΣ ΕΛΛΕΙΨΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥΣ. ΕΝΑ ΚΟΝΚΛΑΒΙΟ ΜΕΓΑΛΟΕΡΓΟΛΑΒΩΝ ΔΙΑΠΛΕΚΟΜΕΝΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΕΣΠΕΙΡΑΝ ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΕΓΚΕΛΑΔΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ.ΔΥΣΤΥΧΩΣ Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΖΕΙ ΜΙΑ ΒΑΡΒΑΡΗ ΕΠΟΧΗ ΣΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤούτες τις μέρες, όπως άψογα περιγράφει η καλή μας Ακευσώ, θα έπρεπε να ντρεπόμαστε για τη ζέστη μας. Για πολλά περισσότερα θα έπρεπε να ντρέπονται οι ανά τον κόσμο κυβερνώντες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια σου σύντροφε Ευρυτάνα
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχο κείμενο, εξαιρετική γραφή, αναρίθμητα συναισθήματα!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαιρετικό κείμενο, πραγματικά συγκλονιστικό, γιατί λέει την αλήθεια. Ξεχωριστό κείμενο μέσα στην πάντοτε εκλεκτή αρθρογραφία του 'Ευρυτάνα Ιχνηλάτη". Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε τώρα εμείς, οι απλοί άνθρωποι του λαού της Ελλάδας, είναι να εκφράσουμε έμπρακτα με κάθε δυνατή βοήθεια σε απαραίτητα είδη την αλληλεγγύη μας στους λαούς της Τουρκίας και της Συρίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒουβός ο πόνος, μόνο οι ευχές καρδιάς μπορούν να αγγίξουν τη θλίψη όπου βρεθεί και σε οποιαδήποτε εποχή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγκλονιστικό κείμενο, συγχαρητήρια στην Ακευσώ, φτωχά τα λόγια, μπροστά στο μεγαλείο της γραφής της!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγγιξες τις καρδιές μας Ακευσώ!
ΑπάντησηΔιαγραφή
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστούμε ολόψυχα την καλή μας φίλη "Ακευσώ" από το Κρίκελλο γι' αυτό το υπέροχο κείμενο με τα τόσα μηνύματα που χάρισε στο blog μας και τους αναγνώστες μας,
καθώς και όλους εσάς για τις επισκέψεις και τα σχόλια.
Εύγε
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ.Μ.