tag:blogger.com,1999:blog-29397330506803900062024-03-18T10:45:59.832+02:00ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣΈνα blog με διάθεση εξερεύνησης σε γνωστές και άγνωστες πτυχές
της Γης και της ανυπότακτης Ιστορίας των ΕυρυτάνωνΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣhttp://www.blogger.com/profile/11346901736573216546noreply@blogger.comBlogger927125tag:blogger.com,1999:blog-2939733050680390006.post-13964090613225417052024-03-14T12:17:00.012+02:002024-03-14T15:08:48.326+02:00Ένα εορταστικό διάλειμμα για τους... μασκαράδες!<p><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvStysa8Ut_aLO1skBZ4TdksG2AUEZ6PAZ7oXNIqzY1W8LtsB82_oDuS73Tvn5u_T4TGVShGP_elw1R5_AOm8dE-iXry1tOQSUkonMAO0C-jq4CRi2cVVBRrjfHBOdzbm2hsSzphyioJgmeGwm2aJYWN1BUjtBCGEHNZhJgFjkiRpWK-3tmYn-X8hJm43T/s969/IMG_20240314_090857.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="750" data-original-width="969" height="496" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvStysa8Ut_aLO1skBZ4TdksG2AUEZ6PAZ7oXNIqzY1W8LtsB82_oDuS73Tvn5u_T4TGVShGP_elw1R5_AOm8dE-iXry1tOQSUkonMAO0C-jq4CRi2cVVBRrjfHBOdzbm2hsSzphyioJgmeGwm2aJYWN1BUjtBCGEHNZhJgFjkiRpWK-3tmYn-X8hJm43T/w640-h496/IMG_20240314_090857.jpg" width="640" /></a></div><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilr7xLHWoqhb4A0EGqvdNQ7oL4_p1gCvN6b2148MH-VhmHQH1USmLUbuXi7OsYzxvscqQXsO0fpbT-IDN0FbguZ571xI3wrHxC2vvacvTN3eZKkF74sv6J-C9T1BqtM7-4PFZnnotrnKt1P9ARMVwK2m1b24WtCXIKCs9rvqMeGcmwONN1IGjJ2SdoJTAK/s522/IMG_20240314_090242.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="476" data-original-width="522" height="584" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilr7xLHWoqhb4A0EGqvdNQ7oL4_p1gCvN6b2148MH-VhmHQH1USmLUbuXi7OsYzxvscqQXsO0fpbT-IDN0FbguZ571xI3wrHxC2vvacvTN3eZKkF74sv6J-C9T1BqtM7-4PFZnnotrnKt1P9ARMVwK2m1b24WtCXIKCs9rvqMeGcmwONN1IGjJ2SdoJTAK/w640-h584/IMG_20240314_090242.jpg" width="640" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgE2JebQ0ts18r3ToAPFDorWgy-ZwVO29YaAf-r0YIn3tQCZxS29sbThk5UTZYNi1MrzssRYgh8lV4641_U1lTnCWjC9KcpRliDjwXrnAfuX0mqRjGPOzMokRv3X36TwyaC_RD8fAyLTbL0RAHitIfZKDdc00f2O392eHjLXl2Hcc6pUG8qDC8xPrjB09JN/s606/IMG_20240314_091100.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="380" data-original-width="606" height="402" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgE2JebQ0ts18r3ToAPFDorWgy-ZwVO29YaAf-r0YIn3tQCZxS29sbThk5UTZYNi1MrzssRYgh8lV4641_U1lTnCWjC9KcpRliDjwXrnAfuX0mqRjGPOzMokRv3X36TwyaC_RD8fAyLTbL0RAHitIfZKDdc00f2O392eHjLXl2Hcc6pUG8qDC8xPrjB09JN/w640-h402/IMG_20240314_091100.jpg" width="640" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglIyV2cz_QDMult3Zms_9uI5GrKWGN7zcsmbURBDi-TkzuQxkrDR56gKSy5nPjoyDpnn_f_90fgYOJaa8LWKsydfH0M7cPew4zM8h1rilCej7FS61l21-lukeA83dKgQJ3E39PwylUeu3RAZfPacuh1rynsukDTkYKqiUJTeMVl7VDeA0YP3yFN04NnGkV/s635/IMG_20240314_090120.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="521" data-original-width="635" height="526" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglIyV2cz_QDMult3Zms_9uI5GrKWGN7zcsmbURBDi-TkzuQxkrDR56gKSy5nPjoyDpnn_f_90fgYOJaa8LWKsydfH0M7cPew4zM8h1rilCej7FS61l21-lukeA83dKgQJ3E39PwylUeu3RAZfPacuh1rynsukDTkYKqiUJTeMVl7VDeA0YP3yFN04NnGkV/w640-h526/IMG_20240314_090120.jpg" width="640" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicj86T4BxL9zYOV5nsCUKNmjk6ppiM6KDqVisp6eRxtBFnYftS9yT8HWzQAb9a6Gu4WeJMjrk2Mvf6P3X7vDRnPHZvq-pY7vrFYcYTsFxR4pYKflqLkvuQOCdLMut4sGjCZbuq8_CzTf4zDPdMSZOJMRn16fQxP8y1OcQaMlK1lgKZLkipB77BZzvIEyJc/s408/IMG_20240314_150005.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="408" data-original-width="300" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicj86T4BxL9zYOV5nsCUKNmjk6ppiM6KDqVisp6eRxtBFnYftS9yT8HWzQAb9a6Gu4WeJMjrk2Mvf6P3X7vDRnPHZvq-pY7vrFYcYTsFxR4pYKflqLkvuQOCdLMut4sGjCZbuq8_CzTf4zDPdMSZOJMRn16fQxP8y1OcQaMlK1lgKZLkipB77BZzvIEyJc/w470-h640/IMG_20240314_150005.jpg" width="470" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6BebQSIeDhO1MIaVvGxnBHJmgDPIdh6PdP9OQKDuIZotX02_YhZUVHQ9N7y8sLlSKM9u4dQApHDgfnJillxHROBXs8LONKzd0JGTVWmaYQIp6yzOqnQ1SvzKpg1nBPcOH91C_JR7v2XVY6HpW1QdR045vekqZAVwXKdY0NbthdSt5kEPVSglev40U1Sj3/s550/IMG_20240314_090220.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="475" data-original-width="550" height="552" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6BebQSIeDhO1MIaVvGxnBHJmgDPIdh6PdP9OQKDuIZotX02_YhZUVHQ9N7y8sLlSKM9u4dQApHDgfnJillxHROBXs8LONKzd0JGTVWmaYQIp6yzOqnQ1SvzKpg1nBPcOH91C_JR7v2XVY6HpW1QdR045vekqZAVwXKdY0NbthdSt5kEPVSglev40U1Sj3/w640-h552/IMG_20240314_090220.jpg" width="640" /></a></div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCnHKoeNuUGGmPyg5pDIRcVCtJ3PtcMqIGcW_6RayOdGRWcp6rvtmnrTYPYDua2mI-N6myNU3VY_orS09gkpTZGcgiLeBPWfp76viquKExuv3H1JdkBV0QTM9yZP6-EhJq6urtNLlioALAv4kgYSQ3NhRtBMdsS8D-Z9aOUzo-V6lsqilFP3AcB66frcza/s450/IMG_20240314_145817.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="313" data-original-width="450" height="446" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCnHKoeNuUGGmPyg5pDIRcVCtJ3PtcMqIGcW_6RayOdGRWcp6rvtmnrTYPYDua2mI-N6myNU3VY_orS09gkpTZGcgiLeBPWfp76viquKExuv3H1JdkBV0QTM9yZP6-EhJq6urtNLlioALAv4kgYSQ3NhRtBMdsS8D-Z9aOUzo-V6lsqilFP3AcB66frcza/w640-h446/IMG_20240314_145817.jpg" width="640" /></a></div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLV1t5yR08NtBRU4mO9V2qkcEkUOjAw1J7fhKgpj7pQauJhuwMOUA8Yl2zY-97rVHoD86i9HWAr3V_0KSjaJLm1vnvEdh_SbfFqFCVMOiIAwpZbM8H4Wz3QhRurhVfN11MaIUDzvBb568hf0DzN5aeTm81cCHxSPW8hqG9Mr16T3P9b4R2iQrWR50m-PyI/s700/IMG_20240314_124848.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="700" height="366" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLV1t5yR08NtBRU4mO9V2qkcEkUOjAw1J7fhKgpj7pQauJhuwMOUA8Yl2zY-97rVHoD86i9HWAr3V_0KSjaJLm1vnvEdh_SbfFqFCVMOiIAwpZbM8H4Wz3QhRurhVfN11MaIUDzvBb568hf0DzN5aeTm81cCHxSPW8hqG9Mr16T3P9b4R2iQrWR50m-PyI/w640-h366/IMG_20240314_124848.jpg" width="640" /></a></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhp3_lmUU9_-mB8z9yMllCXXkuGyhKBdr1E9TfLGGq-UATp_TybhbC89NcTUXicivKU1Ck-6JpwGnl364eK-XIJNuKuhsmOEuIvIg-Eliw3SKqySHjCK9XOhI2RRr08cGqdLiiIilrecfZjGnMhlhwM7WSokzWvadogfCRkoQkg1syra8oSyNkmLLhKkRQO/s840/IMG_20240314_090057.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="504" data-original-width="840" height="384" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhp3_lmUU9_-mB8z9yMllCXXkuGyhKBdr1E9TfLGGq-UATp_TybhbC89NcTUXicivKU1Ck-6JpwGnl364eK-XIJNuKuhsmOEuIvIg-Eliw3SKqySHjCK9XOhI2RRr08cGqdLiiIilrecfZjGnMhlhwM7WSokzWvadogfCRkoQkg1syra8oSyNkmLLhKkRQO/w640-h384/IMG_20240314_090057.jpg" width="640" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHs4U0lOHck_sdW_WRUZycbb4rRx3NngsPEwPW2FTkTSD9XTlqgBmc-tT3rLDPbNbSsdvJZ0XOyHx-7c5aYmgSOB62YISBcc2ZBS70f-riktzv77NyAPsVR4RHNhHHxNcMcFBVW4pkZVADCx4Ol8uAPGnjZqHcG9lH3S8ErAfpxJ-CAK3woWybCTtcak-x/s320/IMG_20240314_090713.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="235" data-original-width="320" height="470" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHs4U0lOHck_sdW_WRUZycbb4rRx3NngsPEwPW2FTkTSD9XTlqgBmc-tT3rLDPbNbSsdvJZ0XOyHx-7c5aYmgSOB62YISBcc2ZBS70f-riktzv77NyAPsVR4RHNhHHxNcMcFBVW4pkZVADCx4Ol8uAPGnjZqHcG9lH3S8ErAfpxJ-CAK3woWybCTtcak-x/w640-h470/IMG_20240314_090713.jpg" width="640" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFO6nm4fHF18vnOfe_r6eBT8FjpJ2cNRQR5cDe2LkEfT_X8xVBDyBLpbbf9oJrj12kw4VdZWMhUArt_JccRZLJXnlJceyG8vb5CFLfX2FSS-rsCk7zpVsxjMCWlohcPBFZNrJHsWohnsJW2Xbyanl7mMTveyO9pSHGGBIJ7Bi17drKuSNCMvKDkEHhdVDZ/s500/IMG_20240314_150201.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="371" data-original-width="500" height="474" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFO6nm4fHF18vnOfe_r6eBT8FjpJ2cNRQR5cDe2LkEfT_X8xVBDyBLpbbf9oJrj12kw4VdZWMhUArt_JccRZLJXnlJceyG8vb5CFLfX2FSS-rsCk7zpVsxjMCWlohcPBFZNrJHsWohnsJW2Xbyanl7mMTveyO9pSHGGBIJ7Bi17drKuSNCMvKDkEHhdVDZ/w640-h474/IMG_20240314_150201.jpg" width="640" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNe10pPYoxxpzLDKLdThA_62gVkdXHpsIe7md-CI3TZSlNUySrXmWJfK2o4UiHHEWV9TjZ3GM0iSvByLj-rMBmsoDbbvXeET9SuTfU7evueFnNKHo9ObY169zNlpWgYLH_ukRpPdxycrwrkLJzD8xg1TkOUsco9cRTMVB-g4dbttbjfgLslmyyMHvWChGt/s686/IMG_20240314_090140.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="327" data-original-width="686" height="306" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNe10pPYoxxpzLDKLdThA_62gVkdXHpsIe7md-CI3TZSlNUySrXmWJfK2o4UiHHEWV9TjZ3GM0iSvByLj-rMBmsoDbbvXeET9SuTfU7evueFnNKHo9ObY169zNlpWgYLH_ukRpPdxycrwrkLJzD8xg1TkOUsco9cRTMVB-g4dbttbjfgLslmyyMHvWChGt/w640-h306/IMG_20240314_090140.jpg" width="640" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaNC4Kg0uCP7HQ7buIXtvN3H6pI4IeW0a3zqQFph-2ceG_vBPAtfe3w1FpiqKyCPcVk8GCI_odUOonNRSQQOjoNpcy4no1RDvM7nnIxL2ltKu1Ob9mgbT07W3RRq2t9W1-QH4dRfTOYS5EJKGFGxS_EMjtaugVkuUfCUvre7TujWJ_f_IEXs7MeLNy6hc5/s668/IMG_20240314_090806.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="482" data-original-width="668" height="462" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaNC4Kg0uCP7HQ7buIXtvN3H6pI4IeW0a3zqQFph-2ceG_vBPAtfe3w1FpiqKyCPcVk8GCI_odUOonNRSQQOjoNpcy4no1RDvM7nnIxL2ltKu1Ob9mgbT07W3RRq2t9W1-QH4dRfTOYS5EJKGFGxS_EMjtaugVkuUfCUvre7TujWJ_f_IEXs7MeLNy6hc5/w640-h462/IMG_20240314_090806.jpg" width="640" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYu-N1SSFMS_OGWkUHMAe69R9_hyphenhyphenkjBfXoyryVi00Q6gycmwzck9DrGDtrBuiaLOHUqgJapO6JU0rgE8EoJkIZmGrEYIdTCRxAGOjy7KL0r26qGDUedaKCldFOjxwyR4Zh05HZn8bhCxjQM2-dzKk8nJ7JCB92B3HxRMPcoSphpiwFaDUyK39a4mF4a-Ca/s800/IMG_20240314_090037.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="730" data-original-width="800" height="584" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYu-N1SSFMS_OGWkUHMAe69R9_hyphenhyphenkjBfXoyryVi00Q6gycmwzck9DrGDtrBuiaLOHUqgJapO6JU0rgE8EoJkIZmGrEYIdTCRxAGOjy7KL0r26qGDUedaKCldFOjxwyR4Zh05HZn8bhCxjQM2-dzKk8nJ7JCB92B3HxRMPcoSphpiwFaDUyK39a4mF4a-Ca/w640-h584/IMG_20240314_090037.jpg" width="640" /></a></div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhD-bU-Q9aqKceSwKBtN1kKtib-ulezzkCKR_32D4cWKAnEp3a7t_LnhFC-hLg_8ySy0hmFQbbfCn0Gfyfjb4MeUAe7veyjypCax-eMRWs-hEc_WtlbkpyhYhD5AHcVf5P_NWthFs8c2h0_ZUOhfVp3a0X2rMahkhuwFwkG4QCV_FM0dZlh5qS0QU_i4SVT/s1200/IMG_20240314_145510.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="966" data-original-width="1200" height="516" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhD-bU-Q9aqKceSwKBtN1kKtib-ulezzkCKR_32D4cWKAnEp3a7t_LnhFC-hLg_8ySy0hmFQbbfCn0Gfyfjb4MeUAe7veyjypCax-eMRWs-hEc_WtlbkpyhYhD5AHcVf5P_NWthFs8c2h0_ZUOhfVp3a0X2rMahkhuwFwkG4QCV_FM0dZlh5qS0QU_i4SVT/w640-h516/IMG_20240314_145510.jpg" width="640" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjf_9AHS88NFxTlCzSyV732mO0YPi21SibHhqULPvWQfZKpJrLEHusC714ALC2Q3K4_ElBjnszbmjDeMPsRYsu_-OG1-zTxNZ4PLyiH9ZWGru1HHk6dKzsNHA9lR2L-fa5DsXL-zmYEGRVsTfXXXL6EZXt4uosvP_Q_yt7nJb5Kr3YBDyiaVvdJJtSLoSHz/s1200/IMG_20240314_090539.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="616" data-original-width="1200" height="328" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjf_9AHS88NFxTlCzSyV732mO0YPi21SibHhqULPvWQfZKpJrLEHusC714ALC2Q3K4_ElBjnszbmjDeMPsRYsu_-OG1-zTxNZ4PLyiH9ZWGru1HHk6dKzsNHA9lR2L-fa5DsXL-zmYEGRVsTfXXXL6EZXt4uosvP_Q_yt7nJb5Kr3YBDyiaVvdJJtSLoSHz/w640-h328/IMG_20240314_090539.jpg" width="640" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5WwcIXrGrqWVLoXmHeWX0URoi0h8QrgJmlnMhiLLdT4mMinwIPPRnVrR9uFX7Ka0X76g0Q5slSXj_cha-vd-S432QXGB3AAW5V5dkopM8aUPBx3irxx4Q1wJChDm_d-TIzYVyia39MDHeTaD7GctiY60j7_rgdQKC3uXwnmuFruYcDrl7sHTonOtcVYtE/s900/IMG_20240314_090618.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="900" height="512" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5WwcIXrGrqWVLoXmHeWX0URoi0h8QrgJmlnMhiLLdT4mMinwIPPRnVrR9uFX7Ka0X76g0Q5slSXj_cha-vd-S432QXGB3AAW5V5dkopM8aUPBx3irxx4Q1wJChDm_d-TIzYVyia39MDHeTaD7GctiY60j7_rgdQKC3uXwnmuFruYcDrl7sHTonOtcVYtE/w640-h512/IMG_20240314_090618.jpg" width="640" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdKwDY1Anj5BZ-gZnVAWlRJ6NQbcl8kT7sYGR3rI9IEhRpFUabPwgO7dy7S7c_w4wLRmhvsJ1fh3zLCYYJ0g-F9ADA-zWtg_1AsgJfFQzdXeZ-l9dO8eFewn6wl_vOSceYJfumf3SJL8XabUnoZU3kZPwUljrFIb1Hoqe3JgeONC1baY20TQir0ybn_K5S/s480/IMG_20240314_090940.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="360" data-original-width="480" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdKwDY1Anj5BZ-gZnVAWlRJ6NQbcl8kT7sYGR3rI9IEhRpFUabPwgO7dy7S7c_w4wLRmhvsJ1fh3zLCYYJ0g-F9ADA-zWtg_1AsgJfFQzdXeZ-l9dO8eFewn6wl_vOSceYJfumf3SJL8XabUnoZU3kZPwUljrFIb1Hoqe3JgeONC1baY20TQir0ybn_K5S/w640-h480/IMG_20240314_090940.jpg" width="640" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhm07DfZsMVAxT-ZbtNZGmC6kqcdTtD_5_JEoOd-UGvK8Gsli5coMYqkr76AxhMlZ_ent-xHEORjahfHC6kCg9Wc3xgPZh9mAR66YTvNVsE3hlyJrmwjwE4ZP9-xTOpQ8KZlgkf8-M6wMNfgZgC0-FmqQLezYjDd-K1iJnmX2VElZBR7cOws9H9LDZBHyNU/s533/IMG_20240314_091027.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="533" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhm07DfZsMVAxT-ZbtNZGmC6kqcdTtD_5_JEoOd-UGvK8Gsli5coMYqkr76AxhMlZ_ent-xHEORjahfHC6kCg9Wc3xgPZh9mAR66YTvNVsE3hlyJrmwjwE4ZP9-xTOpQ8KZlgkf8-M6wMNfgZgC0-FmqQLezYjDd-K1iJnmX2VElZBR7cOws9H9LDZBHyNU/w640-h480/IMG_20240314_091027.jpg" width="640" /></a></div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAY1f_5urB8Tu7AHjx9fMqsW_1gWU9qGhMERmeBDsqMxq-a32z2YpkuQjIp1TlOrwmUMEzfoSWgOute7IK1VJEZbHWMRK0rOtkXMZUF9AH-5VEK7sybdFgkg5StS39i9k_VXNckWRiFfp-Fpm_PLprLJr8dUXkBGiX3H919cdnkgQqJJ3RmA4SfNyaw2SM/s512/IMG_20240314_112350.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="512" data-original-width="427" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAY1f_5urB8Tu7AHjx9fMqsW_1gWU9qGhMERmeBDsqMxq-a32z2YpkuQjIp1TlOrwmUMEzfoSWgOute7IK1VJEZbHWMRK0rOtkXMZUF9AH-5VEK7sybdFgkg5StS39i9k_VXNckWRiFfp-Fpm_PLprLJr8dUXkBGiX3H919cdnkgQqJJ3RmA4SfNyaw2SM/w534-h640/IMG_20240314_112350.jpg" width="534" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-4wx-S4f9CtP9dzk-x5_WPeGnNy0AxTXJB52dp8TsZpWl0cH_inCCX4hEWikqNCdvdeVci7e-q3OAp2sawBIg70thnKNpf2zfKr-NrRTO0h0vy2_NXTAFK5wOTpvqXhB0xb3QQHtgDzMSZOSA61m4fRsbntopjrz02eez2nQR_apcuV06KwntYnzciBCx/s900/IMG_20240314_111718.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="701" data-original-width="900" height="498" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-4wx-S4f9CtP9dzk-x5_WPeGnNy0AxTXJB52dp8TsZpWl0cH_inCCX4hEWikqNCdvdeVci7e-q3OAp2sawBIg70thnKNpf2zfKr-NrRTO0h0vy2_NXTAFK5wOTpvqXhB0xb3QQHtgDzMSZOSA61m4fRsbntopjrz02eez2nQR_apcuV06KwntYnzciBCx/w640-h498/IMG_20240314_111718.jpg" width="640" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><b><span style="font-size: large;">*Για το... μοντάζ:</span></b></div><div style="text-align: center;"><b><span style="font-size: large;"><br /></span></b></div><div style="text-align: center;"><b><span style="font-size: large;"><a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2013/03/blog-post_16.html?m=1"><span style="color: #04ff00;">blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"</span></a><br /></span></b></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣhttp://www.blogger.com/profile/11346901736573216546noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-2939733050680390006.post-80995585931005492292024-03-09T12:27:00.008+02:002024-03-09T15:10:57.186+02:00Μια πηγή αναβλύζουσας χαράς<p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilh_-zWRQpSHn9PRmlE7nxRcz9DlGLY-eNwXDUkubAjbXycwtAmH74lv6_iPnijYaa5GczG3LDsaVPxNdxRYjQgPmfh3Fjgd5KovSu29aYTaInIckt3OnwSWZNygjEf3sBSM-blxQf9GkAjkwMCW5jDGGbpjiLMm_8qUliycPAlPY8fAjnDNvozfLEQ7Ud/s5184/DSC02381%CE%B4.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3888" data-original-width="5184" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilh_-zWRQpSHn9PRmlE7nxRcz9DlGLY-eNwXDUkubAjbXycwtAmH74lv6_iPnijYaa5GczG3LDsaVPxNdxRYjQgPmfh3Fjgd5KovSu29aYTaInIckt3OnwSWZNygjEf3sBSM-blxQf9GkAjkwMCW5jDGGbpjiLMm_8qUliycPAlPY8fAjnDNvozfLEQ7Ud/w640-h480/DSC02381%CE%B4.JPG" width="640" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><p style="text-align: justify;"><i>Ιχνηλατήσαμε ένα υπέροχο κείμενο για τη φύση και τους ανθρώπους του χωρίου Καλεσμένου Ευρυτανίας, από ένα παλιό δυσεύρετο βιβλιαράκι ηλικίας ~60 ετών που κοσμεί τη βιβλιοθήκη του <a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2011/02/blog-post_821.html"><b><span style="color: #04ff00;">"Ευρυτάνα ιχνηλάτη"</span></b></a></i><i> και σας το μεταφέρουμε σήμερα εδώ στις ηλεκτρονικές σελίδες του. Τίτλος του: "Το Καλεσμένο Ευρυτανίας (Η φύση - οι άνθρωποι - η προσπάθεια). Συγγραφέας ο <b><a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2018/10/blog-post_7.html"><span style="color: #ffa400;">Παναγιώτης Γ. Παππάς</span></a>,</b> μετεκπαιδ. διδάσκαλος στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Τυπώθηκε στο Αγρίνιο το 1965 - Χαρτοτυπογραφικαί- βιβλιοδετικαί εργασίαι! Υποσημείωση: κατά την αντιγραφή διατηρήθηκε η ορθογραφία του πρωτοτύπου.</i></p><p style="text-align: justify;"><i>Απολαύστε το...</i></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-size: large;">*****</span></b></p><p style="text-align: justify;">Έτσι και σας φέρει ο δρόμος πάνω σε μια βουνοκορφή και απ' τ' αγνάντιο της αφήσετε λεύτερη τη ψυχή σας να πετάξη, ενώ θα δέχεστε τα πρώτα φιλιά από μια αδύναμη ηλιακτίδα για σας σταλμένη απ' το κροκοβαμμένο δίσκο της ανατολής, δεν έχετε παρά να φοβηθήτε, να ταραχτήτε από το γλυκό αναπετάρισμα του ψυχικού σας κόσμου.</p><p style="text-align: justify;">Μέσα σας μια γλυκειά φορτούνα, τη στιγμή που οι δέκτες του ευατού σας, σάς φέρνουν μηνύματα απ' το πρωτόγνωρο τούτο θαύμα της φύσης. Αεράκι ανεβαίνει στη κορφή και σας ντύνει με το απαλό του, αόρατο ρούχο.</p><p style="text-align: justify;">Τα χάνετε.Τι θαύμα και τούτο ! Πιάνετε τα χέρια σας, το σώμα σας να δήτε αν ξυπνητός τα βλέπετε όλα αυτά. Όσο μεγάλη θέα έχετε, τόσο πιο πολύ μέσα σας ευρύς ο ορίζοντας.</p><p style="text-align: justify;">Έτσι ακριβώς θα συμβή σαν βρεθήτε ποτέ σκαρφαλωμένοι στις κορφές της ψυχής σας. Σαν πατήσετε πόδι στέρεο και ανήφορο, ανήφορο περάσετε τα φαράγγια της ψυχής και ανεβήτε λεύτερα, ν' αγναντέψετε πέρα, το μεγάλο της άνοιγμα. Ίδια σαν και πρώτα, η ίδια ανατριχίλα, το αυτό γλυκό σφίξιμο μέσα σας, αν παρατήσετε τα χαμηλά μέρη της ψυχής, αν κάνετε βήμα πέρα απ' τις ανάγκες τις βιολογικές, πιο πέρα πολύ απ' τις μικρές έγνοιες της καθημέρα, που δένουν σαν αγριόβατα τη δύναμή της, αν μέσα μας θεριέψη η θέληση και πάρετε τη μεγάλη απόφαση να υψώσετε το τρανό μάτι της ψυχής σας, τότε για σας το πρώτο χάδι της αγάπης του κόσμου, το πρώτο φιλί της χαράς.</p><p style="text-align: justify;">Τι όμορφο πράγμα, τι μεγάλη κατάκτηση, να έχης και συ σκαρφαλώσει σε μια κορφή και μαζί να έχης ανέβη στ' απώγεια της ψυχής σου. Ένα διπλό ανέβασμα. Μια μεγάλη διπλοπετυχημένη προσπάθεια. Πλατύς, απέραντος γύρω ο φυσικός ορίζοντας βαθύς, ξάστερος, ευρύτερος ο άλλος της ψυχής σου.</p><p style="text-align: justify;">Και τότε η μέρα μέσα σου. Ο κρυστάλλινος φακός, να δης τη φύση, τους ανθρώπους την προσπάθεια των ανθρώπων. Μια ξαστεριά, ένας γαλάζιος φρεσκοπλυμένος ουρανός. Μια πηγή αναβλύζουσας χαράς.</p><p style="text-align: justify;">Γίνεται πιο μεγάλη η χαρά σου, όταν συναντήσης τέτοιους ανθρώπους σκαρφαλωμένους πάνω στις βουνίσιες ράχες και ανεβασμένους στα υψώματα της ψυχής τους.</p><p style="text-align: justify;">Νοιώθεις πως η ζωή των ανθρώπων αυτών είναι μια αλυσίδα πράξεων. Όλος ο δρόμος της ζωής τους είναι μια σφυροκοπημένη σειρά από αδειάλειπτους δημιουργικούς αγώνες. Είναι ένα συνεχές ιδρωκόπημα. Το ιδρωκόπημα που καταξιώνει τη ζωή.</p><p style="text-align: justify;">Σε παρασύρει η μέθη τους αδιάκοπη προσπάθεια. Για γρήγορο, κεφάτο ανέβασμα. Για ψηλότερα μέρη. Αφήνουν μέρα, τη μέρα πίσω τους τα πεδινά βαρειά μέρη και τραβούν για το ξέφωτο, το πλατύ. </p><p style="text-align: justify;">Νοιώθεις μέσα τους να φτερακάει, η λεύτερη ψυχή τους και να δυναμώνει για το μεγάλο πέταγμα. Ως σε σένα φθάνουν, οι κτύποι της καρδιάς τους και σε ζυμώνουν, με τα νέα τούτα υλικά. Λυτρώνεσαι.</p><p style="text-align: justify;">Είναι σπουδαίο πράγμα, να βρίσκεσαι κοντά στους ανθρώπους, που αγωνίζονται. Να ζης αντάμα μ' αυτούς, που παλεύουν και μοχθούν καθημερινά. Να βλέπης την πάλη τους και να διδάσκεσαι τα μυστικά της ζωής από γνήσιους δασκάλους, που γνωρίζουν μόνο τον αγώνα και τη μεγάλη αρετή, να δίνωνται στην κατάκτηση της ζωής. </p><p style="text-align: justify;">Αυτό είναι το μυστικό τούτων των ανθρώπων. Η πάλη. Και παλεύουν να ημερώσουν την ψυχή τους, όπως παλεύουν, να ημερώσουν και να υποτάξουν την ατίθαση φύση.</p><p style="text-align: justify;">Άλλοι μένουν εδώ και ρίχνονται και στα δύο με το ίδιο πάθος, άλλοι ξενιτεύονται, για να ριχθούν πιο πολύ στην πάλη. Και οι δύο δρόμοι είναι σωστοί. Ο σκοπός είναι ο ίδιος. Ίδιο και το τέρμα (...)</p><p style="text-align: center;"><a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2011/06/blog-post_13.html"><b><span style="color: #04ff00; font-size: large;">blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"</span></b></a><br /></p>ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣhttp://www.blogger.com/profile/11346901736573216546noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-2939733050680390006.post-65072012435116238242024-03-03T10:14:00.001+02:002024-03-03T10:14:19.279+02:00Σεργιάνι<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidmlnc1_R_e6ACV1fsdKWLPrTCWatud9FgXas87ZF5YkJdU44m6ei9McZ7FyfzerofUc8PJKYFd_J-kAeSaQN_T6NR-0CkfjpSveeBgzsXfkYiQgn7fKt4kwhhlCe-J5Rmzp7qwlm0UsrYd29Q3f-q_LzfYtjGxS_aiTsA8jXbqoUphh488_sB1wUFI0ve/s5184/1621%CF%86.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3888" data-original-width="5184" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidmlnc1_R_e6ACV1fsdKWLPrTCWatud9FgXas87ZF5YkJdU44m6ei9McZ7FyfzerofUc8PJKYFd_J-kAeSaQN_T6NR-0CkfjpSveeBgzsXfkYiQgn7fKt4kwhhlCe-J5Rmzp7qwlm0UsrYd29Q3f-q_LzfYtjGxS_aiTsA8jXbqoUphh488_sB1wUFI0ve/w640-h480/1621%CF%86.JPG" width="640" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwqBc-xLBlefP3TEOHjcs-5C7wooDAvnz080ahsIjId1D2Tnj-pezlRnkk8pzJhboOm9rf-F6sMl6uqT1x9exCDNRwAAXTWwnPDIPDUJwHR37hZnFat1susxM5Dv2YMraA9QQkjvpTRp6IMDRLCTZJgK6U2mOxPEqDaZtANdSDlMzh0PzGDoJFn18KKA8l/s5184/DSC01606%CF%87.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3888" data-original-width="5184" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwqBc-xLBlefP3TEOHjcs-5C7wooDAvnz080ahsIjId1D2Tnj-pezlRnkk8pzJhboOm9rf-F6sMl6uqT1x9exCDNRwAAXTWwnPDIPDUJwHR37hZnFat1susxM5Dv2YMraA9QQkjvpTRp6IMDRLCTZJgK6U2mOxPEqDaZtANdSDlMzh0PzGDoJFn18KKA8l/w640-h480/DSC01606%CF%87.JPG" width="640" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjwwljPld3iROgqy_xyp-Onjeir_WMcsJCECfA8i6JsN8uZm-sKB9WIIVVgIKzbU07P0MdC9BGxahOIg0fINU5Pa4FzpbZlq8-favbMwSkPRjgmVNuncMFx6jIxDAMp-Yen_DAGA_vf7QihGP51V0oqmreMyi_lCXbkq_rDIRZy5OIcADwCTa8Dzj0Gp_n/s5184/DSC02798%CF%88.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3888" data-original-width="5184" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjwwljPld3iROgqy_xyp-Onjeir_WMcsJCECfA8i6JsN8uZm-sKB9WIIVVgIKzbU07P0MdC9BGxahOIg0fINU5Pa4FzpbZlq8-favbMwSkPRjgmVNuncMFx6jIxDAMp-Yen_DAGA_vf7QihGP51V0oqmreMyi_lCXbkq_rDIRZy5OIcADwCTa8Dzj0Gp_n/w640-h480/DSC02798%CF%88.JPG" width="640" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKBeJa66tr35Gj8VjoxcaPLnF9RIyWNacK_3Y82SY4CVH5Kmwp5U8kwXEacQaRp-UBIBH1Il-jVavDEgjga-Wy1yNrk4oTjZoFuQNZwT6KvOXKrzr-CkzhbSpGTWpMmv5TCvWZaJGJjKexs9cYSuzZSgQEDoH6nqSuZ6gaYXsTrN8LD-r4Px61tiQKksPZ/s5184/02284%CE%96.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3888" data-original-width="5184" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKBeJa66tr35Gj8VjoxcaPLnF9RIyWNacK_3Y82SY4CVH5Kmwp5U8kwXEacQaRp-UBIBH1Il-jVavDEgjga-Wy1yNrk4oTjZoFuQNZwT6KvOXKrzr-CkzhbSpGTWpMmv5TCvWZaJGJjKexs9cYSuzZSgQEDoH6nqSuZ6gaYXsTrN8LD-r4Px61tiQKksPZ/w640-h480/02284%CE%96.JPG" width="640" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4xQcikCr6jfh3ypQMv6JnRzOyoeb_8VIt5CSxe_3YXtKRNOjnxLip-F4h0SwyVO-MYx_zMTAHjfUKwk9sp6UJ-XEkSSOZdyoVAk2S4RgcHdcZzQMMCMH8z_kQRJuYB5vjuXUK-idlfx-V5mYNuUjsCTgNi2Z0S6ej_QIVOswmEpHTv9dMS8VmJUaG4EMi/s3009/897-7-19.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2001" data-original-width="3009" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4xQcikCr6jfh3ypQMv6JnRzOyoeb_8VIt5CSxe_3YXtKRNOjnxLip-F4h0SwyVO-MYx_zMTAHjfUKwk9sp6UJ-XEkSSOZdyoVAk2S4RgcHdcZzQMMCMH8z_kQRJuYB5vjuXUK-idlfx-V5mYNuUjsCTgNi2Z0S6ej_QIVOswmEpHTv9dMS8VmJUaG4EMi/w640-h426/897-7-19.jpg" width="640" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><b>Με το φακό του</b> <a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2023/04/blog-post_19.html"><span style="color: #04ff00;"><b>"Ευρυτάνα ιχνηλάτη"</b></span></a></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><p></p>ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣhttp://www.blogger.com/profile/11346901736573216546noreply@blogger.com16tag:blogger.com,1999:blog-2939733050680390006.post-56085081935859934762024-02-29T20:20:00.002+02:002024-03-01T10:32:45.073+02:00«Στείλε όταν φτάσεις...» <p><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6mlNNa01_kwfn7ldGUmw2eF3HEZy-4EvMHTuOXPFDnP236M1nggsjnMzJV_JQ5v_O-MxhY3U7O58c8tUQ6h1FcOPdEvFm-C13XCLZXNVjXBcZ-pE7lDT_RG3ZguioDbiUGE-kBwdB_JQrAgUYGSeNgLIgvjO4tafazKHmgdf9KqkvvheD207esYAWks1Q/s1600/IMG_20240228_140129.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="978" data-original-width="1600" height="392" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6mlNNa01_kwfn7ldGUmw2eF3HEZy-4EvMHTuOXPFDnP236M1nggsjnMzJV_JQ5v_O-MxhY3U7O58c8tUQ6h1FcOPdEvFm-C13XCLZXNVjXBcZ-pE7lDT_RG3ZguioDbiUGE-kBwdB_JQrAgUYGSeNgLIgvjO4tafazKHmgdf9KqkvvheD207esYAWks1Q/w640-h392/IMG_20240228_140129.jpg" width="640" /></a></div><p><span style="text-align: justify;"><br /></span></p><p style="text-align: center;"><span style="text-align: justify;"><b>Μάθαμε να γυμνώνουμε τις ψυχές μας</b></span></p><p style="text-align: center;"><b>μέσα στη δικαιοσύνη και την αλήθεια</b></p><p style="text-align: center;"><b>κι έτσι όπως οι σύντροφοι του «Διγενή» σου</b></p><p style="text-align: center;"><b>ερχόμαστε να παλέψουμε για τη λευτεριά </b></p><p style="text-align: center;"><b>κι ορθό να σηκώσουμε τ' αμάξι </b></p><p style="text-align: center;"><b>το που «βαθειά εχώθηκε στη λάσπη και το αίμα»! </b></p><p style="text-align: justify;"><i><br /></i></p><p style="text-align: center;">{απόσπασμα στίχων του αείμνηστου Ευρυτάνα διανοούμενου Δημήτρη Σταμέλου (1931-2005)}</p><p style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">*****</span></p><p style="text-align: justify;"><i>ΥΓ1. Η εικόνα είναι από την επιτυχή συγκέντρωση των σωματείων και της νεολαίας (ακολούθησε και μαζική-μαχητική πορεία) στο Καρπενήσι την Τετάρτη 28/2/2024, Ημέρα Απεργίας αλλά και ταυτόχρονα Ημέρα Αντίστασης και Πάλης κόντρα στη Λήθη για το Κρατικό Έγκλημα των Τεμπών.</i></p><p style="text-align: justify;"><i>ΥΓ2. «Στείλε όταν φτάσεις, δεν έφτασε ποτέ, εκδίκηση θα πάρουμε για εσένανε μικρέ»!</i></p><p style="text-align: center;"><a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2023/03/blog-post_9.html?m=1"><b><span style="color: #04ff00; font-size: large;">blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"</span></b></a><br /></p><p style="text-align: justify;"><br /></p>ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣhttp://www.blogger.com/profile/11346901736573216546noreply@blogger.com20tag:blogger.com,1999:blog-2939733050680390006.post-44306882274093028022024-02-24T10:22:00.003+02:002024-02-28T14:43:15.842+02:00Δύο συνηθισμένα βράδια, μια φούχτα ανάκατες μνήμες κι ένα χρωστούμενο δάκρυ<p style="text-align: center;"><span style="font-size: large;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrm5k_0jaUFSGFRcDKyk9aJNWePyeMXivyoc61lYvLIh_iS__E-xJV432jJoV4lpovnVxbpkq6z-KflhySsV_HT9ETm7UM1IuWIXv5eqVa_MNSWY8SfBj72zNb2118OincwUWtLXLeUgu7HH8_KQhf0E1tNPKLOF46pjk8ySWT9RzchHdLq_v_T0gz_ZaX/s1600/IMG_20240215_132328.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1110" data-original-width="1600" height="445" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrm5k_0jaUFSGFRcDKyk9aJNWePyeMXivyoc61lYvLIh_iS__E-xJV432jJoV4lpovnVxbpkq6z-KflhySsV_HT9ETm7UM1IuWIXv5eqVa_MNSWY8SfBj72zNb2118OincwUWtLXLeUgu7HH8_KQhf0E1tNPKLOF46pjk8ySWT9RzchHdLq_v_T0gz_ZaX/w640-h445/IMG_20240215_132328.jpg" width="640" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><p style="text-align: center;"><span style="font-size: large;"><b><i><u>Από τον συμπατριώτη μας <a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2024/01/blog-post_21.html?m=1"><span style="color: #ffa400;">Δημήτρη Α. Γκορόγια</span></a></u></i></b></span></p><p style="text-align: center;"><span style="font-size: large;"><b><i><u>για τους αναγνώστες του <a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2023/05/blog-post_19.html?m=1"><span style="color: #04ff00;">blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"</span></a></u></i></b></span></p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;">«…Μα για μένα, απ΄ όλα το πιο αβάσταχτο, το πιο πικρό, δεν θα ΄ναι που θα χάσω τον κόσμο, ούτε που θα χάσω το φτωχό μου φωτοστέφανο.</p><p style="text-align: justify;">Για μένα το πιο πικρό θα΄ναι που δεν θα μπορέσω να σηκωθώ στα πόδια για να σκαρφαλώσω στη μικρή μας κληματαριά και να κόψω το άστρο που σου 'ταξα!»</p><p style="text-align: center;">(Μενέλαος Λουντέμης)</p><p style="text-align: justify;">Είναι τέλος του μήνα Τρυγητή, ίσως και αρχές του Αγιοδημήτρη, μα το σκηνικό του καιρού θυμίζει πιότερο την καρδιά του καλοκαιριού παρά τα μέσα του χινόπωρου. Η ώρα περασμένες έντεκα με τον ουρανό καταξάστερο, γαλατένιο, γεμάτο από τα εκατομμύρια των αστεριών του που τρεμοπαίζουν σαν φαναράκια κρεμασμένα με αόρατη κλωστή, από το ταβάνι μιας απέραντης μαγικής φάτνης. Ανισόφωτα, παιχνιδιάρικα, πολλά ξιπασμένα στην ομορφιά τους κι άλλα ντροπαλά και χαμηλόβλεπα, κάποια απρόσμενοι ταξιδευτές που εμφανίζονται ξαφνικά κι απ΄το πουθενά, διαγράφουν μια σύντομη χρυσή τροχιά και σβήνουν για πάντα στο αχανές του σύμπαντος. Ευλογημένες ώρες σιγαλιάς, ο αχός του ανθρώπινου μόχθου έχει κοπάσει, τώρα ξαγρυπνούν μονάχα τα πλάσματα της νυχτιάς, αυτά κυρίως, τα πιότερα σχεδόν αόρατα και μυστηριώδη. Κάποια αθόρυβα σαν τις ειδικές δυνάμεις του στρατού κι άλλα χαμηλόφωνα, με ήχους απόκοσμους, θλιμμένους ή ολότελα λυπητερούς. Μα όπως προείπαμε όχι μόνο αυτά. Πέρα από τη λίμνη, προς τη μεριά των Κοψέϊκων ένας σκύλος δηλώνει, με την ένταση του νεοσύλλεκτου φαντάρου που αναφέρεται, την επαγρύπνησή του στο χώρο της νυχτερινής εποπτείας του. Το κάνει με ρυθμικά διακοπτόμενα διαστήματα γαυγισμάτων και παύσεων αφήνοντας έτσι τον απαραίτητο χρόνο για τις αντίστοιχες αντιδηλώσεις παρουσίας κοντινών ή και πιο απόμακρων συγγενών του. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSYhSgAE6IwN16dc8bNphGfa6qyLiJtY6weeO1EiD_7Inpqtj0PbrhNeF9rHlUwEKeh_V7p-BJpPpe2cqquiLyPw9ga_jZ6BXmcauhUA6VXn6PKFiE7Y553dOxMjL0zFB7BszKwXBl6nUp2cAKNGIEIyI_Vw1QANySbFC72sVt7YSnEgTbDDr9ghWi4KOG/s1336/IMG_20240215_151935.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="523" data-original-width="1336" height="156" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSYhSgAE6IwN16dc8bNphGfa6qyLiJtY6weeO1EiD_7Inpqtj0PbrhNeF9rHlUwEKeh_V7p-BJpPpe2cqquiLyPw9ga_jZ6BXmcauhUA6VXn6PKFiE7Y553dOxMjL0zFB7BszKwXBl6nUp2cAKNGIEIyI_Vw1QANySbFC72sVt7YSnEgTbDDr9ghWi4KOG/w400-h156/IMG_20240215_151935.jpg" width="400" /></a></div><p style="text-align: justify;">Από πέρα βαθιά, την κοιλάδα της Κοφτερίδας, φτάνουν ως εδώ κομματιασμένες μελωδίες, ιδίως εκείνα τα εμφαντικά ξεσπάσματα του Καζαντζίδη, του Στέλιου των πέντε ηπείρων και των επτά θαλασσών... Κάποιοι μερακλωμένοι γλεντάνε στο τσαρδί του Αριστείδη του μυλωνά στις Αμπάρες, αναθεματίζουν τη μοίρα τους, φιλιώνουν με τα πάθη τους, γελάνε και κλαίνε με τη χαμένη ζωή τους, όλα σε μια παρτίδα:</p><p style="text-align: justify;">« όλα είναι ένα ψέμα, μια ανάσα μια πνοή/σαν λουλούδι κάποιο χέρι θα μας κόψει μιαν αυγή…»</p><p style="text-align: justify;">Κι απότομα πάλι ο ρυθμός αλλάζει, ο θρήνος γίνεται δήλωση αξιοπρέπειας και κραυγή παράτολμης αντοχής συνάμα:</p><p style="text-align: justify;">« ..Μα εγώ δε ζω γονατιστός, είμαι της γερακίνας γιός./ Τι κι αν μ΄ανοίγουνε πληγές, εγώ αντέχω τις φωτιές./ Μάνα μη λυπάσαι, μάνα μη με κλαίς…»</p><p style="text-align: justify;">Αχ μωρέ έρμη πατριδούλα κι εσείς πληγωμένοι του μόχθου και της ανέχειας καταδικοί μου άνθρωποι, τι όμορφος που είναι ακόμα κι ο θρήνος σας για τα χαμένα όνειρα και τις αδικαίωτες ελπίδες σας. Να ξέρατε πόσο δύσκολο μου είναι να εξηγήσω σε μένα τον ίδιο, γιατί τόσων χιλιάδων χρόνων καυμοί και παράπονα, δοξαστικά και παρακλήσεις, οιμωγές κι αναθέματα δεν έφτασαν ακόμα, ψηλά ως τους επτά ουρανούς. Έως το ους του Αθώρητου, Πανάγαθου, και Δικαίου Δημιουργού. Πού πήγε η περί των απάντων και προ πάντων των αιώνων Θεία Γνώση; Πού χάθηκε η Υπέρτατη Βούληση;</p><p style="text-align: justify;">«Κλίνον Κύριε το ους Σου και επάκουσόν μου, ότι πτωχός και πένης ειμί εγώ.»</p><p style="text-align: justify;">………………………………………………………………………………………………………………………</p><p style="text-align: justify;">Ποιος θα μου δώσει δύναμη, τον κόσμο αυτό ν΄ αλλάξω, να φτιάξω όμορφες καρδιές, μεγάλες και πονετικές, τις σκάρτες να πετάξω….</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjOpFaFNBnqnpeEZWfnefWAx7irkODMk6vPbVckMKmBC3aNRCBbfX0QPQUj9gLZaK1DAxs2LAbFvt5JVwNRGd1VwZE2s1W2tJI2M6BUCfrsGu6FxYSCsvt_epagiXgeZU3vU9KyrQwmXI7V-sYXYafChOVrPZR5OgzUavcY8r0MxdWoIpXwt2SNXPe2pGY/s1600/IMG_20240222_191645.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="1600" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjOpFaFNBnqnpeEZWfnefWAx7irkODMk6vPbVckMKmBC3aNRCBbfX0QPQUj9gLZaK1DAxs2LAbFvt5JVwNRGd1VwZE2s1W2tJI2M6BUCfrsGu6FxYSCsvt_epagiXgeZU3vU9KyrQwmXI7V-sYXYafChOVrPZR5OgzUavcY8r0MxdWoIpXwt2SNXPe2pGY/w400-h180/IMG_20240222_191645.jpg" width="400" /></a></div><p style="text-align: justify;">Μέσα από τη χαράδρα του Τσιαντή και τη Λογκούλα φτάνει ως την αυλή μας το απαλό σούρσιμο των απομειωμένων από την πολύμηνη αναβροχιά νερών του Αγραφιώτη. Κάποτε, όταν ήμουν παιδί, το ποτάμι ακόμα και το καλοκαίρι κατέβαινε πιο βουερό, αράθυμο, ανυπότακτο κι ελεύθερο ανάμεσα στις πολυπλόκαμες ρίζες θεόρατων πλατανιών, στριφτερό, και πεντακάθαρο. Τη μια ξεδίψαγε και απομεθούσε τις κατάφυτες με σχοίνα, ρίκια και καναπίτσες όχθες της Τσούκας προς τα δυτικά, την άλλη έστριβε παιχνιδιάρικα πάνω στην πλατιά ζάλη, ερχόταν ανατολικά προς τα Χατζήδια. Φιλούσε με πάθος τα χνουδάτα ακρόχειλα της Κοτσέϊκης λογκάς κι έπιανε ένα διάστημα κατηφορίζοντας να χαϊδεύει το καμπυλωτό Ρίζωμα ως κάτω στα ψωμοχώραφα και τις τριφυλλιές του Κοντοχρήστου. Είχε μεγάλες κλίσεις τότε η κοίτη, ύστερα στήθηκε το φράγμα στα Κρεμαστά, οι ορμές και τα πάθη του Αγραφογέννητου φυλακώθηκαν, μπαζώθηκαν, κατασίγασαν. Οι καταρράχτες του, έγιναν όλοι ίσιωμα σαν τις ανθρώπινες συμπεριφορές του καιρού μας. Κόπασε κι η βουή, τώρα πια όλα στην πορεία του νερού είναι προβλέψιμα, ήπια, βαρετά κι αδιάφορα. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtyULzW7ftQDz6snXR5QeOcnc0St594fU-dCqU9q-sJzGAb-N4k24FbKBd1WWM8J_QmDpnKqnEl7UaaG20l6U0DdWL3Iwvuu7uUOF4msOarc7H7gykAlMQq0p-fcOc0vSNJxboH4z2HKE9t-_aIVvYSZws0eWeAsNe0_6DtUQvLMAGzdvcg-7K5-hFrCZi/s1600/IMG_20240222_191819.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="1600" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtyULzW7ftQDz6snXR5QeOcnc0St594fU-dCqU9q-sJzGAb-N4k24FbKBd1WWM8J_QmDpnKqnEl7UaaG20l6U0DdWL3Iwvuu7uUOF4msOarc7H7gykAlMQq0p-fcOc0vSNJxboH4z2HKE9t-_aIVvYSZws0eWeAsNe0_6DtUQvLMAGzdvcg-7K5-hFrCZi/w400-h180/IMG_20240222_191819.jpg" width="400" /></a></div><p style="text-align: justify;">Πόσα πράγματα δεν συνέβαιναν, ιδίως τους εκτός χειμώνα μήνες, σε τούτο το αλησμόνητο για μένα ποτάμι… Όποιος δεν έχει ακούσει, για παράδειγμα, νυχτερινή συναυλία νεροχέλωνας και βατράχων δύσκολα θα καταλάβει για τι πράγμα του μιλάω. Όλα ξεκινούσαν με μικρές, ντροπαλές και διάσπαρτες απόπειρες μεμονωμένων μελωδών, στη συνέχεια ακούγεται μια ολιγοπρόσωπη κακοσυντονισμένη πολυφωνία που κι αυτή σταματούσε απότομα. Πιο μετά ερχόταν τα δοκιμαστικά των βαρύτονων πρωτολαλητάδων με μια διπλή πρόσκληση στο άκουσμά τους: παιδιά, πάμε σας παρακαλώ όλοι μαζί και δυνατά, απόψε να τα δώσουμε όλα! Τέτοιο μαζικό παραλήρημα σαν κι ετούτο, μόνο με εκείνο των αηδονιών του Απρίλη μπορεί να συγκριθεί. Μεγάλα διαστήματα γενικού ξεσηκωμού, παύση μετά, στη διάρκεια της οποίας ακούς καθαρά το χαρούμενο γλυκολάλημα της νεροχέλωνας κι έπειτα νέος γύρος. Κι άλλος κι άλλος, ώρες ατελείωτες ετούτα τα μηδαμινά πλασματάκια υμνούν την ομορφιά της ζωής, τον έρωτα και τη φύση που τους προσφέρεται. Κάποιοι λένε ότι τα πιο πρωτοπόρα των αηδονιών, μια ορισμένη από τη μοίρα τους νύχτα, κελαηδούν για στερνή φορά τόσο πολύ και χωρίς ανάσα που στο τέλος σκάνε και πέφτουν νεκρά. Κάποια βατράχια, υδρόβιοι τραγουδιστές της βραδιάς, την άλλη κιόλας μέρα θα γίνουν λιώμα κάτω από τα νύχια των δαμαλιών που μέσα στην ίδια γούρνα θα αψιμαχούν το απομεσήμερο για τα όμορφα μάτια κάποιας οιστροφορεμένης μοσχίδας. Έτσι είναι η ζωή… ή μήπως ο έρωτας ή και ο θάνατος; </p><div><p style="text-align: justify;">Ένα είναι το σίγουρο κι απαράλλαχτο στο πέρασμα των αιώνων: πως για το κάθε τι σπουδαίο, σημαντικό και αξιομνημόνευτο, χρειάζονται οι πρωτοπόροι στο είδος, τολμηροί, αμετάκλητοι, αναγνωρίσιμοι και πειστικοί με το προσωπικό τους παράδειγμα. Πρωτολαλητάδες θέλουν όλες οι «μπάντες», όλων των πλασμάτων του πλανήτη. Κι όταν δεν βρίσκονται έτοιμοι, που συνήθως δεν βρίσκονται, τους γεννάει από μονάχη της η ανάγκη. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjb_HO_jUsXHgyxG7nRKdYE9nd7DkKOYETAZiACJDeILHS8VNQOKi0V9L_8BG_iNVIHjpHBQ1uacH6tFKsIYzQ4xpPg1ZhQTZO8ZopU46GNs5y-wNKvWN41t2FYVqEwKHd7d9Wk1vZP4pCpSN6lQgWI_B6NdtAul2RGBbnpoGWG5DFGAi2l0joh_8jWVwlF/s1600/IMG_20240215_133849.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="1600" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjb_HO_jUsXHgyxG7nRKdYE9nd7DkKOYETAZiACJDeILHS8VNQOKi0V9L_8BG_iNVIHjpHBQ1uacH6tFKsIYzQ4xpPg1ZhQTZO8ZopU46GNs5y-wNKvWN41t2FYVqEwKHd7d9Wk1vZP4pCpSN6lQgWI_B6NdtAul2RGBbnpoGWG5DFGAi2l0joh_8jWVwlF/w400-h180/IMG_20240215_133849.jpg" width="400" /></a></div><p style="text-align: justify;">Σαν το αποψινό φθινοπωριάτικο βράδυ θυμάμαι κι ένα παλιότερο. Χρόνια πολλά πριν από τώρα, τότε που το σπιτάκι μας είχε μόνιμο προσωπικό και ξεχορταριασμένη αυλή. Τότε που ζούσαν, διαφέντευαν και δημιουργούσαν οι γονείς μου. Τότε που όλα ένα γύρω μου χαμογελούσαν και μου υποσχόταν πως έτσι θα μείνουν για πάντα. Τη θυμάμαι καλά εκείνη την άλλη φθινοπωρινή βραδιά που οι γονείς μου κουβέντιαζαν, εδώ στην ίδια αυλή, καθισμένοι στις ίδιες καρέκλες, ακουμπώντας τους αγκώνες τους στο ίδιο τραπέζι, την ώρα που εγώ σκάλωνα για ύπνο στα πάνω δωμάτια. Ετοίμαζα το κρεβατάκι μου κι, άκουγα τη χαμηλόφωνη στο ξεκίνημά της, συζήτηση αλατισμένη όμως κι από μια πρέζα συγκρατημένης έντασης. Στο εισαγωγικό του πόνημα ο πατέρας μου, αγωνιζόταν φιλότιμα να πείσει τη μάνα μου για το σύνηθες των συμβάντων της νυχτερινής μας εξόδου. Δεν ξέρω αν από σκοπού του θα ξεκινούσε μια τέτοια κουβέντα περασμένα μεσάνυχτα, η αλήθεια είναι πως είχε προηγηθεί μια διερευνητικού χαρακτήρα, συνάμα και ερεθιστικού ύφους ατάκα της μάνας μου περί του καφενείου και της αποψινής συμπεριφοράς μας σε αυτό:</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjR3C6FDqx1WxNJMlWPcc7Z5utoR5DnHdQyulJB_Qf3vRSskisPE0OqfHHosu6b3UW24ysx7c-jLYCKaQmwN5luy3MRda9suSrO2OH9KhPxSgVlB_VnxVEC252nYZjKMDxi7K6eTk1P93pvkvnweB5BJsIcRXy4nJYH9rAdDXsKJ5gkAB1QYqfkn4PFxWqc/s1600/IMG_20240215_133227.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="1600" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjR3C6FDqx1WxNJMlWPcc7Z5utoR5DnHdQyulJB_Qf3vRSskisPE0OqfHHosu6b3UW24ysx7c-jLYCKaQmwN5luy3MRda9suSrO2OH9KhPxSgVlB_VnxVEC252nYZjKMDxi7K6eTk1P93pvkvnweB5BJsIcRXy4nJYH9rAdDXsKJ5gkAB1QYqfkn4PFxWqc/w400-h180/IMG_20240215_133227.jpg" width="400" /></a></div><p style="text-align: justify;">- Ωρε νοικοκύρη το Κυπριακό λύνατε απόψε στα Ζαχογιαννέικα, γιατί αν δεν κατάλαβες μάθε το από μένα, πως ότι λέγατε το άκουγε κι ο μπαρμπα Νίκος στο Σταυρό κι η θειά σου η Αντιγόνη στο Κάστρο της Τσιούκας….. Ειδικά αυτόν τον λιγομίλητο τον κληρονόμο σου, είπα να μην τον σταφνίσω απόψε… αύριο θα τον περιλάβω κανονικά…</p><p style="text-align: justify;">-Να με σταφνίσεις μωρέ μάνα, πετάχτηκα, γιατί όχι, σάμπως πρόκειται να κοιμηθώ μέσα σ΄ αυτή τη χουναβιά; Απάνω η στέγη καίει σα γάστρα και στη βεράντα κάνουν περιπολίες κάτι σερσέγκια ίσαμε την παλάμη μου. Είναι λιάρδα στο μεθύσι από τα μαυρούδια που ρημάζουν στις κρεβατίνες και στουκάρουν με πλήρη ισχύ πάνω στα τζάμια. Πού να ανασάνω την πόρτα; Μέσα τώρα δα ψήνει ο διάολος τα καρβέλια του. Έρχομαι έξω, μην το αποσύρεις το τσίπουρο κατεβαίνω να τα πούμε τώρα, επιτόπου κυρία μου! Εδώ είναι που θα πεις καρντάσι μου το «αγάπησε η Μάρω το χορό και βρήκε άντρα χορευτή». Άλλο που δεν ήθελα εννοείς; Εντάξει έτσι είναι, καλά το σκέφτηκες. Με εξιτάριζε πάντα η φάση να μάχονται οι γονείς μου επί κοινωνικοπολιτικής βάσης κι εγώ να παριστάνω τον καθοδηγητή. Ήταν συνεπίκουρα της διάθεσης για κουβέντα τα προηγηθέντα τσιπουράκια. Μιας κι ο πατέρας μου δεν έπινε ποτέ, έπινα εγώ και τα δικά του για το καλό! Ήταν γενικότερα θετικός προς τούτοις κι όλος ο χαβάς της βραδιάς…</p><p style="text-align: justify;">-Μωρέ και το Κυπριακό και το Ανατολικό ζήτημα και το Βιετναμέζικο μαζί! Της Κορέας έγινε άμα θες να ξέρεις! Αρμάθιασε επίτηδες ο πατέρας μου ένα σωρό μεγάλα θέματα του καιρού, έτσι για να τσιτώσει πιότερο τη μάνα μου. Μόλις που είχε ξεσηκωθεί για να πάει στο γιατάκι του, μα τώρα που με άκουγε να κατεβαίνω αεράτος από τη σκάλα πισωγύρισε ήρθε στο τραπεζάκι της αυλής και κοκόνιασε στην προτεραία θέση του, χαμογελώντας πονηρά κάτω από τα μουστάκια του. Αν ήταν δυνατόν να ξεφύγει από την Αργύραινα μια τέτοια πλημμελώς καλυμμένη απρέπεια, στο δευτερόλεπτο τσακμάκισε ο πριόβολος στη στουρναρόπετρα: </p><p style="text-align: justify;">Που το βρίσκεις το αστείο, πες το αφέντη με το σοφό κεφάλι, πες το και σε μένα τη χαζούλα μπας και το καταλάβω.</p><p style="text-align: justify;">-Αν ήμουνα σοφός κι ανοιχτομάτης, Γιωργίτσα απ΄ το Κουτσπερό, εσένα μωρέ μπούφε θα παντρευόμουνα, τι λες τώρα….. τι ξενοκρένεις;</p><p style="text-align: justify;">Είναι ακριβώς το σημείο που εξαντλείται κάθε φορά το έσχατο όριο αντοχής της αψίκορης μανούλας μου, μετά από αυτό όλα είναι πιθανά! Μα η Γιωργίτσα απ΄το Κουτσπερό δεν ακολούθησε απόψε τη συνηθισμένη τραχιά λεκτική διαδρομή. Έχει άλλη σοβαρότερη έγνοια στο κεφάλι της και δεν μπορεί να συνδαυλίσει περισσότερο την περιπαιχτική διάθεση του πατέρα. Στέκεται στην πορτούλα της κουζίνας ζωσμένη τη φραμπαλάτη ποδιά της, με τα χέρια στη μέση, κόβει με άγριο βλέμμα κατάματα το νοικοκύρη της και ξεσπάει.</p><p style="text-align: justify;">-Αν νομίζεις πως ξενύχτησα για να ακούω τις ρομπόλες σου εδώ στη λάκα της Σιακούφως, τότε τρελός παπάς σε βάφτισε κρούνι μου. Αποκρίσου μόνο σ΄εκείνο που σε ρώτησα και κόψε με το μαχαίρι τα παραπανίσια!</p><p style="text-align: justify;">Ο γέρος μου πάλι, δεν ήταν από εκείνους που στρουγκιάζονται εύκολα στις οδηγίες, άμα πεισμάτωνε ούτε ο διάολος δεν του έβαζε γούλι. Όμως η μάνα μου είχε βρει το κουμπί του από μιας εξαρχής. Σαν τον κοίταζε ακίνητη, ίσα στα μάτια πάθαινε ήττα συντριπτική. Ναι ο διάολος, αλλά κι η μάνα μου όμως………</p><p style="text-align: justify;">-Ρώτα να στα πει ο κληρονόμος, αυτός τα θυμάται καλύτερα, αντέτεινε μονάχα κι άναψε ένα ακόμα βαρύ τσιγάρο.</p><p style="text-align: justify;">Γέμισα το ποτηράκι μου άγιο απόσταγμα, ρούφηξα τα τρία τέταρτα του όλου, συμπλήρωσα πάλι το κενό με το αντίστοιχο «δικαίωμα» του πατέρα μου και ξεκίνησα την αφήγηση. </p><p style="text-align: justify;">Για το χθεσινό τσακωμό μου με τον Στραβόγιαννο (είχε κάνει στο Γράμμο, με τον εθνικό στρατό σαν κληρωτός) και τον ισχυρισμό του ότι στο Πολυτεχνείο το ΄73 δεν υπήρξαν νεκροί, ότι στον ύπνο μου είδα τις οδομαχίες εκείνης της Παρασκευής, τα πολυβόλα και τους ξεκοιλιασμένους. Της εξήγησα πως με διαολίζουν οι ισχυρισμοί του αφού κι ίδιος το ξέρει ότι ήμουν μέσα στην εξέγερση εκείνη. Πως είχα πειρατικό σταθμό στη Νέα Φιλοθέη και πως αναμετέδιδα το Πολυτεχνείο. Πως πιάστηκα, κλωτσοπατήθηκα αρκούντως, οδηγήθηκα με άλλους πολλούς στον Ιππόδρομο για δυο μέρες. Πως από κει με άρπαξε με βύσμα το αφεντικό μου, βιομήχανος μα και ιδιοκτήτης διάσημων κομμωτηρίων του Κολωνακίου… Με πελάτισσα και τη Δέσποινα του «αυτόματου διαζυγίου» παρακαλώ. Άλλη φορά, εγώ ο ίδιος του είχα διηγηθεί τα κατορθώματά μου, τώρα το παλαβό παράσταινε; </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhv6bRdi6Zi52kaWzrrM6pPBPvOxTdZb6KZOA9KjEAqlTiF2YnORPZ4XAYk8B2yoevPnlkIQjZgQY04G5CSdQ4EkzGIdOie7Mes4vRoy2ZcV0d_S9QEixtpc9YtpkJYwPDKlvSXJadU8BmuKoQgxV0buG7EpnowyKhjwKlZj_cgwsBHn-W6k9lm0KrOQl4S/s1300/cov-ekriti.gr_.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="732" data-original-width="1300" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhv6bRdi6Zi52kaWzrrM6pPBPvOxTdZb6KZOA9KjEAqlTiF2YnORPZ4XAYk8B2yoevPnlkIQjZgQY04G5CSdQ4EkzGIdOie7Mes4vRoy2ZcV0d_S9QEixtpc9YtpkJYwPDKlvSXJadU8BmuKoQgxV0buG7EpnowyKhjwKlZj_cgwsBHn-W6k9lm0KrOQl4S/w400-h225/cov-ekriti.gr_.jpg" width="400" /></a></div><p style="text-align: justify;">Της έδωσα να καταλάβει ότι ο χθεσινός συνομιλητής μου ήθελε και συνέχεια στο αποψινό βράδυ και λόγο στο λόγο τα πήγαμε ως τα εικοστέσσερα. Καμώθηκε τον ήρωα λοχία που του χρωστάμε, γιατί με τους ομοίους του έσωσε την πατρίδα από τους «ξεβράκωτους» κατσαπλιάδες και τον κομμουνισμό. Και ΄γω με τη σειρά μου τον ονομάτισα πλύστρα των αφεντάδων που δεν είχε τότε, ούτε και τώρα έχει ιδέα, για το τι και ποιους αντιμάχονταν. Τι ήθελαν εκείνοι οι ψειριασμένοι αξούριστοι, για τι πράγμα βρισκόταν εκεί πάνω στα χιονισμένα βουνά, μισόγυμνοι, ξυπόλητοι, νηστικοί και καταδικασμένοι. Ξέρεις λοιπόν τι έκανες εσύ μπαρμπα Γιάννη με τις σαρδέλες σου στο Γράμμο; Κατούρησες πολύ όρθια και γύρισε η βροχούλα στο κεφάλι σου. Αυτό έπαθες πολεμώντας εκείνους που ήθελαν να σε βγάλουν από τη σκλαβιά, την αδικία, την εκμετάλλευση και τη φτώχια. Κοίτα τα καζάντια σου λοιπόν από τότε κι ως τα σήμερα, λοχίας, κολλήγος, σέμπρος, μπαξεβάνης, δραγάτης, οικοδόμος, ξυλεργάτης, μετανάστης… κι ότι άλλο κάνω πως ξεχνάω από αυτά που υπήρξες! Τι είναι τα μπερεκέτια σου γρίβα μου; Θα παραδεχτείς επιτέλους πως πέρασες τη ζωή σου ξοδεύοντας ψυχή, αίμα κι ιδρώτα για ξένα διάφορα;</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUmLzC9rOLNqbupQuiTzII8SJ0AR1go4UvYtAFVk4j6S-zLDWjRdEvaVVsZx-9kleuRXxlp6g7ePvi8RRBaUYg7BkPfhsuZ51hdnccdZoDjUE155dF95ZJJx_0l8El4IIQv0EYDORs90dI8CYfR6mygVKxeGVC0CEWTHsvPVBtmIGgVjuChYkHxfz-9m7o/s350/%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%AC%CF%81%CF%84%CE%B5%CF%82%CE%93%CF%81%CE%AC%CE%BC%CE%BC%CE%BF%CF%82.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="287" data-original-width="350" height="328" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUmLzC9rOLNqbupQuiTzII8SJ0AR1go4UvYtAFVk4j6S-zLDWjRdEvaVVsZx-9kleuRXxlp6g7ePvi8RRBaUYg7BkPfhsuZ51hdnccdZoDjUE155dF95ZJJx_0l8El4IIQv0EYDORs90dI8CYfR6mygVKxeGVC0CEWTHsvPVBtmIGgVjuChYkHxfz-9m7o/w400-h328/%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%AC%CF%81%CF%84%CE%B5%CF%82%CE%93%CF%81%CE%AC%CE%BC%CE%BC%CE%BF%CF%82.jpg" width="400" /></a></div><p style="text-align: justify;">- Μάνα καταλαβαίνεις ότι δεν μπορώ να ακούω προστυχιές και να σωπαίνω. Όταν ξεστόμισε την αιωρούμενη απειλή πως έχει ράμματα για τη γούνα μου, τότε ανάλαβε ο πατέρας, κι αν θυμάμαι καλά μεταξύ των άλλων «ορεκτικών» που τον τράταρε, του έδειξε δια της δεξιάς χειρός κι ένα μέρος που γράφει τις απειλές του. Ό γέγονε, γέγονε! μάνα και παράτα το, μη σκαλίζεις όπως η κότα τις μαγαρισιές.</p><p style="text-align: justify;">Κιχ δεν έβγαλε η μάνα μου όση ώρα της εξιστορούσα τα καθέκαστα. Ούτε λέξη πέραν της παρατήρησης ότι ξυπνήσαμε και τους τεθνεώτες του Αγιοκωσταντίνου τους οποίους συμπεριέλαβε στο ακροατήριό μας, μετά των ζώντων προηγούμενης αναφοράς της… Κιχ, μονάχα την ώρα που ήμουνα στο σημείο της απειλής για… τα ράμματα στη γούνα μου, είδα τις παλάμες της να σφίγγονται σε τσιμεντένιες γροθιές και μια σταγόνα ιδρώτας, μόνο μία, να σκαλώνει πάνω στο δεξί της κατάμαυρο φρύδι. Φύγαμε από τα γεγονότα αυτά και η κουβέντα μου, με την ευκαιρία της στιγμής, πήγε σε Ευρυτάνες, ανταρτόπουλα που είχαν ονοματεπώνυμο, μάνα και πατέρα και χάθηκαν για την υπόθεση της λευτεριάς και της κοινωνικής δικαιοσύνης, παραμένοντες αδικαίωτοι ως τις μέρες μας. Και για τους άλλους, τους «απέναντι» μίλησα κι ανάφερα γνωστά, θλιβερά κι ατιμώρητα εγκλήματα. Οι δράστες τους είχαν επίσης ονοματεπώνυμο, μάνα και πατέρα. Κάπου -κάπου πρόσθετε κι ο Αργυράκος ένα όνομα, έναν τόπο, μια πληροφορία για μιάσματα που πήραν χρήσιμο κοσμάκη στο λαιμό τους. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4oEuhzqxs0uVHY0Apa7jANhgnLhzw4-x6oevGcTKsTQet5so50FyxyJbAlksyWEsSwazoyhatQrqUwVm3AoKN2D5wyTM-P9bgmSzrXNI3p8Qq3fpanS_FwSIax0OjpfEdd8gcJllOyYMa-TBzcjqQdMr2vu0696X6gUg47ZQXJhwhWYXBFNeC7UeNnEm3/s1148/IMG_20240215_133346.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1148" data-original-width="789" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4oEuhzqxs0uVHY0Apa7jANhgnLhzw4-x6oevGcTKsTQet5so50FyxyJbAlksyWEsSwazoyhatQrqUwVm3AoKN2D5wyTM-P9bgmSzrXNI3p8Qq3fpanS_FwSIax0OjpfEdd8gcJllOyYMa-TBzcjqQdMr2vu0696X6gUg47ZQXJhwhWYXBFNeC7UeNnEm3/w275-h400/IMG_20240215_133346.jpg" width="275" /></a></div><p style="text-align: justify;">Μη φαντασθεί κανείς πως ο πατέρας μου δεν φοβόταν κι αυτός τα μπλεξίματα και τις φασαρίες μου με τα πολιτικά. Φοβόταν και πολύ μάλιστα! Ήταν όμως τόση η σιχασιά του για το σύστημα που κάποιες φορές έσπαγαν με πάταγο τα συντηρητικά του αναχώματα κι έμπαζε στην ψυχή του μονομιάς βουνήσιος φρέσκος αέρας των Αγράφων, της Νιάλας, και των Τζουμέρκων. Δεν θυμάμαι πόσο κράτησε αυτή η κατάθεσή μου στην ανακρίτρια μάνα μου, λίγο πάντως δεν μπορείς να το πεις…</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaRSYVhnNoYKhpzsSQP0tdcpn-DSRNDR2VEQVP6dB2o_Q1_lKIAiLL-bq2ri5w03PwATUULwAoHr91GJ_DFV3KN3AhgSVRWtdXfnjgXoL5uOylXH75YHdySr-6jW0AdQPE8dQ5UKzDqWjFV1H0QdJ0UNTG7Soxnk2fUfXX9WrRNVm0lSq28icWXvrpEmFZ/s1600/IMG_20240215_133936.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaRSYVhnNoYKhpzsSQP0tdcpn-DSRNDR2VEQVP6dB2o_Q1_lKIAiLL-bq2ri5w03PwATUULwAoHr91GJ_DFV3KN3AhgSVRWtdXfnjgXoL5uOylXH75YHdySr-6jW0AdQPE8dQ5UKzDqWjFV1H0QdJ0UNTG7Soxnk2fUfXX9WrRNVm0lSq28icWXvrpEmFZ/w400-h300/IMG_20240215_133936.jpg" width="400" /></a></div><p style="text-align: justify;">Όταν ξανάκουσα την επιτακτική φωνή της ήμουν ήδη ξαπλωμένος στο κρεβάτι μου και ήξερα πως το ίδιο είχε κάνει κι ο πατέρας μου. Τώρα, με το ρόλο του δημόσιου κατήγορου η πρώην ανακρίτρια, στεκόταν στην πόρτα της ισόγειας κάμαρας με μέτωπο προς το συζυγικό της κρεβάτι. Το καταλάβαινα γιατί οι φωνές ερχόταν σε μένα μέσα από τις φερνάδες του σανιδένιου πατώματος. Ήμουν ακριβώς πάνω από την κρεβατοκάμαρα των γονιών μου.</p><p style="text-align: justify;">-Αργυράκη θα σου πω μια κουβέντα για τελευταία φορά και θέλω να έχεις ξεβούλωτα τ΄αφτιά σου. Πρόσεξε, μην τον θαρρεύεις, κι άλλες φορές σου το ξανάπα και δεν το λογάριασες μια πεντάρα. Μην τον ξεσηκώνεις!</p><p style="text-align: justify;">-Βρε σατανά, δεν τον ξεσηκώνω και το ξέρεις. Αλλά γιατί μου λες να μην τον θαρρεύω, σε ρωτάω γιατί;</p><p style="text-align: justify;">-Γιατί μια μέρα, του παλληκαρά η μάνα είναι αυτή που κλαίει. Αργυράκη, γέρασες μαύρε μου και δεν το κατάλαβες ακόμα;</p><p style="text-align: justify;">Ακολούθησε μια μικρή σιωπή, τόση που νόμισα πως ο διάλογος είχε κλείσει σε αυτό το σημείο. Τέλος άκουσα δυνατά τον πατέρα μου να συντρίβει στα τάρταρα το φιλοσοφημένο σκεπτικό της μανούλας μου:</p><p style="text-align: justify;">Μπουμπουνισμένο κεφαλάκι, γράφτο αυτό που θα σου πω, μάθημα από τον Αργύρη της Βασιλικούλας. Ναι! του παλληκαρά η μάνα ενδέχεται να κλάψει μια μέρα! Του κιοτή όμως κλαίει κρυφά κάθε μέρα, για τον άχρηστο που θήλασε στο βυζί της! Κατάλαβες; Καληνύχτα!</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOvjOu5MwtjvtazXqZZPOiopJ_OlYCaPviHqIhxQvTFgOME9UDTn3jLr3Vdwq0w7govIOJWe8DOp5oYnzEpnq6lw7059CF2R4PuxKbLXkeWXfq6rjZhus27GdZwb5VsOD2yEjsbq8TygUHYlZgdxlNhhyphenhyphenjPhrj3LSX0JOJfeLz4ujXaz6e36-6FSin5bUD/s1600/IMG_20240215_133056.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="757" data-original-width="1600" height="189" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOvjOu5MwtjvtazXqZZPOiopJ_OlYCaPviHqIhxQvTFgOME9UDTn3jLr3Vdwq0w7govIOJWe8DOp5oYnzEpnq6lw7059CF2R4PuxKbLXkeWXfq6rjZhus27GdZwb5VsOD2yEjsbq8TygUHYlZgdxlNhhyphenhyphenjPhrj3LSX0JOJfeLz4ujXaz6e36-6FSin5bUD/w400-h189/IMG_20240215_133056.jpg" width="400" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><p style="text-align: justify;">Λατρεμένε μου πατέρα, όσο χρόνο έζησε η μάνα μετά από σένα τέτοιο κλάμα δεν της προξένησα. Εσύ όμως γιατί της είπες να γράψει την κουβέντα σου αφού ήξερες πως ήταν αγράμματη;</p><p style="text-align: justify;">Θα σε θυμάμαι παντοτινά!</p><p style="text-align: justify;">Αυτός που δεν ξέρει την αλήθεια είναι απλά άσχετος. Αυτός που ξέρει την αλήθεια και την διαψεύδει είναι κάθαρμα! (Μπέρτολτ Μπρεχτ)</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2L2FdMkOCbdRdaK7uyS9LOBkD2_60gkxC1uLqFPk1PMs2T6eURELToa7Zaa49Hx7r6X5CKvn9dYrfEAz1rVpRtWQ_vIEh6DnNBAvuHj4i0pW9CIQyi0alyxEdi7Is8tNUtlQ-6ir9SL1TC0F_hEErzFYT_tNTz2wBRPBCGC8dg7VKmF4kOjAbtLpXush8/s1156/IMG_20240223_110206.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1156" data-original-width="785" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2L2FdMkOCbdRdaK7uyS9LOBkD2_60gkxC1uLqFPk1PMs2T6eURELToa7Zaa49Hx7r6X5CKvn9dYrfEAz1rVpRtWQ_vIEh6DnNBAvuHj4i0pW9CIQyi0alyxEdi7Is8tNUtlQ-6ir9SL1TC0F_hEErzFYT_tNTz2wBRPBCGC8dg7VKmF4kOjAbtLpXush8/w271-h400/IMG_20240223_110206.jpg" width="271" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Ο πατέρας μου Αργύρης επέστρεψε στη μάνα γη στις 29 Μαρτίου του έτους 2006. Δεν ήταν πλήρης ημερών, όμως υπερχείλιζε από σοφία, αθόρυβη αγωνιστικότητα και αίσθημα ικανοποίησης για τον τρόπο που ολοκλήρωσε την αποστολή του. Παντού γύρω μου μυρίζω ακόμα την μοσχοβολιά της ψυχής του!</p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: center;"><span style="font-size: large;"><i><b><u>Ήταν ένα επίλεκτο κείμενο</u></b></i></span></p><p style="text-align: center;"><span style="font-size: large;"><i><b><u>από τον συμπατριώτη <a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2024/01/blog-post_21.html?m=1"><span style="color: #ffa400;">Δημήτρη Α. Γκορόγια</span></a></u></b></i></span></p><p style="text-align: center;"><span style="font-size: large;"><i><b><u>(στο <a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2023/07/blog-post_22.html?m=1"><span style="color: #04ff00;">blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"</span></a>)</u></b></i></span></p></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣhttp://www.blogger.com/profile/11346901736573216546noreply@blogger.com17tag:blogger.com,1999:blog-2939733050680390006.post-82234659964267106952024-02-18T11:49:00.003+02:002024-02-18T12:38:20.916+02:00Έρμα χωριά…<p style="text-align: center;"><b><span style="font-size: large;"><i></i></span></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPpouOrVHmFjF3Ogj0hpAtSY9VSOhVsIr9WLnHQV2ltDEZYBsdT_Sh2aBNxhiaU0exn6uMe8KvsYrRbYSaf1rqAFC-DoF3Ax9jK78QYXXfKwiReFN46iQoL6aZn5T7Bl6Tui6IoSLw8aZIfSxd_syfiJfMPnH1qcRiMuerkCQPHdpRZGO8b5V9xKqxEzG2/s1104/IMG_20240215_122741.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="827" data-original-width="1104" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPpouOrVHmFjF3Ogj0hpAtSY9VSOhVsIr9WLnHQV2ltDEZYBsdT_Sh2aBNxhiaU0exn6uMe8KvsYrRbYSaf1rqAFC-DoF3Ax9jK78QYXXfKwiReFN46iQoL6aZn5T7Bl6Tui6IoSLw8aZIfSxd_syfiJfMPnH1qcRiMuerkCQPHdpRZGO8b5V9xKqxEzG2/w400-h300/IMG_20240215_122741.jpg" width="400" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><p></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-size: large;"><i><u>Ένα σπαρακτικό οδοιπορικό </u></i></span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-size: large;"><i><u>στα πληγωμένα χωριά μας.</u></i></span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-size: large;"><i><u>Από την <a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2021/04/blog-post_19.html?m=1"><span style="color: #ffa400;">Κρικελιώτισσα "Ακευσώ"</span></a></u></i></span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-size: large;"><i><u>για τους αναγνώστες του <a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2016/02/blog-post_23.html?m=1"><span style="color: #04ff00;">blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"</span></a></u></i></span></b></p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;">Κούτσα-κούτσα, ο Φλεβάρης σκαρφαλώνει στον θρόνο του Δωδεκάμηνου. </p><p style="text-align: justify;">Τ’ αδέρφια του κοιτάζουν αφ’ υψηλού. Ύστερα από 4 χρόνια υφαρπαγής ωρών από τον «Κούντουρο», τον «Σημαδεμένο», ξεθηλυκώνουν τη φιλευσπλαχνία τους και του ρίχνουν στον κορβανά 8,640 δευτερόλεπτα!! Μια ολόκληρη μέρα, την 29η, εστεμμένος δραγάτης, βροχάρης, χιονιστής, κλαδευτής.</p><p style="text-align: justify;">Κι αυτός «βαθύτατα υπόχρεως!!!» σταυροστραβοποδιάζεται σ’ έναν χορό αλλόκοτο, ξεχνώντας ν’ ανοίξει τις φλέβες του, να τρέξουν λεύτερα τα υπόγεια νερά του, να πλημμυρίσουν ζωή τα στήθια της Γης. </p><p style="text-align: justify;">Ο Ήλιος, απόλυτος μονάρχης στις αλάνες τ’ ουρανού, φωτοστεφανώνει τις παγερές μέρες…</p><p style="text-align: justify;">Μάταια, η Βασίλισσα του Χιονιά, προσπαθεί να ξυπνήσει τις νιφαδοθυγατέρες της ν’ αρματώσουν τη νυφιάτικη πομπή για να θαμάξει ο κόσμος τα πάλλευκα προικιά, να δει μια άσπρη μέρα… </p><p style="text-align: justify;">«-Παράτα μας! της αντιμιλάει μια επαναστατημένη νιφαδούλα. Πού να πέσουμε; Στη χώρα του αγαπημένου μας Εύρυτου, έχει στήσει ο Χάροντας χορό. Τα χωριά ερήμωσαν. Όλοι πήραν των ομματιών τους, κυνηγώντας ο καθένας τη δική του χίμαιρα. Παιδιά δεν υπάρχουν. Παράτησαν το κρυφτό στις φυσικές κρυψώνες και ξεγελάστηκαν στη γλύκα του κυνηγητού σε λάγνες πολιτείες, σε ψηφιακές ηδονές. Με ποιόν θα παίξουμε χιονοπόλεμο; Με ποιόν θα φτιάξουμε της καρδιάς μας τον χιονάνθρωπο; Σε ποιόν θα γίνουμε στρωσίδι γλιστερό για να κυλήσει τις στεναχώριες του; Ποιός χωραφιάρης θα μας παρακαλέσει να χιονοστολίσουμε μέρες πολλές τα χωράφια για να ‘χει το καλοκαίρι χρυσή σοδειά;»</p><p style="text-align: justify;">Πάγωσαν τα λόγια της στον αέρα. Και ξεπάγωσαν μέσα μου την κατεψυγμένη μου πεθυμιά, να πάρω τη «δανεική» μέρα του Κούτσαβλου και να την περπατήσω στα λόγγια και στα βουνά. </p><p style="text-align: justify;">Ασυννέφιαστος ο ουρανός. </p><p style="text-align: justify;">Στο Κρίκελλο, καμμιά δεκαπενταριά τζάκια καπνίζουν τη μοναξιά τους, στρίβοντας τον καπνό τους σε μηνύματα s.o.s., που μέχρι να φτάσουν ψηλά, έχουν χαθεί.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_ITTUjOrx1QjMwr50lCQUQN7-qLYh80CzM5Fs2jOUZxyXCAeuJOrzQvYP75dwkot5xObM5PTUG80g6vBWw3v5RPQ4wZ8AZFyYWZDPHc8t39Uz3hrsq9ZwHahIo1bMxtRYtDXBsma20vHcMWM0URUFlf4TQdNECafW6i7edSf87uFuAzVJi7vLXi4niMlX/s1600/IMG_20240215_082745.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="911" data-original-width="1600" height="228" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_ITTUjOrx1QjMwr50lCQUQN7-qLYh80CzM5Fs2jOUZxyXCAeuJOrzQvYP75dwkot5xObM5PTUG80g6vBWw3v5RPQ4wZ8AZFyYWZDPHc8t39Uz3hrsq9ZwHahIo1bMxtRYtDXBsma20vHcMWM0URUFlf4TQdNECafW6i7edSf87uFuAzVJi7vLXi4niMlX/w400-h228/IMG_20240215_082745.jpg" width="400" /></a></div><p style="text-align: justify;">Άδειοι οι δρόμοι….</p><p style="text-align: justify;">Οι μόνιμοι κάτοικοι πενήντα όλοι κι όλοι, διαβάτες των –ήντα, κλεισμένοι στα σπίτια τους, παίζουν δηλωτή με τη μοναξιά τους. </p><p style="text-align: justify;">Τρεις-τέσσερις γάτες γλιστράνε στους πάγους, νιαουρίζοντας να ζευγαρώσουν την εφταψυχιά τους. </p><p style="text-align: justify;">Νεκρική σιγή και στη Δομνίστα. Δυό μικρά παντοπωλεία ανοιχτά, υπέργηρα κι αυτά, καρτεράνε τους 20 πελάτες τους να εξαργυρώσουν της ερμιάς τους το τίμημα. </p><p style="text-align: justify;">Και μετά… χωριά-φαντάσματα… Σκοπιά… Άγιος Χαράλαμπος… Καστανούλα... Ροσκά... </p><p style="text-align: justify;">Ανοίγω ορθάνοιχτα τα μάτια να υποδεχτώ την ομορφάδα της φύσης, τη ζεστασιά της ντομπροσύνης των κατοίκων. Μα τα σπίτια στέκουν βουβά. Διπλές οι αμπάρες στα ξωπόρτια. Σκουριασμένες σιδεριές στα παράθυρα. Άσπαρτοι κήποι. Χορταριασμένες αυλές. </p><p style="text-align: justify;">Χτυπάω, φωνάζω: </p><p style="text-align: justify;">-Είναι κανείς εδώ; </p><p style="text-align: justify;">Άκρα του τάφου σιωπή… Βρόγχος πνιγηρός στη σκέψη. Κανείς δεν ξεπροβάλλει να μας καλημερίσει, να μας βρέξει τα σωθικά με του τσίπουρου την αγιοσύνη, να μας φιλέψει απ’ τα ολόδικά του καλούδια, να μας ξαλέσει χωρατά και κουτσοκέφαλα, να μας ζωντανέψει ζωές αλλοτινές, παγωμένες σε ξεθωριασμένες φωτογραφίες του τοίχου.</p><p style="text-align: justify;">Οι παιδικές χαρές ορφανεμένες. Οι κούνιες πάνε πέρα-δώθε απ’ το σπρωξίδι του αέρα. </p><p style="text-align: justify;">-Κούνα μας! Πιο ψηλά πήγαινέ μας! Τον παρακαλάνε. Να μην πεθάνουμε στης ακινησιάς τα πλοκάμια, μέχρι τον Ιούνιο, που θα ‘ρθουν οι φίλοι μας να μας ζεστάνουν με τα γέλια τους και τα ξαφνιάσματά τους. </p><p style="text-align: justify;">Άφωνη, αργοσέρνω το βλέμμα σε γκρεμισμένα σπίτια. Ψηλά στ’ αγκωνάρια διαβάζω : «Χτίστηκε στα 1929, κάηκε στα 1942 και ξαναχτίστηκε….» </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg43LXni6vo3niiWfYRsQDFtMX7NwfqO3nO-1m6wM-reaXW0-KIkiwYOiApPqieJAx_ArsGD52yhBpkoNS2BVfu-8KIlUw1bBzRnGViZ-G7btRadwe4FwMxtzvpYCfgT3V1-JklBCW2ZGDa8_wSz1LO_QbGpMiaEpCTFaPgYjjWU-FHQ_d8cD0-nr58lG_H/s1600/IMG_20240215_125309.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg43LXni6vo3niiWfYRsQDFtMX7NwfqO3nO-1m6wM-reaXW0-KIkiwYOiApPqieJAx_ArsGD52yhBpkoNS2BVfu-8KIlUw1bBzRnGViZ-G7btRadwe4FwMxtzvpYCfgT3V1-JklBCW2ZGDa8_wSz1LO_QbGpMiaEpCTFaPgYjjWU-FHQ_d8cD0-nr58lG_H/w300-h400/IMG_20240215_125309.jpg" width="300" /></a></div><p style="text-align: justify;">Σ’ έναν οβολιό από πέτρες, κείτονται μισοπεθαμένες εικόνες, μισοσβησμένες θύμησες, μακρινοί ήχοι: Σαρακο-φαγωμένα δοκάρια, θρυμματισμένα τζάμια, κιτρινισμένες στεφανοθήκες, ανάπηρες σαρμανίτσες, σακατεμένοι αργαλειοί, ξεβαμμένες φλοκάτες, μυστικά χωνεμένα σε ξεκοιλιασμένα μαξιλάρια, υμέναιοι ευτυχίας σε σιδερένια κρεβατοδεσίματα, μοιρολόγια μακρόσυρτα στου τζακιού το παραγώνι, ιστορίες μισοτελειωμένες στ’ αδραχτιού το ξύλο για πρωτολάτες της Λευτεριάς, για γυναίκες-αερικά, ζαλωμένες φαί, ρούχα, πυρομαχικά για τους λεβέντες των βουνών… Όλα, ένα κουβάρι στριφτοκομποθιασμένο στης Απόγνωσης τα λανάρια. </p><p style="text-align: justify;">Ένα οδοιπορικό θανάτου, στα χωριά που κάποτε έσφυζαν από ζωή. Οι κάτοικοί τους έδωσαν πνοή αναστάσιμη στον τόπο, πέρασαν δια πυρός και σιδήρου και επέζησαν. Ξανάχτισαν πέτρα-πέτρα τ’ αλώνια της ύπαρξής τους για να χορεύουν πάνω τους ελπιδολάλητα παιδιά κι εγγόνια. Ονειρεύτηκαν να ‘ναι οι πόρτες ανοιχτές, να μη μείνουν μόνο σε χάρτες και πινακίδες τα ονόματα των πατρίδων τους. Ονειρεύτηκαν να ‘χουν αυτάρκεια, αλληλεγγύη, να μην τους πουλάνε κάθε χρόνο οι εταιρείες το δικό τους μεταλλαγμένο σπόρο, να μην εξαναγκάζονται να χρεώνονται από τις τράπεζες για να ξεπερνάνε τη δυστοκία των ημερών. Ευχήθηκαν να ‘χουν δίπλα τους έμπρακτο το ενδιαφέρον της εξουσίας. Αυτή, όμως, κωφεύει στο «κύκνειο άσμα» των χωριών, ακονίζει τα ψαλίδια της και πετσοκόβει άνανδρα τα 4 γράμματα της ζωής…</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2spG_byX0IIPS51jEpPrYScI9r9zT2XXheGRypuXhUZCcX4s2UHIZOlIX78SxJpIS_LGceIO4HN19RHv35AxfcV3BYxfZfKLcKtK18mEKBl0rRPlH1YIqSbypZtZA-rseoEQEoL33lCY4mG-VZtum24yW1Tvp72DxKYXCIClDnJ2yRORN7QJKfe_eGuOW/s1355/IMG_20240215_122333.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1355" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2spG_byX0IIPS51jEpPrYScI9r9zT2XXheGRypuXhUZCcX4s2UHIZOlIX78SxJpIS_LGceIO4HN19RHv35AxfcV3BYxfZfKLcKtK18mEKBl0rRPlH1YIqSbypZtZA-rseoEQEoL33lCY4mG-VZtum24yW1Tvp72DxKYXCIClDnJ2yRORN7QJKfe_eGuOW/w283-h320/IMG_20240215_122333.jpg" width="283" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><p style="text-align: justify;">Στις πλατείες, στέκουν άπνοες οι προτομές των Ηρώων. Μισοσβησμένα τα ονόματα των υπέρ πατρίδος πεσόντων. Κάνω προσκλητήριο νεκρών. Δίπλα μου η Ηχώ δανείζεται τη φωνή μου και την απλώνει σε σάρες και καταράχια, σε γκρεμούς και διάσελα. Κι αυτή τρέχει, σκαρφαλώνει, σκοντάφτει, ματώνει, μπήγει τα σπλάχνα της βαθιά στο χώμα και τραγουδάει:</p><p style="text-align: justify;">«Ήρωες άπαρτα βουνά, ήρωες με δώδεκα ζωές.</p><p style="text-align: justify;">Κάστρα του Ολύμπου και του Παρνασσού φαντάσματα. </p><p style="text-align: justify;">Ήρωες μέσα στα χαλάσματα….».</p><p style="text-align: justify;">Γίνεται Κραυγή-Ανάθεμα για όσους βάλανε την υπογραφή τους στον ξολοθρεμό της αγροτιάς. Για όλους τους «Γενίτσαρους» που αρπάζουν, χρόνια τώρα, τα παιδιά μας «τα πιο εύμορφα, τα πιο έξυπνα», τα ρίχνουν στον «Μινώταυρο» της κίβδηλης ευζωίας, στους «Λαβύρινθους» της ματαιοδοξίας και του σκοταδισμού. </p><p style="text-align: justify;">Μουντζώνει «τους πολιτικάντηδες» που φούσκωναν τα μυαλά των κατοίκων με παραμύθια της Χαλιμάς, φερμένα απ’ της ξενιτιάς τα σαπιοκάραβα. Τους έπεισαν ν’ αφήσουν το «Ησιόδειον άροτρον», και να κυνηγήσουν τη μισότυφλη Λάχεση στα εργοστάσια, στις οικοδομές, στα ορυχεία….</p><p style="text-align: justify;">Διαολοστέλνει όσους με τα άπνοα σχέδιά τους και τις χρεωκοπημένες τους συνειδήσεις τσιμέντωσαν ταφόπλακα βαριά κι ασήκωτη στης υπαίθρου τα σπίτια. </p><p style="text-align: justify;">Αφορίζει όσους ψευδοπροφήτες «ευαγγελίζονται!» στου «Θα» τ’ απονέρια, αναπλάσεις, αναβαθμίσεις, αναπαλαιώσεις σ’ ένα μέλλον βαθύζοφο. Και το μόνο που κάνουν καλά, γιατί έχουν δασκαλευτεί στα θρανία του αστικού-καπιταλιστικού τέρατος, είναι, να μοιράζουν «άρτον και θεάματα» για να μην κινδυνεύει η βασιλεία τους. Ξοδεύουν χρήματα σε έργα ανωφέλευτα, σε χορούς και πανηγύρια, σε φολκλορικά συναπαντήματα, κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού που τα χωριά μας νεκρανασταίνονται λίγο, μέσα απ’ «όνειρα θερινής νυκτός».</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTYFHpPd57uePLipXBz4jF7gxFZoWqhKG0cObxp-Bu6IJtIOGNHtECG_ez-DMdUV9J95Id5B5sXBD87wjWw1z2LD-I6KYk1LNBR6QcrGC8cY04QdJAwyjeHkwUc7omYJpRYmQmvj0pDhtZaLsVyFPNinSvkaElhf8wyJe2BdtnLt3Dt93HthJlmgWK7zIg/s280/IMG_20240215_123838.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="280" data-original-width="158" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTYFHpPd57uePLipXBz4jF7gxFZoWqhKG0cObxp-Bu6IJtIOGNHtECG_ez-DMdUV9J95Id5B5sXBD87wjWw1z2LD-I6KYk1LNBR6QcrGC8cY04QdJAwyjeHkwUc7omYJpRYmQmvj0pDhtZaLsVyFPNinSvkaElhf8wyJe2BdtnLt3Dt93HthJlmgWK7zIg/w226-h400/IMG_20240215_123838.jpg" width="226" /></a></div><p style="text-align: justify;">-Χλιμάρες! Γράφουν τα δάκρυα στον ουρανό της καρδιάς μου.</p><p style="text-align: justify;">-Σαούρα! Σφυρίζει ο χειμωνιάτικος άνεμος στα φυλλώματα.</p><p style="text-align: justify;">Τ’ ακούνε τα ελάφια, οι λαγοί, τα ζαρκάδια, οι κοκκινολαίμηδες και χώνονται πιο βαθιά στις φωλιές τους.</p><p style="text-align: justify;">-Μην κλαις! Μου ψιθυρίζουν τα κέδρα, καθώς το βλέμμα μου δραπετεύει στην «Πιετά της Μάνας-Φύσης». Έλατα ημιθανή, γερμένα στην αγκαλιά των αδερφών τους με τις κορφές ψυχορραγούσες στην ανοιχτοσύνη του Σύμπαντος, μινυρίζουν : </p><p style="text-align: justify;">«-Ηλί, Ηλί, λαμά σαβαχθανί;» </p><p style="text-align: justify;">Αρχοντοθρεμμένες καστανιές, εκατοχρονίτισσες τροφοδρότρες, υψώνονται κατάξερες, αρνούμενες να προσυπογράψουν το πιστοποιητικό θανάτου τους.</p><p style="text-align: justify;">Ακοίμητοι φρουροί τα θεόρατα βράχια. </p><p style="text-align: justify;">-Πού βρήκες, Δημιουργέ, τόση αγριάδα, τόσα κοτρώνια, και τα ρίζωσες σε τούτη την πολύπαθη γη; Γιατί δεν κράτησες στα σακούλια της προσφοράς Σου, λίγο «καλλίβωλον» χώμα να το ισιάξεις, να το καλλιεργήσουν τα παιδιά Σου και να μην ξοριαστούν στα τετραθέμελα της οικουμένης; </p><p style="text-align: justify;">Ο μοναδικός δρόμος που ενώνει τα χωριά, παρατημένος, φαγωμένος σε πολλά σημεία, με τους γκρεμούς να χάσκουν, με πέτρες που ξεκολλάνε από ψηλά και δεν ξέρεις πότε θα σκοτώσουν περαστικό. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHkQCrCylQY002ynjoO191lpGVE_PqlWtoKA0D7ipCG-BPPIQyfdBCaFFcc-Iz59rkQhHVcMKgQHl29lvdDFXB011Nh0APCyQZT4rbipwjq1Bzj_IlbCgut2qIuCsecwRK4jTFTDIG6fhTluU4iaG2ELS7q9v6wKhdT2dWfAgK1OqT6GLe1LZQmN_mCoHy/s1600/IMG_20240215_121957.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHkQCrCylQY002ynjoO191lpGVE_PqlWtoKA0D7ipCG-BPPIQyfdBCaFFcc-Iz59rkQhHVcMKgQHl29lvdDFXB011Nh0APCyQZT4rbipwjq1Bzj_IlbCgut2qIuCsecwRK4jTFTDIG6fhTluU4iaG2ELS7q9v6wKhdT2dWfAgK1OqT6GLe1LZQmN_mCoHy/w300-h400/IMG_20240215_121957.jpg" width="300" /></a></div><p style="text-align: justify;">Και μέσα σε όλη την εγκατάλειψη, ξεπροβάλλει πανύψηλος ένας πέτρινος όγκος που διαλαλεί την απαντοχή του Χρόνου. Μπροστάρης περήφανος, εκατόμματος βιγλάτορας, σημαιοφόρος στρατηλάτης, ένας έλατος. Γεννημένος άκρη-άκρη στων λιθαριών τη σχισμάδα, στέλνει αγωνιστικούς χαιρετισμούς στ’ απάτητα βουνά μας. Δίπλα του, φιγούρες αφαιρετικές, σμιλεμένες με κοφτερές λεπίδες, βαμμένες με τα χρώματα του θυμού και της αντάρας, αγρυπνούν. Ανάμεσά τους, νιογέννητα ελατάκια σκαρφαλώνουν στο φως, βυζαίνοντας την πίκρα της μοναξιάς τους, περιμένοντας τον Αύγουστο, ν’ ανηφορίσουν τα παιδιά στων παππούδων τους τα ριζιμιά, να θαυμάσουν το ανείδωτο, να φωτογραφηθούν, ξεδιπλώνοντας τα γέλια τους στα ριζά του πέτρινου δάσους.</p><p style="text-align: justify;">Σε τούτη την περπατησιά μου, στην Πολιτεία της Λήθης, ένα γεράκι μόνο ισοζύγιαζε τη λευτεριά του, πάνωθέ μου, φτερουγίζοντας το δικό του «νόστιμον ήμαρ».</p><p style="text-align: justify;">Κι ένας ήχος ζωντανός, καθάριος, γάργαρος, απ’ των νερών το κουτρουβάλιασμα, που κύλαγαν να συναντήσουν το ποτάμι τους. Ήταν η δροσιά του θεόσταλτη, να μου ξεπλύνει τη θλίψη, να φυτέψει στα σωκήπια του θυμητικού μου όλο το μεγαλείο των στολιδιών της Γης. Να μου θυμίσει πως αυτή η Μάνα θα ‘ναι εκεί να περιμένει στις εμπατές της όλα της τα «ξενιτεμένα», να τα γλυκονανουρίσει στους κόρφους της, να τους λύσει το ζωνάρι της ερημιάς, να τους κάνει κοινωνούς στα μυστήριά της.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXkr9lrulOmGSQ1U0Mj_h41CKZU3uqbxvKsomij3qwzf1eQ_jk-V6NH1KIFWtYd0Fl2ChHJHGdOlEFzX7ZU52VNtCUgpu2JHYAWgEXk_CffwWPTudorzfRAlYk_22GenDcC6Vu8TQHQKiDc6xolGNj6TTJNB5nqhyVsZp0_TcuQa0OahVcmi6HEs_T0w8a/s1600/IMG_20240215_122545.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXkr9lrulOmGSQ1U0Mj_h41CKZU3uqbxvKsomij3qwzf1eQ_jk-V6NH1KIFWtYd0Fl2ChHJHGdOlEFzX7ZU52VNtCUgpu2JHYAWgEXk_CffwWPTudorzfRAlYk_22GenDcC6Vu8TQHQKiDc6xolGNj6TTJNB5nqhyVsZp0_TcuQa0OahVcmi6HEs_T0w8a/w400-h300/IMG_20240215_122545.jpg" width="400" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><p style="text-align: center;"><b><i><span style="font-size: large;"><u>Ήταν ένα διαλεχτό κείμενο </u></span></i></b></p><p style="text-align: center;"><b><i><span style="font-size: large;"><u>από την <a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2022/03/blog-post_20.html?m=1"><span style="color: #ffa400;">"Ακευσώ" του Κρίκελλου</span></a></u></span></i></b></p><p style="text-align: center;"><b><i><span style="font-size: large;"><u>(στο <a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2017/12/blog-post_1.html?m=1"><span style="color: #04ff00;">blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"</span></a>)</u></span></i></b></p><div style="text-align: justify;"><br /></div>ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣhttp://www.blogger.com/profile/11346901736573216546noreply@blogger.com20tag:blogger.com,1999:blog-2939733050680390006.post-46685385872725596142024-02-13T23:07:00.063+02:002024-02-16T11:34:01.551+02:00Αναμνήσεις από το χωριάτικο γάμο.<p style="text-align: center;"><i><b><span style="font-size: large;"></span></b></i></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><i><b><span style="font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnwa7UvdEOp3X6-2TVwTc-8UwmFyFVshXXQwiQFKPmZcHmirbbg2L-fooiI_UKXllotGfFq9B-HRXM9ZIIjXTNwYGqGNT-cCqqBTqqQEYm4wNTXQQcIeEviP6dPpXW1BRJe2BRXeCSK6SMfipvLGamixE3rmY3TWFyNVlbTX_pyKrRtD5sAf9OfgIDu0j2/s1024/DSC08129%20(1).JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="683" data-original-width="1024" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnwa7UvdEOp3X6-2TVwTc-8UwmFyFVshXXQwiQFKPmZcHmirbbg2L-fooiI_UKXllotGfFq9B-HRXM9ZIIjXTNwYGqGNT-cCqqBTqqQEYm4wNTXQQcIeEviP6dPpXW1BRJe2BRXeCSK6SMfipvLGamixE3rmY3TWFyNVlbTX_pyKrRtD5sAf9OfgIDu0j2/w640-h426/DSC08129%20(1).JPG" width="640" /></a></span></b></i></div><i><b><span style="font-size: large;"><u><br /></u></span></b></i><p></p><p style="text-align: center;"><i><b><span style="font-size: large;"><u>Αφηγείται η <a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2017/08/blog-post.html?m=1"><span style="color: #ffa400;">Ευρυτάνισσα κυρά Λένη</span></a> </u></span></b></i></p><p style="text-align: center;"><i><b><span style="font-size: large;"><u>στους αναγνώστες του <a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2012/09/blog-post_20.html?m=1"><span style="color: #04ff00;">blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"</span></a></u></span></b></i></p><p style="text-align: justify;">Τα παλιά τα χρόνια στα ευρυτανικά χωριά οι γάμοι γίνονταν διαφορετικά απ' ότι σήμερα. Κατ' αρχάς εκείνη την εποχή γινόντουσαν κυρίως με προξενιά. Τα έθιμα των καιρών ήταν βλέπετε πολύ αυστηρά και τον πρώτο λόγο τον είχαν οι οικογένειες και οι προξενητάδες και γι' αυτό μην σας φανεί παράξενο που συνήθως οι ενδιαφερόμενοι ερχόντουσαν σε... δεύτερη μοίρα!! Οι συγγενείς, οι φίλοι και οι γνωστοί σύστηναν στους γονείς της νύφης ή του γαμπρού κάποιο παλικάρι ή κάποια κοπέλα από το ίδιο χωριό ή και από άλλα χωριά λέγοντας ότι αυτά τα παιδιά αξίζουν να γίνουν ζευγάρι κι οι οικογένειες να συμπεθερέψουν. Αφού γινόταν η γνωριμία, μετά οι γονείς κανονίζανε αναμεταξύ τους τα της προικός. Γιατί είχαμε κι αυτά, δυστυχώς. Μάλιστα πολλές φορές κάτι τέτοια πάρε-δώσε οδηγούσαν και σε παρατράγουδα, άλλα αστεία κι άλλα δυσάρεστα, αν οι οικογένειες δεν τα βρίσκανε στην προίκα!!! </p><p style="text-align: justify;">Βέβαια δεν γινόταν όλοι οι γάμοι με προξενιά. Υπήρχαν και τότε οι έρωτες, οι αγάπες οι κρυφές, τα νυχτοπερπατήματα και τα ανταμώματα των ερωτευμένων ζευγαριών που χτυπούσε η καρδούλα τους:</p><p style="text-align: justify;">"Φέξε μου φεγγαράκι μου να πάω στην αγάπη μου/ εγώ φέγγω ως το πρωί, κι όπου αγάπη ας περπατεί"!</p><p style="text-align: justify;">Γιατί η δύναμη της αγάπης κατορθώνει και να ξεπερνάει και να νικάει πολλές φορές τις σκουριασμένες ιδέες.</p><p style="text-align: justify;">Όταν οι οικογένειες συμφωνούσαν μεταξύ τους την ημερομηνία του γάμου ξεκινούσαν και οι σχετικές ετοιμασίες. Πρώτα έστελναν τα "καλέσματα" που συνήθως ήταν κουφέτα τυλιγμένα σε λευκό χαρτί κι ένα μικρό μπουκαλάκι με γλυκό κόκκινο κρασί!</p><p style="text-align: justify;">Την τελευταία εβδομάδα όμως ήταν τα πιο σπουδαία.</p><p style="text-align: justify;">Την Τετάρτη, οι οικογένειες των νεόνυμφων έφτιαχναν τα "προζύμια" δηλαδή την κουλούρα του γάμου! Επάνω χάραζαν διάφορα όμορφα σχέδια με το πηρούνι ή με ξυλοσφραγίδες (πουλιά, σταφύλια, φύλλα, λουλούδια, όλα πανέμορφα)! Μ' αυτά σταύρωναν το γαμπρό και τη νύφη σε κάθε σπίτι χωριστά, όπου γινόταν και μια μικρή γιορτή για αυτό το γεγονός. Την επόμενη μέρα, την Πέμπτη, τα κορίτσια, με τραγούδια, γέλια και πειράγματα, αναλάμβαναν να ψήσουν τα ψωμιά στη γάστρα. Μοσχομύριζε ο τόπος όλος από την ευωδιά της "κουλούρας"!</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_AIzyL32zYBOOBhYCTlFKI198Ufk3xjp736zWvCEMXLmpmrNu9eEfmu5VvNPrPoiLmQAyFVwi97_xAm327U2Xe7JTaP1dLTjO7Ykd7vP6vsQEBstFHH_EWiA8UhROBGD21qjLBfKmbex32sN4IqoSYURU2XhYV9CHAKlXb_U2GwA9IaKM5AzM-Mg2Pm8n/s1024/100_6650.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="768" data-original-width="1024" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_AIzyL32zYBOOBhYCTlFKI198Ufk3xjp736zWvCEMXLmpmrNu9eEfmu5VvNPrPoiLmQAyFVwi97_xAm327U2Xe7JTaP1dLTjO7Ykd7vP6vsQEBstFHH_EWiA8UhROBGD21qjLBfKmbex32sN4IqoSYURU2XhYV9CHAKlXb_U2GwA9IaKM5AzM-Mg2Pm8n/w400-h300/100_6650.JPG" width="400" /></a></div><p style="text-align: justify;">Την Παρασκευή μαζεύονταν τα κορίτσια με τα δώρα τους στο σπίτι της νύφης όπου αυτή θα έκανε επίδειξη στα προικιά της. Ρούχα, κεντήματα, οικιακά σκεύη κι άλλα καλούδια, νοικοκυριό ολόκληρο! Ύστερα τα "σάκιαζαν" και τα τοποθετούσαν με τάξη στα μπαούλα ώστε να είναι έτοιμα, διότι στη συνέχεια θα έρχονταν με κάθε επισημότητα οι συγγενείς του γαμπρού, οι "προικιαραίοι", με τα άλογά τους, για να φορτώσουν τα μπαούλα με τα προικιά και να τα πάνε με τουφεκιές στο σπίτι του γαμπρού όπου εκεί συνήθως θα έμενε το ζευγάρι. Κι όλα αυτά με τραγούδια, μεζέδες, κρασί και τσίπουρο.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpCSEEn8AR7GaJTg1Lin1WWcGrNYEXA0_78GgN63f7oLzFJmmvWi0WPbNkzP4X-RTslrY9mvs2z2JaH4ms9c-9tWleXEsHaAqIF9dCeqgpZjJNaVSJgFjzIwah6McXS6jFUloVsdvQTv0VkFqf3pWDNT124D8VK69wmQ6C8sxex1PGnxOUIVCZjKvZpnWI/s762/IMG_20240213_211536.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="530" data-original-width="762" height="279" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpCSEEn8AR7GaJTg1Lin1WWcGrNYEXA0_78GgN63f7oLzFJmmvWi0WPbNkzP4X-RTslrY9mvs2z2JaH4ms9c-9tWleXEsHaAqIF9dCeqgpZjJNaVSJgFjzIwah6McXS6jFUloVsdvQTv0VkFqf3pWDNT124D8VK69wmQ6C8sxex1PGnxOUIVCZjKvZpnWI/w400-h279/IMG_20240213_211536.jpg" width="400" /></a></div><p style="text-align: justify;">Το Σάββατο γίνονταν και οι ετοιμασίες για το τραπέζι όπου ήταν καλεσμένοι όλοι! Μάλιστα στην Ευρυτανία το χωριό Καλεσμένο πήρε το όνομά του από αυτό. Έβγαινε ο τελάλης στους μαχαλάδες του χωριού και φώναζε: "Χωριανοί, ακούσατε-ακούσατε, την Κυριακή ο Γιάννης παντρεύει την κόρη του κι είστε όλοι καλεσμένοι"!!! </p><p style="text-align: justify;">Στο χωριό υπήρχαν δυο-τρεις άνθρωποι που αναλάμβαναν τα μαγειρέματα. Συνήθως στιφάδο ή κοκκινιστό με μακαρόνια. Η προετοιμασία γίνονταν με επιμέλεια: να καθαριστούν τα κρεμμύδια, η δάφνη, να γίνουν οι σάλτσες, μέχρι το πιπέρι και την ξυλοκανέλα φρόντιζαν, διότι έπρεπε να είναι όλα προσεγμένα και πανέτοιμα ως την παραμικρή λεπτομέρεια. Την Κυριακή από τις 5 το πρωί, άρχιζε να καίει η φωτιά και τα καζάνια να μαγειρεύουν. Άλλοι πάλι ετοίμαζαν τις σούβλες με τα ψητά και τα κοκορέτσια.</p><p style="text-align: justify;">Οι γυναίκες έφτιαχναν από την παραμονή η καθεμιά και το δικό της γλυκό. Πιο συνηθισμένα ήταν: ο μπακλαβάς με 20-30 φύλλα ανοιγμένα στο χέρι με μπόλικα καρύδια και σιρόπι από αγνό μέλι, καθώς και λαχταριστές καρυδόπιτες, σιροπιασμένο παντεσπάνι, κουραμπιέδες και πολλά άλλα. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiekyMtoVn141x0qaqGfTWerKcjOOFiaFTCMLk8exHsPAq9N45At4hT5KiKmZxvuQkElFvzS2OleDtse0r8Fm17an3eHSssICDUMIXi13xRNUjwdMP6PeF5e38laH7lLfW5znhfmIDruo6LLcn4YLDqV3mWlWxzD48qZyueHT6ExOmpPIvmXUWKuvhBtybJ/s568/IMG_20240213_231535.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="436" data-original-width="568" height="308" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiekyMtoVn141x0qaqGfTWerKcjOOFiaFTCMLk8exHsPAq9N45At4hT5KiKmZxvuQkElFvzS2OleDtse0r8Fm17an3eHSssICDUMIXi13xRNUjwdMP6PeF5e38laH7lLfW5znhfmIDruo6LLcn4YLDqV3mWlWxzD48qZyueHT6ExOmpPIvmXUWKuvhBtybJ/w400-h308/IMG_20240213_231535.jpg" width="400" /></a></div><p style="text-align: justify;">Εν τω μεταξύ στα σπίτια των νεόνυμφων είχαμε τις τελευταίες ετοιμασίες των παιδιών. Να πω εδώ ότι απαγορεύονταν αυστηρά να δει ο γαμπρός τη νύφη πριν τη μέρα του γάμου. Κι αυτό να ξέρετε ότι τηρούνταν, τότε, σαν κόρη οφθαλμού.</p><p style="text-align: justify;">Το Σάββατο το βράδυ στο σπίτι της νύφης γίνονταν γλέντι. Η κοπέλα πλενόταν με το "αμίλητο νερό" που έφερναν οι φίλες της μαζί με το κόκκινο μήλο της νύφης που είχε επάνω μπηγμένα κέρματα. Αυτό το μήλο θα το πέταγε αργότερα η νύφη στους συγγενείς για την καλή την τύχη.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRW2zvIg3u1gbGP-uD9zhSbypz24vmCflXmT1gg-sDPjhjWBczfizOFiL1LfjdH40HeV2dJLBYvm9T1GC11kgiDBveUKFQiQGh5uL6UrnNoBzfDBrkzSl7GAW5BYl8OfQwcZYvxMe-ZoJK1gmr7yGLwbtarqc_84KRD78vPexBWoeEKGeSipeEMqjRO1up/s585/IMG_20240213_210138.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="465" data-original-width="585" height="254" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRW2zvIg3u1gbGP-uD9zhSbypz24vmCflXmT1gg-sDPjhjWBczfizOFiL1LfjdH40HeV2dJLBYvm9T1GC11kgiDBveUKFQiQGh5uL6UrnNoBzfDBrkzSl7GAW5BYl8OfQwcZYvxMe-ZoJK1gmr7yGLwbtarqc_84KRD78vPexBWoeEKGeSipeEMqjRO1up/s320/IMG_20240213_210138.jpg" width="320" /></a></div><p style="text-align: justify;">Την Κυριακή το πρωί οι κοπέλες στόλιζαν τη νυφούλα τραγουδώντας. Την χτένιζαν, την αρωμάτιζαν, της έβαζαν τα φυλαχτά της για το "κακό το μάτι". Κατόπιν της φορούσαν το νυφικό που το είχανε υφάνει στον αργαλειό με νήμα λευκό από ψιλό γνέσιμο στο χέρι. Κεντημένο αριστοτεχνικά χαμηλά και γύρω-γύρω με διάφορα μοτίβα. Πέπλο κοντό ή βέλο δαντελένιο. Παπούτσια μαύρα με χονδρό τακούνι. Στα παπούτσια της νύφης έγραφαν και τα ονόματα των ελεύθερων κοριτσιών κι οποιανής το όνομα έσβηνε θα παντρεύονταν γρήγορα! Ζώνη κεντητή στη μέση της. Στο στήθος φλουριά δύο και τρεις σειρές. Και η ομορφοστόλιστη να λάμπει σαν τριαντάφυλλο τ' Απρίλη.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEia5-rvYx1v9sYHiimDSK_J2k2VBbOP7LI5z2NKiKByHcXtKlhEBxf9M9hw4qeBh4OhpaWM9DKkyI6d8rHmq2t6NhYYktmWu2XX3iSSWIhdsxZ-deX3oTC9VMM_dRi5oVbXDu7TrLDTv5YrKdK66vMeB6HcLi6NS5H4_pn1EkTvLNOjF8kyur_V_8oTc-3s/s630/IMG_20240213_232635.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="440" data-original-width="630" height="279" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEia5-rvYx1v9sYHiimDSK_J2k2VBbOP7LI5z2NKiKByHcXtKlhEBxf9M9hw4qeBh4OhpaWM9DKkyI6d8rHmq2t6NhYYktmWu2XX3iSSWIhdsxZ-deX3oTC9VMM_dRi5oVbXDu7TrLDTv5YrKdK66vMeB6HcLi6NS5H4_pn1EkTvLNOjF8kyur_V_8oTc-3s/w400-h279/IMG_20240213_232635.jpg" width="400" /></a></div><p style="text-align: justify;">Στο άλλο σπίτι πάλι, του γαμπρού, είχαμε κι εκεί ετοιμασίες. Μαζευόντουσαν οι φίλοι του κι ο κουμπάρος για να τον ξυρίσουν με διάφορα αστεία, γέλια, μεζέδες και κρασοπότι. Του εύχονταν νάναι "σιδεροκέφαλος" ενώ τον σταύρωναν με νομίσματα που κατόπιν τα έριχναν σε μια πιατέλα με νερό. Ύστερα τον έντυναν με τα επίσημά του: λευκό ή μαύρο πανταλόνι, υφασμένο από τα χέρια της μάνας, γιλέκο με ρολόι κι αλυσίδα στο τσεπάκι, άσπρο πουκάμισο με φαρδιά μανίκια, ζώνη με διάφορα σιρίτια, παπούτσια που είχε παραγγείλει στον τσαγκάρη και μαύρη σκούφια στο κεφάλι. Ο κουμπάρος, που ήταν πολύ σημαντικό πρόσωπο, φόραγε του γαμπρού κι ένα λουλούδι στο πέτο!</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhs1nrbN1L0NFkOedvn8x51BFJhoVxOFaDsfS9hA1tRXyKWJYEcAejka3XBOLDG9pwGJC0cPp8CPJhg7Ab0WhUdLfOV68kQ7TBGLU3uJK_xht-rXLaEzBmYg7hokIsRtwsD2tE1oRmD5_cSilZsLRbqVE_UhOu4sUCwl39vfVR4lwgWmRYpMTWL0W_ka7GM/s910/IMG_20240213_163639.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="542" data-original-width="910" height="239" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhs1nrbN1L0NFkOedvn8x51BFJhoVxOFaDsfS9hA1tRXyKWJYEcAejka3XBOLDG9pwGJC0cPp8CPJhg7Ab0WhUdLfOV68kQ7TBGLU3uJK_xht-rXLaEzBmYg7hokIsRtwsD2tE1oRmD5_cSilZsLRbqVE_UhOu4sUCwl39vfVR4lwgWmRYpMTWL0W_ka7GM/w400-h239/IMG_20240213_163639.jpg" width="400" /></a></div><p style="text-align: justify;">Μόλις ολοκληρώνονταν οι ετοιμασίες, ο γαμπρός μαζί με το συμπεθερικό, τους οργανοπαίχτες και με τον στολισμένο φλάμπουρα μπροστά, πήγαιναν στο σπίτι της νύφης. Εκεί γινόταν "το πόδεμα" της νύφης. Ο κουνιάδος πήγαινε να της φορέσει το παπούτσι όμως αυτή έκανε τάχα πως δεν έμπαινε στο πόδι της. Τότε εκείνος έβαζε στο γοβάκι της χαρτονομίσματα ξανά και ξανά μέχρι που η νύφη να δεχθεί τελικά να το φορέσει.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiz_ZLtNMqMsw7LHqx2WbuSJ3avB1ygE8mtkXuqjtu79j06gsvi2eEVFeQqyC0Bfw-QDjBjMF2qKmy2RMG80JmbGinsAncuQXkcnuQI_1khUWOVK9YzOTHyh3soZfg5NinU2DNS240wrmTLQTaDIQz_YxuhslqZhp0Utc_5B5I6d8OX81-JnvymisAubWMi/s751/IMG_20240214_013533.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="450" data-original-width="751" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiz_ZLtNMqMsw7LHqx2WbuSJ3avB1ygE8mtkXuqjtu79j06gsvi2eEVFeQqyC0Bfw-QDjBjMF2qKmy2RMG80JmbGinsAncuQXkcnuQI_1khUWOVK9YzOTHyh3soZfg5NinU2DNS240wrmTLQTaDIQz_YxuhslqZhp0Utc_5B5I6d8OX81-JnvymisAubWMi/w400-h240/IMG_20240214_013533.jpg" width="400" /></a></div><p style="text-align: justify;">Η ώρα για την εκκλησία πλησίαζε...</p><p style="text-align: justify;">Με βαθιά συγκίνηση η νύφη αποχαιρετούσε το πατρικό της. Ειδικά αν έφευγε για άλλο χωριό:: "Μανούλα τα λουλούδια μου συχνά να τα ποτίζεις... Αφήνω γεια στη γειτονιά, στα παλικάρια του χωριού, στα όμορφα κορίτσια..."!</p><p style="text-align: justify;">Η νύφη πάνω σε άσπρο, συνήθως, άλογο και ο γαμπρός σε μαύρο, με φανταχτερά χαϊμαλιά και λευκά κεντημένα μαντίλια στα καπίστρια, ξεκινούσαν με τα σόγια τους για την εκκλησία. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIDKM4PNJ5b7aWNwJ5iuYaRPP3DsseO_j1lvpEpgjmH0bP2WvD-tlwE6yVUKTAX5_8rMf44up6zFcKE4zNwdfT0PAaG6czuGRC2dhZ3tDO0RMCMAdufmEbPXBHQSynwORTFgjkX5BZZ5Vc4WxkJ-F-FdYHwiHYYXXwXRrPNPAyVsNrvNDpNtl56UBF-6zX/s667/IMG_20240214_021158.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="450" data-original-width="667" height="270" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIDKM4PNJ5b7aWNwJ5iuYaRPP3DsseO_j1lvpEpgjmH0bP2WvD-tlwE6yVUKTAX5_8rMf44up6zFcKE4zNwdfT0PAaG6czuGRC2dhZ3tDO0RMCMAdufmEbPXBHQSynwORTFgjkX5BZZ5Vc4WxkJ-F-FdYHwiHYYXXwXRrPNPAyVsNrvNDpNtl56UBF-6zX/w400-h270/IMG_20240214_021158.jpg" width="400" /></a></div><p style="text-align: justify;">Οι οργανοπαίχτες συνόδευαν με κλαρίνα, βιολιά νταούλια κι όμορφα τραγούδια:</p><p style="text-align: justify;">" Σήμερα στεφανώνεται αετός την περιστέρα..."!</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-2MnbkxGuF0x0-_E80qFJ28HD-Xdg5SEVrXcR53dJGOvdyrWlp_hNEP4yQGcdWECIyWoLQpvjkU2emcUaPgrtpehx-mbTfx48xNLBZvhHoxYiLqE7lVXIEIQdJfN-fnPBby9qPY3I4LspEYMUr38_Z8d76q-FxTvlyfsb0vO0QqM53iaw2mBKTKyQWzci/s771/IMG_20240214_020531.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="557" data-original-width="771" height="289" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-2MnbkxGuF0x0-_E80qFJ28HD-Xdg5SEVrXcR53dJGOvdyrWlp_hNEP4yQGcdWECIyWoLQpvjkU2emcUaPgrtpehx-mbTfx48xNLBZvhHoxYiLqE7lVXIEIQdJfN-fnPBby9qPY3I4LspEYMUr38_Z8d76q-FxTvlyfsb0vO0QqM53iaw2mBKTKyQWzci/w400-h289/IMG_20240214_020531.jpg" width="400" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><p style="text-align: justify;">Μπροστά στην πόρτα της εκκλησίας ο πατέρας ή ο αδερφός κατέβαζε τη νύφη από τ' άλογο και την παρέδιδε πια με κάθε επισημότητα στο γαμπρό. Παλαιότερα ο πεθερός συνήθιζε να δίνει κι ένα... χαστούκι στο γαμπρό!!! Που να γινόταν αυτό τώρα, θα σχόλαγε ο γάμος στο άψε-σβήσε (γέλια).</p><p style="text-align: justify;">Η νύφη ασπαζόταν με μεγάλο σεβασμό τα πεθερικά της και μαζί με τον μέλλοντα σύζυγό της έμπαιναν στο ναό...</p><p style="text-align: justify;">Αφού τελείωνε το μυστήριο οι καλεσμένοι έραιναν τα νεόνυμφα με ρύζι, ροδοπέταλα και άνθη και τους εύχονταν "βίον ανθόσπαρτον", ενώ αργότερα στο κατώφλι του σπιτικού των νιόπαντρων η μητέρα θα πρόσφερε μέλι με καρύδια στα ζευγάρι. Τα στέφανα θα τοποθετούνταν με μεγάλη ευλάβεια στο εικόνισμα του σπιτιού. Ύστερα όλοι μαζί κατευθύνονταν στο γαμήλιο τραπέζι που ήταν κι αυτό ολοστόλιστο με λουλούδια.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyqEHEDrMttMLlvQKgjJLBGNhFksugYyGJXntS1sujIjYETOcVfESM8C30TWgQEB_GVImz6G6iQSvSQFsLFChY_2ZQQEj3la6W60qkvyqiwcMNGlwqbWcS3jbVlG2rohGiRu6uBDmyJHTnZfVe33LwYN6iSzoRY1jyujW5nZIP_4b-mzQdS6x51_d3JXzd/s1024/DSC08117%20(1).JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="683" data-original-width="1024" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyqEHEDrMttMLlvQKgjJLBGNhFksugYyGJXntS1sujIjYETOcVfESM8C30TWgQEB_GVImz6G6iQSvSQFsLFChY_2ZQQEj3la6W60qkvyqiwcMNGlwqbWcS3jbVlG2rohGiRu6uBDmyJHTnZfVe33LwYN6iSzoRY1jyujW5nZIP_4b-mzQdS6x51_d3JXzd/w400-h266/DSC08117%20(1).JPG" width="400" /></a></div><p style="text-align: justify;">Αν ήταν καλοκαίρι οι τραπεζαρίες στηνότανε στην πλατεία του χωριού, αν ήταν χειμώνας στο σχολείο. </p><p style="text-align: justify;">Το γιορτινό τραπέζι του γάμου ήταν πανέτοιμο με μοσχομυριστά φαγητά κάθε λογής που τότε ήταν όλα αγνά και πεντακάθαρα από τη δική τους σοδειά κι όχι όπως σήμερα της βιομηχανίας. Το κρασί έρεε άφθονο και το κέφι άναβε με τα χαρούμενα τραγούδια, τα ιδιαίτερα για την περίσταση:</p><p style="text-align: justify;">"Παντρεύεται ο Αυγερινός καλέ σήμερα/ την Πούλια κάνει ταίρι/ και τ' άστρα συμπεθέροι"!</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEis_GRsTb0kS53mo2A3VehxLSDklbZqlzU8nqRhQBb7bK-FETBbsRDTxBbkY9c9KEpNBZdOuxM_UCUoo8EjbOmj0HpQ-UcjRNkL9PotEn5er8_95JNFvvPa7zQDnA060IbhJyqJgcYF_XhXl1942VzE9jtyR02-s1oOL2WjIF-LlSXjknXGrrFnoXNoGdNT/s2048/2220-%CE%91.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1363" data-original-width="2048" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEis_GRsTb0kS53mo2A3VehxLSDklbZqlzU8nqRhQBb7bK-FETBbsRDTxBbkY9c9KEpNBZdOuxM_UCUoo8EjbOmj0HpQ-UcjRNkL9PotEn5er8_95JNFvvPa7zQDnA060IbhJyqJgcYF_XhXl1942VzE9jtyR02-s1oOL2WjIF-LlSXjknXGrrFnoXNoGdNT/w400-h266/2220-%CE%91.jpg" width="400" /></a></div><p style="text-align: justify;">Και στο τέλος να σου και οι πιατέλες με τα γλυκά, και με τον "σερβιτόρο" να λέει : "αυτό το γλυκό είναι από την τάδε οικογένεια, ετούτο από την άλλη..."</p><p style="text-align: justify;">Μια φορά ήταν καλεσμένο σε ένα γάμο κι ένα μικρό Σαρακατσανόπουλο κι όταν είδε μπροστά του τόσα φαγητά και γλυκά άρχισε να κλαίει!</p><p style="text-align: justify;">- "Γιατί κλαις πιδί μ", το ρωτάει μια θειά.</p><p style="text-align: justify;">- "Δεν μπορώ να τα φάω όλα αυτά", απαντάει εκεινο.</p><p style="text-align: justify;">- "Μην κλαις καμάρι μ', ούλοι μαζί θα τα φάμε "!!!</p><p style="text-align: justify;">Μετά ξεκινούσε ο χορός και το τρικούβερτο γλέντι μέχρι πρωίας. Πολλές φορές τα γλέντια του γάμου κρατούσαν δυό και τρεις μέρες! Και επαναλαμβάνονταν και στα σπίτια των δύο οικογενειών με πολλά ακόμη έθιμα και εκεί! Διότι ο γάμος ήταν το πιο σπουδαίο γεγονός για τη ζωή των ανθρώπων και όχι απλά μια τυπική υποχρέωση που έπρεπε να κλείσει στα γρήγορα!</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8T2qQO69oSYO_MClBizjwMt8ml_WegLMtqQtnrxqSfp0SlR1lufsclGki-Zf62N_gkAk7LTZ-FAQkOE0vXlqkDcrlVR6-nfszn13vrlteotzSmrlOYudcEZ89zlNCsg8M1rwhHyQkjNgKe1V6qsladyM4ykkqI2JVpu8vta04umnP5sst0KBLragIt2B5/s580/IMG_20240213_212323.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="424" data-original-width="580" height="293" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8T2qQO69oSYO_MClBizjwMt8ml_WegLMtqQtnrxqSfp0SlR1lufsclGki-Zf62N_gkAk7LTZ-FAQkOE0vXlqkDcrlVR6-nfszn13vrlteotzSmrlOYudcEZ89zlNCsg8M1rwhHyQkjNgKe1V6qsladyM4ykkqI2JVpu8vta04umnP5sst0KBLragIt2B5/w400-h293/IMG_20240213_212323.jpg" width="400" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><p style="text-align: justify;">Αυτά συνέβαιναν τα παλιά χρόνια στην όμορφη Ευρυτανία μας.</p><p style="text-align: justify;">Βέβαια πέρασαν πολλά χρόνια από τότε. Ο κόσμος εξελίχθηκε ή μήπως όχι;; Όπως και νάχει, τώρα πια οι γάμοι γίνονται και στα μέρη μας όπως παντού.</p><p style="text-align: justify;">Αν και βλέπω ότι κάποια νέα παιδιά αγαπούν την παράδοση και στις χαρές τους προσπαθούν να ξαναζωντανέψουν τα παλιά τα έθιμα. Μακάρι, μήπως και μαζί με αυτά ζωντανέψει περισσότερο και η ανθρώπινη επικοινωνία που στις μέρες μας έχει λιγοστέψει πολύ.</p><p style="text-align: justify;">Η ουσία όμως είναι άλλη κι όχι τα έθιμα. </p><p style="text-align: justify;">Γι' αυτό εύχομαι σε όλα τα νεόνυμφα αλλά και σε όλα τα ερωτευμένα ζευγάρια αγάπη, αγάπη, αγάπη! Και κατανόηση. Μέχρι τα βαθιά σας γεράματα παιδιά μου...</p><p style="text-align: justify;"><i><span style="font-size: x-small;">Σημείωση : Η εικονογράφηση του αφιερώματος της κυρά Λένης έγινε με φωτογραφίες που "αλιεύσαμε" από το ιστολόγιο του Τροβάτου Αγράφων (με την αναπαράσταση του σαρακατσάνικου γάμου φωτο: 1,2,4,6,7,10,11), την "Ηχώ των Σαρακατσάνων (φωτο: 8,9), από το αρχείο του Κρικελλιώτη Ευθύμη Φλώρου (φωτο: 5,13) και από τον "Ευρυτάνα ιχνηλάτη" (φωτο: 12).</span></i></p><p style="text-align: center;"><span style="font-size: large;"><span><b><i><u>* Ήταν ένα λαογραφικό </u></i></b></span><u style="font-style: italic; font-weight: bold;">ταξίδι στο παρελθόν από την <a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2018/01/blog-post.html?m=1"><span style="color: #ffa400;">Ευρυτάνισσα κυρά Λένη</span></a></u></span></p><p style="text-align: center;"><span style="font-size: large;"><b><i><u>(για το <a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2012/11/blog-post.html?m=1"><span style="color: #04ff00;">blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"</span></a>)</u></i></b></span></p><br />ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣhttp://www.blogger.com/profile/11346901736573216546noreply@blogger.com20tag:blogger.com,1999:blog-2939733050680390006.post-52632518371803815242024-02-06T09:33:00.019+02:002024-02-06T12:15:05.512+02:00Άγραφα: έλξη ευτυχίας!<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6_mjyxYB522FfptlKBxVqkU588Wvo5mXPrD9bf4KftViF1DrYkgs7ebqvzdRxn4egUlFcda7r29te97Eu5qYp65AJv_DeLYtAVCeqM4fBi9V-Lhdx2Awgv-GLOHxYVtdJ6WeCdu5gVSKD2qAYYykyYeLMcUGPVmuPOH_NXIYCQgRLirwvow5u1BIsD37C/s8160/IMG_20240206_090059.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="6120" data-original-width="8160" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6_mjyxYB522FfptlKBxVqkU588Wvo5mXPrD9bf4KftViF1DrYkgs7ebqvzdRxn4egUlFcda7r29te97Eu5qYp65AJv_DeLYtAVCeqM4fBi9V-Lhdx2Awgv-GLOHxYVtdJ6WeCdu5gVSKD2qAYYykyYeLMcUGPVmuPOH_NXIYCQgRLirwvow5u1BIsD37C/w640-h480/IMG_20240206_090059.jpg" width="640" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><b><i><span style="color: #ffa400;">φωτο "Ευρ. ιχν": άποψη του οροπεδίου της Νιάλας, στ' Αγραφα</span></i></b></td></tr></tbody></table><br /><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Τα πάντα αποπνέουν γαλήνη μέσα στην απόλυτη αγριάδα αυτού του σκληροτράχηλου Ευρυτανικού τοπίου.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Δεν είναι αντίφαση, είναι αρμονία!</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">ΕΔΩ ΨΗΛΑ, τόσο κοντά στον ουρανό, σε μια από τις ξεχασμένες "πρωτεύουσες" της παγκόσμιας αυθεντικότητας...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">με την απειροελάχιστη ανθρώπινη παρέμβαση, την απουσία των βάρβαρων ήχων της πόλης, την απώλεια της αίσθησης του πιεστικού χρόνου, τον απαλό ψίθυρο του ανέμου στο χορτάρι που αναριγά στο πέρασμά του, το άρωμα της άγριας μέντας, τα κελαϊδίσματα των μικρών λαλητάδων, τις αιώνιες βουνοκορφές που κυματίζουν στο βάθος του ορίζοντα, τα αχανή ανεξερεύνητα ελατοδάση με τις βρυσομάνες, τους καταρράκτες, τα σπήλαια και τα ατίθασα ποτάμια που χαράζουν το κορμί τούτης της πολυθρύλητης αδούλωτης γης...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">ΟΛΑ νοηματοδοτούν την κατάρριψη της ανθρώπινης αλαζονείας μπροστά στο δέος της Ανέγγιχτης Φύσης που οι αρετές της δεν είναι ανταλλάξιμες με κανενός είδους ταπεινά "αντισταθμιστικά οφέλη".</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Άλλωστε, τ' Άγραφα δεν τα επισκέπτεσαι εσύ. </div><div style="text-align: justify;">Σε επισκέπτονται αυτά...</div><div style="text-align: justify;">στην ψυχή σου!</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2015/07/blog-post_25.html?m=1"><b><span style="color: #04ff00; font-size: large;">"Ευρυτάνας ιχνηλάτης"</span></b></a><br /></div>ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣhttp://www.blogger.com/profile/11346901736573216546noreply@blogger.com21tag:blogger.com,1999:blog-2939733050680390006.post-45361692569667299402024-02-01T04:54:00.006+02:002024-02-01T11:31:06.561+02:0013 χρόνια "Ευρυτάνας ιχνηλάτης" <p style="text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPZXB7nXyNdXHwk9u1Rn2g2ByRQRGK6hjkl5ykqWQhqIz2uVDz9wpG2h9aRmVK9DZKWxMSkxfKVnsGfw6R06U1IMdF9k2FNV66iF8GBHH6BOlWte8-VNvyQm56IJm8SyIql5CqrnKHOe4-MVWZZ1x0rEXCnClQQa3xtOcdVSvc9fIuZQ23ZQUufHnNtgyW/s3917/IMG_20230912_035536.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="2736" data-original-width="3917" height="448" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPZXB7nXyNdXHwk9u1Rn2g2ByRQRGK6hjkl5ykqWQhqIz2uVDz9wpG2h9aRmVK9DZKWxMSkxfKVnsGfw6R06U1IMdF9k2FNV66iF8GBHH6BOlWte8-VNvyQm56IJm8SyIql5CqrnKHOe4-MVWZZ1x0rEXCnClQQa3xtOcdVSvc9fIuZQ23ZQUufHnNtgyW/w640-h448/IMG_20230912_035536.jpg" width="640" /></a></p><p></p><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><b>Συμπληρώθηκαν 13 χρόνια για το ιστολόγιο του "Ευρυτάνα ιχνηλάτη".</b></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><b><br /></b></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><b>Περνάμε, πλέον, το κατώφλι του 14ου έτους βαδίζοντας αντάμα με χιλιάδες συνοδοιπόρους που εμπνέονται από την ομορφιά της Ευρυτανικής Φύσης και την αίγλη της Ανυπότακτης Ιστορίας των "Περήφανων-Ταπεινών" αυτού του τόπου.</b></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><b><br /></b></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><b>Σας ευχαριστούμε για τη στήριξη. </b></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><b><br /></b></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><b>Αντέχουμε, συνεχίζουμε...</b></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><b><br /></b></span></div><div style="text-align: center;"><a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2011/02/blog-post_16.html?m=1"><b><span style="color: #04ff00; font-size: large;">"Ευρυτάνας ιχνηλάτης"</span></b></a><br /></div>ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣhttp://www.blogger.com/profile/11346901736573216546noreply@blogger.com40tag:blogger.com,1999:blog-2939733050680390006.post-60379889032723987532024-01-27T12:12:00.008+02:002024-02-01T23:09:40.227+02:00"Κλέαρχος" : της φωτιάς ο γιος!<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_a7ZdLhDWfUmfaiAgioTnyf-OtumHnsWZtYyqNA70iptf5h1vRFTGjjFftipqIjZLVNzJA_w69cwVDM2Dn7zOFVtb1ktURGZDwYt9KzM3JhM5mf3TCk85scw_HS4dwQOeVURMwoab4uEbZH4AQTjuNIlIFSfYO0HnqG61UyD5bHoEezNTpU4Pu-SaSYCj/s1017/IMG_20240116_001519.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1017" data-original-width="763" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_a7ZdLhDWfUmfaiAgioTnyf-OtumHnsWZtYyqNA70iptf5h1vRFTGjjFftipqIjZLVNzJA_w69cwVDM2Dn7zOFVtb1ktURGZDwYt9KzM3JhM5mf3TCk85scw_HS4dwQOeVURMwoab4uEbZH4AQTjuNIlIFSfYO0HnqG61UyD5bHoEezNTpU4Pu-SaSYCj/w480-h640/IMG_20240116_001519.jpg" width="480" /></a></div><p style="text-align: justify;"><i>Ήταν μεγάλη η συγκίνηση που νιώσαμε όταν μας εστάλη μία παλιά σπάνια φωτογραφία του νεαρού ΕΛΑΣίτη αντάρτη "Κλέαρχου" (Κώστα Μπίρτσα) ο οποίος έπεσε στην περίφημη μάχη του Μικρού Χωριού Ευρυτανίας - αυτή τη χιλιοτραγουδισμένη νικηφόρα μάχη που έδωσε ο Άρης Βελουχιώτης με τους συμπολεμιστές του εναντίον των φασιστών Ιταλών κατακτητών στις 18/12/1942. </i></p><p style="text-align: justify;"><i>16χρονος μαθητής στο Γυμνάσιο ήταν ο Κώστας Μπίρτσας όταν παράτησε τα τετράδια και τα βιβλία για να αγκαλιάσει "τ’ άγιο τουφέκι" της λευτεριάς. Και γίνηκε σύμβολο και αετός στα λεύτερα βουνά μας! (Διαβάστε το πλήρες αφιέρωμα του "Ευρυτάνα ιχνηλάτη" <a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2011/12/blog-post_18.html?m=1"><b><span style="color: #04ff00;">ΕΔΩ</span></b></a></i><i>).</i></p><p style="text-align: justify;"><i>Κάθε χρόνο κάμποσα Ευρυτανόπουλα ανηφορίζουν κατά το Μικρό Χωριό στο σημείο που έπεσε ο "Κλέαρχος" και τον θυμούνται και τον γιορτάζουν με κρασί και αντάρτικα τραγούδια (βλ. <a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2022/06/blog-post_29.html?m=1"><b><span style="color: #ffa400;">σχετικά</span></b></a>).</i></p><p style="text-align: justify;"><i>Η φωτογραφία του "Κλέαρχου" προέρχεται από το Αρχείο της Οικογένειας Μπίρτσα. Ευχαριστούμε τους συμπατριώτες μας Ρούλα Τσούτσουρα και Νίκο Τσούτσουρα που μας την έστειλαν οπότε και εμείς σήμερα την αξιοποιούμε μέσα από τις σελίδες του <a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2024/01/blog-post_27.html?m=1"><b><span style="color: #04ff00;">"Ευρυτάνα ιχνηλάτη"</span></b></a> σε αυτή την ανάρτηση προς τιμήν του αλησμόνητου ήρωα της Εθνικής μας Αντίστασης!</i></p><p style="text-align: justify;"><i>Συνοδεύουμε τη φωτογραφία του "Κλέαρχου" με στίχους του αείμνηστου Πάνου Τζαβέλλα - "της φωτιάς ο γιος"!</i></p><p style="text-align: justify;"><i><br /></i></p><p style="text-align: center;"><b>"Εγώ είμαι της φωτιάς ο γιος,</b></p><p style="text-align: center;"><b>παιδί της καταιγίδας.</b></p><p style="text-align: center;"><b>Σκαρφάλωσα στους ουρανούς</b></p><p style="text-align: center;"><b>να κλέψω απ’ άγιους και θεούς</b></p><p style="text-align: center;"><b>το φως της ηλιαχτίδας.</b></p><p style="text-align: center;"><b><br /></b></p><p style="text-align: center;"><b>Πάμε μαζί, χλομό παιδί,</b></p><p style="text-align: center;"><b>μη σε τρομάζουν οι καιροί.</b></p><p style="text-align: center;"><b>Μη σε τρομάζουν οι καιροί,</b></p><p style="text-align: center;"><b>πάμε μαζί, χλομό παιδί.</b></p><p style="text-align: center;"><b>Μη σε τρομάζουν οι καιροί,</b></p><p style="text-align: center;"><b>αχ, αρμάτωσα γερό σκαρί.</b></p><p style="text-align: center;"><b><br /></b></p><p style="text-align: center;"><b>Κι αν μ’ έχουν κάψει κεραυνοί</b></p><p style="text-align: center;"><b>κι ο πόνος μ’ έχει οργώσει,</b></p><p style="text-align: center;"><b>δε σκιάζομαι κανέν’ οχθρό</b></p><p style="text-align: center;"><b>κι ο χάρος να με βρει ορθό</b></p><p style="text-align: center;"><b>σαν θά 'ρθει να με κόψει."</b></p><p style="text-align: center;"><b><br /></b></p><p style="text-align: center;"></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhh5F6eGUeMke8rL-ZSLjxFywrjccwHpmdiUY2cI4Sah3oDzXEMTGEFXZUJXSTfDSMPc_V9_d4JEwTEQ3SN1T87KOh-s2nZP4YI82BIsLI1O_qxd1tfchEM8J1cKeEYSnFM-CsDHR93yCJE7wV58sSGxNceXmqL1WfMjrcuZjbd7zjVbild_yaYxViluCjJ/s4080/IMG_20240125_093851.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="color: #ffa400;"><img border="0" data-original-height="3060" data-original-width="4080" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhh5F6eGUeMke8rL-ZSLjxFywrjccwHpmdiUY2cI4Sah3oDzXEMTGEFXZUJXSTfDSMPc_V9_d4JEwTEQ3SN1T87KOh-s2nZP4YI82BIsLI1O_qxd1tfchEM8J1cKeEYSnFM-CsDHR93yCJE7wV58sSGxNceXmqL1WfMjrcuZjbd7zjVbild_yaYxViluCjJ/w400-h300/IMG_20240125_093851.jpg" width="400" /></span></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="color: #ffa400;"><b>Ο τόπος της θυσίας του "Κλέαρχου"<br /> στο Μικρό Χωριό Ευρυτανίας</b></span></td></tr></tbody></table><b><br /></b><p></p><p style="text-align: center;"><b> <span style="font-size: large;">Α Θ Α Ν Α Τ Ο Σ</span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-size: large;"><br /></span></b></p><p style="text-align: center;"><b><a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2011/12/blog-post_18.html?m=1"><span style="color: #04ff00; font-size: large;">"Ευρυτάνας ιχνηλάτης"</span></a><br /></b></p>ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣhttp://www.blogger.com/profile/11346901736573216546noreply@blogger.com19tag:blogger.com,1999:blog-2939733050680390006.post-12832679223352501912024-01-21T03:45:00.034+02:002024-01-21T09:27:25.308+02:00Το τάμα στη μάνα μου*<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhoXSmfl435Ac5KiI_9HOu5bDI4BhB-3ZO1rE6Uzv6J31LCOWGYk3bKDwDyNy4cHP_J7xxXQhy2Ih2tOQJ3K5ruriFBCp7cPnUzhuysRUTFG5JvFcVBrqmLL9aJZfWiKkGT5xyD4aps_l0ducHome4bCArV37utrgepD_N6hPpP3TBkmn2_FgQ1Pl72rfZl/s1086/IMG_20240115_232251.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="680" data-original-width="1086" height="250" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhoXSmfl435Ac5KiI_9HOu5bDI4BhB-3ZO1rE6Uzv6J31LCOWGYk3bKDwDyNy4cHP_J7xxXQhy2Ih2tOQJ3K5ruriFBCp7cPnUzhuysRUTFG5JvFcVBrqmLL9aJZfWiKkGT5xyD4aps_l0ducHome4bCArV37utrgepD_N6hPpP3TBkmn2_FgQ1Pl72rfZl/w400-h250/IMG_20240115_232251.jpg" width="400" /></a></div><p style="text-align: center;"><b><i><span style="font-size: large;"><br /></span></i></b></p><p style="text-align: center;"><b><i><span style="font-size: large;"><u>* Ένα εξαιρετικό φυσιολατρικό άρθρο </u></span></i></b></p><p style="text-align: center;"><b><i><span style="font-size: large;"><u>από τον συμπατριώτη μας </u></span></i></b></p><p style="text-align: center;"><b><i><span style="font-size: large;"><u><a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2024/01/blog-post_21.html?m=1"><span style="color: #ffa400;">Δημήτρη Α. Γκορόγια</span></a></u></span></i></b></p><p style="text-align: center;"><b><i><span style="font-size: large;"><u>για τους αναγνώστες του <a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2017/04/blog-post.html?m=1"><span style="color: #04ff00;">blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"</span></a></u></span></i></b></p><p style="text-align: center;"><b><i><span style="font-size: large;"><br /></span></i></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="color: #01ffff; font-size: large;">ΤΟ ΕΓΚΩΜΙΟ ΤΗΣ ΥΠΕΡΒΟΛΗΣ</span></b></p><p style="text-align: justify;">«Καπλάνια, τέλος για απόψε, τους ζυγούς λύσατε. Ξεθρονιαστήτε άπαντες γιατί μας πήρε η μέρα. Ανάθεμα στο κεφάλι μας, ρόιδο το κάναμε πάλι απόψε, ακούς εκεί ολονύχτια χαρτοπαιξία…»</p><p style="text-align: justify;">«Σήκω ρε και κάνε το σταυρό σου, δεν ακούς, ο παπα-Στέφανος ξεκίνησε τον όρθρο, αντίχριστος είσαι;» είπε ο Πέτρος στον απέναντί του ομοτράπεζο τον Γιάννη, μα εκείνος ήταν πολύ απασχολημένος να ισιώνει επιμελώς και να ποστιάζει τα χαρτονομίσματα, το αποψινό νυχτοκάματο του τρόμου. Ούτε που αποκρίθηκε μια λέξη.</p><p style="text-align: justify;">«Πες του και συ μωρέ δάσκαλε μια οδηγία, δάσκαλος είσαι, τι στον κόρακα, μετράει καλύτερα ο λόγος σου», γύρισε τώρα προς τον τρίτο της παρέας</p><p style="text-align: justify;">«Για κάντε και οι δυο ησυχία, γιατί θα σας πετάξω έξω από την εκκλησία» αντέτεινε ο Λευτέρης ο δάσκαλος, χωρίς να σηκώσει τα μάτια του από την ιεροτελεστία του διπλανού του. Μιας και διαρκούσης της νυχτός εκείνης, κάμποσα δικά του πεντοχίλιαρα είχαν μεταναστεύσει στη μπασμπακούτα του Γιάννη. Ύστερα ένας-ένας πήραμε να αναδευόμαστε απρόθυμα για το επικείμενο ξεπόρτι.</p><p style="text-align: justify;">«Πάρε διαολάκι χοροσπερίδα, πάρε και χαρτοπαίγνιο, πάρε και τσιπροκραιπάλη, να και τα ξετσιαουλιασμένα κονσερβοκούτια, ολόκληρη τρακάδα στο νεροχύτη. Ρε σεις λεβεντόπαιδα, όλη ετούτη τη στρωματιά με τα αποτσίγαρα εμείς την κάναμε, όλα αυτά, εμείς τα φουμάραμε; Πω-πω, πέτσα είναι το πάτωμα, ακρίς-ακρίς!</p><p style="text-align: justify;">«Αυτά που βλέπεις μελετάς, εκείνα που πάστρευε ως τα μεσάνυχτα η Στεφανέσια τα ξέχασες;» είπα κι εγώ για να μη με ονοματίσουν μούτο, αλλά απόκριση δεν πήρα από πουθενά και σταμάτησα. </p><p style="text-align: justify;">«Χαρούλες που θα κάνει κι η Δημητρούλα μου άμα ξεσηκωθεί κι αντικρύσει το τερπνόν θέαμα… Προγκάτε να λακίσουμε όσο είναι καιρός, άιντε Γιάννη, τα μετράς και στο κονάκι σου τα μπικικίνια. Εγώ λέω να πάω για κανένα κοτσύφι άμα ξεφέξει. Δεν θέλω να πέσω σε καμία πρωινή τόκα με την κυρά και γίνει της κακομοίρας… Εσείς ορέ παλιοξαδέρφια θα ρθείτε να θηρεύσουμε τα φτερωτά, όπως είχαμε πει αποβραδίς ή θα πάτε να ζεστάνετε τα τραγότσιολά σας, μην πάρουν πούντα;»</p><p style="text-align: justify;">Μισόπνοος και μούρτζουφλος τα ξεφούρνισε σαν σε παραμιλητό, όλα ετούτα ο καψερός ο Στέφανος. Ούτε που άκουσε την «προς Ιωάννην 1η επιστολή» του Πέτρου ούτε την λακωνική παρατήρηση του δάσκαλου οσαύτως. Ήταν ήδη όρθιος, οριακά αυτοστήρικτος σαν μαραγκιασμένο σύκο τσαπέλα της Κύμης. Βαροξενύχτης, μπαρουτοκαπνισμένος απ΄ τα λαθροτσίγαρα, ζαβλακωμένος απ΄το ατελώνιστο πιοτί. Κρατούσε στα χέρια του την αγία τράπουλα κι ένα τασάκι- τσιγαροπνίχτη, κατακάθαρο όμως, ιδίως από τη μέσα του μεριά. Σα να το πήρε εκείνη την ώρα από το ράφι. Ούτε ένας θεριακλής, ολόκληρη νύχτα, δεν έσβησε ένα τσιγάρο μες το τασάκι του μαγαζιού. Βιγλίζει ο Στέφανος κάθε τόσο ανήσυχος προς την εσωτερική πορτούλα, εκείνη που οδηγεί στην κάμαρα της Δημητρούλας, τρεμάμενος στην ιδέα μη και ξεμπουκάρει αιφνιδίως από κει και γίνει το μεγάλο πατατράκ. Ξανακοιτάει λοξά το μαύρο χάλι του τσιμεντένιου πατώματος, τα σκόρπια ρακοπότηρα πάνω στα σαρακοφαγωμένα τραπεζάκια του καφενέ, τις φερνάδες της ξεχαρβαλωμένης εισόδου απ΄ όπου ξεγλιστράει έξω, σε μακριές παλλόμενες σταχτογάλαζες λουρίδες το τσιγαροντουμάνι. Πόσες φορές δεν είχε παρακαλέσει το αφεντικό να του αλλάξει την πόρτα αλλά εκείνος πέρα βρέχει:</p><p style="text-align: justify;">«Εγώ Στέφανε δεν έχω ξύγκι ούτε στο μάτι μου κι εσύ μου ζητάς ξωρέξια και περδικοστήματα…»</p><p style="text-align: justify;">Μπροστά στο φορητό καπνοβαμένο ραδιοκασετόφωνο κείτεται μια ξεκοιλιασμένη κασέτα, δυο τρία μέτρα από τα άντερα της κρέμονται έξω από το σώμα της, σα να τα έφτυσε. Φυσική και αναμενόμενη απώλεια από τις ώρες του γλεντιού, πριν στρωθούμε σαν τις μπεκάτσες στο πράσινο λιβαδάκι της τσόχας. Τρία τέσσερα πιατάκια του μεζέ αφημένα εδώ και κει, όπου μέσα τους αχνογυαλίζουν στο φως του θολερού γλόμπου τα πηρούνια, πενιχρά υπόλοιπα ψαρολαδιάς, μικρούτσικες καυτερές πιπεριές από τις πικάντικες κονσέρβες της σαρδέλας και μπόλικα τρίματα ψωμιού. Καμιά δεκαριά άδεια πακέτα τσιγάρων, κείτονται χάμω, τα πιο πολλά ποδοπατημένα, κάτω απ’ το τραπέζι της χαρτοπαιξίας. Δώδεκα ώρες αντρονυχτέρι κι ασωτία μέσα σε τριάντα τετραγωνικά χιλιοχρονίτικου παραγκομάγαζου, τι περιμένεις να δεις, αγγέλους εξαπτέρυγα και μετατάρσια?</p><p style="text-align: justify;">Με αργά, κάπως λικνιστά και αρκούντως αμφίβολα βήματα φτάνει ο καφετζής στο μπεζαχτά. Ακουμπάει δεξί χέρι και τασάκι στον πάγκο και στη συνέχεια με το ζερβί τοποθετεί νευρικά τη βασίλισσα της νύχτας την δραχμοκλέφτρα στην ιδιαίτερη θέση της: Στενό ραφάκι, ζερβή γωνία κάτω, με τη στενή της πλευρά προς το βάθος του ραφιού. «Άει στον αγύριστο και συ γρουσούζα κακομούτσουνη, νοικοκύρη μ΄ έφτιαξες κι απόψε. Αλλά δε φταις εσύ, εγώ φταίω που σε μαλάζω στα χέρια μου….»</p><p style="text-align: justify;">Όπως στρίβει για την επιστροφή προς τη συνάθροιση, που στο μεταξύ σενιάρεται νωχελικά για την απόλυση, η ματιά του πέφτει στο ματσάκι με το μόσχο. Η Δημητρούλα τον είχε κρεμασμένο με ασημένια κλωστούλα στη γωνία του μαγαζιού. Ψηλά στο ταβάνι και πάνω από την κορνίζα με το μεθυσμένο. Εκείνο τον αναμαλλιασμένο μπεκρούλιακα που γραπώνεται από το φανοστάτη με το ένα χέρι και με το άλλο κρατάει σφιχτά το σβέρκο του κρασομπούκαλου, τρέμοντας μη και του φύγει. Συγκρατεί για λίγο το βλέμμα του στο σημείο αυτό και ύστερα σκάει ένα παρατεταμένο σαρδόνιο, χαμόγελο: «Ήθελα να ΄ξερα αυτός ο μαϊντανός που τον κουβάλησε ως εδώ η συμβία απ΄το Μοναστηράκι Αγράφων, τι σόι μυρωδιά να έχει τώρα, ένα εξάμηνο κρεμασμένος εκεί που είναι κι εμείς από κάτω να λιτανεύουμε ολονυχτίς, ανελλιπώς και καθ΄ εκάστην. Τις οίδε σαν τι μπαχαριά να πήρε η μοσχοβολιά του!».</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAEYhAuSjZnolR2JNbn9LuI8-dbEOVNLeI3RwhfTTN1PuobZSn_JLkjv1gbKs0ME-QwYQRo8lrFc7dWUnZdHRM9i40zAKVjkSWtfhLymwFBdX8RiPukJK-scO9cevc45DoCLsOW0RuoAtAksDkdClkx5a5ecXgWLi1YO4pu-Xo5653OTdK3j9JU8icX3Vb/s1600/IMG_20240120_145446.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAEYhAuSjZnolR2JNbn9LuI8-dbEOVNLeI3RwhfTTN1PuobZSn_JLkjv1gbKs0ME-QwYQRo8lrFc7dWUnZdHRM9i40zAKVjkSWtfhLymwFBdX8RiPukJK-scO9cevc45DoCLsOW0RuoAtAksDkdClkx5a5ecXgWLi1YO4pu-Xo5653OTdK3j9JU8icX3Vb/s320/IMG_20240120_145446.jpg" width="320" /></a></div><p style="text-align: justify;">«Άμα είσαι παιδί μου απόφοιτος του σχολαρχείου, φαίνεται από μακριά, γκαρίζει το πράμα» σχολίασε πάλι ο Πέτρος για το λεξιλογικό πλούτο, και την εκφραστική δεινότητα του Στέφανου. Άσχετα που ο Στέφανος μόλις και μετά βίας είχε αποφοιτήσει από το Δημοτικό, τυγχάνων του γενικού βαθμού «Σχεδόν καλώς 6». Αυτό το ήξερε καλύτερα απ΄όλους ο Πέτρος γιατί τον είχε συμμαθητή.</p><p style="text-align: justify;">«Αναμέρα ωρέ φυλλερούδι να περάσω, σταλίκωσες μπροστά στην πόρτα και θες να βγάλεις και κήρυγμα, κερασονουρά. Απόλυσε η εκκλησία, δεν το πήρες χαμπάρι;» μάλωσε ο Γιάννης τον Πέτρο. Λιγοστούλης και διάολος με τσαρουχάκια ήταν αλήθεια ο Πέτρος, σαν λουρίδα από σχισμένη μαντανία, αλλά κι ο «Στραβόξυλος» διέθετε σε ικανοποιητική επάρκεια όλες τις αποχρώσεις της κακιούλας.</p><p style="text-align: justify;">Φύγαμε τα «παλιοξάδερφα» του Στέφανου για το σπίτι μας, την ώρα που έφεγγε για τα καλά, με βαρύ κεφάλι κι ελαφριές τσέπες. Μιας κι η βραδιά ήταν ορκισμένη να κάνει χαρούμενο μόνο το Γιάννη της. Στούπα στο μεθύσι, τράβαγε ο αλάδωτος χαρτί από τα 19 κι έβρισκε διπλό! Μας ξεψίλιασε κυριολεκτικά, ούτε φράγκο για κερί δεν μας άφησε. «Είμαι διατεθειμένος να σας πάρω και τα σώβρακα! Αποκεκομβιοθείτε αμέσως κατά δυο κομβία και μια κόπτσα. Έως σωβράκου είπαμε… Ποιός έχει σειρά χορού ρεεε… έλα, βάλε τώρα που γυρίζει… εις υγείαν και με το μπαρδόν δηλαδή…». Στουπί-στουπί ο Γιαννάρας αλλά τα παραγγέλματα απ΄τον καιρό που διατέλεσε λοχίας του εθνικού στρατού στο Γράμμο, τα κομπόδιαζε φαρσί. «Α ρε και να 'πιανα στα χέρια μου εκείνη την άτιμη την αντάρτισσα, την κατάξανθη που μας έκραζε με το χωνί απ΄ την απέναντι κορφή και μας έλεγε χέστες… αλλά δεν μπόρεσα το φελέκι μου… τέλος πάντων»..Ούτε περασμένα, ούτε ξεχασμένα ήταν αυτά τα ψιλά γράμματα της ιστορίας για το Γιάννη τον «Στραβόξυλο». Το καταλάβαινες πως θα έπαιρνε πολύ καιρό ακόμα ώσπου να αδρανήσει μέσα του το δηλητήριο με το οποίο ήταν ποτισμένος. Κι αν θα καταλάγιαζε ποτέ η επίδρασή του στην ψυχή και το μυαλό του. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9DK4lojHpEU4f978iHU6JdAy4Ks5eFrvnQuYSKlqmogzU2WAdIAgYiNLJopjra0M9ybq6sMoMt-7eUAT8xiRshE_TL4dqXvfrxcB4bWdWQLlfSrHJyFxrUdN9MyViiKkYWPgMctAoO7UeNLwaQMDSy2uHF-BTF0-XMY6BcEZnVlK-SMwiGiPYguYL8Kke/s239/IMG_20240121_062423.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="207" data-original-width="239" height="277" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9DK4lojHpEU4f978iHU6JdAy4Ks5eFrvnQuYSKlqmogzU2WAdIAgYiNLJopjra0M9ybq6sMoMt-7eUAT8xiRshE_TL4dqXvfrxcB4bWdWQLlfSrHJyFxrUdN9MyViiKkYWPgMctAoO7UeNLwaQMDSy2uHF-BTF0-XMY6BcEZnVlK-SMwiGiPYguYL8Kke/w320-h277/IMG_20240121_062423.jpg" width="320" /></a></div><p style="text-align: justify;">Ήπιαμε στα μουλωχτά ένα σκέτο καφέ στο απάνω κουζινάκι μη μας πάρουν χαμπάρι οι κοιμώμενες ακόμα φαμελιές και θέσουν σε λειτουργία, πρωινό ανακριτικό τμήμα. Ο πατέρας και η μάνα μου ήταν από μιας ώρας νύχτα χωμένοι μέσα στα μαντριά για το συγύρισμα των ζωντανών. </p><p style="text-align: justify;">Ζωστήκαμε τα άρματα, αναλάβαμε ικανοποιητική ποσότητα πυρομαχικών, ξηρά τροφή για τις επόμενες ώρες δεν αναλάβαμε. Τσιγάρα δεν είχαν απομείνει προς ανάληψη, αλλά θα αγοράζαμε φρέσκα στο μαγαζάκι του Στέφανου. Ανεβήκαμε ξανά στα κάρα μας και τραβήξαμε για τη γέφυρα στο Κρυονέρι, τέσσερα χιλιόμετρα παραποτάμιος δρόμος, δίπλα στον πανέμορφο και βουερό Αγραφιώτη. Ο ξάδερφος μας άκουσε άνευ χρήσης κορναρίσματος και πετάχτηκε αμέσως στο δρόμο. Ήταν ήδη ντυμένος την φόρμα παραλλαγής των ειδικών δυνάμεων, μια εντελώς γελοία και παταγωδώς αποτυχημένη απόπειρα για την αντιγραφή μιας ακόμα αμερικανιάς που κυκλοφορούσε ευρέως «καθ άπασαν την επικράτεια». Ήταν ο ντελικανής ο ξάδερφος στην πένα, γαμπρός απ΄ τα Τοπόλιανα,, φρεσκοχτενισμένος και βαστάζων ανά χείρας τον απαστράπτοντα οπλισμό του μια δίκανη «Μπαϊκαλιά». Εάν έλειπε από πάνω του κι κείνη η «παρδαλή απρέπεια» πόσο καλύτερος θα ήταν... Χαριεντίσθηκε μεθ΄ημών καθότι τηρήσαμε το λόγο μας. «Μπράβο ρε ασλάνια, κρατάτε κορμί», σκυλόβρισε ένα κομμάτι μπαλόσυρμα που τον περδίκλωσε μπροστά στην πόρτα του αμαξιού του και που τον ανάγκασε να κουτρουβαλήσει χτυπώντας το δεξί του γόνατο στην καρότσα. Αυτός ο ίδιος το είχε εκσφενδονίσει προς τα εκεί που βρέθηκε χθες την ώρα που έλυνε ένα δεμάτι για τα ζωντανά. Το σύρμα όμως και μόνον αυτό έφταιξε κατά την αδιαμφισβήτητη θεωρία του Στέφανου: «δεν μπορούσε να πέσει λίγο παραπέρα, εκεί ακριβώς βρήκε να σκαλοπιάσει;». «Που τα πετάς ρε φλέκαρο τα παλιοσύρματα, μέσα στο δρόμο κι ύστερα τα παίρνεις σβάρνα με τα τσαρούχια σου; Θες να πάρεις στο λαιμό σου και κανένα αθώο;». Αυτά είπε ο γαμπρός μου ο Λευτεράκης, ο σπουδαγμένος δάσκαλος, χασκογελώντας, για να εισπράξει από την πλευρά του παθόντος κάτι ακαθόριστους μυκηθμούς, μακρόσυρτους ήχους σε επιτακτική φωνή, δωρικούς φθόγγους, κάτι σαν «άντε τώρα» «μη», «ρε», «σου». Και να ήξερα για λόγους ευπρέπειας και μόνο δεν θα μπορούσα να σας πω τι εννοούσε ο Στέφανος, όμως εμπιστεύομαι εν αυτώ την πλούσια φαντασία σας!</p><p style="text-align: justify;">Παρελθόντος του θυμού, ο Στέφανος ετέθη δικαιωματικά επικεφαλής του κλιμακίου ως ο απόλυτος γνώστης και έμπειρος ιχνηλάτης της περιοχής. Οπότε και βρεθήκαμε σε πέντε μόλις λεπτά στη μπούκα μιας δασωμένης ρεματιάς. Αυτό το ψευτολάγκαδο ανηφόριζε με ήπια κλίση από τη δημοσία του Λογγιτσίου νοτιοδυτικά προς τη ξακουσμένη Τσούκα Παλαιοκατούνας, γενέτειρα της αείμνηστης μάνας μου, κόρης του αγιανθρώπου παππού μου με το παρατσούκλι «Πριοβολάκης». Όλα περιστρεφόταν ατάκτως μέσα στο στομάχι μου μόλις ξεκινήσαμε πορεία στο μονοπατάκι, παράλληλα με την κοίτη του ρέματος. Αφού σε μια νύχτα πέρασα από τον καταπιόνα μου εκατό τσιγάρα, δυο ντουζίνες ρακοπότηρα τσίπουρο από γρέντζελα και κάμποσες καυτές σαρδέλες που τώρα κολυμπούσαν κι αυτές καραμεθυσμένες μέσα στο πιοτί μου, τώρα ήμουν σε κατάσταση «να μη με δει βάσκανο μάτι». Έβλεπα, σαν σε θολή ταινία του σινεμά, τις ψηλές μονόλοβες αριές, αλμάκια τις έλεγε ο πατέρας μου, που υψωνόταν πεισματικά από την κοίτη του ξερολάγκαδου προς τον ουρανό. Η γαλάζια γλίνα της Τσούκας μοσχόθρεφε τα δέντρα, είναι ένα παράξενο χαλικόχωμα που δεν το πιάνεις για γιορτή, όμως κάνει θαύματα με την άγρια βλάστηση, ιδίως με τα απαλοκλάρια. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiT6OGKTDkw38d2JV3gycB_cigHPDAeAg04TVYUqiT2nHFViAjCd7eyODxG2qpjOwkRzj3oA-hIIA63XdlBmAokkVAnSat23ALUaUSKDeQUC7Qf0MYTyJRJlvOGLeowVLkpV3XoYyhaxa35UhHNxmwBysjWc9s2gkY1-oxWKgYRYXfwVWVDpoZJCSGiFZZb/s1600/IMG_20240120_102207.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiT6OGKTDkw38d2JV3gycB_cigHPDAeAg04TVYUqiT2nHFViAjCd7eyODxG2qpjOwkRzj3oA-hIIA63XdlBmAokkVAnSat23ALUaUSKDeQUC7Qf0MYTyJRJlvOGLeowVLkpV3XoYyhaxa35UhHNxmwBysjWc9s2gkY1-oxWKgYRYXfwVWVDpoZJCSGiFZZb/s320/IMG_20240120_102207.jpg" width="240" /></a></div><p style="text-align: justify;">Έβλεπα, με κάπως αμφίβολη οπτική εστίαση, τα κοτσύφια που στρατοκοπούσαν πέρα δώθε τις δυο όχθες και κατέβαιναν να ποτισθούν στις γουρνούλες του αναιμικού ρυακιού. Φλεβάρης μήνας του 1995, παρατεταμένο για μέρες πολλές το ξεροβόρι, κρύο πολύ και βαριά νέφωση. Αυτήν ο αείμνηστος πατέρας μου την έλεγε θελοκουρκούτα. Τα πουλιά είχαν πέσει ξελιγωμένα από την πείνα στα κούμαρα, ένα γύρω από τις όχθες, κι ύστερα σπρωγμένα από τη στιφάδα της τροφής τροχοδρομούσαν κατευθείαν στον ποτιστή.</p><p style="text-align: justify;">«Δεν κάθεσαι εδώ χαμηλά εσύ, έτσι χλαπατσιασμένος που είσαι, εμείς θα τραβήξουμε για ψηλότερα, να πιάσουμε καλύτερα περάσματα. Δεν βαριέσαι, ότι κάνεις εδώ κάτω, τι λες;». Δεν είπα τίποτα στο γαμπρό μου, μα και να του έλεγα, πέστε πως είπα οπωσδήποτε, πάλι θα ήταν αδύνατο να σας γράψω τι ήταν αυτό που του είπα. Είναι οικογενειακά πράματα αυτά, πέρασε και τόσος καιρός από τότε που να θυμάμαι… Θεωρητικά και για την ομαλή συνέχιση της αφήγησης, θεωρήστε ότι κούνησα συγκαταβατικά το κεφάλι μου κι έπιασα σιωπηλά την ακρούλα του μονοπατιού. Οι δυο έτεροι, φερόμενοι αφ΄ εαυτών ως δεινοί θηρευτές της ομάδας, προχώρησαν σε ανοδική πορεία. Συναγελάζοντες περί την κατάστασή μου αρχικώς και ύστερα καθυβρίζοντες αρκούντως, έριξα την πρώτη μου ντουφεκιά. Που τους χάλασε λέει άσκοπα τη βαλέζα, το πέρασμα των πουλιών. Βέβαια ο κερομύτης που κείτονταν μπρούμητα σε μια ξαθρούλα έξω από το νεράκι θα είχε τελείως διαφορετική άποψη περί του ασκόπου πυροβολισμού μου, αλλά αυτό τι σημασία έχει… μήπως και τον ρώτησε κανείς; Στη συνέχεια και για τις επόμενες δυο ώρες έριξα 50 κατ΄ελάχιστον ακόμα «άσκοπες» βολές, προπηλακίσθηκα ισάριθμες φορές με το ίδιο περίπου ρεπερτόριο λέξεων «ρε τον κακορίζικο επίτηδες βροντοκοπάει…», «τι ζημιά μας έχει κάνει σήμερα με τις μπαταριές του, χάσαμε ένα σωρό πουλιά», «σταμάτα ωρέ γκιουλέκα το βρόντο, κειτάσου σε καμιά πουρναρότουφα και λάρωσε». </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQu6y6ofgtQeopI4P9n7iQdL0C5Hr1iwmTkmfYm1q4tJZ4vjimeRUheba5mfXZ7ZOpPXHwKI8-L9r2WMoFY8ivDxIsX88_3lCLmhHQ0Wn037rdwPbxIkIZnTnqkqJ3yZ-sH4I7N4kibj91DKwKx4ao0L1I0JIotqxx2NGaErJjGamzfThn8v3SvjFXhbEP/s1600/IMG_20240119_113712.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1078" data-original-width="1600" height="216" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQu6y6ofgtQeopI4P9n7iQdL0C5Hr1iwmTkmfYm1q4tJZ4vjimeRUheba5mfXZ7ZOpPXHwKI8-L9r2WMoFY8ivDxIsX88_3lCLmhHQ0Wn037rdwPbxIkIZnTnqkqJ3yZ-sH4I7N4kibj91DKwKx4ao0L1I0JIotqxx2NGaErJjGamzfThn8v3SvjFXhbEP/s320/IMG_20240119_113712.jpg" width="320" /></a></div><p style="text-align: justify;">Τα «χαμένα» τους πουλιά έρχονταν σε μένα σωρηδόν, τα ντουφέκιζα όπως ήξερα και τα μάζευα πάνω στο μονοπάτι απ' όπου θα επέστρεφαν τα μέλη του «προωθημένου φυλακίου», ο ξάδερφός μου κι ο γαμπρός μου δηλαδή. Πάντως λιγότερα από σαράντα δεν ήταν τα κοτσύφια μου, ίσως να έφταναν και κοντά στα σαρανταπέντε. Δεν μαρτυράω πόσα βάρεσαν οι άλλοι γιατί, καθώς γνωρίζω, αυτοί φοβούνται το λόγιασμα και βασκανίζονται εύκολα. Πάντως δεν ξέμειναν ολότελα, χωρίς την τηγανιά τους, ούτε εκείνοι.</p><p style="text-align: center;"><b><span style="color: #01ffff; font-size: large;">Η ΑΝΕΠΙΤΡΕΠΤΗ ΥΒΡΙΣ ΜΟΥ ΠΡΟΣ ΤΗ ΦΥΣΗ ΚΑΙ Η ΜΑΝΑ</span></b></p><p style="text-align: justify;">Είμαι κατεβασμένος από το αμάξι, στην έξω αυλή του σπιτιού μου, και έχω ανοιχτό το πορτ μπαγκάζ. Καθώς κοιτάζω τον τεράστιο σωρό των πανέμορφων, πάλαι ποτέ, λαλητάδων, που κείτονται ακίνητοι πάνω στη μοκέτα, κάτι αόριστο αρχίζει να με στραβώνει. Κάνω να πιάσω τα πουλιά σε αρμαθιές για να τα σηκώσω, μα ένα πολύ δυσάρεστο συναίσθημα με αποσβολώνει. Εκείνη την ώρα η μάνα μου κυφωμένη από τα χρόνια και τις ταλαιπώριες ανεβαίνει το μονοπατάκι που τη φέρνει ακριβώς καταπάνω μου. Είναι ένας στενός δρομάκος που ενώνει την έξω αυλή μας με το γιδομάντρι, φιδωτός, ανηφορικός και σκέτος στουρναριάς. Όσες φορές κουτρουβαλίσαμε εκεί, εγώ και η αδερφή μου, κάναμε τα γόνατα «πατσιά». Ο παππούλης έξυνε τη ζώνη του με ένα σπασμένο γυαλάκι που φύλαγε στο σελιάχι του και έβαζε το τρίμα πάνω στην ανοιχτή πληγή για να «πιάσει» το αίμα… Και το έπιανε πάντα!</p><p style="text-align: justify;">«Πήγατε μωρέ ασύχαστα για πουλιά με τέτοιο ψοφόκρυο; Ας είναι, και με τα ταίρια τους τα κυνήγια σας». Άμα σκότωνες και το ταίρι έκλεινε ο κύκλος, τελείωνε ο πόνος της απώλειας, κοίτα να δείς αίσθημα και μόρφωση από αγράμματους ανθρώπους του λόγγου… Κι όπως πλησίαζε λίγο-λίγο η μανούλα μου, καλή της ώρα εκεί που βρίσκεται, είδε ένα μασγάλι μονάχα από τον αρμακά που είχα φτιάξει πάνω στο χαλί της καρότσας. Κόσεψε το γεροντικό βηματισμό, βάζοντας μια απρόσμενη από μεριά της ένταση, έβλεπα να απλώνεται μια αδημονία και μια βαθύχρωμη κοκκινάδα στο πρόσωπό της που δεν την είχα ματαδεί στο παρελθόν. Άχ τι όμορφη γυναίκα που ήταν η μανούλα μου στα νιάτα της και τι γλυκιά στα γέρα της… Με τρεις-τέσσερεις δρασκελιές είχε φτάσει στο τοιχάκι της αυλής. Ακούμπησε το χέρι της και κοίταξε, από κοντά πια, το κατόρθωμα του λεβέντη της. </p><p style="text-align: justify;">Έμεινε παγωμένη, ασάλευτη για κάμποσα δευτερόλεπτα. Τα μάτια της είχαν γίνει τεράστια, γέμισαν βουβή βροχούλα που αργοκύλησε στα χρονοχαραγμένα μαγουλά της. Γύρισε και με κοίταξε, για πρώτη και τελευταία φορά τόσο απαξιωτικά, που παρακάλεσα το Θεό ν΄ανοίξει εκείνη τη στιγμή μια τρύπα στη γη και να με ρουφήξει στα κατάβαθά της. «Τι έγινε μωρέ μάνα, τι έπαθες τώρα» ψέλλισα μουδιασμένα κι ήταν αυτή μου η ερώτηση η πιό χαζή που έχω κάνει ποτέ, η πιο αχρείαστη. Τα ήξερα όλα, εκείνο το βλέμμα της μάνας μου είχε μία και μοναδική ερμηνεία. «Πόσα είναι τα πουλιά που θανάτωσες σήμερα Δημητρό μου, 30, 40, 50, 80; Άφησες άλλα εκεί που πήγες;». «Ε μωρέ μάνα, ερχόταν συνέχεια και΄γω τα πυροβολούσα στον αέρα, δεν τα μέτραγα, παρασύρθηκα... », είπα ξέπνοα και με ζώσαν τα μαύρα φίδια. «Δεν μου λες ωρέ χαμένο πρόβατο, ο Θεός να με σχωρέσει, την άνοιξη εσύ θα κλαρώσεις στα κεδράκια το βραδάκι για να γλυκολαλήσεις τον ερχομό της; Άκου, μην τολμήσεις να βάλεις μέσα στο σπιτάκι μου αυτή τη βαριά αμαρτία, εξαφάνισέ τα από μπροστά μου και κανόνισε την πορεία σου κακόμοιρε, αν θέλεις να γίνεις άνθρωπος…».</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjE918O-riZ4dJJ_vUUwHJ2MlqiIxhO4rYB_AoxuWyIx26DPOU0wdkHLQ84Vpu26NDeS4_auC1a568d3QYLp-Vb1SrJLt8g4h96HxI_4RPOetrAWXa5TyQAqj1mQZ74FnmRarzY4O_z6TiyrNziEBTPyOW33IJTVjaD4rs7DqkbOI32dRS-ArwB7g3sEoOx/s458/IMG_20240115_233917.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="305" data-original-width="458" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjE918O-riZ4dJJ_vUUwHJ2MlqiIxhO4rYB_AoxuWyIx26DPOU0wdkHLQ84Vpu26NDeS4_auC1a568d3QYLp-Vb1SrJLt8g4h96HxI_4RPOetrAWXa5TyQAqj1mQZ74FnmRarzY4O_z6TiyrNziEBTPyOW33IJTVjaD4rs7DqkbOI32dRS-ArwB7g3sEoOx/w320-h213/IMG_20240115_233917.jpg" width="320" /></a></div><p style="text-align: justify;">Κανένας δεν έφαγε εκείνα τα δύσμοιρα, τα δια χειρός μου φονευθέντα στολίδια της μάνας φύσης. Κανένας! Τα έθαψα κιόλας να μη τα πάρουν οι γάτες και τα σβαρνάνε από δώ κι από κει. Κανένας κότσυφας δεν πέθανε με δική μου πρόθεση από εκείνη την αξέχαστη για μένα ημέρα. Ακούω τη «σφεντόνα» του Βασίλη Παπακωσταντίνου και με κόβει ρίγος συγκίνησης…</p><p style="text-align: justify;">……………………….</p><p style="text-align: justify;">Παλιέ μου φίλε γνώριμε</p><p style="text-align: justify;">συμμαθητή θαμώνα</p><p style="text-align: justify;">μαζί μου απόψε έφερα</p><p style="text-align: justify;">εκείνη τη σφεντόνα.</p><p style="text-align: justify;">Μην πάει ο νους σου στο κακό</p><p style="text-align: justify;">πουλιά δε θα χτυπήσω</p><p style="text-align: justify;">με κότσυφες και πέρδικες</p><p style="text-align: justify;">τι έχω να χωρίσω</p><p style="text-align: justify;">……………………………….</p><p style="text-align: justify;">Το αρκουδοπούρνι της αυλής μου στέκει ορθό κι αγέρωχο στους χειμώνες περιμένοντας να φιλοξενήσει με τους ολοκόκκινους καρπούς του τα πεινασμένα φτερωτά του ουρανού.</p><p style="text-align: justify;">Αχ και να ξαναγύριζες μάνα, ας ήταν μονάχα για ένα βράδυ, ίσα να προφτάσω να σε δω μια στιγμή κι άλλη μια για να σου πω ότι από τότε κι ως τα σήμερα κανένα άκακο και ειρηνικό πλάσμα της μάνας γης δεν χάθηκε από τα χέρια μου. Πως δεν ξεκρέμασα ποτέ πια το όπλο μου από το καρφί του πλατύσκαλου. Πως δεν θα σε ξεχάσω και πως θα σου φωνάζω «ευχαριστώ για όλα» κάθε μέρα, ως τη στερνή μου αναπνοή! Καλή αντάμωση ΜΑΝΑ!</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiS58jQ5E7MI4mudEhZM7l0ERUsKyiXd5Tp13OGoOYR_h7v7NbQl2AOPjOnM7nQqFnku0ZRQcIskgyv8rnumuq290bU2h284uYgYJTGG9h8ItRjj70PSiCCbTvckO2HIIS8wCJvGJdwJKP47_3cifnlagEho6kOYchWYMKb38667SMSL8XBhxKwlDp5DQ5o/s1600/IMG_20240116_191533.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1068" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiS58jQ5E7MI4mudEhZM7l0ERUsKyiXd5Tp13OGoOYR_h7v7NbQl2AOPjOnM7nQqFnku0ZRQcIskgyv8rnumuq290bU2h284uYgYJTGG9h8ItRjj70PSiCCbTvckO2HIIS8wCJvGJdwJKP47_3cifnlagEho6kOYchWYMKb38667SMSL8XBhxKwlDp5DQ5o/w268-h400/IMG_20240116_191533.jpg" width="268" /></a></div><p style="text-align: justify;">Η μάνα μου η Αργύραινα (Γεωργία) έφυγε την 1η του Γενάρη, του έτους 2017 για το τελευταίο της δρομολόγιο, τη μεγάλη επιστροφή, εκεί που θα επιστρέψουμε κάποτε όλοι: τη γη της αναπαύσεως.</p><p style="text-align: center;"><b><i><span style="font-size: large;"><u>* <a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2024/01/blog-post_21.html?m=1"><span style="color: #ffa400;">Δημήτρης Αργυρίου Γκορόγιας </span></a></u></span></i></b></p><p style="text-align: center;"><b><i><span style="font-size: large;"><u>Γενάρης 2024</u></span></i></b></p><p style="text-align: center;"><b><i><span style="font-size: large;"><u>(άρθρο στο <a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2012/02/blog-post_25.html?m=1"><span style="color: #04ff00;">blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"</span></a> )</u></span></i></b></p>ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣhttp://www.blogger.com/profile/11346901736573216546noreply@blogger.com23tag:blogger.com,1999:blog-2939733050680390006.post-66854522978122409502024-01-15T11:39:00.007+02:002024-01-15T23:19:39.503+02:00Αχ βρε Δάσκαλε, αχ βρε Κώστα...<p> </p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3rgiS9l_dzadsr5vc2luWDbZ_4dDb8pI4Sw3ZNHdopy7k1cTKVZ8CyG1cRzQWh1q7q5mR2bFNtr8oJkxqvUam015DwTdrLN9-EDXdtrXAg3L0Rskg5S0ofcGcegpGPuyXKzab5uUgm8YCx0azItIz4_Z0LvQJZbCMLVERBKuZ9JSxNPD70ihkfbv4l9ea/s1568/IMG_20240114_113237.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="color: #04ff00;"><img border="0" data-original-height="824" data-original-width="1568" height="210" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3rgiS9l_dzadsr5vc2luWDbZ_4dDb8pI4Sw3ZNHdopy7k1cTKVZ8CyG1cRzQWh1q7q5mR2bFNtr8oJkxqvUam015DwTdrLN9-EDXdtrXAg3L0Rskg5S0ofcGcegpGPuyXKzab5uUgm8YCx0azItIz4_Z0LvQJZbCMLVERBKuZ9JSxNPD70ihkfbv4l9ea/w400-h210/IMG_20240114_113237.jpg" width="400" /></span></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="color: #04ff00; font-size: large;"><b><i>Όταν μια φωτογραφία μιλάει…</i></b></span></td></tr></tbody></table><p><br /></p><p style="text-align: center;"><i><b><span style="font-size: large;"><u>Ένα διαλεχτό αφιέρωμα</u></span></b></i></p><p style="text-align: center;"><i><b><span style="font-size: large;"><u>της </u></span></b></i><i><b><span style="font-size: large;"><u><a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2022/12/blog-post_16.html?m=1"><span style="color: #ffa400;">"Ακευσούς"</span></a></u></span></b></i></p><p style="text-align: center;"><span style="font-size: large;"><b><i><u>προς τιμήν του ηρωικού Κρικελλιώτη Δάσκαλου</u></i></b></span></p><p style="text-align: center;"><span style="font-size: large;"><b><i><u>Βασίλη Παπανικολάου</u></i></b></span></p><p style="text-align: center;"><span style="font-size: large;"><b><i><u>και του γιού του Κώστα</u></i></b></span></p><p style="text-align: center;"><i><b><span style="font-size: large;"><u>(για τους αναγνώστες του <a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2014/02/blog-post.html?m=1"><span style="color: #04ff00;">blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"</span></a> )</u></span></b></i></p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;">Πάγωσε ο Χρόνος....</p><p style="text-align: justify;">Τυπώθηκαν μορφές τριών γενεών στο χαρτί…</p><p style="text-align: justify;">23 Αυγούστου του 1939…</p><p style="text-align: justify;">Ανήμερα της Παναγιάς, στα ριζά του μικρού ιερού Βράχου, στην «ακρόπολη» του Κρίκελλου Ευρυτανίας, κάτω απ’ το νεκροταφείο, όπου αναπαύονται πρόγονοι της νεολιθικής εποχής.</p><p style="text-align: justify;">Ο ήλιος, με τις θυγατέρες του μέσα στα μέλια, ψήλωσε «μια βουκέντρα» στον ουρανό.</p><p style="text-align: justify;">Όλοι αντάμα, Κρικελλιώτες, Συγκρελιώτες, Ανιαδιώτες, Σελιώτες, αδελφωμένοι, έβγαλαν βόλτα τα κοιμισμένα τους όνειρα.</p><p style="text-align: justify;">«Ζυγιές οργάνων» αχολογάνε στ’ Ανήλια, στο Βοϊδολίβαδο, στ’ Ασπροχώραφο, στ’ Αθάνατο Νερό, στον Άη-Θόδωρο, στους στάλους, στα μαντριά…</p><p style="text-align: justify;">Στρωμένες οι καραμελωτές τ’ αργαλειού και πάνωθέ τους νταμιζάνες με κρασί γλυκόπιοτο, μπαμπανέτσες, πίτες λογιών-λογιών, μπακλαβάδες με 20 φύλλα χειροποίητα…</p><p style="text-align: justify;">Σούβλες με το μισό αρνί ακουμπισμένες στον σταυρό του έλατου, γητεύουν τους γευστικούς κάλυκες…</p><p style="text-align: justify;">Βγάζουν οι πανηγυριώτες τις πίκρες τους και τις κρεμάνε μαζί με τα καπέλα και τα πανωφόρια τους στον «καλόγερο» της φύσης.</p><p style="text-align: justify;">«Κείθε», στα «Κουμπάνια» σμίγουν οι καημοί, τα χείλη μεταμορφώνονται σε «παγάν λαλέουσαν», οι ματιές ξεστρατίζουν στις ομορφιές του τόπου και στων κοριτσιών τα καμπυλόγραμμα κάλλη…</p><p style="text-align: justify;">Άντρες και γυναίκες με το κρασοπότηρο υψωμένο ξορκίζουν τις συμφορές των πολέμων, το θανατικό της χολέρας και του χτικιού…</p><p style="text-align: justify;">Και κάποια στιγμή που «αψηλώνει ο νους» ένας μουσαφίρης νιόφερτος απ’ την Αμέρικα, απαθανατίζει τη χαρά τους, μισοξαπλωμένη στην αγκαλιά της γης.</p><p style="text-align: justify;">Περιστοιχισμένος από χειράνακτες συντοπίτες του, από μαθητές του, από ανυπότακτους συντρόφους του, ακουμπισμένος στον περήφανο έλατο, ο Κρικελλιώτης Δάσκαλος, Βασίλης Παπανικολάου του Ιωάννη και της Βασιλικής, το γένος Πλούμπη.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjH3WN0jrErbHR64STXAw6ZtljWmrB37qSsTcWorY6d_C1eOOcfArdhkkzGh3BLkyjYryfBzfCpabmiJizHM4Q8jKZvcpkGEZOlbKToKPt9XzUbzYcQfDX3wOduul5wyeT_lC-SLgZp_VPtHDn56GAB2qfqZOJ0-yoOPQ00MlSjzirRgGCNtlkW0sDsop9q/s385/IMG_20240114_123545.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="385" data-original-width="274" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjH3WN0jrErbHR64STXAw6ZtljWmrB37qSsTcWorY6d_C1eOOcfArdhkkzGh3BLkyjYryfBzfCpabmiJizHM4Q8jKZvcpkGEZOlbKToKPt9XzUbzYcQfDX3wOduul5wyeT_lC-SLgZp_VPtHDn56GAB2qfqZOJ0-yoOPQ00MlSjzirRgGCNtlkW0sDsop9q/s320/IMG_20240114_123545.jpg" width="228" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><p style="text-align: justify;">Καλοΐσκιωτος άνθρωπος! Τυχερός στο κυνήγι της Γνώσης. Είχε δάσκαλο στο Διδασκαλείο της Λαμίας τον Παιδαγωγό, Μιχάλη Παπαμαύρο, και κολλητούς τον Θανάση Κλάρα και τον Δημήτρη Σαξώνη. Μια τριάδα που θα ‘γραφε μια ξακουστή, αλλά τραγική τριλογία. </p><p style="text-align: justify;">Η Μοίρα τον παραμόνευε…</p><p style="text-align: justify;">Η γυναίκα του, η Σπυριδούλα Νταλιάνη απ’ τη Δομνίστα, πέθανε πάνω στη γέννα. Έμεινε μόνος ν’ ανασταίνει τον γιό τους Κώστα, που κάθεται δίπλα του σε τούτο το ξεφάντωμα, ανέμελος στη δίχρονη ζωούλα του. </p><p style="text-align: justify;">-Το μοναχοπαίδι του δασκάλου μας, έλεγαν οι χωριανοί. </p><p style="text-align: justify;">-Ο τουρκόσπορος του αρχισυμμορίτη, ουρλιάζανε οι φασίστες.</p><p style="text-align: justify;">Ξεχάστηκε ο Βασίλης να κοιτά τον φακό με το καλοσυνάτο του βλέμμα, καλοπιάνοντας, ίσως, τον αμείλικτο Χρόνο για να του φέρει μέρες ελπίδας, για να μπορέσει να διδάξει τα παιδιά να μη φοβούνται το σκοτάδι.</p><p style="text-align: justify;">Πού να ‘ξερε ότι μετά θα ριχνόταν στους αγώνες κατά τον κατακτητών, δίπλα στον Άρη Βελουχιώτη! </p><p style="text-align: justify;">Πού να το φανταζόταν ότι εκείνον τον Αύγουστο του 1949 απέναντι στ’ Αγκάθι, θα ‘βαζε τελεία και παύλα στη σαραντάχρονη περπατησιά του. Δεν θα ματαπήγαινε στο πανηγύρι της Παναγιάς. Δεν θα ξανάκουγε από όλους : </p><p style="text-align: justify;">-Καλωσόρισες Δάσκαλε!</p><p style="text-align: justify;">Κυνηγημένος απ’ τα «σκυλιά του φασισμού», απ’ τους Γερμανοτσολιάδες της εξουσίας, αυτοκτόνησε για να μην πέσει στα χέρια τους.</p><p style="text-align: justify;">Παραπέρα οι αδερφές του και το παιδί του….</p><p style="text-align: justify;">Κλάματα και οδυρμοί τρόμαξαν τα πουλιά..</p><p style="text-align: justify;">-Θέλω τον πατέρα μου! Θέλω τον πατέρα μου! Φώναζε το ορφανό…</p><p style="text-align: justify;">-Μη φοβάσαι ρε μικρέ! Του αντιγύρισε ένας διώκτης τους. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2h40nGWsoNi6k47rF5Nvvt7LAPPGFGvcsodQttQK6O7-1abqt4-Pi_XUsLDiWfx6MlpkugkWx94p6IUvYOG-mw4zdBndHs0CiCHj_iHIJ5cfFVMTWCbx4CLrBc0W4xwqwHGVq3Zk0Qm9WB5plSJHXLI8Nw9LaM6YooFuXhYQxg5Om1xFwG1oyKgADPxlu/s164/IMG_20240114_124554.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="150" data-original-width="164" height="293" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2h40nGWsoNi6k47rF5Nvvt7LAPPGFGvcsodQttQK6O7-1abqt4-Pi_XUsLDiWfx6MlpkugkWx94p6IUvYOG-mw4zdBndHs0CiCHj_iHIJ5cfFVMTWCbx4CLrBc0W4xwqwHGVq3Zk0Qm9WB5plSJHXLI8Nw9LaM6YooFuXhYQxg5Om1xFwG1oyKgADPxlu/w320-h293/IMG_20240114_124554.jpg" width="320" /></a></div><p style="text-align: justify;">Στήσανε χορό άγριο και ντουφεκίδι πυκνό οι «εθνικόφρονες»…. Κόψανε το κεφάλι του Βασίλη, το ‘βαλαν σ’ ένα ντορβά και κίνησαν κατά το Κρίκελλο. Το κρέμασαν στον γεροπλάτανο της πλατείας και την τρίτη μέρα του χλευασμού το πέταξαν στο Κακόρεμα. Αυτό το κεφάλι, το γεμάτο ιδέες, το ονειρευάμενο μια κοινωνία, όπου δεν θα υπήρχαν πλούσιοι και φτωχοί, όπου θα βασίλευε η Αλήθεια, με τις αδερφάδες της, τη Δικαιοσύνη και την Αγάπη, βεβηλώθηκε άγρια από στόματα απύλωτα….</p><p style="text-align: justify;">Το σώμα του, άταφο, βορά στα όρνια και τα ζουλάπια του βουνού. Δυό χρόνια μετά το βρήκε ο αρχιτσέλιγκας, Αντρέας Ψεύτης, ειδοποίησε τις αδερφές του Δάσκαλου, την Καλλιρόη και την Αλεξάνδρα, που ολοφυρόμενες «μυροφόρες», έπλυναν τα οστά του και τ’ απόθεσαν σε μια βαλίτσα. Την κουβάλαγαν μαζί τους, όπου τους έβγαζε η ζωή. Μια ζωή μέσα στον τρόμο, το κυνηγητό, τις φυλακίσεις, τα βασανιστήρια Σισύφειος ο διωγμός για τον Ήρωα Βασίλη Παπανικολάου αλλά και για όλη την οικογένεια. Ησύχασε, στα 1959, όταν έκρυψαν τα οστά του κάτω απ’ τη σορό του πατέρα τους και τους κήδεψαν αγκαλιά, στο λόφο της Αγίας Παρασκευής, μπροστά στο Ιερό του ναού, στ’ αγαπημένο τους χωριό.</p><p style="text-align: justify;">Ένα χρόνο μετά, στις 31 του Μάη του 1960, στον ίδιο τάφο, θα κατέβαζαν ένα άλλο φέρετρο. Αυτό του 22χρονου παιδιού του. Τον Κώστα τον παρέσυρε με τ’ αμάξι του μεθυσμένος οδηγός στην πρώτη του έξοδο, όντας φαντάρος στο Γύθειο, στη «φωλιά του κούκου». </p><p style="text-align: justify;">«Απέθανεν εις αυτοκινητιστικόν ατύχημα», έγραφαν οι Αρχές στους οικείους του. «Να μην ανοίξει κανείς το φέρετρο! Είναι διαταγή!». </p><p style="text-align: justify;">Κάποιοι μίλησαν για τη μαύρη τύχη του παλληκαριού. </p><p style="text-align: justify;">Πολλοί κρυφομίλησαν για στυγερή δολοφονία.</p><p style="text-align: justify;">Εκεί, που ξεφύχησε, στον παραλιακό δρόμο Γυθείου-Σκάλας, μπροστά στην κολώνα της «Πανηλεκτρικής», Μικρασιάτισσες απ’ τον προσφυγικό καταυλισμό, έδεσαν μια μικρή εικόνα του Χριστού, κρέμασαν ένα λαδοφάναρο που το άναβαν για 40 μέρες, έστησαν ένα πήλινο ανθοδοχείο που το γέμιζαν κάθε πρωί αγριολούλουδα και προσεύχονταν, για το παλληκάρι που δεν χάρηκε ποτέ το χάδι της μάνας του, που χάθηκε στου Φόβου της ερημιές αλλά και για τους αγαπημένους τους που έσβησαν στη Σμύρνη το 1922.</p><p style="text-align: justify;">Άχ! Δάσκαλε, </p><p style="text-align: justify;">Άχ! Κώστα,</p><p style="text-align: justify;">Πόσα φιλμ θα χρειάζονταν για να τυπώσουν τις στιγμές σας!</p><p style="text-align: justify;">Πόσα κλικ θ’ ακούγονταν απ’ τη φωτογραφική μηχανή για να μείνουν στην αιωνιότητα τα «έργα και αί ημέραι» σας!</p><p style="text-align: justify;">Από στόμα σε στόμα σεργιάνισε το σύντομο πέρασμά σας, μέχρι που ο Κρικελλιώτης δάσκαλος, Κώστας Σακαρέλος, πήρε της Μνήμης τα κιτάπια, ξεκλείδωσε αμπαρωμένες καρδιές κι έγραψε «Της λευτεριάς το τίμημα…», βλογημένη μαρτυρία για τους αδικοχαμένους συμπατριώτες του.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrlKkEpO6SPtfiXcqbpNxrJJdLA3TDOdGNQK2453eWtXu8zuNfAnhdYYjJeWz6Bx9va0bIL4GiL85u55ZF1-UsRcJc7kpFExgX61R79gMmQAZhr7NXxdCq0tZneHSxL2HtHhWe2YoxGaUic5PlVaABEcQmXDUheb6HZ1Gs8qBG0WixRV7k_fjbMavfMntI/s1024/978-618-5516-20-8.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1024" data-original-width="734" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrlKkEpO6SPtfiXcqbpNxrJJdLA3TDOdGNQK2453eWtXu8zuNfAnhdYYjJeWz6Bx9va0bIL4GiL85u55ZF1-UsRcJc7kpFExgX61R79gMmQAZhr7NXxdCq0tZneHSxL2HtHhWe2YoxGaUic5PlVaABEcQmXDUheb6HZ1Gs8qBG0WixRV7k_fjbMavfMntI/s320/978-618-5516-20-8.jpg" width="229" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><p style="text-align: justify;">Γενάρης του 2024</p><p style="text-align: justify;">Σε μια κοινωνία κούτσαβλη, εθελοτυφλούσα, ευνουχισμένη, κάποιοι ανηφορίζουμε κατά τα μνήματα στον λόφο της Σιωπής. Μιλάμε με τους νεκρούς μας… Τους λέμε πως ακόμα καρτεράμε την Άνοιξη των Λαών… Τους ψιθυρίζουμε πως δεν τους ξεχνάμε… Τους βλέπουμε ολοζώντανους σε κάποια κιτρινισμένη φωτογραφία που γλύτωσε από τις ζοφερές μέρες της Κατοχής, όταν καίγανε τα 400 σπίτια του Κρίκελλου. Τους καμαρώνουμε να χορεύουν με φτερά στα πόδια, με λεβεντοσύνη στο κορμί, με αστραπόβροντο στα μάτια.</p><p style="text-align: justify;">Κι ο ήλιος, ψηλά στ’ Ανήλια, να πυροδοτεί τις καρδιές τους.</p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: center;"><b><i><span style="font-size: large;"><u>Ήταν ένα συγκλονιστικό κείμενο μνήμης και τιμής από την <a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2023/01/blog-post_19.html?m=1#c8950930849315547850"><span style="color: #ffa400;">"Ακευσώ" του Κρίκελλου </span></a></u></span></i></b></p><p style="text-align: center;"><b><i><span style="font-size: large;"><u>(στο <a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2022/12/blog-post_8.html?m=1"><span style="color: #04ff00;">blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"</span></a> )</u></span></i></b></p>ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣhttp://www.blogger.com/profile/11346901736573216546noreply@blogger.com17tag:blogger.com,1999:blog-2939733050680390006.post-50376907912464425682024-01-09T11:46:00.005+02:002024-01-10T08:57:31.246+02:00Όραμα <p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiN4PgfEB_-cCmwBBVKIwhS-9sIdXT9VQnlD3e4fD8BATBXIC8613Aj-9PYKFoCAM0zCZpZ4-aJwl68rf0LnTvWyDJcr8wnJS8wwiKLKG14LfqQi8RuG06i65RRZ6SplSaTU00R4FsOHtm4HhzAd4S6vJjyEmtfenc1aD8cH9na5lHlsAB9YN0zCDLHzFA2/s4565/DSC02881---213.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3037" data-original-width="4565" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiN4PgfEB_-cCmwBBVKIwhS-9sIdXT9VQnlD3e4fD8BATBXIC8613Aj-9PYKFoCAM0zCZpZ4-aJwl68rf0LnTvWyDJcr8wnJS8wwiKLKG14LfqQi8RuG06i65RRZ6SplSaTU00R4FsOHtm4HhzAd4S6vJjyEmtfenc1aD8cH9na5lHlsAB9YN0zCDLHzFA2/w640-h426/DSC02881---213.JPG" width="640" /></a></div><b><p style="font-size: large; text-align: justify;"><b style="font-size: large;"><br /></b></p><div style="text-align: center;"><b><span style="font-size: medium;">"Χρειάζεται ένα πολύ μεγάλο όραμα </span></b></div></b><p></p><p style="text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><b>και ο άνθρωπος που το έχει </b></span></p><p style="text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><b>θα πρέπει να το ακολουθήσει </b></span></p><p style="text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><b>όπως ο αετός που αναζητά </b></span></p><p style="text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><b>το πιο βαθύ μπλε του ουρανού"</b></span></p><p style="text-align: center;"><i> ("Τρελό Άλογο", αρχηγός Ινδιάνων Σιού)</i></p><p style="text-align: justify;"><i><br /></i></p><p style="text-align: center;"><a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2017/03/blog-post.html?m=1"><b><span style="color: #04ff00; font-size: large;">blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"</span></b></a><br /></p><p style="text-align: center;"><br /></p>ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣhttp://www.blogger.com/profile/11346901736573216546noreply@blogger.com16tag:blogger.com,1999:blog-2939733050680390006.post-10591758736219774892024-01-03T09:40:00.028+02:002024-01-09T11:50:34.593+02:00Μία μαρτυρία για τον ηρωικό θάνατο του Δώρη Άνθη<p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsV4UCoL4b2BvJ-ua_aSCm9CSb6qfpcKTLZIMpFOJmz3vxlMbOANg5GFxi2PVxHy6-n-DWfWxxZPSvpM-F5wOd_e5oZpg-ajs4NB2PvMCpMm-8TjQiKjhjvJKNqaZvyXRNC8GLAahPgiQ9sHA5DxpIM2Si3pFmrDri5WfTQMoXwiHLQFvO8KOFn-KrSsDK/s2561/IMG_20240103_093903.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2561" data-original-width="1350" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsV4UCoL4b2BvJ-ua_aSCm9CSb6qfpcKTLZIMpFOJmz3vxlMbOANg5GFxi2PVxHy6-n-DWfWxxZPSvpM-F5wOd_e5oZpg-ajs4NB2PvMCpMm-8TjQiKjhjvJKNqaZvyXRNC8GLAahPgiQ9sHA5DxpIM2Si3pFmrDri5WfTQMoXwiHLQFvO8KOFn-KrSsDK/w338-h640/IMG_20240103_093903.jpg" width="338" /></a></div><i><br /></i><p></p><p style="text-align: justify;"><i>Παραθέτουμε μία σημαντική μαρτυρία για το χαμό του εμβληματικού Ευρυτάνα ποιητή και πρωταντάρτη του Άρη Βελουχιώτη, του αλησμόνητου <a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2015/01/blog-post.html?m=1"><span style="color: #ffa400;"><b>Δώρη Άνθη </b></span></a> (φιλολογικό ψευδώνυμο του Νίκου Ζωγραφόπουλου) που εθελοθυσιάστηκε στις μάχες των "Δεκεμβριανών" στην Αθήνα στις 3/1/1945, στα </i><i>24 χρόνια του, όταν ως καπετάνιος ενός εκ των λόχων του 42ου συντάγματος του Ε.Λ.Α.Σ, και για να καλύψει τα παιδιά του τμήματός του, μπήκε πρώτος μπροστά σε ένα εγγλέζικο τανκς κάπου εκεί στους Αμπελόκηπους...</i></p><p style="text-align: justify;"><i>Για τον Δώρη Άνθη, τη ζωή του, το έργο του και τη θυσία του ο <a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2015/10/blog-post_25.html?m=1"><span style="color: #04ff00;"><b>"Ευρυτάνας ιχνηλάτης"</b></span></a> έχει πραγματοποιήσει πολλά αφιερώματα. Ενδεικτικά δείτε εδώ: <a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2018/01/blog-post_19.html?m=1"><span style="color: #ffa400;"><b>1</b></span></a> , <a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2015/01/blog-post.html?m=1"><span style="color: #ffa400;"><b>2</b></span></a> , <a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2012/09/blog-post_3.html?m=1"><span style="color: #ffa400;"><b>3</b></span></a> , <a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2016/01/blog-post.html?m=1"><b><span style="color: #ffa400;">4</span></b></a> , <a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2015/03/blog-post_8.html?m=1"><b><span style="color: #ffa400;">5</span></b></a> </i><i>, <a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2015/08/blog-post_29.html?m=1"><b><span style="color: #ffa400;">6</span></b></a> , <a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2012/11/blog-post_3412.html?m=1"><b><span style="color: #ffa400;">7</span></b></a> , <a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2013/03/blog-post_8.html?m=1"><b><span style="color: #ffa400;">8</span></b></a> κ.ά.</i></p><p style="text-align: justify;"><i>Σαν τις δυσεύρετες μοναχικές σταγόνες που αργοκυλούν από τη σχισμή του βράχου, έτσι κάπως συλλέγουμε μία-μία όλες αυτές τις πολύτιμες μαρτυρίες για τους Ευρυτάνες λαϊκούς ήρωες. </i><i>Ακολουθεί αυτή του "καπετάν Περικλή" (Γιώργου Χουλιάρα), συμπολεμιστή του Δ. Άνθη, που επιβεβαιώνει όσα κατά καιρούς έχουμε γράψει για τον ηρωικό θάνατο του Δώρη.</i></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-size: medium;">*****</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b>"Αυτές τις μέρες, ένα βράδυ πηγαίνοντας πάλι για τους Αμπελόκηπους, μακριά από πάνω φεγγοβολάει ο ουρανός απ’ τις φωτοβολίδες, ενώ τα πυρά έχουν κοπάσει. </b></p><p style="text-align: justify;"><b>Φτάνοντας στο Γαλάτσι, όπου εκεί έχουν αρχίσει να συγκεντρώνονται οι αντάρτες που συμπτύσσονται απ’ τους Αμπελοκήπους, βρήκα τον διοικητή του τάγματος, και απ’ τον διοικητή του, τον Ν. Γραβάνη, μόνιμο αξιωματικό, έμαθα πως το τάγμα απ’ την παρατακτή του δύναμη των 380 αντρών έμεινε μόνο το 1/4 περίπου, οι υπόλοιποι, άλλοι σκοτώθηκαν, άλλοι θάφτηκαν κάτω απ’ τα ερείπια κι άλλοι αιχμαλωτίστηκαν. </b></p><p style="text-align: justify;"><b>Και μεταξύ των άλλων μου ανέφερε και δύο πολύ χαρακτηριστικά παραδείγματα ηρωισμού και αυτοθυσίας, του αξιωματικού του ΕΛΑΣ Λεμονή, που για να μην πιαστεί αιχμάλωτος άδειασε πρώτα το πιστόλι του ενάντια στους Άγγλους κι αυτοκτόνησε, και του καπετάνιου Ν. Ζωγραφόπουλου (Ιωσήφ), απ’ τους πρώτους αντάρτες του ΕΛΑΣ, που μαζί με το τμήμα του έκανε ηρωική έξοδο ανάμεσα στα τανκς και θυσιάστηκε."</b></p><p style="text-align: justify;">{Γιώργος Χουλιάρας (Περικλής), "Ο δρόμος είναι άσωτος", ΕΛΑΣ-ΔΣΕ-Πολωνία 1941-1958", εκδ. Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων 2005}</p><p style="text-align: center;"><a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2018/04/blog-post_9.html?m=1"><span style="color: #04ff00; font-size: large;"><b>blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"</b></span></a><br /></p><p style="text-align: justify;"><br /></p>ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣhttp://www.blogger.com/profile/11346901736573216546noreply@blogger.com15tag:blogger.com,1999:blog-2939733050680390006.post-60983843513106412612024-01-01T00:35:00.005+02:002024-01-09T12:01:39.767+02:00Καλοτρεχούμενος ο νέος χρόνος...<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwr_UZN5UqjY564rJyonTrHzP777FQZDVJxTuOr_cNivZdIRhPLO5WoTZf03h8SlVItUxJ93mGO2kprs3qpNhbkmIermXJq3mzjfk1B7V1MedyhKaeyiC8Mjq-n1XqLhXhhCygTVxftZ0r_hnOAwtuhMMtusrtpXLuj2BfqSGoIetaa04VnnrkdFmVm75I/s4640/IMG_20231230_235245.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4640" data-original-width="3472" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwr_UZN5UqjY564rJyonTrHzP777FQZDVJxTuOr_cNivZdIRhPLO5WoTZf03h8SlVItUxJ93mGO2kprs3qpNhbkmIermXJq3mzjfk1B7V1MedyhKaeyiC8Mjq-n1XqLhXhhCygTVxftZ0r_hnOAwtuhMMtusrtpXLuj2BfqSGoIetaa04VnnrkdFmVm75I/w478-h640/IMG_20231230_235245.jpg" width="478" /></a></div><p><br /></p><p style="text-align: justify;">Με τη δροσερή αύρα και τις ατσάλινες αντοχές των αδάμαστων βουνών μας... </p><p style="text-align: justify;"><span style="text-align: center;">προχωράμε με αισιοδοξία...</span></p><p style="text-align: justify;">για να συναντήσουμε το φως αφήνοντας πίσω μας τα σκοτάδια...</p><p style="text-align: justify;">γιατί μας ανήκει η ζωή, η χαρά, οι χυμοί από το δέντρο της ζήσης...</p><p style="text-align: justify;">γιατί μπορούμε χωρίς δυνάστες, χωρίς αφεντάδες, χωρίς προστάτες...</p><p style="text-align: justify;">γιατί αξίζουμε μια καλύτερη ζωή...</p><p style="text-align: justify;">γιατί η αλληλεγγύη είναι το πιο δυνατό μας όπλο... </p><p style="text-align: justify;">γιατί δεν είμαστε μόνοι μας αλλά όλοι μαζί!!!</p><p style="text-align: center;"><b>* 2024 εγκάρδιες ευχές </b></p><p style="text-align: center;"><b><a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2019/12/blog-post_24.html?m=1"><span style="color: #04ff00; font-size: large;">blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"</span></a><br /></b></p>ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣhttp://www.blogger.com/profile/11346901736573216546noreply@blogger.com22tag:blogger.com,1999:blog-2939733050680390006.post-37707210893303707782023-12-26T09:15:00.009+02:002023-12-26T14:22:54.978+02:00Μία ιστορική αναφορά μνήμης και τιμής <p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQptW0rYuwaLjB-SZKzdQD6ztTw6Zw4xPQALYHh55wTPkCrSG9OjkNEeZ3uqBJGMjC6b12e-jYRa7fnDZZlEizwWBxAJWkh5LL3vBvhkoGB2P9V7Gsu4LJqARCov5SiZ9LdTJthwNjTUZtQBDCX8f2fQma21cnIfpq1mOBdI1hI0KvrT-jrPGJXeYTSA8p/s1081/IMG_20231226_085522.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="883" data-original-width="1081" height="522" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQptW0rYuwaLjB-SZKzdQD6ztTw6Zw4xPQALYHh55wTPkCrSG9OjkNEeZ3uqBJGMjC6b12e-jYRa7fnDZZlEizwWBxAJWkh5LL3vBvhkoGB2P9V7Gsu4LJqARCov5SiZ9LdTJthwNjTUZtQBDCX8f2fQma21cnIfpq1mOBdI1hI0KvrT-jrPGJXeYTSA8p/w640-h522/IMG_20231226_085522.jpg" width="640" /></a></div><br /><p></p><p style="text-align: justify;">Μία ιστορική αναφορά - "κερί θύμησης" στους αλησμόνητους προγόνους μας που πάλεψαν, ονειρεύτηκαν και έζησαν στην εποχή τους την έφοδο στον ουρανό των μεγάλων οραμάτων!</p><p style="text-align: justify;">Η εικόνα... "κάπου εκεί" στο αγαπημένο Κρίκελλο της Ευρυτανίας, στο Ιστορικό Καλύβι του Βασίλη Παπανικολάου, του Άρη Βελουχιώτη και των πρωτοξεκινητάδων ΕΑΜ/ΕΛΑΣιτών της χιλιάκριβης της λευτεριάς!</p><p style="text-align: justify;">Εκεί που η Μνήμη τιμάται με την Προσφορά και το Σήμερα έρχεται να αγκαλιάσει με Σεβασμό το Χθες!</p><p style="text-align: justify;">Θα τους θυμόμαστε, θα τους ευγνωμονούμε μα και θα διδασκόμαστε πως θέλει αρετή και τόλμη... </p><p style="text-align: center;"><a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2022/10/blog-post_27.html?m=1"><span style="color: #04ff00; font-size: large;"><b>blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"</b></span></a><br /></p>ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣhttp://www.blogger.com/profile/11346901736573216546noreply@blogger.com23tag:blogger.com,1999:blog-2939733050680390006.post-24356203441337696582023-12-21T09:39:00.011+02:002024-01-09T11:51:02.452+02:00Τούτα τα βουνά...<p style="text-align: center;"><b></b></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwZmasM5teReOz4OGROFtx966PEn4HI7-OpA-0mLh24DDqL7vk1e_iParMYRqXJ0NJM-wUtNOh_JceJ2CBegf5LgP5JpW-l9RC_cYLGGvxADnVxrW81T6f5Tp1wMZwOILSLbkBk4v9lR5VbQ4JaWl_pDEoL8YF9uB3fSzY4qzNXDsBJFp-Pcyq3TFrby_I/s8160/IMG_20231221_092600.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="6120" data-original-width="8160" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwZmasM5teReOz4OGROFtx966PEn4HI7-OpA-0mLh24DDqL7vk1e_iParMYRqXJ0NJM-wUtNOh_JceJ2CBegf5LgP5JpW-l9RC_cYLGGvxADnVxrW81T6f5Tp1wMZwOILSLbkBk4v9lR5VbQ4JaWl_pDEoL8YF9uB3fSzY4qzNXDsBJFp-Pcyq3TFrby_I/w640-h480/IMG_20231221_092600.jpg" width="640" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><b><span style="color: #ffa400;">Εικόνα : Αγράφων δέος! (Ευρυτάνας ιχνηλάτης)</span></b></td></tr></tbody></table><p style="text-align: center;"><b><span style="font-size: large;">"Τούτα τα βουνά που ροδίζουν στην ανατολή κράτησε τα στα βάθη σου, φτωχή μου ψυχή."</span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-size: medium;">(Ζαχαρίας Παπαντωνίου - πεζοί ρυθμοί, 1922)</span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-size: medium;"><br /></span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-size: large;"><a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2011/02/blog-post_821.html?m=1"><span style="color: #04ff00;">blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"</span></a><br /></span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-size: large;"><br /></span></b></p>ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣhttp://www.blogger.com/profile/11346901736573216546noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-2939733050680390006.post-58887051892557345032023-12-15T20:54:00.011+02:002024-01-09T11:51:20.696+02:00Το άγιο τσιπουράκι!<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-ZEbaJJVUnHhhvA8TaDReYjQXWh2Nt7_eq3PocG-Ar0RrqdZvLK1i4To9dCFTDy9g7fw-gMthYtFR_cMZqfkOmmq52dm2ziMjmF3jhkn9aGaHpdjUq71xbcKP7R6HhA-JU1wgUPJIfWFJ-FrOeAVNRX3UHzflV5AL9dwF3FOw0tSpt6FTnSfm-cWUxTsg/s698/IMG_20231215_104354.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="698" data-original-width="521" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-ZEbaJJVUnHhhvA8TaDReYjQXWh2Nt7_eq3PocG-Ar0RrqdZvLK1i4To9dCFTDy9g7fw-gMthYtFR_cMZqfkOmmq52dm2ziMjmF3jhkn9aGaHpdjUq71xbcKP7R6HhA-JU1wgUPJIfWFJ-FrOeAVNRX3UHzflV5AL9dwF3FOw0tSpt6FTnSfm-cWUxTsg/w299-h400/IMG_20231215_104354.jpg" width="299" /></a></div><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: center;"><span style="color: #04ff00; font-size: large;"><b><span>Από το ρεματίσιο μέχρι σ</span></b><b><span>ήμερα…</span></b></span></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-size: medium;"><br /></span></b></p><p style="text-align: center;"><i><b><span style="font-size: large;"><u>Ένα εξαιρετικό αφιέρωμα στο νέκταρ των βουνών μας</u></span></b></i></p><p style="text-align: center;"><i><b><span style="font-size: large;"><u>από το φίλο και συμπατριώτη</u></span></b></i></p><p style="text-align: center;"><i><b><span style="font-size: large;"><u><a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2023/11/blog-post_21.html?m=1"><span style="color: #01ffff;">Ευθύμιο Ξ. Φλώρο</span></a><br /></u></span></b></i></p><p style="text-align: center;"><i><b><span style="font-size: large;"><u>για τους αναγνώστες του <a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2011/11/blog-post_29.html?m=1"><span style="color: #04ff00;">blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"</span></a></u></span></b></i></p><p style="text-align: center;"><span style="font-size: large;"><b>*****</b></span></p><p style="text-align: justify;">Η ποτοαπαγόρευση, εκεί στις ΗΠΑ, έπαψε να υπάρχει…</p><p style="text-align: justify;">Όμως εδώ είναι Ελλάς!</p><p style="text-align: justify;">Κι εδώ «ισορροπούμε» ανάμεσα στους όρους και τους νόμους!</p><p style="text-align: justify;">Εδώ βγάζουμε απ’ τη μύγα ξύγκι, διαιωνίζοντας την ύπαρξη αυτής της Ψωροκώσταινας εις τον αιώνα του αιώνος…</p><p style="text-align: justify;">Φορομπήχτες οι πολιτικοί μας με πρόφαση το κοινό καλό! Δεν διστάζουν να ξαμολάνε τους εντεταλμένους κυνηγούς φτωχών, για είσπραξη ψιχίων, ακόμα και από την απόσταξη τσίπουρων! Και θα έλεγε κάποιος ότι ας είναι κι έτσι, ας δώσουμε όλοι στον κρατικό κορβανά για το κοινό καλό. Όμως αλλού πάνε τα κουκιά, κι όχι στη βελτίωση της ζωής μας…</p><p style="text-align: justify;">Με απασχολούσε πάντα το ερώτημα, γιατί να κυνηγούν αενάως εκείνους που θέλουν να αποστάξουν τα τσίπουρά τους, αυτά απ’ τα δικά τους σταφύλια, βγάζοντας 20 κιλά τσίπουρο για την εξυπηρέτηση του Ξένιου Δία; Το θεωρούσα και το θεωρώ πολύ άδικο εξ ορισμού.</p><p style="text-align: justify;">Αυτό το κυνήγι ήταν η αιτία που τα καζάνια της απόσταξης έπρεπε να είναι συγκεκριμένα, σημαδεμένα, ώστε να μπορεί, μοιραία, να... αρχίσει ο έλεγχος και η «συναλλαγή» με τα όργανα της τάξης! Και προφανώς να αποφέρει και κάποια έσοδα στο κράτος ετούτο που πάντα ξέρει να αρμέγει τους φτωχούς και να αμείβει τους πλούσιους!</p><p style="text-align: justify;">Έτσι ο φτωχός πλην λεύτερος νοικοκύρης που δεν θέλει τη συναλλαγή, αλλά ταυτόχρονα επιθυμεί να είναι αυτάρκης και πασκιντεύει να βρίσκεται στο σπιτικό του ό,τι απαιτεί η κοινωνική αλλά και η οικογενειακή συμβίωση, παίρνει τις στράτες και κουβαλάει καζάνια και πυροστιές στα δάση να μπορέσει να αποστάξει τα τσίπουρά του.</p><p style="text-align: justify;">Παίρνει το δρόμο για τα ρέματα, για να βγάλει το «ρεματίσιο», γιατί εκεί θα έχει τρεχούμενο νεράκι που χρειάζεται για την απόσταξη, και ταυτόχρονα θα είναι κρυμμένος από τους «διώκτες» του!</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1BQgw66ZFjxVaujc8aZSm-wXaMKcJkohzfG9y8xQGfAv6B4JW_nWpSG0XCrRRB__LzrbL_cy4hxHyPh0OEvoTwhUheX0WEPnXF6ZmQDQ7cEB05ji1TjyH1UiOvfx1z96nMf98aqA5yHhMs1du5_5P6_-w0379WinXXgT2tFNP4EmZHcijqFAzxQX2OGTY/s720/IMG_20231215_104727.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="469" data-original-width="720" height="260" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1BQgw66ZFjxVaujc8aZSm-wXaMKcJkohzfG9y8xQGfAv6B4JW_nWpSG0XCrRRB__LzrbL_cy4hxHyPh0OEvoTwhUheX0WEPnXF6ZmQDQ7cEB05ji1TjyH1UiOvfx1z96nMf98aqA5yHhMs1du5_5P6_-w0379WinXXgT2tFNP4EmZHcijqFAzxQX2OGTY/w400-h260/IMG_20231215_104727.jpg" width="400" /></a></div><p style="text-align: justify;">Και η ταλαιπωρία αρχίζει! Φορτώνει στα φορτιάρικά του πρώτα-πρώτα το καζάνι και το καπάκι του, τον λουλά, που καταλήγει σε ένα είδος σωλήνα, ώστε να μπορεί στη συνέχεια να βρέχεται αυτός ο σωλήνας με το τρεχούμενο νερό και έτσι να συμπυκνώνεται ο ατμός, όταν τα τσίπουρα βράζουν.</p><p style="text-align: justify;">Οπωσδήποτε μαζί και η πυροστιά που θα στέκεται το καζάνι εκτός κι αν αντ’ αυτής το στεριώσει πάνω σε δυό μεγάλες πέτρες, ανάμεσα στις οποίες θα βάλει τη φωτιά. Και θα συμπληρώσει με τα αγγεία συγκέντρωσης και μεταφοράς του τσίπουρου, είτε νταμιζάνες γυάλινες με πλεχτό καλάμι εξωτερικά για προστασία, είτε ξύλινα μικρά βαρέλια, αλλά παλιότερα και ασκιά από τομάρι τραγίσιο που ήταν και το πρώτο για μεταφορά κρασιού!</p><p style="text-align: justify;">Ακολουθεί το φόρτωμα των τσίπουρων απ’ την κάδη, όπου και έβρασαν για αρκετές μέρες και έχουν ήδη αφήσει στο καλοπλυμένο βαρέλι το κρασί να ωριμάσει βάζοντας μέσα και λίγο ρετσίνι «ξύνοντας γλυκά τον έλατο».</p><p style="text-align: justify;">Σαν να βλέπω τον παππού μου που δεν ευτύχησα να γνωρίσω, αφού τον σκοτώσανε στον καταραμένο εμφύλιο το 1947, να φορτώνει τις δύο φοράδες, τη Μούρτζια και τη Ντοριά, αλλά και τον γάϊδαρό του με όλα αυτά και να φεύγει για το Διακονιαρόρεμα. Εκεί, που πάγωσε κάποτε ένας διακονιάρης, θα είχε και νερό και ησυχία για να χαρεί τους κόπους του.</p><p style="text-align: justify;">Τις προηγούμενες μέρες είχε ήδη κουβαλήσει με τα ζώα του τα ξύλα που θα καίνε συνεχώς για μία έως και πολλές ακόμα νύχτες. Και τις νύχτες αυτές φωτίζει εκεί στο ρέμα των ξωτικών λίγο η φωτιά κάτω απ’ το καζάνι και όταν χρειαστεί και το λουξ που ήταν η νέα φορητή λάμπα της εποχής!</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhW0BhMbvd0CfOVMElPrhIrBgaWzZdsA1JL6I_a-mequ2KKk469pjBCnQFv-lAwR1GtPiV7xj_nm4icLfhNnugKTE_VqfzyKb0ns9oC1iDONd_Ozb1hlFGJ3H18SJU6lAJllrFpeDD2YTRxXH1iDrfsWTM02ZS4YpVWTNy40XSgTLOa9o6kSX1gYzUX6S0G/s1533/IMG_20231215_104514.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1533" data-original-width="1150" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhW0BhMbvd0CfOVMElPrhIrBgaWzZdsA1JL6I_a-mequ2KKk469pjBCnQFv-lAwR1GtPiV7xj_nm4icLfhNnugKTE_VqfzyKb0ns9oC1iDONd_Ozb1hlFGJ3H18SJU6lAJllrFpeDD2YTRxXH1iDrfsWTM02ZS4YpVWTNy40XSgTLOa9o6kSX1gYzUX6S0G/w240-h320/IMG_20231215_104514.jpg" width="240" /></a></div><p style="text-align: justify;">Η διαδικασία προφανώς δεν είναι καθόλου εύκολη! Αν σκεφτεί κανείς από τη στιγμή που φυτεύει τα κλήματα έως την ώρα που θα πιεί κρασί και τσίπουρο από αυτά και αν σημειώσει λεπτομερώς τις δουλειές που πρέπει να κάνει αρχικά αλλά και κάθε χρόνο στη συνέχεια, βλέπει πόσο κόπο έχει η κτήση τούτων των αγαθών που «ευφραίνουν καρδία ανθρώπου», που λύνουν τη γλώσσα και δίνουν κέφι, ακόμα και στις δυσκολότερες της ζωής μας στιγμές. Ας θυμηθούμε τον αγωνιστή δάσκαλο Γιάννη Βράχα, απ’ τα Ψιανά της Ευρυτανίας, που γράφει στο βιβλίο του «Έτσι ζούμε στο χωριό μας» του 1964, σχετικά με τον τρύγο στο χωριό του:</p><p style="text-align: justify;">«-Αν δεν εβάναμι δυό-τρεις τσακατήρες, αν δεν σκοίνιαζα ούλου του χουράφ’, κίσσις, κουσύφια, λιανοπούλια έρχουντι σα στραβά. Αν δεν έβανα τα σκιαζούρια, σαλώματα, αν δεν κρέμαγα τούτα τα παλιουσκούτια κι αν δεν είχα κι τουν παππούλ’ ιδώ ν’ ανάβ’ φωτιές του βράδ’ για τ’ ασβούδια κι για τ’ς αλ’πές δε μάζουνα τίπουτα.»</p><p style="text-align: justify;">Το βασικό και σίγουρο σταφύλι στα ορεινά χωριά μας που αποτελεί τη βάση για το καλό τσίπουρο ήταν και είναι πιστεύω το γνωστό ως βρωμοστάφυλο ή όπως αλλιώς λέγεται στην Ήπειρο, ζαμπέλα. Το σταφύλι ετούτο με το εξαιρετικό σκούρο μπλε χρώμα στις ολοστρόγγυλες ρώγες του, δεν απαιτεί καμία φροντίδα, πλην ενός κλαδέματος. Αν όμως έχει ανέβει πάνω σε δέντρο, που είναι η χαρά του, τότε ούτε κλάδεμα θέλει και ένα σωρό καρπό κάνει. Το πρόβλημα όμως με τα μεγάλα υψόμετρα είναι ότι τα σταφύλια δύσκολα ωριμάζουν πλήρως! Κι όταν αυτό γίνει, έφτασε σίγουρα ο Οκτώβρης και το κρύο του χειμώνα είναι κοντά. Έτσι απαιτείται ένα καλό υπόγειο να τα πατήσουμε, ώστε να μπορέσουν να έχουν θερμοκρασία καλή και σταθερή και να γίνει ο βρασμός. Τα σταφύλια, αφού μαζευτούν, πρέπει να τα πατήσουμε και να βράσουν λίγες μέρες μαζί με τα τσάμπουρά τους και τις φλούδες απ’ τις ρώγες. Σήμερα, βέβαια, υπάρχουν και τα μηχανήματα που διώχνουν με το «πάτημα» των σταφυλιών το ξυλώδες μέρος του σταφυλιού, ώστε να μην παράγεται στην απόσταξη το ξυλόπνευμα που είναι βλαβερό, όταν το πιούμε. Όμως, όταν κάποιος κάνει χρήση και όχι κατάχρηση, μειώνει τα τυχόν προβλήματα από την παλιά παραδοσιακή μέθοδο που όλα μαζί μπαίνουν στην κάδη για να γίνει ο βρασμός του μούστου.</p><p style="text-align: justify;">Με το βρασμό εδώ εννοούμε τη ζύμωση που γίνεται από ζυμομύκητες μέσα στην κάδη που ρίχνουμε τα πατημένα σταφύλια, τη μετατροπή δηλαδή του σάκχαρου που περιέχουν τα σταφύλια σε αλκοόλ, σε οινόπνευμα. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgO9RchptkUnmHF3HJiVgJdxPOSDv-gcsjuh895e410YXGb2Mn9NDmASHgFM-t7PXdwi36qtuPoD-p9jrSqQLXNEeRmP_NS66doHirVCACitRnXQWao80LYbXqcwuLhQU65CPHjRqqxqvWMvlJmPiq4TCs4brwN77T44zasElTGyj63JQpATVp6gs76l0bS/s537/IMG_20231216_122640.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="537" data-original-width="403" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgO9RchptkUnmHF3HJiVgJdxPOSDv-gcsjuh895e410YXGb2Mn9NDmASHgFM-t7PXdwi36qtuPoD-p9jrSqQLXNEeRmP_NS66doHirVCACitRnXQWao80LYbXqcwuLhQU65CPHjRqqxqvWMvlJmPiq4TCs4brwN77T44zasElTGyj63JQpATVp6gs76l0bS/s320/IMG_20231216_122640.jpg" width="240" /></a></div><p style="text-align: justify;">Ως γνωστόν κάθε υγρό που ζεσταίνουμε έχει κάποια κρίσιμη θερμοκρασία στην οποία και εξαχνώνεται, εξατμίζεται. Δηλαδή από υγρό γίνεται αέριο. Αυτό γίνεται και στο καζάνι με τα τσίπουρα. Όταν αρχίζουν να βράζουν μετά κάποια ώρα αρχίζει η εξάτμιση. Αυτός ο ατμός αρχικά περιέχει αλκοόλη όχι καλή για κατανάλωση. Και γι' αυτό και πρέπει το πρώτο μισό ή ένα λίτρο να το πετάμε ή να το κρατάμε για …εντριβές!! </p><p style="text-align: justify;">Περνώντας ο ατμός που παράγεται με τον βρασμό στο χώρο του λουλά πάνω από το καζάνι, οδηγείται σ’ έναν σωλήνα ο οποίος στη συνέχεια πρέπει να ψυχθεί, ώστε να γίνει ο ατμός και πάλι υγρό. Τον ρόλο της ψύξης αναλαμβάνει το νεράκι που ρίχναμε εξωτερικά του σωλήνα παλιότερα, εκεί στα ρέματα ή με τρεχούμενο νερό από κάποιο αυλάκι, ώστε συνέχεια να είναι κρύος ο σωλήνας αυτός. </p><p style="text-align: justify;">Σήμερα η χρήση βαρελιών με νερό μέσα στα οποία είναι ο σωλήνας λυγισμένος σε σχήμα ελατηρίου, στα οποία με κάποιο τρόπο συνεχώς το νερό αυτό ανανεώνεται όταν αρχίζει να ζεσταίνεται αντικατέστησε το ρέμα ή το τρεχούμενο νερό στ’ αυλάκι. </p><p style="text-align: justify;">Φυσικά αν ο βρασμός συνεχιστεί πολύ ώρα στο τέλος θα εξατμίζουμε το νερό που περιέχουν τα σταφύλια και θα παράγουμε το γνωστό πορδόρακο!! Δηλαδή τσίπουρο πολύ χαμηλών βαθμών. </p><p style="text-align: justify;">Έτσι σταματάμε τον βρασμό όταν το συνολικό μας μίγμα που υγροποιήσαμε είναι κοντά στους 40 βαθμούς ώστε να «το πίνεις» και να μη «σε πίνει», και πάθουμε ό,τι έλεγε αξέχαστος συγχωριανός μου: «Εγώ σε πίνω για καλό… κι εσύ με πας στο ρέμα»!!</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjE7XeqElk6-OHMHMSkwLhyj359-lM1MNTTp-nIU89w4bCnHR-QhZrDJlUPTVtKnFYZia7CdeNivp_ciql12tNmgRPs1t9_31WTztACQJyC0XjCZE6d7kc3Fs8-CRCPkj3iYwSm8aK6Foc9HWsYNUG5uwPvwLzA2N8lAdrCBV-DRk4FxxvDrCMWTgUt6Dtv/s1550/IMG_20231215_164806.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1550" data-original-width="1162" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjE7XeqElk6-OHMHMSkwLhyj359-lM1MNTTp-nIU89w4bCnHR-QhZrDJlUPTVtKnFYZia7CdeNivp_ciql12tNmgRPs1t9_31WTztACQJyC0XjCZE6d7kc3Fs8-CRCPkj3iYwSm8aK6Foc9HWsYNUG5uwPvwLzA2N8lAdrCBV-DRk4FxxvDrCMWTgUt6Dtv/w240-h320/IMG_20231215_164806.jpg" width="240" /></a></div><p style="text-align: justify;">Δεν γράφω σαν ειδικός όλα τούτα. Απλώς περιγράφω ό,τι άφησε στη μνήμη μου ο πατέρας μου και η μάνα μου, ο Φώντας και η Φωτεινή, που στα τελευταία τους χρόνια αντικατέστησαν τη φοράδα μας μ’ ένα αυτοκινητάκι ρώσικο, σκληρό, και ό,τι πρέπει για τους βουνίσιους δρόμους και φορτώναμε στο Κρίκελλο τα τσίπουρα πηγαίνοντας στο τελευταίο ίσως καζάνι που λειτουργούσε όπως παλιά, με ξύλα και νερό τρεχούμενο, στο χωριό Κλαυσί, στην Ευρυτανία. Βαρέθηκαν οι γονείς μας το «κρυφτούλι» με την αστυνομία και έτσι πηγαίναμε σε συγγενείς μας που είχαν όμως ετήσια άδεια λειτουργίας του πρόχειρου αυτού αποστακτηρίου.</p><p style="text-align: justify;">Συνήθως πηγαίναμε απόγευμα και μέναμε όλη τη νύχτα. Συμπάγαμε τη φωτιά, ώστε να είναι συνεχόμενη και μέτριας έντασης, παρακολουθώντας να βγαίνει το τσίπουρο, όπως ένα σχοινάκι έλεγε ο πατέρας μου, όχι δηλαδή με απότομη φωτιά και βιασύνη! Φυσικά με το στόμα και όχι με όργανο δοκιμάζαμε τακτικά τόσο την γεύση αλλά και τη δύναμη του αλκοόλ και, όταν κάποια φορά το μετρούσαμε με όργανο, επιβεβαιώναμε ότι ο πατέρας μου είχε αλάνθαστη αίσθηση των 40 βαθμών! Νωρίς το βράδυ περνάγανε οι χωριανοί να πάνε στα σπίτια τους ή στα μαγαζιά και όλο και κάποιος θα έμπαινε να δοκιμάσει ένα ή και περισσότερα τσίπουρα. Ως το πρωί κι εμείς ήμασταν… άψογοι! Μπορούσαμε να μιλάμε για κάθε τι επιστητό, και η κούραση αντιπάλευε με την ωραία ελαφριά μέθη του αλκοόλ και έδινε συνέχεια στο ξύπνιο!</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTXZdFs4Xd4HRLPATgwIyyWAel2aZG8hXeZYHLCtvsvzy_y_GZKg4P23DoGywruB0hJ8cKaTuvGD-GOofkTatJbREC1nc8VHpUj8Bq3kXuDCzc-Z3PkEtA-p5-olcop4nyroJ2P21l3R6hew2EN6jvtMsGhm9_gPDvbsd2p3EX1UM3ohovn9atIfhK6r4_/s1600/IMG_20231215_104427.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTXZdFs4Xd4HRLPATgwIyyWAel2aZG8hXeZYHLCtvsvzy_y_GZKg4P23DoGywruB0hJ8cKaTuvGD-GOofkTatJbREC1nc8VHpUj8Bq3kXuDCzc-Z3PkEtA-p5-olcop4nyroJ2P21l3R6hew2EN6jvtMsGhm9_gPDvbsd2p3EX1UM3ohovn9atIfhK6r4_/w400-h300/IMG_20231215_104427.jpg" width="400" /></a></div><p style="text-align: justify;">Όλη αυτή η κούραση δεν πληρώνεται. Αλλά η ικανοποίηση της δικής σου παραγωγής, η διατήρηση της τεχνογνωσίας για τις επόμενες γενιές, η αίσθηση της ανεξαρτησίας στη ζωή, δεν μετριούνται με χρήματα!</p><p style="text-align: justify;">Ο άνθρωπος σήμερα, ακόμα κι αν έχει χρήματα, δεν έπρεπε ν’ αφήνει να πεθαίνουν αυτές οι μοναδικές στιγμές πραγματικής ζωής!</p><p style="text-align: justify;">Η ευκολία με την οποία υπόσχεται να μας «ξεκουράσει», μια για πάντα, ο καταναλωτισμός της καπιταλιστικής κοινωνίας είναι ακριβώς το τυρί! Πρέπει να βλέπουμε και τη φάκα! Εκείνη που δια της ευκολίας μάς οδηγεί σταθερά στη διαγραφή από τη μνήμη και τα γονίδιά μας κάθε μεθόδου που αναδεικνύει, έστω και μερικώς, έναν ανεξάρτητο άνθρωπο, που μας εθίζει στην πλήρη εξάρτηση από το «ναρκωτικό» της εύκολης και τάχα φθηνής λύσης. Πόσο καλό είναι να περνάει η γνώση από τη μια γενιά στην επόμενη!!</p><p style="text-align: justify;">Αυτή η σύνδεση των γενεών μού θυμίζει πάντα τις οικογένειες ξωμάχων Κρικελλιωτών, οι οποίοι κάθε Άνοιξη ανέβαιναν στα Κοκκάλια απ’ τα καμποχώρια με τα πρόβατά τους. Κι ήταν εκεί τρεις γενιές αντάμα! Ο μπαρμπα-Νίκος, ο παππούς, με τον Χρήστο αλλά και τον μικρό τότε Γιάννη, μας υποδέχονταν στο κονάκι τους με ζυμαρόπιτα ή ψωμοτύρι αλλά και με ωραίο τσίπουρο που πάντα υπήρχε στο φτωχικό τους.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnuOhuCgWSTrH_xc7yas1KC5F-MQIcetSx5rTuRuP_QXFKvR6GDzisMrP33gCaJYmknKlblzZYR1Fe7dt33JZ41qPSt5qoVNrie8tPGzG2nPQfia029gIDpa1CaPwUm9usp5HetIYNaf_TbHveDCrQlfhdQvDthFky7aTRWNf3evFnD-PF85HSNlKOUp9Y/s839/IMG_20231215_104652.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="569" data-original-width="839" height="271" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnuOhuCgWSTrH_xc7yas1KC5F-MQIcetSx5rTuRuP_QXFKvR6GDzisMrP33gCaJYmknKlblzZYR1Fe7dt33JZ41qPSt5qoVNrie8tPGzG2nPQfia029gIDpa1CaPwUm9usp5HetIYNaf_TbHveDCrQlfhdQvDthFky7aTRWNf3evFnD-PF85HSNlKOUp9Y/w400-h271/IMG_20231215_104652.jpg" width="400" /></a></div><p style="text-align: justify;">Εδώ και χρόνια στο εφημεριδάκι του Συλλόγου του αγαπημένου μου χωριού, του Κρίκελλου Ευρυτανίας, έγραφα μια στήλη σε όλα τα φύλλα με τον τίτλο «ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ». Και εννοούσα ακριβώς αυτό. Ήθελα να προτρέψω τους φίλους και συγχωριανούς μου, ήθελα γραπτώς να τους ζητήσω όπως και σήμερα το ζητώ από κάθε αναγνώστη αυτής της ανάρτησης στον «Ευρυτάνα ιχνηλάτη»:</p><p style="text-align: justify;">Μην αφήνετε τους σπόρους των προγόνων σας. Αξίζει να σπείρετε έστω έναν κήπο αλλά μ’ εκείνους που φυτρώνουν και τον άλλο χρόνο και τον επόμενο και για χιλιάδες χρόνια. Πόσο με πονάει, όταν αναγκάζομαι ν’ αγοράσω σπόρο πατάτας;;; </p><p style="text-align: justify;">Μην πετάτε τα παλιά εργαλεία των γονιών και των παππούδων σας, άσχετα εάν μπορείτε και με άλλο τρόπο να σκάψετε, να κλαδέψετε, να κόψετε ξύλα… Κανένας δεν δουλεύει σήμερα ένα τσαπί, έναν κασμά, μια κοσσιά... Κι όμως σκάβοντας τον κήπο μου με το πατόφτυαρο ένοιωσα ν’ ανάβω ένα μεγάλο κερί στο μνήμα της μάνας μου που είχε καημό να φυτεύω τον κήπο της!</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7Jnga5a7A4MwJNCxByzFXoCqIhVh0vWbEmz2kqroWtoYRdU7UxaoFeU-YLO_RNwz7mJiFszRVpRp4qdmByG4rdQd39iUpNCvCbGLua4UnBz4wXGg-rKc29Bpm546RQMZCg-WXGWfJ_Km5M1dK-JvX3795onEfSC4NOyLxQElGGE8ZWJ4AVk502Cek2fVG/s1571/IMG_20231215_104558.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1571" data-original-width="1178" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7Jnga5a7A4MwJNCxByzFXoCqIhVh0vWbEmz2kqroWtoYRdU7UxaoFeU-YLO_RNwz7mJiFszRVpRp4qdmByG4rdQd39iUpNCvCbGLua4UnBz4wXGg-rKc29Bpm546RQMZCg-WXGWfJ_Km5M1dK-JvX3795onEfSC4NOyLxQElGGE8ZWJ4AVk502Cek2fVG/w240-h320/IMG_20231215_104558.jpg" width="240" /></a></div><p style="text-align: justify;">Αντί να τρέχετε πάνω σε μία κινούμενη λωρίδα μέσα σ’ ένα γυμναστήριο, περπατάτε λίγη ώρα έξω στον καθαρό αέρα, ή τουλάχιστον πιο καθαρό από ένα κλειστό δωμάτιο όπως είναι τα γυμναστήρια.</p><p style="text-align: justify;">Νοιαστείτε για την ποιότητα των δρόμων που περπατάτε, αντιδράστε προς τους υπεύθυνους για τα κακώς κείμενα, φτιάξτε όμορφο τον κόσμο που ζείτε.</p><p style="text-align: justify;">Πείτε καλημέρα στον γείτονα, στον διερχόμενο άγνωστο πεζό, και δεν πειράζει αν δεν ανταποδώσει… Ίσως κάποια στιγμή καταλάβει ότι ευχή είναι η καλημέρα κι όχι κατάρα!</p><p style="text-align: justify;">Όσοι έχετε τη ρίζα σε χωριό μην το βλέπετε μόνο ως καλοκαιρινή ενός μηνός ραστώνη, αλλά ως το μόνο σημείο που θα δώσει ζωή και σε σας αλλά κυρίως στις επόμενες γενιές που ζούνε βλέποντας μια οθόνη είτε του κινητού, είτε της τηλεόρασης!</p><p style="text-align: justify;">Δεν είναι τυχαία η έκφραση «απόδραση» που χρησιμοποιούν τα Μέσα Μαζικού Ευνουχισμού (ΜΜΕ) για τις εξόδους των Αθηναίων τα Σαββατοκύριακα. Μιλάνε ετούτα τα μέσα και όχι μόνο αυτά, σε περίεργα ελληνικά-αγγλικά, βρίθουν οι διαφημίσεις ξένων όρων ενώ απευθύνονται σε «Έλληνες»…</p><p style="text-align: justify;">Σκεπτόμενος όλα ετούτα δεν μπορώ παρά να…τραβήξω λίγα τσίπουρα, αφού νοιώθω «φωνή βοώντος εν τη ερήμω» και το μυαλό μου πάει στον «Άγιο των Γραμμάτων» που έγραψε ως προς το ζητούμενο για μια καλύτερη πατρίδα, μια καλύτερη κοινωνία ελεύθερων ανθρώπων, με δικαιοσύνη και ανθρωπιά:</p><p style="text-align: justify;">«Άμυνα περί πάτρης θα ήτο η ευσυνείδητος λειτουργία των θεσμών, η εθνική αγωγή, η χρηστή διοίκησις, η καταπολέμησις του ξένου υλισμού και του πιθηκισμού, του διαφθείραντος το φρόνημα και εκφυλίσαντος σήμερον το έθνος, και η πρόληψις της χρεωκοπίας»</p><p style="text-align: justify;">Ακόμα μετά από έναν αιώνα παραμένει επίκαιρος ο λόγος του Παπαδιαμάντη και ακόμα ζητούμενο!! Δυστυχώς!</p><p style="text-align: justify;">Άϊντε! στην υγειά σας ρε παιδιά!!</p><p style="text-align: justify;">Κι όποτε ο δρόμος σάς φέρνει στο Κρίκελλο πάντα θα κερνάμε άγιο τσιπουράκι με... ρεματίσιες μνήμες!!!</p><p style="text-align: justify;"><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/RPRbdatBfw8" width="320" youtube-src-id="RPRbdatBfw8"></iframe></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><p style="text-align: center;"><span style="font-size: large;"><b><i><u>* Ήταν ένα διαλεχτό άρθρο από τον Κρικελλιώτη<span style="color: #01ffff;"> <a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2014/01/blog-post_11.html?m=1"><span style="color: #01ffff;">Ευθύμιο Ξ. Φλώρο </span></a></span></u></i></b></span></p><p style="text-align: center;"><span style="font-size: large;"><b>(για το <a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2016/03/blog-post_7.html?m=1"><span style="color: #04ff00;">blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"</span></a> ) </b></span></p><p style="text-align: center;"><br /></p>ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣhttp://www.blogger.com/profile/11346901736573216546noreply@blogger.com22tag:blogger.com,1999:blog-2939733050680390006.post-10205009545414697262023-12-12T21:13:00.036+02:002023-12-26T16:13:40.659+02:00Ο λαός σώζει το βουνό!<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxhlDj8mfCrlfMldU4sCpuBs8OTNa7MJg12WfZ8irtJcyAYwCwp4k4X7NUK9FLZ5WeaVjiFqxYyCzdZJ7xaEQwnrhxxidPfwBAhB7hyphenhyphenr2EJic-SSCS2MDJYMR42UjpRynupRFP8ifED1cwOm-rBtI2yXdfVTjaimpArCv5yhxD1XZKIAzeB_dzAD649QzP/s1082/IMG_20231212_182845.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="667" data-original-width="1082" height="394" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxhlDj8mfCrlfMldU4sCpuBs8OTNa7MJg12WfZ8irtJcyAYwCwp4k4X7NUK9FLZ5WeaVjiFqxYyCzdZJ7xaEQwnrhxxidPfwBAhB7hyphenhyphenr2EJic-SSCS2MDJYMR42UjpRynupRFP8ifED1cwOm-rBtI2yXdfVTjaimpArCv5yhxD1XZKIAzeB_dzAD649QzP/w640-h394/IMG_20231212_182845.jpg" width="640" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><p style="text-align: center;"><span style="color: #ffa400; font-size: large;"><b><i><u>Ένα ρεπορτάζ από τους Δρόμους του Αγώνα</u></i></b></span></p><p style="text-align: center;"><span style="color: #ffa400; font-size: large;"><b><i><u>για τη Γη και την Ελευθερία!</u></i></b></span></p><p style="text-align: center;"><span style="color: #04ff00; font-size: large;"><b><i>(από το <a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2018/07/blog-post_18.html?m=1"><span style="color: #04ff00;">blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης")</span></a></i></b></span></p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;">Από το Καρπενήσι μέχρι την Αθήνα η Φωνή της Υπεράσπισης των Βουνών έσκισε το πέπλο της επιτηδευμένης καθεστωτικής σιωπής υπενθυμίζοντας στις ύαινες της περιβαλλοντικής καταστροφής ότι αυτοί που αντιστέκονται είναι εδώ, συσπειρωμένοι, μάχιμοι και δυνατοί!</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyQwZUFzi7VCITfodPo-qpT6QYE_4ayJ4OP22spK0ZXw6vXiPVFMfrslfKT1Ejrk1cGmVlCLtFqzTLS9diA6yt5hV6SHDbL4mC_e6vPpJgWBAW_2baOCK6j7a9wv7-PXTPLlEb-FElBDsgNcI8Vz46u4T9D71eZn6NZAVcMV1RDo7NbDQwp1iLdByRA9sY/s1600/IMG_20231212_183104.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="954" data-original-width="1600" height="239" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyQwZUFzi7VCITfodPo-qpT6QYE_4ayJ4OP22spK0ZXw6vXiPVFMfrslfKT1Ejrk1cGmVlCLtFqzTLS9diA6yt5hV6SHDbL4mC_e6vPpJgWBAW_2baOCK6j7a9wv7-PXTPLlEb-FElBDsgNcI8Vz46u4T9D71eZn6NZAVcMV1RDo7NbDQwp1iLdByRA9sY/w400-h239/IMG_20231212_183104.jpg" width="400" /></a></div><p style="text-align: justify;">Το απόγευμα της 11ης Δεκέμβρη του 2023, το κέντρο της Αθήνας πλημμύρισε από κόσμο! </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOBMSNhRFG3kNA7_4ciZqn3leX284H3-Uyg-g1DpRb-8dKXSzIHnuZfttuEKl1AUxXwYMwgc43nkKl4xKXRz1wrxCoHvOmNmwWvPLshZU-DSKQ-M_-pwE0knY6hUEqzYiaZHufXo-OAZ10D7aXQnN2HdsnXRDhyfKTlcbs5d6u3JuT76jSpf3LnQEhcczj/s4080/IMG_20231212_190502.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3034" data-original-width="4080" height="297" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOBMSNhRFG3kNA7_4ciZqn3leX284H3-Uyg-g1DpRb-8dKXSzIHnuZfttuEKl1AUxXwYMwgc43nkKl4xKXRz1wrxCoHvOmNmwWvPLshZU-DSKQ-M_-pwE0knY6hUEqzYiaZHufXo-OAZ10D7aXQnN2HdsnXRDhyfKTlcbs5d6u3JuT76jSpf3LnQEhcczj/w400-h297/IMG_20231212_190502.jpg" width="400" /></a></div><p style="text-align: justify;">Πολύς κόσμος, πολυσυλλεκτικός, από πλήθος φορέων: φυσιολατρικούς και πολιτιστικούς συλλόγους, επιτροπές αγώνα, σωματεία, φοιτητικές συνελεύσεις, τοπικές πρωτοβουλίες, κινήσεις πολιτών, διάφορες συλλογικότητες, μα και άτομα, όλοι ενωμένοι σαν γροθιά στο πεδίο της έμπρακτης δράσης για τη Γη και την Ελευθερία, κόντρα στη λεηλασία της φύσης από τα αδηφάγα κοράκια της κερδοσκοπίας.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLI3XuwVdgDjBVABCV1uUykyFfU6I-J6JzL9j6HYYbH0MdnhaU9EQkJU7GSynOeRvC0FcOKjfrMRsmnfZcBAv1T3Lw6OL0RuckhbxoOO11vUhOvl1NJbTNhOoIoYxQkJcJ4sqxc7FaXBAbbwzu6e5EVOQidTuRzPxw8v3SUXFfe3GlXv8GYz_b_xrBgNZg/s3926/IMG_20231213_080243.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2426" data-original-width="3926" height="248" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLI3XuwVdgDjBVABCV1uUykyFfU6I-J6JzL9j6HYYbH0MdnhaU9EQkJU7GSynOeRvC0FcOKjfrMRsmnfZcBAv1T3Lw6OL0RuckhbxoOO11vUhOvl1NJbTNhOoIoYxQkJcJ4sqxc7FaXBAbbwzu6e5EVOQidTuRzPxw8v3SUXFfe3GlXv8GYz_b_xrBgNZg/w400-h248/IMG_20231213_080243.jpg" width="400" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Ήμασταν εκεί, γιατί όπως εύστοχα έγραφε το πανό του Αθηναϊκού Ορειβατικού Συλλόγου: "Ο λαός σώζει το βουνό"!</div><p style="text-align: justify;">Από τ' Άγραφα ως την Ήπειρο, από τη Θράκη μέχρι την Αττική και την Εύβοια και από τις Κυκλάδες ως την Κρήτη υπήρξε σημαντική αντιπροσώπευση στην κινητοποίηση χρωματίζοντας, αυτή τη φορά, αλλιώτικα το χάρτη: με το αισιόδοξο χρώμα της Αντίστασης!</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhraZPsMJU3iD5MOJkV5m4XNM-zVdo6QlU9_MA3_tr9HyYY0UkbyFQXnjyjKX52rRx8UqTrQ5oZnkQa3KzPWlNLq5bMd9wOY0yhF_32bmvjSI7okPT7wIgEbOLqakvrpszD3BAHjgNb2M-qBfYA_ZKA535XRyeHXWcCyIkA5nqwqLm9T4wvLSHWm8AoydM6/s2414/IMG_20231212_210345.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1950" data-original-width="2414" height="323" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhraZPsMJU3iD5MOJkV5m4XNM-zVdo6QlU9_MA3_tr9HyYY0UkbyFQXnjyjKX52rRx8UqTrQ5oZnkQa3KzPWlNLq5bMd9wOY0yhF_32bmvjSI7okPT7wIgEbOLqakvrpszD3BAHjgNb2M-qBfYA_ZKA535XRyeHXWcCyIkA5nqwqLm9T4wvLSHWm8AoydM6/w400-h323/IMG_20231212_210345.jpg" width="400" /></a></div><p style="text-align: justify;">Σημαντικό να αναφερθεί ότι υπήρξαν και αρκετά πανό αλληλεγγύης για τους διωκόμενους αγωνιστές του αντι-αιολικού κινήματος.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9p3nRHHkXXJmf4uZR9pgzH-popajEXps-v4hsYd2uyrE2JbRjHFCrW0zqcAzU73qnZQkzTHmC5vB5ZAjp0bwvLlqIVp883dwxKYsjlI-VLvz0jdbE4lUWGEgNO6dIS0D_KFkoOJMF_DuF04PxD1St-HXqGMryaTFYLGwjvadjD625eZe0iBq7H84T4pki/s3264/IMG_20231212_190735.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2448" data-original-width="3264" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9p3nRHHkXXJmf4uZR9pgzH-popajEXps-v4hsYd2uyrE2JbRjHFCrW0zqcAzU73qnZQkzTHmC5vB5ZAjp0bwvLlqIVp883dwxKYsjlI-VLvz0jdbE4lUWGEgNO6dIS0D_KFkoOJMF_DuF04PxD1St-HXqGMryaTFYLGwjvadjD625eZe0iBq7H84T4pki/w400-h300/IMG_20231212_190735.jpg" width="400" /></a></div><p style="text-align: justify;">Έντονη ήταν και η παρουσία των Αγραφιωτών, Ευρυτάνων και Θεσσαλών. Άλλωστε, τα ανυπότακτα Άγραφα, αποτελούν πάντα την πιο εμβληματική αναφορά για ολόκληρο το Αντιαιολικό Κίνημα.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrT035BM4R0uolxs6pye5gTsDa-P-EHrKc8Ovv0Tyw2ygm9axUb9ypBkgM6MRbrggACVu00TEMDnMeI3_COS0Nj2JV0TFEkYEuPiUxhhS9dyjQtZ269Jeejn7HBLkO225ZU4SE41AM00CWBsJ3TRlMpqwkGeCFe10BfxPtrwq__Qp5-Ifc82CRMPlISDCW/s1400/IMG_20231212_193933.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1024" data-original-width="1400" height="293" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrT035BM4R0uolxs6pye5gTsDa-P-EHrKc8Ovv0Tyw2ygm9axUb9ypBkgM6MRbrggACVu00TEMDnMeI3_COS0Nj2JV0TFEkYEuPiUxhhS9dyjQtZ269Jeejn7HBLkO225ZU4SE41AM00CWBsJ3TRlMpqwkGeCFe10BfxPtrwq__Qp5-Ifc82CRMPlISDCW/w400-h293/IMG_20231212_193933.jpg" width="400" /></a></div><p style="text-align: justify;">Να τονιστεί, σε αυτό το σημείο, ότι και στο Καρπενήσι, την "πρωτεύουσα των Ψηλών Βουνών", υπήρξε παράλληλη δράση. Την ίδια περίπου ώρα με τη συγκέντρωση της Αθήνας, κάμποσοι πρωτοπόροι Ευρυτάνες συμπατριώτες μας συγκεντρώθηκαν στα 1000 μ. στην κεντρική πλατεία της πόλης, όπου πραγματοποίησαν παρέμβαση με πανό, έντυπο υλικό και τηλεβόες δίνοντας κατ' αυτό τον τρόπο και το δικό τους μήνυμα συμπόρευσης με όσους αγωνίζονται σε όλη την Ελλάδα.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGBDK1_uOL0L65KBoyTpehU_bYRLpJvJRQdTe0OSzkAF_O_lsphd3e8NDb0JJ2Rrv49ce96JF_giWEbaVUj_GA4u38DicBNN87kW6cfNmp-hWRvpZD5ANcYKQ0nBehbM2haCBw-bnjQttStFDxWDEHzsBclIQPzcIoJYdLtHkippKGqy4IWDDLvsL64hyphenhyphenX/s1600/IMG_20231212_185736.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="968" data-original-width="1600" height="243" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGBDK1_uOL0L65KBoyTpehU_bYRLpJvJRQdTe0OSzkAF_O_lsphd3e8NDb0JJ2Rrv49ce96JF_giWEbaVUj_GA4u38DicBNN87kW6cfNmp-hWRvpZD5ANcYKQ0nBehbM2haCBw-bnjQttStFDxWDEHzsBclIQPzcIoJYdLtHkippKGqy4IWDDLvsL64hyphenhyphenX/w400-h243/IMG_20231212_185736.jpg" width="400" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrvR-BLgekIGwEXZQuxqpObe3egeUotngUDE8uJ9pDsjIqlXpbYLzvzx7afEiS0M_ZB1hWPe-46ArWNxatm8JesNW3I3z342ttKMqVLHsE16LW23K6LL26fB0b_iY3o9AcDCPo_NKZ8Ubha2fiH67H8bMNK0CgjZH9DHJSNTGzR9EJFVNXJpIwCjaz5aX1/s1282/IMG_20231212_185559.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="724" data-original-width="1282" height="226" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrvR-BLgekIGwEXZQuxqpObe3egeUotngUDE8uJ9pDsjIqlXpbYLzvzx7afEiS0M_ZB1hWPe-46ArWNxatm8JesNW3I3z342ttKMqVLHsE16LW23K6LL26fB0b_iY3o9AcDCPo_NKZ8Ubha2fiH67H8bMNK0CgjZH9DHJSNTGzR9EJFVNXJpIwCjaz5aX1/w400-h226/IMG_20231212_185559.jpg" width="400" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7rJAHWEeCYplEoCN5aNtXeXOHXrDRHvUkf29HKaTV32fHLbEmWkikdKeiv_WDIaLmjfsosk3wMeKinKFTQ78_0hAdvcqiOyB56drIZihAjlWVIF636nEjVBKTsDN0VRw2SWPNgFa-sg2lCQxNTYB7GOQOeDn9xxh87ruTvkFiE2jTzlfmpuLZ3bVEUcEj/s1359/IMG_20231212_183751.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="940" data-original-width="1359" height="276" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7rJAHWEeCYplEoCN5aNtXeXOHXrDRHvUkf29HKaTV32fHLbEmWkikdKeiv_WDIaLmjfsosk3wMeKinKFTQ78_0hAdvcqiOyB56drIZihAjlWVIF636nEjVBKTsDN0VRw2SWPNgFa-sg2lCQxNTYB7GOQOeDn9xxh87ruTvkFiE2jTzlfmpuLZ3bVEUcEj/w400-h276/IMG_20231212_183751.jpg" width="400" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><p style="text-align: justify;">Στη μαχόμενη Αθήνα, περισσότεροι από 3.000 άνθρωποι πορεύτηκαν μέχρι το Σύνταγμα και τη Βουλή, με δυναμισμό και έντονο παλμό, έχοντας οδηγητή το "πάθος για τα ελεύθερα βουνά που είναι δυνατότερο απ' τα αιολικά"!</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5FvwpGdd5mKjL7HWeAg9uGXxgcoEV3wImrjf8Z4AzMbVPj-f4WUeEtrK42JWAgEKKX9WpsQV72DaLUPnmGuClzQk4FEye3KIa9Rw2Aj27J0O56_Sh2LE5BhyphenhypheneChk39h7iodE1JJsyKrOWZ9zcWQ3fABpvNxDlUf63x2CfGPb-Bo1kMKYfBQ66w4NQ3D1o/s3922/IMG_20231212_193200.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2700" data-original-width="3922" height="275" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5FvwpGdd5mKjL7HWeAg9uGXxgcoEV3wImrjf8Z4AzMbVPj-f4WUeEtrK42JWAgEKKX9WpsQV72DaLUPnmGuClzQk4FEye3KIa9Rw2Aj27J0O56_Sh2LE5BhyphenhypheneChk39h7iodE1JJsyKrOWZ9zcWQ3fABpvNxDlUf63x2CfGPb-Bo1kMKYfBQ66w4NQ3D1o/w400-h275/IMG_20231212_193200.jpg" width="400" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivNIoVAnX83mDGM2Ppk4AzC9DFbAQ2lfvbOU9sesiK1vAf6jOHd-5IwfQncnZv5uuJWpJGHZdSpQB_wvb4DH_3YhuzzHDU-cxPQdjC4dFE_XxZ0aEGsViLLNVdSZIiyTF4a0SvqmoL9DmstW19nKlRKEr6aCrWfs0HTrDc_h95z9UBuRU3-gLOLnwlC2BK/s1600/IMG_20231212_192727.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1066" data-original-width="1600" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivNIoVAnX83mDGM2Ppk4AzC9DFbAQ2lfvbOU9sesiK1vAf6jOHd-5IwfQncnZv5uuJWpJGHZdSpQB_wvb4DH_3YhuzzHDU-cxPQdjC4dFE_XxZ0aEGsViLLNVdSZIiyTF4a0SvqmoL9DmstW19nKlRKEr6aCrWfs0HTrDc_h95z9UBuRU3-gLOLnwlC2BK/w400-h266/IMG_20231212_192727.jpg" width="400" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBDfVSeBawI8MFNR_2rky8zC2iu2MxRSa3L2Y84YS6XwF9ZNfp0Nku508kYc-r305YhVwrB6-2sO4B3pqE2hNcDxyvk2RiKEBjuCyC02__Ohpfu7DpEuyIEfr81qyC9yoyH7cqN_RCcI47AKEX7wT5rRIvhg6EpiNWrcEYhrxo4U0FCJ7Hs3Y16yiZC3vq/s3913/IMG_20231212_205432.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2664" data-original-width="3913" height="272" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBDfVSeBawI8MFNR_2rky8zC2iu2MxRSa3L2Y84YS6XwF9ZNfp0Nku508kYc-r305YhVwrB6-2sO4B3pqE2hNcDxyvk2RiKEBjuCyC02__Ohpfu7DpEuyIEfr81qyC9yoyH7cqN_RCcI47AKEX7wT5rRIvhg6EpiNWrcEYhrxo4U0FCJ7Hs3Y16yiZC3vq/w400-h272/IMG_20231212_205432.jpg" width="400" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><p style="text-align: justify;">Η νεολαία, μαχητική και πρωτοπόρα, κατέθεσε την πιο ζωογόνο πνοή αφού είναι αυτή που προσδίδει επιπλέον ελπίδα και προοπτική στον Αγώνα.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHLgb5sWQMjboQ0gMb5sS6zaI8xLIDqFVW8R_xw44mdI5JIZEVm14yftSxTeTW6Ic3R6bA01vRK_2WHYqmZxZiJIO_hytDtq2X2Q3mfSLUfyticssGr60iCGrds9uUO0Hq-3YtCGhKqLceYuPWJ1qvxtbaw-7Pvb6D_i02JOgURfat4Y3AI0W_bcpWYIh8/s3117/IMG_20231212_200926.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2329" data-original-width="3117" height="299" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHLgb5sWQMjboQ0gMb5sS6zaI8xLIDqFVW8R_xw44mdI5JIZEVm14yftSxTeTW6Ic3R6bA01vRK_2WHYqmZxZiJIO_hytDtq2X2Q3mfSLUfyticssGr60iCGrds9uUO0Hq-3YtCGhKqLceYuPWJ1qvxtbaw-7Pvb6D_i02JOgURfat4Y3AI0W_bcpWYIh8/w400-h299/IMG_20231212_200926.jpg" width="400" /></a></div><p style="text-align: justify;">Ένας πλούτος συνθημάτων έδωσε το στίγμα:</p><p style="text-align: justify;">-"Όλη η Ελλάδα μια οροσειρά, δεν αντέχει άλλο μπουλντόζες και μπετά". </p><p style="text-align: justify;">-"Κάτω τα χέρια από τα βουνά".</p><p style="text-align: justify;">-"Η πράσινη ανάπτυξη δεν μας παραμυθιάζει, τη φύση καταστρέφει και τα βουνά ρημάζει".</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKCcUhJAVvch-WsyddNzUgKeYQfMNhFukk9H-HbDxHIsNc8nHa5Ww8g6nUTBDbQ1t0cLonfZdBnPsPayfL33rmktebtUVREpxKGMyR_INjZGlV529c7dMm7n5VXyClr2NJ7TCNRyah6TL7Ip6ACoXLMsQ4VuxDyArNHW-L3Ip3qxbMWglORjKXWIiCJNLG/s1600/IMG_20231212_194335.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1066" data-original-width="1600" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKCcUhJAVvch-WsyddNzUgKeYQfMNhFukk9H-HbDxHIsNc8nHa5Ww8g6nUTBDbQ1t0cLonfZdBnPsPayfL33rmktebtUVREpxKGMyR_INjZGlV529c7dMm7n5VXyClr2NJ7TCNRyah6TL7Ip6ACoXLMsQ4VuxDyArNHW-L3Ip3qxbMWglORjKXWIiCJNLG/w400-h266/IMG_20231212_194335.jpg" width="400" /></a></div><p style="text-align: justify;">-"Αγώνας ταξικός και οικολογικός, θα είναι η απάντηση από δω και μπρος".</p><p style="text-align: justify;"> -"Ελεύθερα βουνά χωρίς αιολικά".</p><p style="text-align: justify;">-"Τα σχέδια που κάνετε θα μείνουνε στους χάρτες, σε τούτα τα βουνά θα ξαναβγούν αντάρτες".</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOdTzDPq-RmE0V-O0g9eKrTa55za8NlPwBFjIKnTDLbW_EhANKM7hnNcLINWuqlVbN9im7s7vkE9L5N8xEUaHP2Q2ALBIQtwsFxxD0I5_TWnYZmfUkDBj6gOMCRB8M57EUKXOvZcEZqjRim4Jw3Ih_eaL4i77PRlOhlDD2oIO5JQMQfjiRLolwflJKi3uM/s1600/IMG_20231212_201238.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1066" data-original-width="1600" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOdTzDPq-RmE0V-O0g9eKrTa55za8NlPwBFjIKnTDLbW_EhANKM7hnNcLINWuqlVbN9im7s7vkE9L5N8xEUaHP2Q2ALBIQtwsFxxD0I5_TWnYZmfUkDBj6gOMCRB8M57EUKXOvZcEZqjRim4Jw3Ih_eaL4i77PRlOhlDD2oIO5JQMQfjiRLolwflJKi3uM/w400-h266/IMG_20231212_201238.jpg" width="400" /></a></div><p style="text-align: justify;">-"Ενάντια στης φύσης τη λεηλασία, αγώνας για τη γη και την ελευθερία".</p><p style="text-align: justify;">-"Βουνά καμένα, χωριά πλημμυρισμένα, κράτος και κεφάλαιο μάς πνίξανε στο αίμα".</p><p style="text-align: justify;">-"Εκείνοι για τα κέρδη λεηλατούν τη φύση, οι ταξικοί αγώνες η δική μας λύση".</p><p style="text-align: justify;">-"-"Ούτε στην Καζάρμα ούτε πουθενά, κάτω τα χέρια από τα Άγραφα".</p><p style="text-align: justify;">-"Λευτεριά σε ποτάμια και βουνά"....</p><p style="text-align: justify;">και πλήθος άλλων ευρηματικών συνθημάτων που ξετύλιξε αυθόρμητα στο δρόμο η αυτενέργεια και η δημιουργική έμπνευση των διαδηλωτών!</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifxblM0gJINBic8m5A7IQ1Ewg5c3p8YSRN8PAp4_nKCd5S0pVp_QLB4CKqN0oQMW5KuCHKXYKUX8VHPTEX7S-I8r645GOouUwBWhX5eGURoH_bA95GcflO1eXeYRqdQIpdx54cIxjtndy_FKVZ9eEDAi-e1YTME3wZ-_R57exgaMII4M5s1P4SkcAPF39R/s1600/IMG_20231212_194616.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1066" data-original-width="1600" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifxblM0gJINBic8m5A7IQ1Ewg5c3p8YSRN8PAp4_nKCd5S0pVp_QLB4CKqN0oQMW5KuCHKXYKUX8VHPTEX7S-I8r645GOouUwBWhX5eGURoH_bA95GcflO1eXeYRqdQIpdx54cIxjtndy_FKVZ9eEDAi-e1YTME3wZ-_R57exgaMII4M5s1P4SkcAPF39R/w400-h266/IMG_20231212_194616.jpg" width="400" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHrWrDGUTflLugmwyoW0FPsSNdftztv42AA7o_2nQIqSXAUU6GqB2zSYlkts17j8RqKbIh3liN74tpoPtGWOxNF3BJRr0RCg7f9NJ_ehHQ2_mhTmbJlba4fQBwSOfGiaxXdprriCHNHBB1BA78OPOwlcEDFA5vrafmJT4geUeNeczolAfEm-d3v04SZCJA/s1519/IMG_20231213_080451.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="979" data-original-width="1519" height="258" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHrWrDGUTflLugmwyoW0FPsSNdftztv42AA7o_2nQIqSXAUU6GqB2zSYlkts17j8RqKbIh3liN74tpoPtGWOxNF3BJRr0RCg7f9NJ_ehHQ2_mhTmbJlba4fQBwSOfGiaxXdprriCHNHBB1BA78OPOwlcEDFA5vrafmJT4geUeNeczolAfEm-d3v04SZCJA/w400-h258/IMG_20231213_080451.jpg" width="400" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><p style="text-align: left;"><span style="text-align: center;"> </span><span style="text-align: center;"><b>Συνεχίζουμε... με ψυχή βαθιά! </b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="text-align: center;">Για </span>να μην αφήσουμε τα κέρδη του ενεργειακού λόμπι να νικήσουν την αισθητική, τα ύψη και τη ζωή! Για να μην περάσει η μπότα της στυγνής εμπορευματοποίησης πάνω από ισοπεδωμένα βουνά, στερεμένα ποτάμια και καταληστευμένους ταπεινωμένους ανθρώπους.</p><p style="text-align: center;"><b>✓ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΒΟΥΝΑ - ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ !</b></p><p style="text-align: justify;">Το χθες ήταν η αρχή, το αύριο κυοφορεί ακόμη πιο δυνατή συνέχεια...</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgp4Z6lQY7F2KQDJs0rjREQLiF6FjzCBMJNGNX0GxpJ6K1QEthX_z8RKbqgFix5s7QXrvMw9Qzf1PcTDgp8RdGb0v2zzVkDb-_MS4aXQV4V_oOJVfliL1pz2nhCQr31NmFgFYTCwhKBUpeTGjSRPVuUHUJP84CoNfrsCQwUEjJsijXJndrhbOwomhZ58zfk/s1600/67746879218931.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1065" data-original-width="1600" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgp4Z6lQY7F2KQDJs0rjREQLiF6FjzCBMJNGNX0GxpJ6K1QEthX_z8RKbqgFix5s7QXrvMw9Qzf1PcTDgp8RdGb0v2zzVkDb-_MS4aXQV4V_oOJVfliL1pz2nhCQr31NmFgFYTCwhKBUpeTGjSRPVuUHUJP84CoNfrsCQwUEjJsijXJndrhbOwomhZ58zfk/w400-h266/67746879218931.jpg" width="400" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><span style="color: #ffa400;"><br /></span></b></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><span style="color: #ffa400;">*****</span></b></div><p style="text-align: justify;">Και τώρα ας αφήσουμε και τα βιντεάκια να... μας ξεναγήσουν κι αυτά στις στράτες του αγώνα!</p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;"><i>* (Φωτο: από Αθήνα "Άρης Π." και "Ευρ. ιχν" - φωτο: από Καρπενήσι Γ.Μ. και Μ.Α. - βίντεο από τη διαδήλωση: "Ε.Ι.")</i></p><p style="text-align: justify;"><i><br /></i></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/oNyExdbFVFM" width="320" youtube-src-id="oNyExdbFVFM"></iframe></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/M3o2WMm4VgU" width="320" youtube-src-id="M3o2WMm4VgU"></iframe></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/rjGaqQZj2F4" width="320" youtube-src-id="rjGaqQZj2F4"></iframe></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/fn-LnzqoV7A" width="320" youtube-src-id="fn-LnzqoV7A"></iframe></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/0JMcee1PNzI" width="320" youtube-src-id="0JMcee1PNzI"></iframe></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><p style="text-align: center;"><a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2023/12/blog-post_10.html?m=1"><span style="color: #04ff00; font-size: large;"><b>blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"</b></span></a><br /></p><div style="text-align: justify;"><br /></div>ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣhttp://www.blogger.com/profile/11346901736573216546noreply@blogger.com25tag:blogger.com,1999:blog-2939733050680390006.post-39365413114156232262023-12-10T20:56:00.028+02:002023-12-26T12:25:58.227+02:00Για τα Βουνά και τη Ζωή!<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDKirO8QIxNRG2ZOZmQswIfOc84FOlL-PKmyQ6lA8mIRT1TIQsbPQkOGUVqUu7hs_8a4yrwQef8WeE8CiADJb_9vKUADAa5Wo__Su97UlFYzYgBa7Qf_zVisyRrzy6N7j34mD930OyQPto9FisusT7FsLm8YU5ahbLyI9VyxAOeUTNA-7xTZC2g5sWKXTU/s1200/IMG_20231210_202223.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="984" data-original-width="1200" height="328" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDKirO8QIxNRG2ZOZmQswIfOc84FOlL-PKmyQ6lA8mIRT1TIQsbPQkOGUVqUu7hs_8a4yrwQef8WeE8CiADJb_9vKUADAa5Wo__Su97UlFYzYgBa7Qf_zVisyRrzy6N7j34mD930OyQPto9FisusT7FsLm8YU5ahbLyI9VyxAOeUTNA-7xTZC2g5sWKXTU/w400-h328/IMG_20231210_202223.jpg" width="400" /></a></div><p style="text-align: justify;">Η πραγματική υπογραφή ενός Πολιτισμού είναι τα Ελεύθερα Βουνά!</p><p style="text-align: justify;">Το Βουνό δεν μπορείς να το περιορίσεις, να το μαντρώσεις, να το σκλαβώσεις, να το ποδηγετήσεις. Έτσι του απαγάγεις τη μεγαλοσύνη και την ανεξαρτησία, τού σκοτώνεις την ψυχή, αναιρείς την ίδια του την υπόσταση και μαζί υποβαθμίζεις και τον Άνθρωπο.</p><p style="text-align: justify;">Με κουμπωμένες στη ράχη του τις σιδερένιες θανατηφόρες βέργες δολοφονείται η Ιστορία, η Αισθητική, το Κάλλος, ο Πολιτισμός.</p><p style="text-align: justify;">Τόσους αιώνες τα βουνά μας άντεξαν "Άγραφα", μη γραμμένα στους χάρτες της εξουσίας, έτσι όπως τα έπλασε η σοφή μητέρα μας, η φύση. Φύλαξαν τους κλέφτες και τους αντάρτες, ξαπόστασαν τους οδοιπόρους, έθρεψαν τους ντόπιους, γέμισαν με γαλήνη και ευφορία τόσες και τόσες ψυχές που τα προσέγγισαν με σεβασμό και αγάπη.</p><p style="text-align: justify;">Τώρα μια χούφτα κερδοσκόποι, έλληνες και ξένοι, με τη συνδρομή της κρατικής εξουσίας, πάνε βίαια να τα ιδιοποιηθούν και να τα μακελέψουν για να γεμίσουν τα σεντούκια των κερδών τους, αυτά τα αχόρταγα σεντούκια που κρύβουν τα δάκρυα και τους στεναγμούς της ανθρωπότητας.</p><p style="text-align: justify;">Εμείς, η γενιά μας, θα ανεχτούμε άραγε να γίνουμε οι σιωπηλοί αποδέκτες μιάς ανεπανόρθωτης καταστροφής για εμάς και τους επόμενους από εμάς ;;;</p><p style="text-align: justify;">-Έξω τα άθλια ανεμοτέρατα από τα βουνά της ελευθερίας. </p><p style="text-align: justify;">-Κάποτε απάτητα πάντοτε απάτητα!</p><p style="text-align: justify;">-Ούτε στην Ευρυτανία ούτε πουθενά</p><p style="text-align: justify;">ελεύθερα βουνά χωρίς αιολικά!</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-TXpVlhvelCCPXHjXXK5bDu-JnWy3Xx3SwCPL5SX3DUKZ0aPqgqTlEAeipK6hskHZKlBq8eOU53QQK8R3guoevwgOEZYIWwWEdB5e5t2VdzRyF5vXv-YEi9tThHIm9lZ7hFXzbkX68_8m-4pwG-HLbZtjhYn0me_mKwGT_f2pZp80fMJXLf3S8Xj23oTW/s1020/vouna.jpg.webp" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="575" data-original-width="1020" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-TXpVlhvelCCPXHjXXK5bDu-JnWy3Xx3SwCPL5SX3DUKZ0aPqgqTlEAeipK6hskHZKlBq8eOU53QQK8R3guoevwgOEZYIWwWEdB5e5t2VdzRyF5vXv-YEi9tThHIm9lZ7hFXzbkX68_8m-4pwG-HLbZtjhYn0me_mKwGT_f2pZp80fMJXLf3S8Xj23oTW/w400-h225/vouna.jpg.webp" width="400" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><i><br /></i></b></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><i>Δευτέρα 11 Δεκέμβρη 2023...</i></b></div><p style="text-align: center;"><b><i>*****</i></b></p><p style="text-align: center;"><b><i>✓ Καρπενήσι, Κεντρική Πλατεία</i></b></p><p style="text-align: center;"><b><i>στις 18.30</i></b></p><p style="text-align: center;"><b><i>*****</i></b></p><p style="text-align: center;"><b><i>✓ Αθήνα, Μοναστηράκι</i></b></p><p style="text-align: center;"><b><i>στις 19.00</i></b></p><p style="text-align: center;"><b><i>Πορεία για τα Βουνά!</i></b></p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: center;"><a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2019/12/blog-post_12.html?m=1"><b><span style="color: #04ff00; font-size: large;">blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"</span></b></a><br /></p>ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣhttp://www.blogger.com/profile/11346901736573216546noreply@blogger.com21tag:blogger.com,1999:blog-2939733050680390006.post-45483578910532102292023-12-06T08:17:00.008+02:002023-12-06T08:31:50.001+02:00Ο αετός<p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggY_5vQZw2BxvEy3bY4EBS5I_gShtQyLHe9JQL6N3hTGplBrHanypmnSLuvfpiGAeahX49DMfpi_ULTRoZ4sjkAcvC2nPUsApo-2EauxVjnNXsAI8k_vudNv5FZyhUdQ3ZF54U2BDvWVR1cdDZ0Wok4alT4jeoBO9VBlXvUQSyVIoYDBnCkG6flS2HeFxt/s638/aetos.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="399" data-original-width="638" height="250" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggY_5vQZw2BxvEy3bY4EBS5I_gShtQyLHe9JQL6N3hTGplBrHanypmnSLuvfpiGAeahX49DMfpi_ULTRoZ4sjkAcvC2nPUsApo-2EauxVjnNXsAI8k_vudNv5FZyhUdQ3ZF54U2BDvWVR1cdDZ0Wok4alT4jeoBO9VBlXvUQSyVIoYDBnCkG6flS2HeFxt/w400-h250/aetos.jpg" width="400" /></a></div><i><br /></i><p></p><p style="text-align: justify;"><i>Για άλλη μια φορά ο εξέχων Ευρυτάνας συγγραφέας <a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2016/11/blog-post_12.html?m=1"><span style="color: #ffa400;"><b>Στέφανος Γρανίτσας</b></span></a> (1880 - 1915) μας ξεναγεί στα "Ήμερα και τα άγρια του βουνού και του λόγγου" ! Πάμε λοιπόν να γνωρίσουμε τον Αετό -αλήθειες και μύθους γύρω από αυτόν- </i><i>μέσα από τη χαρισματική πένα του αείμνηστου συμπατριώτη μας, σε αλλοτινές εποχές όπου στα χωριά μας ενυπήρχαν και </i><i>πλάσματα της φύσης, που πολλά εξ' αυτών τείνουν πλέον να εκλείψουν, μα και... άνθρωποι που σήμερα σπανίζουν!!!</i></p><p style="text-align: justify;"><i>Ιδού: </i></p><p style="text-align: justify;"><i>"""""""""""""""</i></p><p style="text-align: center;"><span style="color: #ffa400; font-size: large;"><b>Ο ΑΕΤΟΣ</b></span></p><p dir="ltr" style="text-align: justify;">Πώς ο παμπόνηρος αετός κατώρθωσε να γελάση την Βυζαντινήν Αυτοκρατορίαν, την Δημοτικήν ποίησιν και τον συνάδελφον κ. Σίμον, ότι είναι ο μάλλον υπερήφανος πολίτης του πτερωτού κόσμου; Όλαι σχεδόν αι λεηλατικαί επιχειρήσεις του αποτελούν την ανωτέραν μορφήν της ζωικής πονηρίας. Διά την καταδίωξιν του λαγού έχει την εξής μέθοδον: Καταρτίζει εταιρείαν, η οποία μοιράζει τους ρόλους της κατά το κυνηγετικόν σύστημα. Οι μεν εκτελούν καθήκοντα λαγωνικών οι δε κυνηγών. Τα λαγωνικά εισέρχονται εις το δάσος και γαυγίζουν, οι δε κυνηγοί καταλαμβάνουν τας υψηλοτέρας θέσεις του δάσους, τα λεγόμενα καρτέρια, οπόθεν ο ατυχής λαγός έχει την συνήθειαν να διέρχεται όταν καταδιώκεται.</p><p dir="ltr" style="text-align: justify;">Η συνήθειά του αύτη δεν είναι εντελώς ηλιθία. Το μόνον προφυλακτικόν όπλον του είναι η ακοή του. Δια να κατορθώνη λοιπόν να πληροφορήται τι του γίνεται, μόλις αντιληφθή ότι ευρίσκεται υπό καταδίωξιν διευθύνεται προς τα καρτέρια. Εκεί τον περιμένουν οι αετοί - όπως άλλως τε και οι κυνηγοί - και τον αρπάζουν με τα νύχια των. Η μόνη διαφορά την οποίαν έχουν από τους κυνηγούς είναι, ότι οι τελευταίοι μεταχειρίζονται όπλα. Ποιος έκλεψε το σύστημα από τον άλλον, αυτό είναι ζήτημα της ιστορίας του κυνηγίου. Υπάρχουν όμως και λαγοί, οι οποίοι αφού απέκτησαν πικράν πείραν, κινδυνεύσαντες πολλάκις εις τα καρτέρια, εγκατέλειψαν την τακτικήν αυτήν και άμα ακούουν γαυγίσματα κρύβονται εις τις τούφες, πράγμα το οποίον δεν το κάνουν όταν αντιληφθούν κυνηγετικά σκυλιά, διότι γνωρίζουν, ότι αυτά τους «παίρνουν τον ντορόν των» δηλαδή μυρίζονται τα ίχνη των. Διά τους αετούς όμως είναι βέβαιοι, ότι στερούνται της οσφραντικής δυνάμεως και άμα τους ακούουν χώνονται εις τις τούφες. Εντεύθεν και ο σχετικός μύθος:</p><p dir="ltr" style="text-align: justify;">Κάποιος λαγός καταδιωκόμενος από αετόν, διηγείται ο εν λόγω μύθος, ηθέλησε να κρυβή εις μίαν τούφαν, όπου, κατά κακήν του τύχην, έτυχε να ευρίσκεται και μία χελώνα. Ο λαγός εζάρωσεν υπό την τούφαν και έγινε ένα με το χώμα. Τότε εις την χελώναν ήλθε το κέφι να ερωτοτροπήση μαζί του. Ματαίως ο δυστυχής λαγός προσεπάθησε να της παραστήση, ότι η διαγωγή της ήτο άτοπος, ότι θα κατηγορούντο επί παρανόμω συνοικισμώ κ.τ.λ. Η χελώνα επέμενε.</p><p dir="ltr" style="text-align: justify;">Τότε ο λαγός είδεν ότι πάσα αντίστασις ήτο όχι μόνον μάταιος κόπος, αλλά και επικίνδυνος, διότι εκινδύνευε να τους ακούση ο αετός, αναστέναξε και είπε-</p><p dir="ltr" style="text-align: justify;">Για το χατήρι του αετού πέρνα και συ την ώρα σου, μωρή χελώνα.</p><p dir="ltr" style="text-align: justify;">Διά πολλούς κτηνοτροφικούς ορεινούς πληθυσμούς ο αετός είναι βάσανον, όσον και ο λύκος. Επέρχονται κατά τα κοπάδια και ρημάζουν τα πρόβατα. Τα μεν μικρά τα σηκώνουν με τα νύχια τους, διά τα μεγάλα δε πρόβατα, όπως και τα δαμάλια, άλογα και τραγιά έχουν την εξής μέθοδον: Κάθονται εις τον σβέρκον του θύματος, βυθίζουν τα νύχια τους εις τον λαιμόν του, φέρουν τα φτερά τους ως χάμουρα εις τα μάτια του, τα κλείνουν ώστε να μη βλέπουν καθόλου και έπειτα αρχίζουν να κτυπούν το μέτωπόν του με το ράμφος των. Εκείνο παραλογίζει από τους πόνους και ορμά να φύγη. Αλλ’ όπως είναι θεόστραβον, γλυστρά εις κανένα γκρεμόν και γίνεται κομμάτια.</p><p dir="ltr" style="text-align: justify;">Τότε ο αετός κάθεται και κολατσίζει την λείαν του. Λέγω κολατσίζει, διότι είναι αχόρταγον ζώον.</p><p dir="ltr" style="text-align: justify;">Προ ολίγων ετών εγκατεστάθησαν εις ένα γκρεμόν του χωριού μας ζεύγη αετών και μας εσήκωναν κάθε μέρα δεκαπέντε είκοσι αρνιά. Οι χωριανοί συνήλθαν και τους επεκήρυξαν προς πέντε πρόβατα τον έναν.. Όποιος, δηλαδή, σκοτώσει έναν αετόν να παίρνη ως αμοιβήν πέντε πρόβατα. Πέντε εξ νέοι ανέλαβον το έργον του Ηρακλέους. Έκαμαν εταιρείαν και αφού επήγαν επάνω από το γκρεμόν, εκρέμασαν ένα διά κλήρου με δαυλιά στα χέρια να βάλη φωτιά στις φωλιές των. Την πρώτην ημέραν η απόπειρα απέτυχεν. Οι αετοί έτυχε να γυρίζουν εκείνην την ώραν και επέπεσαν ως θηρία επάνω εις τον πυρπολητήν, τον οποίον ετρόμαξαν να σώσουν οι σύντροφοι του.</p><p dir="ltr" style="text-align: justify;">Την άλλην εβδομάδα ο κρεμασθείς κατώρθωσε να ρίψη φωτιά μέσα εις τις φωλιές που ήσαν γεμάτες μικρά πουλιά. Οι αετοί έφθασαν αφού πλέον ήρχισαν να καίωνται αι φωλιές των</p><p dir="ltr" style="text-align: justify;">Οι παρευρεθέντες περιγράφουν ένα σπαρακτικόν θέαμα. Ετουφέκιζαν απ’ επάνω τους αετούς, αλλ’ εκείνοι ωρμούσαν εις την φωτιάν διά να σώσουν τα μικρά των, και άλλοι εκαίοντο μαζί τους, άλλοι εκαψαλίζοντο και έπεφταν δίχως πτερά κάτω στους βράχους. Όσοι εγλύτωσαν έφυγαν και δεν εξαναγύρισαν στα μέρη μας. Από τότε είμεθα πλέον ήσυχοι. Όσο για φλογέρες - το φτερό του αετού γίνεται η γλυκυτέρα φλογέρα - έχομεν υλικά από την εποχήν εκείνην. Πέρυσι μόνον μας επεσκέφθησαν δύο τρεις, εσήκωσαν κάμποσα αρνιά, και το τελευταίο θύμα των ήτο ένα σκυλί του κυνηγιού. Το ήρπασαν ενώ εκυνηγούσεν ένα λαγόν. Να το εξέλαβον για λαγό, ή να το ετιμώρησαν διότι επενέβαινεν εις τα καθήκοντά των;</p><p dir="ltr" style="text-align: justify;">Επειδή πιθανόν να υπάρξουν και ζωόφιλοι κυρίαι, αι οποίαι ίσως συγκινηθούν από το άγριον χάλασμα των φωλεών, σημειώνομεν και την γνώμην την οποίαν έχουν οι αετοί περί γυναικών. Τρεις σταυραετοί καθόντανε, λέγει ένα τραγούδι, και έκλαιγαν «τα ντέρτια τους και τα παράπονά τους». Ο ένας έκλαιγε πως μέθυσε, ο δεύτερος πως εχήρευσε. Τότε ο τρίτος εγύρισε και τους είπεν:</p><p dir="ltr" style="text-align: justify;"><i>Τι κλαις εσύ που μέθυσες,</i></p><p dir="ltr" style="text-align: justify;"><i>ταχειά θα ξεμεθύσης.</i></p><p dir="ltr" style="text-align: justify;"><i>Τι κλαις εσύ που χήρεψες,</i></p><p dir="ltr" style="text-align: justify;"><i>άλλη γυναίκα παίρνεις.</i></p><p dir="ltr" style="text-align: justify;">Τουτέστι η γυναίκα του έλειπεν ή αρνί το ίδιο πράγμα είναι.</p><p dir="ltr" style="text-align: center;"><a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2018/01/blog-post_23.html?m=1"><span style="color: #04ff00; font-size: large;"><b>blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"</b></span></a><br /></p>ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣhttp://www.blogger.com/profile/11346901736573216546noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-2939733050680390006.post-57425215548631491612023-12-01T00:16:00.009+02:002023-12-01T11:48:24.763+02:00Ούτε στο Φουρνά ούτε πουθενά...<p style="text-align: center;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRLOD0qrenifpQpd3Fs-QGMBfnLaJRhJ_DugmiZWf0k1K81YZCtS9kq5PJCGA34uzug3o7C4bAr3VYq-I6rJrZ3OcKLr1S2jdN8mKPcFTy6TPDO8eqOa-Og9wOYC8qh1yNDpnHK9Ip_7fNWS3F1E12O2liqKiXwOdx7E9D95ie9zZvTqk66bcQjvJw30g-/s1179/IMG_20231125_092012.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="659" data-original-width="1179" height="224" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRLOD0qrenifpQpd3Fs-QGMBfnLaJRhJ_DugmiZWf0k1K81YZCtS9kq5PJCGA34uzug3o7C4bAr3VYq-I6rJrZ3OcKLr1S2jdN8mKPcFTy6TPDO8eqOa-Og9wOYC8qh1yNDpnHK9Ip_7fNWS3F1E12O2liqKiXwOdx7E9D95ie9zZvTqk66bcQjvJw30g-/w400-h224/IMG_20231125_092012.jpg" width="400" /></a></div><b><br /></b><p></p><p style="text-align: center;"><b>"Ήρθαν ντυμένοι φίλοι</b></p><p style="text-align: center;"><b>αμέτρητες φορές οι εχθροί μου</b></p><p style="text-align: center;"><b>το παμπάλαιο χώμα πατώντας.</b></p><p style="text-align: center;"><b>Και το χώμα δεν έδεσε ποτέ </b></p><p style="text-align: center;"><b>με τη φτέρνα τους."</b></p><p style="text-align: center;"><b>(Οδυσσέας Ελύτης - Το Άξιον Εστί)</b></p><p style="text-align: center;"><b><br /></b></p><p style="text-align: justify;"><b>-Αιολικές ιεροσυλίες στα Βουνά της Λευτεριάς, των Εξεγέρσεων και της Ιστορικής Μνήμης;;;</b></p><p style="text-align: justify;"><b>-Φαραωνικοί ανεμοτενεκέδες εκεί που η Μητέρα Φύση απλώνει τα πιο λαμπρά στολίδια της ντύνοντας τις ψυχές των παιδιών της με γαλήνη, χαρά, ευεξία;;;</b></p><p style="text-align: justify;"><b>-Μακέλεμα της Ομορφιάς στο βωμό της Κερδοφορίας;;;</b></p><p style="text-align: justify;"><b>-Παράδοση της δικής μας Γης, της συλλογικής μας περιουσίας, σε κάθε λογής αδηφάγα κοράκια με εταιρικά διακριτικά με τη συνδρομή του Κράτους-διεκπεραιωτή των συμφερόντων τους;;;</b></p><p style="text-align: center;"><span style="color: #ffa400; font-size: large;"><b>*****</b></span></p><p style="text-align: justify;">Παραθέτουμε παρακάτω ανακοίνωση της Κίνησης Πολιτών για τα Αιολικά στις ΔΕ Φουρνάς και Κτημενίων </p><p dir="ltr" style="text-align: center;"><i><span>Κ Ι Ν Η Τ Ο Π Ο Ι Η Σ Η</span></i></p><p dir="ltr">
<b></b></p><div style="text-align: justify;"><i><span>Πραγματοποιήθηκε η συμβολική πεζοπορία διαμαρτυρίας και αλληλεγγύης</span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span>για τις ανεμογεννήτριες στις ΔΕ Φουρνά & Κτημενίων του Δήμου Καρπενησίου</span></i></div><p></p><p dir="ltr"></p><div style="text-align: justify;"><i><span>Ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα της Κίνησης Πολιτών για τα Αιολικά στις ΔΕ Φουρνά και Κτημενίων, πολίτες από τα γύρω χωριά, το Καρπενήσι, την Μακρακώμη και την Καρδίτσα, με την πεζοπορία από την Βρύση Σερμιντζέλη και τα Κόκκαλα μέχρι τα Τρία Σύνορα, εκεί όπου σχεδιάζεται η εγκατάσταση εκατό (100) συνολικά ανεμογεννητριών, διατρανώσαμε ότι δεν θα επιτρέψουμε και δεν θα δεχτούμε την άναρχη εγκατάσταση σνεμογεννητριών στον τόπο μας.</span></i></div><p></p><p dir="ltr" style="text-align: justify;"><i><span>Δεν θα δεχτούμε και δεν θα επιτρέψουμε την καταστροφή του ελατοδάσους του Φουρνά με την κατασκευή των αιολικών σταθμών, τις δεκάδες των χιλιομέτρων νέων δρόμων και των άλλων συνοδών έργων. Δεν θα δεχτούμε και δεν θα επιτρέψουμε την μετατροπή των νοτιοανατολικών Αγράφων σε Βιομηχανική Ενεργειακή Περιοχή.</span></i></p><p dir="ltr" style="text-align: justify;"><i><span>
Πολίτες, Σύλλογοι και Κινήσεις Πολιτών, ενώσαμε τις φωνές μας καλώντας τους αρμόδιους φορείς και την κυβέρνηση να εξεταστούν οι σωρευτικές επιπτώσεις που θα έχουν αυτές οι εκατό βιομηχανικές εγκαταστάσεις στο ανυπολόγιστης αξίας οικοσύστημα και στην οικονομία της περιοχής, να σταματήσουν τώρα αυτά τα σχέδια και να μην προχωρήσει το έγκλημα!</span></i></p><p dir="ltr" style="text-align: justify;"><i><span>
Γενική είναι η εκτίμηση ότι το αποτέλεσμα αυτών των εγκαταστάσεων με τα συνοδά τους έργα σ’ αυτά τα υψόμετρα (δρόμοι πρόσβασης, κτίρια, πυλώνες, κόψιμο δέντρων, σκυρόδεμα, ανεμογεννήτριες κλπ) είναι λιγότερο «πράσινο» από το αντιστάθμισμα της παραγόμενης «καθαρής ενέργειας». Δεν φτάνουν οι γενικές διακηρύξεις για την προστασία του περιβάλλοντος και την κλιματική αλλαγή!</span></i></p><p dir="ltr" style="text-align: justify;"><i><span>
Συνεχίζουμε, κλιμακώνουμε, δυναμώνουμε!</span></i></p><p dir="ltr"></p><div style="text-align: justify;"><i><span>ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΑΙΟΛΙΚΑ</span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span>ΣΤΙΣ ΔΕ ΦΟΥΡΝΑ ΚΑΙ ΚΤΗΜΕΝΙΩΝ</span></i></div><p></p><p dir="ltr" style="text-align: justify;"><i><span>
* Στην ΠΟΡΕΙΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ & ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ συμμετείχαν και τους ευχαριστούμε επίσης:</span></i></p><p dir="ltr"></p><div style="text-align: justify;"><i><span>√ Η πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Καρπενησίου Γεωργία Γκαρίλα</span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span>√ Ο Σύλλογος Γυναικών Φουρνά</span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span>√ Ο Εξωραϊστικός Σύλλογος Βράχας «Η Μεταμόρφωση του Σωτήρος»</span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span>√ Η Πρωτοβουλία Αγώνα Βράχας για την Φύση και την Ελευθερία</span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span>√ Ο Πεζοπορικός – Φυσιοδιφικός Σύλλογος Καρπενησίου</span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span>√ Ο Ελληνικός Ορειβατικός Σύλλογος Καρδίτσας</span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span>√ Ο Ελληνικός Πεζοπορικός - Ορειβατικός Σύλλογος Μακρακώμης</span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span>√ Ο Όμιλος Φίλων του Δάσους</span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span>√ Εκπρόσωποι της Λαϊκής Συσπείρωσης Καρπενησίου και Φθιώτιδας</span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span>√ Το Δίκτυο Φορέων και Πολιτών για την Προστασία των Αγράφων</span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span>√ Η Πολιτιστική Περιβαλλοντική Ομάδα ΟΞΥΓΟΝΟ των Αγράφων</span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span>√ O Μορφωτικός και Πολιτιστικός Σύλλογος Παύλιανης</span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span>√ Η Ανοιχτή Συνέλευση ενάντια στην Πράσινη Ανάπτυξη και στα Αιολικά στα Άγραφα</span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span>√ Η Κίνηση Πολιτών «Πήλιο Καθαρό από αιολικά»</span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span>√ Φοιτητές του Τμήματος Δασολογίας του Καρπενησίου</span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span>√ Ο Θωμάς Κώτσιας, τ. βουλευτής Ευρυτανίας</span></i></div>
<p></p><p dir="ltr" style="text-align: center;"><span style="color: #ffa400; font-size: large;">*****</span></p><p style="text-align: justify;"><b>ΥΓ1: Την Κυριακή 3 Δεκεμβρίου στις 11 το πρωί στη Βασική Βιβλιοθήκη του Καρπενησίου, θα πραγματοποιηθεί ενημερωτική ημερίδα με θέμα "ΑΠΕ και η σχέση τους με το Περιβάλλον". Η ημερίδα διοργανώνεται από το Συντονιστικό Αθήνας και από Ευρυτανικούς Συλλόγους και Φορείς. Όσοι θα βρίσκονται στην Ευρυτανία αυτή την ημέρα, καλό και χρήσιμο θα ήταν να δώσουν το παρόν. </b></p><p style="text-align: justify;"><b>ΥΓ2: Ο Ευρυτανικός Λαός ξεσηκώνεται, ξαναθυμάται τις αγωνιστικές του παραδόσεις, μεταλαβαίνει από το διαχρονικό δισκοπότηρο του Αγώνα, εμβαπτίζεται στο νάμα του Δίκιου, αντιστέκεται με ψυχή βαθιά και θα νικήσει και εδώ και εκεί και παντού!</b></p><p style="text-align: center;"><b>*Ούτε στο Φουρνά ούτε πουθενά </b></p><p style="text-align: center;"><b>Ελεύθερη Ευρυτανία χωρίς αιολικά !</b></p><div style="text-align: center;"><a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2018/07/blog-post_18.html?m=1"><b><span style="color: #04ff00; font-size: large;">blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"</span></b></a><br /></div>ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣhttp://www.blogger.com/profile/11346901736573216546noreply@blogger.com24tag:blogger.com,1999:blog-2939733050680390006.post-29338311202048831052023-11-27T19:49:00.002+02:002024-01-09T11:52:08.338+02:00Εικόνες Ευρυτανικές (ΙΙΙ)<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiF9pnqtA0nHME3QT2pxgAIVkmlZbFthk2lGJJbiShuCB9dwgIog2ava68FlfaZ-N_UpfS5onKHQK1SXQPUYbx0UoLuAIMBnugOk0PN8M33Gf00HHTLoQLwxJU6ZZ5plWiWbb1lQjznyiLvLoZpT1uygn1Hz8qWuhV3Zb3Hr0FePPdK1QwNZtrlUdUeKGOb/s8160/IMG_20231105_071322.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="8160" data-original-width="6120" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiF9pnqtA0nHME3QT2pxgAIVkmlZbFthk2lGJJbiShuCB9dwgIog2ava68FlfaZ-N_UpfS5onKHQK1SXQPUYbx0UoLuAIMBnugOk0PN8M33Gf00HHTLoQLwxJU6ZZ5plWiWbb1lQjznyiLvLoZpT1uygn1Hz8qWuhV3Zb3Hr0FePPdK1QwNZtrlUdUeKGOb/w480-h640/IMG_20231105_071322.jpg" width="480" /></a></div><div><br /></div><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjByNI7sbg0KtI9Qmv3ygBgwUv7XKyA_-ywr6ziDb8CHR1iVioMJrwsYdWyiuBZEfnXPfesXsrbjDqptt7dpjLCIXP48bG3bGrQLm_JZS_RFrv_5sNcpwLgfm2qHZVMrdUGnlJZ6MgVehWlhSI1pZ6j8kZ_Kexy99imR5LAlPetoU6_dil8Qn33ChLkW_s3/s8160/IMG_20231106_074019.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="8160" data-original-width="6120" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjByNI7sbg0KtI9Qmv3ygBgwUv7XKyA_-ywr6ziDb8CHR1iVioMJrwsYdWyiuBZEfnXPfesXsrbjDqptt7dpjLCIXP48bG3bGrQLm_JZS_RFrv_5sNcpwLgfm2qHZVMrdUGnlJZ6MgVehWlhSI1pZ6j8kZ_Kexy99imR5LAlPetoU6_dil8Qn33ChLkW_s3/w480-h640/IMG_20231106_074019.jpg" width="480" /></a></div><p><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjo33dyySGz8jwHHdgsXH3yN-fhlURu0DpwITDNkttOgDW7xCkrmlrcjRCc00deH0AT6-0L3LyLGv-UhTTWImsPvzIJR6yLTAwayC7hhHrXP0eASF-pShMtsYziG_KYqAf7QWLGlGLJJVnl74jB45EKt4gzNdEiq6pidv2mCJ0QYAXZYptWIAOIS4eQHGvq/s8160/IMG_20231101_091843.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="8160" data-original-width="6120" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjo33dyySGz8jwHHdgsXH3yN-fhlURu0DpwITDNkttOgDW7xCkrmlrcjRCc00deH0AT6-0L3LyLGv-UhTTWImsPvzIJR6yLTAwayC7hhHrXP0eASF-pShMtsYziG_KYqAf7QWLGlGLJJVnl74jB45EKt4gzNdEiq6pidv2mCJ0QYAXZYptWIAOIS4eQHGvq/w480-h640/IMG_20231101_091843.jpg" width="480" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQRdNvCF5qJBQlUSibgC0PyAX0JtUfoRwC7-9bLifzaJWgtgSQMINic9E1g294Lkd7hTZX3SVw5bMasPar_HQITp3nCpqL8kUmfJi5qxo_u1KA31TK7XCDyApKm6dgvkYM_wnSL2ptLejDoLqOc-c-TOp8S_JbtmkP8ZucHgT1xnuFaPUIeE7WuNq1f3lr/s4080/IMG_20231102_162536.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4080" data-original-width="3060" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQRdNvCF5qJBQlUSibgC0PyAX0JtUfoRwC7-9bLifzaJWgtgSQMINic9E1g294Lkd7hTZX3SVw5bMasPar_HQITp3nCpqL8kUmfJi5qxo_u1KA31TK7XCDyApKm6dgvkYM_wnSL2ptLejDoLqOc-c-TOp8S_JbtmkP8ZucHgT1xnuFaPUIeE7WuNq1f3lr/w480-h640/IMG_20231102_162536.jpg" width="480" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPup1pxpt6AdnORMQ2x3z5xgisR2qkmvvTVtFyiWHmRv6F30E9RoK-ZdS7SAElImAqByo8lvHkqNXQ55ElZkt23ZVJLV1idAAtB47V7PDHccM0ePyv2HPO2kZxJvyFbnLSrvQF5EZYOXloh4HKmOOUa2ftTnkwDIR6oN6vufzbmZGyOtDq4nJtdoZee4Cp/s4080/IMG_20231102_150418.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4080" data-original-width="3060" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPup1pxpt6AdnORMQ2x3z5xgisR2qkmvvTVtFyiWHmRv6F30E9RoK-ZdS7SAElImAqByo8lvHkqNXQ55ElZkt23ZVJLV1idAAtB47V7PDHccM0ePyv2HPO2kZxJvyFbnLSrvQF5EZYOXloh4HKmOOUa2ftTnkwDIR6oN6vufzbmZGyOtDq4nJtdoZee4Cp/w480-h640/IMG_20231102_150418.jpg" width="480" /></a></div><br /><div><br /></div><div style="text-align: center;"> <b><span style="font-size: large;">Με το φακό του <a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2023/11/blog-post.html?m=1"><span style="color: #04ff00;">"Ευρυτάνα ιχνηλάτη"</span></a></span></b></div><div style="text-align: center;"><br /></div>ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣhttp://www.blogger.com/profile/11346901736573216546noreply@blogger.com17tag:blogger.com,1999:blog-2939733050680390006.post-71778687396643945252023-11-21T07:54:00.029+02:002023-11-21T09:59:42.646+02:00Στο μαλόκεδρο, στον Άη Νικόλα*<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhe-NOnatCArZnSO9j2TcU6HA6OT9J8IAVZk4zcPQT0SgIPZ030Mw_e0oOWpoWq0cN9XMxIGGchNq3ZssA2T0l3063LbL7j15buMUaZ257nYqlrPsgBEp8ijTTdj9SK5f1i_lQRZfSdz45yenvLXeL9MpOmZPwUNS8ksDNQm2fT78gbBZ7iyMvh_aWls6Jd/s1600/IMG_20231121_073649.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhe-NOnatCArZnSO9j2TcU6HA6OT9J8IAVZk4zcPQT0SgIPZ030Mw_e0oOWpoWq0cN9XMxIGGchNq3ZssA2T0l3063LbL7j15buMUaZ257nYqlrPsgBEp8ijTTdj9SK5f1i_lQRZfSdz45yenvLXeL9MpOmZPwUNS8ksDNQm2fT78gbBZ7iyMvh_aWls6Jd/w480-h640/IMG_20231121_073649.jpg" width="480" /></a></div><p><br /></p><p style="text-align: center;"><b><span style="color: #fcff01; font-size: large;">Οδοιπορικό, προσκύνημα και τιμή </span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="color: #fcff01; font-size: large;">στη Μάνα Φύση</span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="color: #fcff01; font-size: large;">και στη φτώχεια των προγόνων μας!</span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="color: #fcff01; font-size: large;"><br /></span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-size: large;"><i><u>* Από το φίλο συμπατριώτη</u></i></span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-size: large;"><i><u> <span style="color: #01ffff;"><a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2020/02/blog-post_13.html?m=1"><span style="color: #01ffff;">Ευθύμιο Ξ. Φλώρο</span></a> </span></u></i></span></b></p><p style="text-align: center;"><i><u><b><span style="font-size: large;">για τους αναγνώστες </span></b><span style="font-size: large; font-weight: bold;">τ</span><span style="font-size: large; font-weight: bold;">ου <a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2017/06/blog-post_60.html?m=1"><span style="color: #04ff00;">blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"</span></a></span></u></i></p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;">Μπορεί η κλιματική αλλαγή να διατυμπανίζεται από εκείνους που …την προκάλεσαν</p><p style="text-align: justify;">Μπορεί οι νονοί της κάθε δυνατής μπόρας να ψάχνουν νέα ονόματα να την βαφτίσουν!</p><p style="text-align: justify;">Μπορεί η αστυφιλία και οι κυβερνήσεις των τελευταίων τουλάχιστον 50 χρόνων να έχουν νεκρώσει τα κύτταρα της πατρίδας μας, τα πανέμορφα λίκνα ήρεμης και πραγματικής ζωής, τις αγαπημένες ρίζες της ζωής μας, τα χωριά της Ελλάδας μας…</p><p style="text-align: justify;">Ένα όμως είναι βέβαιο!</p><p style="text-align: justify;">Ο άνθρωπος παραμένει μικρός, ελάχιστος, παρ’ όλες τις… επιτυχίες των επιστημών και την…πρόοδό του στην έρευνα και την τεχνολογία. Κι αυτό είναι πραγματικά ελπιδοφόρο!</p><p style="text-align: justify;">Δεν θα μπορέσει να τα καταστρέψει όλα!</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbe1DDleJOrRbm7Kgsq4zIA5FtC3BSDWtFv5Ki77JnEKrhag6-BoNGIkUu3oHHUs5z6Ypha8qhJBZuyRYVZt3B8d_sGsVeWzPjoxyTD0lfDhQCdoWZfk-8lFrvSHlwfkXx1Szr1tMCrlus2C9NoSLEd6dPhjSUDnou4F-2Kuy1IGw419uTWv7U3buVpnM1/s1600/IMG_20231118_072554.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1066" data-original-width="1600" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbe1DDleJOrRbm7Kgsq4zIA5FtC3BSDWtFv5Ki77JnEKrhag6-BoNGIkUu3oHHUs5z6Ypha8qhJBZuyRYVZt3B8d_sGsVeWzPjoxyTD0lfDhQCdoWZfk-8lFrvSHlwfkXx1Szr1tMCrlus2C9NoSLEd6dPhjSUDnou4F-2Kuy1IGw419uTWv7U3buVpnM1/w400-h266/IMG_20231118_072554.jpg" width="400" /></a></div><p style="text-align: justify;">Κάθε χρόνο στις 9 Μαΐου γιορτάζει ο Άη Νικόλας ο εν Βουναίνοις ο Θεσσαλός! Εκείνη τη μέρα εδώ και πολλά χρόνια καμιά 40αριά ανθρώποι ανεβαίνουμε στον ιερό βράχο του Αη Νικόλα στο χωριό Σέλος ή Βύθισμα κοντά στο Κρίκελλο Ευρυτανίας.</p><p style="text-align: justify;">Τρία τα μονοπάτια που μπορεί κάποιος ν’ ανέβει εκεί ν’ ανάψει ένα κεράκι, τιμής στον Άγιο Νικόλαο, αλλά και σε ανάμνηση των προγόνων μας Σελιωτών που κουβάλησαν στον ώμο τους, μαζί με τη φτώχεια τους τη μεγάλη, μεγάλο βάρος υλικών να χτίσουν το μικρό πέτρινο εκκλησάκι!!</p><p style="text-align: justify;">Το πρώτο ξεκινάει απ’ την «αμαξιτή οδό», ο Θεός να την κάνει αυτοκινητόδρομο, μετά το χωριό Μαρίνο, στο ρέμα στη θέση Κλειδί, και με συνεχή ανηφόρα φτάνει στο πιο δύσκολο σημείο πριν το εκκλησάκι, τον βραχώδη σκαλωπατιά τον επονομαζόμενο κωλοσούρτη.</p><p style="text-align: justify;">Το δεύτερο ξεκινάει απ’ τον Σέλο εκεί στην περιοχή Πάδη, που δεν βυθίστηκε όταν το χωριό πήγε στο ρέμα τη δεκαετία του 1930, εκεί που σήμερα υπάρχει το εκκλησάκι της Παναγιάς, το οποίο γιορτάζει στις 23 Αυγούστου και γίνεται το ανάλογο πανηγύρι.</p><p style="text-align: justify;">Το τρίτο και το πιο «ομαλό» είναι αυτό που ξεκινάει απ’ την περιοχή Μεγάλη Βρύση Κρικέλλου και φτάνει στο ίδιο σημείο του κωλοσούρτη.</p><p style="text-align: justify;">Εκείνο ακολουθήσαμε οι τέσσερίς μας, οι δύο Σελιώτες, συνοδεύοντες δύο κυρίες ειδικευμένες στα αιωνόβια δέντρα και στη βιοποικιλότητα της Μάνας Φύσης.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEic0TIFagM2v0oaItwTQRXIc118TBvmZ21bvsQ9XhBXzM_UMn6Jn2MPQoow0yvAjQuODY1FaWgnzQ_ziKpwmimL-0dWyppMQUFwrDd2RDdHsey5YB6tzyC7ueuojPOf6pEGeozhYKSi1EgYyRkm5o_i6ToULoDCMJV84nrEkP0CdF3FKeAZ98KKfHIsm0qX/s1600/IMG_20231121_072830.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEic0TIFagM2v0oaItwTQRXIc118TBvmZ21bvsQ9XhBXzM_UMn6Jn2MPQoow0yvAjQuODY1FaWgnzQ_ziKpwmimL-0dWyppMQUFwrDd2RDdHsey5YB6tzyC7ueuojPOf6pEGeozhYKSi1EgYyRkm5o_i6ToULoDCMJV84nrEkP0CdF3FKeAZ98KKfHIsm0qX/w300-h400/IMG_20231121_072830.jpg" width="300" /></a></div><p style="text-align: justify;">Η Κική και η Έλενα κάθε τόσο σταματάνε αφού βρίσκουν μανιτάρια μικρά μεγάλα, ποικιλόχρωμα, βρώσιμα και παραισθησιογόνα… Τα φωτογραφίζουν και ακούμε τα ονόματά τους σε λατινική ορολογία άγνωστη σε μας.</p><p style="text-align: justify;">Το μονοπάτι ανηφορίζει για μισή ώρα περίπου και μετά τον πρώτο αυχένα κατηφορίζει μέσα σε πανέμορφο αρχέγονο δάσος με έλατα! Μετράμε κορφές σε αρκετά έλατα και βρίσκουμε όχι μία, όπως έπρεπε, αλλά πολλές. Έως και δέκα μετρήσαμε! Μας εξηγεί η Κική ότι αυτό δείχνει ότι πριν πενήντα, εκατό χρόνια, εκεί βοσκούσαν πολλά γιδοπρόβατα. Έτσι είτε τα ζωντανά έτρωγαν την αρχική βασική κορφή του νεαρού τρυφερού έλατου, είτε οι άνθρωποι που τα βοσκούσαν κομπόθιαζαν τη βασική τους κορφή! Ήταν αυτή μια συνήθης ενέργεια των βοσκών αφού «το ξέταζαν»! Εάν τον άλλο χρόνο το δέντρο συνέχιζε να ζει συμπέραναν ότι και οι ίδιοι θα είναι υγιείς! Έτσι το ταλαίπωρο δέντρο έχοντας καλό υπόβαθρο και δύναμη ανάστρεφε πολλές φορές όλα τα περιφερειακά του κλαριά της πρώτης μετά την κορυφή σειράς προς τα πάνω αντικαθιστώντας τη μία με πολλές κορφές! Κλαδοβρίθεια λέγεται τούτο μας είπε η Κική! Και πολύ μας άρεσε ο όρος. Δηλαδή το δέντρο βρίθει κλαδιών!!</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOjIKHbCufMdCAHI5o2_FDDpQkKjoAUtsSCxfRuIsigkzG_UvI4tN9THCHYcrB2sJamsog0DyQhztiQwhUpZgVFTmm19TBd4N4d1p3RSt0h_Z-_VRjpq4gx003p2G42G1F8IIz46b8LVC3Ynw9U7cFiZdWVpgu-P4yqQ1JgsE2u-yH_smiGhN3wJqHJUD0/s1600/IMG_20231121_071920.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1173" data-original-width="1600" height="294" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOjIKHbCufMdCAHI5o2_FDDpQkKjoAUtsSCxfRuIsigkzG_UvI4tN9THCHYcrB2sJamsog0DyQhztiQwhUpZgVFTmm19TBd4N4d1p3RSt0h_Z-_VRjpq4gx003p2G42G1F8IIz46b8LVC3Ynw9U7cFiZdWVpgu-P4yqQ1JgsE2u-yH_smiGhN3wJqHJUD0/w400-h294/IMG_20231121_071920.jpg" width="400" /></a></div><p style="text-align: justify;">Στο δρόμο μας, ξαπλωμένα πολλά γέρικα έλατα έχουν δώσει αυτό που χρειάζεται η φύση για να αναγεννάται! Κοντά στο νεκρό σάπιο κορμό τους φυτρώνουν μανιτάρια, άλλα έλατα και κέδρα και ότι μπορεί να φανταστεί κάποιος που θέλει να ψάξει αυτό που λέμε βιοποικιλότητα. Τελευταία όλων όμως σαπίζουν τα κλωνάρια τους!</p><p style="text-align: justify;">Περπατώντας δεν μπορώ να μην αναφέρω αυτό που μου φέρνουν στον νου μου αυτά τα ξερά κλωνάρια των κατακείμενων σαπισμένων ελάτων. Μου θυμίζουν τη θειά Μάρω στο Κρίκελλο τη δεκαετία του 1950! Πήγαινε η θειά Μάρω στο Κρίκελλο με το γαϊδούρι της στο δάσος ψάχνοντας ακριβώς αυτά τα πεσμένα σάπια έλατα. Ξερίζωνε απ’ το σάπιο κορμί του ελάτου αυτά τα κλωνάρια, τα φόρτωνε στο γαϊδούρι της και αυτά ήταν η καύσιμη ύλη για το τζάκι της όλο το χειμώνα!! Η θειά Μάρω θα ήταν κοντά στα 80 της χρόνια! Έμενε μόνη της. Δεν χρειάστηκε αυτή ούτε επίδομα θέρμανσης ούτε ηλεκτρονικό marketpass για να επιβιώσει!! Ούτε καν σκέφτηκε ποτέ να ζητήσει βοήθεια! Και ποτέ της δεν βάφτισε με κάποιο ανθρώπινο όνομα την κακοκαιρία ούτε καν σκέφτηκε ότι ήταν κακοκαιρία. Ήταν φυσικό τον χειμώνα να βρέξει και να χιονίσει. Και τότε χιόνιζε πολύ! Το φκιάρι έμπαινε μέσα απ’ την πόρτα ώστε το πρωί να κόψουμε δρόμο για τη βρύση, για το σχολείο, για την πλατεία….</p><p style="text-align: justify;">Πάντα όταν βλέπω τέτοια εικόνα ξερών κατακείμενων ελάτων τη θυμάμαι με πολλή αγάπη, αφού ήταν τόσο καλή γιαγιά η θειά η Μάρω!! </p><p style="text-align: center;"><b><i><span style="font-size: large;">Ένα επιβλητικό πουρνάρι </span></i></b></p><p style="text-align: justify;">Και άρεσε η ιστορία της στην ομάδα μας, και με την κουβέντα βγήκε άνετα ο ανήφορος και πιο άνετα ο κατήφορος έως ότου φτάσαμε στο τεράστιο πουρνάρι στα Μοναστήρια, έτσι έλεγαν παλιά την περιοχή αυτή, λίγο πριν φτάσουμε στον Αη Νικόλα. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdXlXlHtOTgnnkjwmIF20QfrLhFh_wiS4Co2YSXnl4pvm63rbPlM3ld-g4npjxD9oKoRCppMdpkOtzW0YXem0cOX1F6VtOu2O_Nb83fTLic-xla7UHJ5di-oYN3yoyCdF3YOhRt3aGQE_BdfFMLmBdF5Py3GsJYCQVn_0EuZ5MhDXhNRJ1y-R4VycaMxjK/s1600/IMG_20231121_073032.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdXlXlHtOTgnnkjwmIF20QfrLhFh_wiS4Co2YSXnl4pvm63rbPlM3ld-g4npjxD9oKoRCppMdpkOtzW0YXem0cOX1F6VtOu2O_Nb83fTLic-xla7UHJ5di-oYN3yoyCdF3YOhRt3aGQE_BdfFMLmBdF5Py3GsJYCQVn_0EuZ5MhDXhNRJ1y-R4VycaMxjK/w300-h400/IMG_20231121_073032.jpg" width="300" /></a></div><p style="text-align: justify;">Η Κική μέτρησε το πουρνάρι και βρήκε την περίμετρο περίπου 4,5 μέτρα, που σημαίνει διάμετρο περίπου 1,5 μέτρο! Για πουρνάρι είναι τεράστιο, επιβλητικό και νοιώθεις τόσο όμορφα, τόσο προστατευμένος να καθίσεις στις κοτρώνες ακριβώς δίπλα στη ρίζα του, που κάποιος έχτισε σαν μικρή βάση τουρλοκάλυβας. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj88l0AZWvH40li-hsUlRMWhH0XoHubVFqWlUd44n-ccn6WW0mcl3-Rs4gkDblqu5tx9qUXEsgJDjx0FbijdgG5ez-2LHrKjZUAsYJdEq2ijFnMnA0Ix-QzRGy50KrT2I4jGQOP78gVOsXFfQkqDSTHBIKHOSkE1qm7MAW9gh-UbEalHp22K0tjXGnHidgO/s1600/IMG_20231121_073207.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="900" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj88l0AZWvH40li-hsUlRMWhH0XoHubVFqWlUd44n-ccn6WW0mcl3-Rs4gkDblqu5tx9qUXEsgJDjx0FbijdgG5ez-2LHrKjZUAsYJdEq2ijFnMnA0Ix-QzRGy50KrT2I4jGQOP78gVOsXFfQkqDSTHBIKHOSkE1qm7MAW9gh-UbEalHp22K0tjXGnHidgO/w225-h400/IMG_20231121_073207.jpg" width="225" /></a></div><p style="text-align: justify;">Θα ξανάρθουμε, είπε, με τον ειδικό καθηγητή που διαθέτει το εργαλείο και θα μετρήσει με τον δικό του τρόπο την ηλικία του. Σίγουρα θα είναι πέντε αιώνων δέντρο ετούτο.</p><p style="text-align: center;"><span style="color: #04ff00; font-size: large;"><i><b>Ο τεράστιος μαλόκεδρος! </b></i></span></p><p style="text-align: justify;">Με προσοχή να μην γλιστρήσουμε στα πουρναρόφυλλα τα ξερά, κατηφορίζουμε ακόμα εκατό μέτρα και βρισκόμαστε μπροστά στο ακόμα μεγαλύτερο μνημείο της Μάνας Φύσης! </p><p style="text-align: center;"><b></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6u3ajjBqHf4XINwz60bLncE5mPxWIJp2gQbATqCYJdIzc21qL6toQI8pj3F1-hQ092_O7gua2yk5ysyfvUogYQalXLH5F_8s7-vXKK08E4f-79wMt2cJUkbCRjSzmFUdFdQaLrASDxiWJGIjqLCS4l-J0wAMrYH_lqGCcz8huS7FvZeMbJ2lEFNdLb_Ej/s1600/IMG_20231121_083707.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6u3ajjBqHf4XINwz60bLncE5mPxWIJp2gQbATqCYJdIzc21qL6toQI8pj3F1-hQ092_O7gua2yk5ysyfvUogYQalXLH5F_8s7-vXKK08E4f-79wMt2cJUkbCRjSzmFUdFdQaLrASDxiWJGIjqLCS4l-J0wAMrYH_lqGCcz8huS7FvZeMbJ2lEFNdLb_Ej/w300-h400/IMG_20231121_083707.jpg" width="300" /></a></b></div><p></p><p style="text-align: justify;">Η Κική το βλέπει με τα μάτια της αλλά και με την ψυχή της και κλαίει! Συγκινείται αφού βλέπει ίσως και χίλια χρόνια πίσω, όταν εκείνο φύτρωσε εκεί ή κάποιο χέρι το φύτεψε! Μα είναι ανάμεσα σε πέτρες! </p><p style="text-align: justify;">Εξωτερικά δε φαίνεται καθόλου χώμα που να δίνει τροφή σ’ ένα δέντρο! Κι όμως ο κορμός αυτός των 6,50 μέτρων περίμετρου, που σημαίνει τουλάχιστον 2 μέτρα διάμετρο, στέκεται εκεί ζωντανός και όμορφος για δέκα αιώνες ίσως. Θα δείξει την ακριβή του ηλικία ο μαλόκεδρος στον κύριο καθηγητή στην επόμενη βόλτα μας!</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWcpxDCQrOXo5291MtPrHPGkQWlUrdnLg_KaxsKFEgCx3BXG22LT0ZQO45kwpDgeJNTp6xMKpgaYYfr_UIUc2FE-4WqxIAazNK1SpqN58ZkxWM4L7KOkyNK4_41frlJechrwixzCxcJfy5eCXQFcHyme-FbAR7A7pw7FiGEvm207thHek55I8G8urPeXaq/s1600/IMG_20231121_084131.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWcpxDCQrOXo5291MtPrHPGkQWlUrdnLg_KaxsKFEgCx3BXG22LT0ZQO45kwpDgeJNTp6xMKpgaYYfr_UIUc2FE-4WqxIAazNK1SpqN58ZkxWM4L7KOkyNK4_41frlJechrwixzCxcJfy5eCXQFcHyme-FbAR7A7pw7FiGEvm207thHek55I8G8urPeXaq/w300-h400/IMG_20231121_084131.jpg" width="300" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><p style="text-align: justify;">Εδώ ο Αντρέας μας μίλησε για την παράδοση του χωριού, που έλεγε για ένα γεγονός που απέτρεψε την κοπή του μαλόκεδρου σε σχέση και με τον Άγιο Νικόλαο. </p><p style="text-align: justify;">Είπε ότι όταν χτίστηκε το χωριό θέλανε να φτιάξουν τις εκκλησίες τους και χρειάζονταν καλό ξύλο. Πρότεινε λοιπόν κάποιος να κόψουν αυτόν τον μαλόκεδρο. Πολλοί όμως αντέδρασαν θεωρώντας σωστό να μην πειράζουμε τα μνημεία της φύσης. Κι έτσι έτσι το θέμα μπήκε σε ψηφοφορία απ’ την οποία όμως προέκυψε η απόφαση της πλειοψηφίας να κοπεί το δέντρο. Ανεβαίνοντας η ομάδα με τσεκούρια και κόφτρες και πριόνια της εποχής, απ’ το πολύ απότομο μονοπάτι του χωριού, απ’ την Πάδη, ο υπέρμαχος της κοπής του μαλόκεδρου έπεσε στο δύσκολο μονοπάτι και τσακίστηκε! Όλοι είδαν το συμβάν ως μήνυμα του Αγίου να μην κοπεί το δέντρο. Κι έτσι σώθηκε ο μαλόκεδρος και ζει μια χαρά έως σήμερα. Φυσικά βοηθάει σ’ αυτό και το γεγονός ότι δεν υπάρχει σε κοντινό σημείο πρόσβαση με αυτοκίνητο που αυτομάτως θα σήμαινε τη δυνατότητα κοπής του είτε με είτε χωρίς άδεια!!</p><p style="text-align: justify;">Περιεργαζόμενος τον τεράστιο κορμό του μαλόκεδρου είδα ότι ο κορμός είναι διπλός και ανάμεσά του δημιουργεί ένα κωνικό «χωνί». Πιστεύω ότι μέσα από αυτό ο μαλόκεδρος όταν βρέχει ή χιονίζει «πίνει» το νερό που χρειάζεται για να ζήσει! Γιατί γύρω του δεν έχει καθόλου χώμα να ποτιστεί. Όλη του η τροφή βρίσκεται στο βάθος κάτω απ’ τους βράχους.</p><p style="text-align: justify;">Δεν ήταν δυνατόν μετά από αυτά τα μνημεία, να μην φτιάξουν οι Σελιώτες εκεί παραδίπλα κι ένα ανθρώπινο έργο τιμής σ’ Εκείνον που τόσο σοφά έφτιαξε ετούτον τον πλανήτη! Και έχτισαν με τον τρόπο που προανέφερα το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhO-DfkFRlN3vs0gP9hmKsA9otffs5waN4itl7bTYOR4fCNZesBkg6_x-OezyQYsWQkV5OxWTQd0P169TbR0M06IHKmh2Q7wnr-MDvqlg3uIW-W0P6vuBoYWO2QjiPp7Tlwxx4BK-8l_WjiCC3IHwvVq_r2ixH4yWfiQtPRHqNS2o-8S4gnb0F29vAdVQDE/s1600/IMG_20231121_073532.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhO-DfkFRlN3vs0gP9hmKsA9otffs5waN4itl7bTYOR4fCNZesBkg6_x-OezyQYsWQkV5OxWTQd0P169TbR0M06IHKmh2Q7wnr-MDvqlg3uIW-W0P6vuBoYWO2QjiPp7Tlwxx4BK-8l_WjiCC3IHwvVq_r2ixH4yWfiQtPRHqNS2o-8S4gnb0F29vAdVQDE/w400-h300/IMG_20231121_073532.jpg" width="400" /></a></div><p style="text-align: justify;">Δεν είναι μακριά απ’ τον μαλόκεδρο αλλά ακριβώς μετά τον μαλόκεδρο αρχίζει ο κωλοσούρτης. Είναι αυτός σκαλιά πέτρινα φυτεμένα στο βράχο όσο γίνεται πιο στέρεα, χωρίς τσιμέντο φυσικά, ώστε απλώς να μπορεί κάποιος να πατήσει πάνω τους και ν’ ανέβει. Βράχος στο βράχο. Για να γίνουν χύθηκε πολύς ιδρώτας τίμιος απ’ τους Σελιώτες εδώ και πολλά χρόνια. </p><p style="text-align: justify;">Ανεβαίνουμε με δυσκολία αλλά υποβοηθούμενοι από συρματόσχοινο που τοποθέτησαν τα παιδιά του φυσιολατρικού συλλόγου Καρπενησίου πριν από 3 χρόνια! Αξίζει ένα μεγάλο ευχαριστώ απ’ όλους μας σ’ αυτά τα παιδιά! Έκαναν πολύ καλή δουλειά, γιατί το σημείο αυτό είναι αρκετά επικίνδυνο, είτε να κυλήσει κάποιος προηγούμενος πέτρα στους επόμενους και να τους τραυματίσει ή ακόμα και να ξεφύγει ένα πόδι και να βρεθείς στον γκρεμό. </p><p style="text-align: justify;">Δεν είναι μακριά το εκκλησάκι! Ανοίγει ο Αντρέας που ξέρει τα κατατόπια και ανάβουμε όλοι κεράκι ευτυχείς και γεμάτοι, ψυχικά και σωματικά! Απ’ το σημείο αυτό βλέπουμε κάτω μας και απέναντι στη βάση της Καλλιακούδας ότι απόμεινε από τον βυθισμένο Σέλο, με τις τέσσερις εκκλησιές του και τα άλλα τόσα σπιτάκια του! Ακούμε εκεί κάτω στην Παναγιά ήχο από μηχανάκι που κόβει ξύλα. Είναι ο Νίκος ο Μπούρας ο Σελιώτης που έχτισε πρόσφατα σπίτι εκεί στη ρίζα που γεννήθηκε. Σήμερα με ανθρώπους απ’ το Καρπενήσι καθαρίζουν έλατα επικίνδυνα να πέσουν πάνω στην εκκλησούλα της Παναγιάς στο χωριό. </p><p style="text-align: justify;">Σε λίγο, σε μιάμιση ώρα, θα μας περιμένουν στην πλατεία στο Κρίκελλο να πιούμε ένα τσίπουρο. </p><p style="text-align: justify;">Χτυπάμε την καμπάνα στο πουρνάρι μπροστά απ’ το εκκλησάκι και φεύγουμε για την επιστροφή. Τώρα έχουμε μετά τον μαλόκεδρο και το πουρνάρι που αποχαιρετάμε με αγκαλιές, απότομη ανηφόρα αλλά σε έδαφος καλό χωμάτινο και ντυμένο με δέντρα! Αυτά δίνουν τη σιγουριά και την ηρεμία που αναπληρώνει τη δύναμη που χρειάζεται να ανέβει κανείς μια ανηφόρα με κλίση αντίστοιχη του κωλοσούρτη!</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiT67ov1118hm2mYQKnqwv8C8-hsuDFbpOwvA-2Z-h0W0_lkcK4ZrmFSI3bG85ekRAtGGiEi5azhG7hjXu4lK7Hqh9rjzHPJb9ETZmmVTMBmpBAXd-hutLlpQHDpKmL3BrtijvbIQvbZOMg3UpD_PtnPnWgvCCsTbfDoF3OMJ7IxtgoRYgn5ffEF5RrwqLC/s1600/IMG_20231121_071456.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="719" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiT67ov1118hm2mYQKnqwv8C8-hsuDFbpOwvA-2Z-h0W0_lkcK4ZrmFSI3bG85ekRAtGGiEi5azhG7hjXu4lK7Hqh9rjzHPJb9ETZmmVTMBmpBAXd-hutLlpQHDpKmL3BrtijvbIQvbZOMg3UpD_PtnPnWgvCCsTbfDoF3OMJ7IxtgoRYgn5ffEF5RrwqLC/w180-h400/IMG_20231121_071456.jpg" width="180" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Φτάνουμε κουρασμένοι και παίρνουμε μια ανάσα στα χωράφια του Τσιπετού, κάτω απ’ την Κρικελλιώτικη Τσιούμα, εκεί που έσπερνε ο Αλέκος Τσιπετός, Σελιώτης παντρεμένος στο Κρίκελλο, βρίζα και έβγαζε το ψωμί του όλης της χρονιάς! </p><p style="text-align: justify;">Από εκεί ξεκινάει σημαδεμένο το όμορφο μονοπάτι που μας έφερε σε τούτον τον ιερό τόπο και ξαναβλέποντας τα «γλυπτά» όπως χαρακτήρισε η Έλενα, τα ελάτια που ξεράθηκαν, ξεγυμνώθηκαν και είναι έτοιμα να δώσουν τροφή στα επόμενα, φτάνουμε στον αυχένα και στην κατηφορική διαδρομή της αρχής του μονοπατιού προς τη Μεγάλη Βρύση.</p><p style="text-align: justify;">Όταν έχεις τη δυνατότητα να κάνεις μια τέτοια διαδρομή στα αγαπημένα μας χωριά, πώς είναι δυνατόν να ζεις στις μεγαλουπόλεις; </p><p style="text-align: justify;">Κάπως έτσι ορίζεται η πραγματική ζωή. Κι εμείς ως μεγάλοι ανθρώποι πια δεν ζητάμε πολλά! Η ησυχία και η παρέα της Μάνας Φύσης είναι ότι καλύτερο! Κι αυτή είναι απλοχέρα, όταν εμείς τη σεβόμαστε!</p><p style="text-align: center;"><b><i><span style="font-size: large;"><u>* Ήταν ένα διαλεχτό άρθρο</u></span></i></b></p><p style="text-align: center;"><b><i><span style="font-size: large;"><u>του συμπατριώτη μας <a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2014/01/blog-post_11.html?m=1"><span style="color: #01ffff;">Ευθύμιου Ξ. Φλώρου</span></a></u></span></i></b></p><p style="text-align: center;"><b><i><span style="font-size: large;">από το Κρίκελλο Ευρυτανίας</span></i></b></p><p style="text-align: center;"><u><b><i><span style="font-size: large;">(για το <a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2014/12/blog-post.html?m=1"><span style="color: #04ff00;">blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"</span></a> </span></i></b><b><i><span style="font-size: large;">)</span></i></b></u></p><div style="text-align: center;"><br /></div>ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣhttp://www.blogger.com/profile/11346901736573216546noreply@blogger.com26tag:blogger.com,1999:blog-2939733050680390006.post-55943234563176730162023-11-15T23:33:00.018+02:002023-11-19T12:48:35.422+02:00Μία ιστορική φωτογραφία και μία ΔΙΚΑΙΩΣΗ!<p> </p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEij599FwJN4WaL664gIqcjvmmK457DiRGVXjEPddxVcujpJ_tYKbYY6xPpvxKgdMvu33zIZmUAVrGdGt2rpyK9m7ZBsOl3nJBoEMlC_3s05tr5NhtPcLTtGrUhseG5ECX8-O1i5W9K7GSQkzWUqoI54bWBqX6oBj2wyU3lc2qM415yYY3AreIn16xw82ZKv/s867/karpenisi-fasismos-meletzis-poli.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><i><span style="color: #ffa400;"><b><img border="0" data-original-height="743" data-original-width="867" height="548" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEij599FwJN4WaL664gIqcjvmmK457DiRGVXjEPddxVcujpJ_tYKbYY6xPpvxKgdMvu33zIZmUAVrGdGt2rpyK9m7ZBsOl3nJBoEMlC_3s05tr5NhtPcLTtGrUhseG5ECX8-O1i5W9K7GSQkzWUqoI54bWBqX6oBj2wyU3lc2qM415yYY3AreIn16xw82ZKv/w640-h548/karpenisi-fasismos-meletzis-poli.jpg" width="640" /></b></span></i></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i><span style="color: #ffa400;"><b>Το Καρπενήσι καμένο από τους ναζί εγκληματίες<br />(Ιστορική φωτογραφία του Σπύρου Μελετζή)</b></span></i></td></tr></tbody></table><br /><p></p><p dir="ltr" style="text-align: justify;"><b>Με ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου του Καρπενησίου επικυρώθηκε η Πρόταση που κατέθεσε ο συναγωνιστής Δημήτρης Γκορόγιας εκ μέρους της Λαϊκής Συσπείρωσης για την Ανέγερση Μνημείου σε Κεντρικό Σημείο της πόλης του Καρπενησίου με τα Ονόματα των δολοφονηθέντων συμπατριωτών μας κατά τη διάρκεια των δύο επιδρομών των γερμανών ναζί το Νοέμβριο του 1943 και τον Αύγουστο του 1944.</b></p>
<p dir="ltr" style="text-align: justify;"><b><span style="color: #7360f2;"> </span>Επίσης ομόφωνα αποφασίστηκε να οριστεί και Ημέρα Μνήμης που η ακριβή της ημερομηνία θα προσδιοριστεί σύντομα.</b></p>
<p dir="ltr" style="text-align: justify;"><b>Είναι μία σημαντική απόφαση που περιμένουμε, βέβαια, την ΥΛΟΠΟΙΗΣΗ της το συντομότερο δυνατόν.</b></p>
<p dir="ltr" style="text-align: justify;"><b>Τότε -με την υλοποίηση της απόφασης αυτής- θα έχει αποκατασταθεί ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ μετά από 80 ολόκληρα χρόνια(!!!) κατ' αρχάς η ιστορική ασέβεια απέναντι στους παππούδες και τις γιαγιάδες μας που "έπεσαν θύματα" των ναζήδων εγκληματιών και των δωσίλογων συνεργατών τους στα δύο ολοκαυτώματα του Καρπενησίου και πολλών χωριών της Ευρυτανίας.</b></p>
<p dir="ltr" style="text-align: justify;"><b>Παράλληλα θα δοθεί μία επιπλέον ώθηση ώστε να ανοίξει κι ο δρόμος της έμπρακτης και ανυποχώρητης διεκδίκησης των αποζημιώσεων από το γερμανικό κράτος - δολοφόνο (και) για τους Ευρυτάνες πληγέντες και τις οικογένειές τους, στα πλαίσια της συνολικότερης διεκδίκησης.</b></p>
<p dir="ltr" style="text-align: justify;"><b>Η απόφαση αυτή χαροποίησε όσους παλέψαμε και θα συνεχίσουμε να παλεύουμε με κάθε τρόπο και από κάθε χαράκωμα για να σπάσει η σιωπή, να ηττηθεί η λήθη και να μην εκτοπιστεί η Ιστορική Μνήμη του τόπου μας, της Ανταρτομάνας Ευρυτανίας που αποτέλεσε το επίκεντρο του Επαναστατικού Αντιστασιακού Αγώνα κόντρα στη μαύρη σκλαβιά του φασισμού για τη χιλιάκριβη τη λευτεριά και την πολυπόθητη λαοκρατία! Για να μην ξεχάσουμε ποτέ ούτε εμείς ούτε οι επόμενες γενιές τι σημαίνει φασισμός και ποιο σύστημα υπηρετεί.</b></p>
<p dir="ltr" style="text-align: justify;"><b>Δεν θα κρύψουμε ότι και από την πλευρά μας νιώθουμε μία βαθιά Ηθική Δικαίωση για έναν πολύχρονο, και ίσως μοναχικό αγώνα, που δόθηκε επί πολλά χρόνια από αυτό εδώ το δικό μας έντυπο μετερίζι, τον <a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2011/11/blog-post_07.html?m=1"><span style="color: #04ff00;">"Ευρυτάνα ιχνηλάτη"</span></a> από το 2011 μέχρι σήμερα (δείτε τα ανάλογα αφιερώματα από το ιστολόγιό μας : <a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2011/11/blog-post_07.html?m=1"><span style="color: #04ff00;">1</span></a> , <a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2017/11/blog-post_67.html?m=1"><span style="color: #04ff00;">2</span></a> , <a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2019/08/blog-post_5.html?m=1"><span style="color: #04ff00;">3</span></a> , <a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2013/08/blog-post_13.html?m=1"><span style="color: #04ff00;">4</span></a> , <a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2020/11/blog-post.html?m=1"><span style="color: #04ff00;">5</span></a> , <a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2016/08/blog-post.html?m=1"><span style="color: #04ff00;">6</span></a> , <a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2012/08/blog-post_12.html?m=1"><span style="color: #04ff00;">7</span></a> , <a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2014/11/blog-post_7.html?m=1"><span style="color: #04ff00;">8</span></a> , <a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2017/11/blog-post_7.html?m=1"><span style="color: #04ff00;">9</span></a> , <a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2017/08/blog-post_10.html?m=1"><span style="color: #04ff00;">10</span></a> , <a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2023/11/blog-post_7.html?m=1"><span style="color: #04ff00;">11</span></a> )</b></p><p dir="ltr" style="text-align: justify;"><b>Αντί επιλόγου δημοσιεύουμε την ιστορική εισήγηση του Δημήτρη Γκορόγια από τη Λαϊκή Συσπείρωση Καρπενησίου που υπερψηφίστηκε ομόφωνα την 15η Νοέμβρη 2023.</b></p>
<p dir="ltr" style="text-align: center;">*****</p><p dir="ltr" style="text-align: justify;"><i>Συζήτηση - απόφαση ανέγερσης μνημείου απόδοσης τιμών και διατήρησης της ιστορικής μνήμης για τα θύματα της διπλής επέλασης των Ναζιστικών στρατευμάτων κατά της πόλης του Καρπενησίου και της ευρύτερης περιοχής την 7-11-1943 και την 9-8-1944 (εισηγητής ο δημοτικός σύμβουλος κ. Γκορόγιας Δημήτριος).</i></p><p dir="ltr" style="text-align: justify;"><i>ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ</i></p><p dir="ltr" style="text-align: justify;"><i>Αρχές Νοέμβρη του 1943 οι γερμανικές κατοχικές δυνάμεις αποφασίζουν να χτυπήσουν το κέντρο ανάπτυξης της Ελληνικής Αντίστασης την Ευρυτανία, κυρίως δε το ηρωικό Καρπενήσι. Επίλεκτες μεραρχίες χιλιάδων ανδρών των Ες Ες και της Βέρμπαχτ ξεκινούν ταυτόχρονα από Λαμία και Αγρίνιο. Υποστηρίζονται μάλιστα από μονάδες τεθωρακισμένων και πυροβολικού.</i></p><p dir="ltr" style="text-align: justify;"><i>Στις 7-11 και ύστερα από αλλεπάλληλες εκκαθαριστικές επιχειρήσεις οι χιτλερικές ορδές εισβάλλουν στο Καρπενήσι, την καρδιά του αντιστασιακού απελευθερωτικού κινήματος. Προηγουμένως είχαν βρεθεί αντιμέτωπες με τον ΕΛΑΣ και τους ηρωικούς αντάρτες του, οι οποίοι αν και ανεπαρκώς εξοπλισμένοι έπλητταν για μια ολόκληρη εβδομάδα τις σιδερόφραχτες γερμανικές φάλαγγες. Με συνεχείς ενέδρες και εναλλασσόμενες πλευρικές επιθέσεις, καθυστερώντας έτσι την άφιξή τους στο Καρπενήσι. Ώστε να δοθεί χρόνος στις ΕΑΜικές οργανώσεις για την εκκένωση της πόλης και τη φυγάδευση με ασφάλεια των αμάχων στα βουνά. Η εκδικητική μανία των βανδάλων ξέσπασε πάνω στο άδειο Καρπενήσι. Πυρπόλησαν την πόλη μετατρέποντας σε θλιβερά αποκαϊδια καλαίσθητα δημόσια κτήρια, σπίτια και ξενοδοχεία. Έπληξαν ακόμα και το πέτρινο Γυμνάσιο. Λεηλάτησαν τις περιουσίες των κατοίκων, ενώ σφαγίασαν και έκαψαν ζωντανούς συμπατριώτες μας κυρίως ανήμπορους, ηλικιωμένους και γυναικόπαιδα που δεν πρόλαβαν να διαφύγουν.</i></p><p dir="ltr" style="text-align: justify;"><i>Λίγους μήνες αργότερα στις 8 ή στις 9 του Αυγούστου 1944, χιλιάδες πάνοπλοι Γερμανοί φασίστες πλαισιωμένοι από απεχθείς εγχώριους δοσίλογους και θλιβερούς γερμανοτσολιάδες θα μπουν ξανά στο μαρτυρικό Καρπενήσι. Αυτή τη φορά θα ισοπεδώσουν κυριολεκτικά ότι υπάρχει όρθιο στην πόλη και σε πολλά χωριά της ευρύτερης περιοχής. Τα ανθρώπινα θύματα του νέου ολοκαυτώματος θα είναι πολύ περισσότερα και οι υλικές καταστροφές επίσης πολλαπλάσιες.</i></p><p dir="ltr" style="text-align: justify;"><i>Θα αποχωρήσουν λίγες ημέρες αργότερα, ύστερα από αδιάκοπα ισχυρά χτυπήματα του ΕΛΑΣ και με σημαντικές απώλειες. Οι βασανισμένοι, χαροκαμένοι αλλά με απίστευτα αποθέματα ηρωισμού κάτοικοι, σε συνεργασία με τις αντιστασιακές οργανώσεις της περιοχής θα ξεκινήσουν αμέσως το τιτάνιο έργο της στέγασης, της ανοικοδόμησης, της αποκατάστασης ζωτικών κοινωνικών λειτουργιών.</i></p><p dir="ltr" style="text-align: justify;"><i>Μεταφέρουμε μικρό απόσπασμα από το αναγνωστικό της Ε΄ΚΑΙ ΣΤ΄ τάξης που εκδόθηκε το 1944 από την ΠΕΕΑ και το Παιδαγωγικό φροντιστήριο, με την επιμέλεια και τη συγγραφική συμμετοχή του καθηγητή Παπαμαύρου και άλλων κορυφαίων παιδαγωγών εκείνης της ιστορικής περιόδου:</i></p><p dir="ltr" style="text-align: justify;"><i>«……Στις 6 Αυγούστου, ημέρα Κυριακή πήραμε μέρος στη γιορτή της 13ης Μεραρχίας. Το απόγευμα της ημέρας αυτής ο λαός των Ευρυτανικών χωριών σχημάτισε μεγάλη διαδήλωση στους δρόμους του Καρπενησίου. Το βράδυ το πλήθος χόρευε στην πλατεία. Χορεύαμε κι εμείς.</i></p><p dir="ltr" style="text-align: justify;"><i>….Δεν περνά πολύ ώρα και ο καπετάνιος της Μεραρχίας ανεβαίνει στη σκηνή της πλατείας και αναγγέλλει στον κόσμο πως οι Γερμανοί μαζί με τους προδότες και μαύρους άρχισαν επίθεση. Άρχισαν είπε από δυο μεριές, από το Αγρίνιο κι από τη Λαμία και προχωρούν για το Καρπενήσι. Στο δρόμο καίνε χωριά και καταστρέφουν τα γεννήματα. Εκείνο το βράδυ φύγαμε με κάποια ανησυχία για τα σπίτια μας…» </i></p><p dir="ltr" style="text-align: justify;"><i>Ενώ είχε ολοκληρωθεί η παρούσα εισήγηση έλαβα μια σύντομη παρέμβαση από τον κ. Γιάννη Δημητρίου με την οποία με πληροφορούσε ότι σχεδιάζεται και θα πραγματοποιηθεί προς το τέλος του 2024 ,με πρωτοβουλία της υπηρεσίας των ΓΑΚ, επιστημονικό συνέδριο με θέμα : 80 χρόνια από την καταστροφή του 1944. Το οποίο θα ασχοληθεί με τα ιστορικά γεγονότα και τις συνέπειες της καταστροφής του Καρπενησίου από τα ναζιστικά στρατεύματα το 1944. Αυτή είναι μια άλλη, σχετική μεν πλην και διαφορετική πρωτοβουλία την οποία ευπειθώς χαιρετίζουμε. Αναμένοντας φυσικά και τις τελικές λεπτομέρειες του σχεδίου διεξαγωγής, από τις οποίες θα τεκμηριώνεται και η βούληση του συνεδρίου να εξασφαλίσει μια αδιαμφισβήτητα αντικειμενική προσέγγιση των γεγονότων, αλλά και των διαχρονικότερων αποτελεσμάτων αυτής της φασιστικής θηριωδίας.</i></p><p dir="ltr" style="text-align: justify;"><i>Μεταξύ των πολλών και ένθερμων μηνυμάτων που έφθασαν σε μένα, για την υποστήριξη του θέματος που συζητάμε, δεσπόζει εκείνο της 70χρονής δασκάλας από το Κρίκελλο, από το οποίο σας μεταφέρω ένα μικρό απόσπασμα. Δείχνει με εμφαντικό τρόπο το πόσο αργήσαμε στην ανέγερση αυτού του βωμού μνήμης και ευγνωμοσύνης και το πόσο άμεσες θα πρέπει να είναι οι ενέργειές μας σαν δημοτική αρχή από εδώ και μπρος: </i></p><p dir="ltr" style="text-align: justify;"><i>7 Νοέμβρη του Σκιγιάτη, του αιματοκυλισμένου 2023…</i></p><p dir="ltr" style="text-align: justify;"><i>Σκιαγμένο το φεγγάρι συμμαζώνει τα δάκρυα της Γυναίκας που κρατά στην αγκαλιά της αγριολούλουδα…</i></p><p dir="ltr" style="text-align: justify;"><i>Αργοσέρνοντας το βήμα της γυροφέρνει το βλέμμα το γεμάτο απόγνωση, απορία, θλίψη, παράπονο σε πλατείες και σταυροδρόμια της πολύπαθης πρωτεύουσας της ανταρτομάνας Ευρυτανίας… Ψάχνει… Διαβάζει επιγραφές… Αναζητά ονόματα….. Σκύβει στ’ αποκαΐδια της ψυχής, σκαλίζει τη στάχτη της και γράφει: …..Γιάννης Ψιλόπουλος, Ανδρομάχη Φαρμακίδη, Φωτεινή Μαμαλιού, Νίκος Τσουκαλάς, Χαράλαμπος Παπαθανασίου, Αγγελική Συγγούνη, Μαρία Σκοτίδα, ……………………………………….. γράφει…. γράφει….</i></p><p dir="ltr" style="text-align: justify;"><i>Γράφει για να μνημονεύσει όσους η Πολιτεία ξόριασε στης αρνησιάς τη λίμνη…..</i></p><p dir="ltr" style="text-align: justify;"><i>…Αργόσυρτο το μοιρολόι ξεχύνεται απ’ τα χείλη της μαυροφορεμένης Γυναίκας για να χαιρετίσει τον μισοσβησμένο Ήλιο της Δικαιοσύνης. Δυσβάσταχτος κόμπος στον λαιμό ανακαλεί τους νεκρούς. Λυγμός αγιοκέρι γι’ αυτούς που θυσιάστηκαν στον Βωμό των Ιδανικών. Γεμίζει ο αέρας μάτια βυθισμένα στη θλίψη.</i></p><p dir="ltr" style="text-align: justify;"><i>Τα λυπήθηκε η Κλωθώ και στρογγυλοκάθισε στα σκαλιά του Δημαρχείου…</i></p><p dir="ltr" style="text-align: justify;"><i>Στρίβει και ξαναστρίβει στ’ αδράχτι της το νήμα για να το δώσει στις υφάντρες της να ξομπλιάσουν τα ονόματα των Ηρώων που όργωσαν τα διάσελα της Λευτεριάς, των ανθρώπων που βασανίστηκαν, που κάηκαν ζωντανοί, που δολοφονήθηκαν…..</i></p><p dir="ltr" style="text-align: justify;"><i>Και κάθε φορά που φτύνει το νήμα για να το ψιλομακρύνει, γιατί είναι ο κατάλογος μακρύς, φασκελώνει τους απανταχού «γυμνοσάλιαγκες» της εξουσίας που φρόντισαν και φροντίζουν επιμελώς να θάψουν το αλφαβητάρι της Θυσίας, να κόψουν τον ομφάλιο λώρο των παιδιών με τη μνημοσύνη…………..</i></p><p dir="ltr" style="text-align: justify;"><i>Για τους παραπάνω λόγους και με μοναδικό σκοπό την αποκατάσταση μιας 80χρονης συλλογικής παράλειψης που μας αφορά όλους</i></p><p dir="ltr" style="text-align: justify;"><i>ΕΙΣΗΓΟΥΜΑΙ: </i></p><p dir="ltr" style="text-align: justify;"><i>Την λήψη απόφασης από το σημερινό συμβούλιο για την ανέγερση, στην κεντρική πλατεία του Καρπενησίου, ενός αντάξιου αφιερώματος ιστορικής μνήμης και τιμής των παντοιοτρόπως φονευθέντων συμπατριωτών μας από τις Γερμανικές δυνάμεις εισβολής και τους εγχώριους προδότες-συνεργάτες τους. Το μνημείο θα περιλαμβάνει ανάπτυξη ονομαστικού καταλόγου μαρτύρων, για τους οποίους υπάρχουν διαθέσιμα και εξακριβωμένα στοιχεία. Φυσικά ο κατάλογος αυτός θα μπορεί να εμπλουτισθεί με κάθε νεώτερη εγγραφή θυμάτων που ήθελαν προκύψει από μια μελλοντική πληροφορία, έρευνα και εξακρίβωση των στοιχείων.</i></p><p dir="ltr" style="text-align: justify;"><i>Την καθιέρωση της μίας εκ των δυο ημερομηνιών (7-11 ή 8/8) ως την επίσημη ημέρα απόδοσης τιμών και ιστορικής μνήμης. Θεωρώ περισσότερο δόκιμη και λειτουργική την 8η Αυγούστου. Προς αυτό συνηγορούν και τα μεγέθη των δύο καταστροφών.</i></p><p dir="ltr" style="text-align: justify;"><i>Την ανάληψη, εκ μέρους της δημοτικής αρχής μιας μελλοντικής υποχρέωσης για την τεκμηριωμένη ανάδειξη του τοπικού μας ολοκαυτώματος από τις φασιστικές δυνάμεις κατοχής καθώς και για την έγερση αξίωσης ανάλογων γερμανικών αποζημιώσεων.</i></p><p dir="ltr" style="text-align: justify;"><i>Εκφράζοντας την βεβαιότητά μου ότι ένθερμα θα στηρίξετε την πρότασή μου σας ευχαριστώ όλους εκ των προτέρων, μάλιστα δε και από μέρους όλων των συμπατριωτών μας που άμεσα ή έμμεσα έχουν υποστεί τις βαρύτατες συνέπειες τών (</i><i>2) ναζιστικών επιδρομών.</i></p><p dir="ltr" style="text-align: center;">*****</p>
<p dir="ltr" style="text-align: justify;"><b><span style="color: #ffa400;">- Δόξα και Τιμή στα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας. Α θ ά ν α τ ο ι !</span></b></p><p dir="ltr" style="text-align: justify;"><b><span style="color: #ffa400;">- Με ψυχή βαθιά κρατάμε άσβεστες τις μνήμες της Ανταρτομάνας Ευρυτανίας!</span></b></p>
<p dir="ltr" style="text-align: center;"><a href="https://eyrytixn.blogspot.com/2023/11/blog-post_7.html?m=1"><b><span style="color: #04ff00; font-size: large;">"Ευρυτάνας ιχνηλάτης"</span></b></a><br /></p>ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣhttp://www.blogger.com/profile/11346901736573216546noreply@blogger.com30