Ο Δημήτρης Παπαχρήστος ήταν ο βασικός εκφωνητής του Πολυτεχνείου κατά τη διάρκεια της εξέγερσης του Νοέμβρη του 1973. Από το βιβλίο του ( “Το Πολυτεχνείο ζει; 30+1, Όνειρα-Μύθοι-Αλήθειες”, εκδόσεις Λιβάνη) που κοσμεί την βιβλιοθήκη μας, επιλέξαμε να μεταφέρουμε εδώ ορισμένα αποσπάσματα, μέσα από την εξαιρετική εισαγωγή του ίδιου του αγωνιστή συγγραφέα, γιατί θεωρούμε ότι προσδιορίζουν σημαντικές αιχμηρές αλήθειες και για το σήμερα…
Ιδού λοιπόν:
Ιδού λοιπόν:
«Καθώς περνούν τα χρόνια, οι αλλοιώσεις και οι παραχαράξεις έχουν γίνει κανόνας από την εξουσία και την κυρίαρχη ιδεολογία της εκμετάλλευσης και της αδικίας. Αλλοιώνονται και παραποιούνται κοσμοϊστορικά γεγονότα. Πουλιέται και μοιράζεται, ως ναρκωτικό, το κουτόχορτο της λήθης. Βάλλεται το παρελθόν και ό,τι ενοχλεί. Η μνήμη και η σκέψη καθίστανται επικίνδυνες ιδιότητες, γι’ αυτό και η αποσπασματική υπερπληροφόρηση και η κενή γνώση προσφέρονται αφειδώς από τα ΜΜΕ. Υπάρχουν προς τούτο πολλοί απολογητές και αρκετοί πρώην αριστεροί, δυστυχώς, που εντάχθηκαν στο σύστημα και τους ενοχλεί το παρελθόν τους, γι’ αυτό μειώνουν και απαξιώνουν τη σημασία του Πολυτεχνείου και ό,τι έζησαν ως νέοι, για να βρίσκουν την ευκαιρία και τη δικαιολογία κυρίως οι ένοχοι και οι άκαπνοι να επιτεθούν, και με το πέρασμα του χρόνου πληθαίνουν οι κριτές που μας καταδικάζουν και γίνονται συνήγοροι και υπερασπιστές τους. (….)
(….) Και το χειρότερο απ’ όλα είναι πως θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε πως τίποτα δεν αλλάζει και πως αγωνιστήκαμε μάταια, και όταν τολμάμε να υπερασπιστούμε αυτό που κάναμε μας λοιδορούν, μας θεωρούν ξεπερασμένους, κολλημένους και γραφικούς αγνοώντας πως τίποτα δεν πάει χαμένο στη χαμένη μας ζωή. Για να μπουν τα πράγματα στη θέση τους, ως οφειλόμενο χρέος προς τους νεότερους, από αυτούς που η χούντα και τα φερέφωνά της τους χαρακτήριζαν εξτρεμιστές, αναρχοκομουνιστές και αλήτες, που είχαν την τύχη και την ατυχία μαζί να ζήσουν και να δημιουργήσουν το φοιτητικό αντιδικτατορικό κίνημα και να βιώσουν τη χαρά και την ηδονή της εξέγερσης, ανεξαρτήτως των επιλογών που έχει κάνει ο καθένας και που βρίσκεται σήμερα. Γιατί ο εξεγερμένος, έστω και για μια φορά στη ζωή του, δε διεκδικεί το δίκαιο μόνο για τον εαυτό του, αλλά και για τους άλλους (….)
(….) Παρόλο που έγινε γιορτή, το Πολυτεχνείο κουβαλάει μια φόρτιση και μια δυναμική που δε χωράνε στην επικρατούσα κυρίαρχη κατάσταση, γιατί κρύβουν την ανατροπή μέσα τους. Γι’ αυτό και συστηματικά και ύπουλα βάλλεται και γίνεται μια προσπάθεια να παρουσιαστεί ως μια αντιδικτατορική εξέγερση μόνο, στην οποία όλοι συμφωνούσαν και συμμετείχαν και που με το πέρασμα του χρόνου θα ξεχαστεί και θα πεθάνει. Λογαριάζουν όμως χωρίς τον ξενοδόχο, που είναι οι νέοι που αντιστέκονται, κι ας τους λένε απολίτικους, που το τιμούν και δεν το αφήνουν να ξεθωριάσει. Ζει μέσα στις καρδιές τους, το νοσταλγούν και μπορούν να ονειρεύονται τους δικούς τους αγώνες που έρχονται. Δεν είναι τυχαίο που, ενώ πολλοί προσπάθησαν να το θάψουν, αναμετρώντας από τα τηλεοπτικά παράθυρα τα σπασμένα και τις εκφυλισμένες συγκεντρώσεις, το Πολυτεχνείο ζει και αντιστέκεται από μόνο του, και από γενιά σε γενιά γίνεται λαμπρότερο και φωτεινότερο και έχει συνδεθεί με τους αγώνες ενάντια στον πόλεμο και στην παγκοσμιοκρατία, όσο κι αν προσπάθησαν οι Αμερικανοί πρέσβεις, χρόνια τώρα, πιέζοντας τις εκάστοτε κυβερνήσεις, να καταργηθεί η διαδήλωση που αρχίζει από το Πολυτεχνείο και καταλήγει στην πρεσβεία τους, μοναδικό γεγονός σε παγκόσμιο επίπεδο. Όσο θα υπάρχει αδικία, ανελευθερία και ιμπεριαλιστική πολιτική, ο αγώνας θα συνεχίζεται και το Πολυτεχνείο θα δείχνει το δρόμο».
- ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΖΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΖΕΙ ΣΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΑΣ.
ΖΕΙ
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι αγωνιστές και οι αγώνες τους δεν περνούν στη λήθη. Μένουν στη σκέψη και την ψυχή όσων συνεχίζουν να αγωνίζονται μέχρι τη δικαίωση αυτών των αγώνων.
Ο συγγραφέας έχει νομίζω αποδείξει με τη στάση ζωής του, πόσο τιμά το παρελθόν και τους αγώνες του.
Αντίθετα, τους ξεπουλημένους καμιά ιστορία δεν θα τους δικαιώσει. Απλά, σήμερα "απολαμβάνουν" τα προνόμια της εφήμερης εξουσίας.
Κρατάω αυτό από την ανάρτηση, με "πειράζει" πολύ:
"Υπάρχουν προς τούτο πολλοί απολογητές και αρκετοί πρώην αριστεροί, δυστυχώς, που εντάχθηκαν στο σύστημα και τους ενοχλεί το παρελθόν τους, γι’ αυτό μειώνουν και απαξιώνουν τη σημασία του Πολυτεχνείου και ό,τι έζησαν ως νέοι"
Θα έχω μεθαύριο ένα "σχόλιο" για το θέμα.
Καλή δύναμη φίλε!
Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΡΑΣΗ ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΚΑΙ ΣΥΝΘΗΜΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΟΡΕΙΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΜΕ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΑΠΟΛΥΤΑ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυρυτανα ιχνηλατη καλησπερα,
ΑπάντησηΔιαγραφή- ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΖΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΖΕΙ ΣΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΑΣ.
- ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΗΤΑΝΕ “ΓΙΟΡΤΗ” ΜΑ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΚΑΙ ΠΑΛΗ ΛΑΪΚΗ!!!
Kάθε αγώνας που έχει στόχο την δικαίωση είναι πεθαμένος και μετά ακολουθούν μνημόσυνα πάνω στο πτώμα για να επιβιώσουν οι αγωνιστές του χρόνο dt .
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγώνας είναι αυτός που ξεκίνησε και συνεχίζει και εμπνέει για να συνεχιστεί.
Αγαπητέ Ευρυτάνα Ιχνηλάτη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσοι έζησαν τα γεγονότα ξέρουν τι σημαίνει Πολυτεχνείο, ακόμη και αυτοί που το πολέμησαν. Όσο για τους βολεμένους, αυτοί έχασαν προ πολλού κάθε δικαίωμα gia να ομιλούν, έχουν καταντήσει καρικατούρες. Το Πολυτεχνείο Ζει αντάμα με την περήφανη ιστορία του, και οι καρικατούρες ζουν αντάμα με την ντροπή τους.
Καλό βράδυ!
Πολύ καλή επιλογή του γραπτού του Δημήτρη Παπαχρήστου....είναι μια απάντηση-γροθιά....για εκείνους που ξεπούλησαν τα οράματα και τα ιδανικά του αγώνα....αλλά και μια υπόμνηση όπως λέει και ο τίτλος σου για αυτούς που συνεχίζουν να μάχονται....!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήAris,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜονολεκτικά ε;
Μα πολλές φορές μία μόνο λέξη λέει τα πάντα!
--------------
Οικοδόμε,
συμφωνούμε φίλε στο ωραίο σχόλιό σου, πλην της τελευταίας επισήμανσής σου. Κι αυτό διότι δεν... "με πειράζει", καν, αφού πολύ απλά αυτοί είναι μια για πάντα ΞΕΓΡΑΜΜΕΝΟΙ προ καιρού! Θα περιμένουμε την ανάρτησή σου επί του θέματος, ξέρουμε εκ των προτέρων ότι θα "μετρήσει"!
--------------
kapetandiamantis,
και
dimitris,
Έτσι νιώθουμε, έτσι πορευόμαστε!
---------------
habilis,
καλωσόρισες στην παρέα μας. Ακριβώς όπως τα λες είναι φίλε μου. Οι λαϊκοί αγώνες δεν είναι εκθέματα σε μαυσωλεία, αλλά έμπνευση και οδηγός δράσης, δηλαδή ΖΩΝΤΑΝΙΑ!
---------------
scorpion49,
όσοι έζησαν τη χαρά και την ηδονή της εξέγερσης, καθώς γράφει και ο Παπαχρήστος και κράτησαν στην καρδιά τους αλλά και στη μετέπειτα πορεία της ζωής τους τη φλόγα του ίδιου τους του αγώνα, έχουν δικαιωματικά κερδίσει το σεβασμό και την εκτίμηση κάθε αγωνιζόμενου ανθρώπου. Οι "άλλοι", οι καρικατούρες, που αντάλλαξαν τα πάντα για ένα σκαμνί στο κατώφλι της εξουσίας, είναι νάνοι και συνεπώς... δυσδιάκριτοι.
---------------------
Φυσιολάτρης,
όντως απάντηση-γροθιά, έτσι το αντιληφθήκαμε και εμείς όταν το διαβάσαμε και κάναμε την επιλογή να το αναρτήσουμε εδώ.
Παιδιά κακα τα ψέματα, μια ολοκληρη γενιά δεν μπορεί να τη χαρακτηρίσει μια χουφτα ατομων που πουληθηκαν στο σύστημα.Το πολυτεχνειο ξεσηκωσε χιλιαδες που το εζησαν και συνεχισαν να το αισθάνονται κομματι της ζωής τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιός να μου το'λεγε ότι θα ερχόταν η μέρα που θα έβλεπα τον "Μπουμπούκο" σε υπουργικό θώκο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιός να μου το'λεγε ότι σήμερα -38 χρόνια μετά- θα έβλεπα να ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΟΥΝ κάποιοι από τη γενιά που εκείνη την ημέρα ήταν ΜΕΣΑ στο Πολυτεχνείο με κάποιους από αυτούς που που ήταν ΕΞΩ από αυτό, έτοιμοι για το μεγάλο μακελειό...
Ποιός να μου το'λεγε...
John,
ΑπάντησηΔιαγραφήκαταλαβαίνουμε -και με το παραπάνω-τη δικαιολογημένη σου απέχθεια για ότι συμβαίνει σήμερα, αλλά θα σε παρότρυνα να διαβάσεις και το σχόλιο του "Λεύτερου" ακριβώς από πάνω. Το Πολυτεχνείο ΔΕΝ ανήκει σε αυτούς. Αποτελεί κομμάτι της ιστορικής αγωνιστικής διαδρομής του Λαού μας και ΜΟΝΟΝ και ως εκ τούτου καμία ορντινάτσα του συστήματος δεν μπορεί να αμαυρώσει τη διαχρονική λάμψη του.
Η υπόθεση "Πολυτεχνείο" ανήκει στους περισσότερους Έλληνες και όχι μόνο σε ορισμένους... Ας σταματήσει πια η καπήλευση κάθε μεγάλου γεγονότος της ελληνικής ιστορίας! Ας φύγουν πια οι παρωπίδες, κρύβουν και τον ήλιο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΤΑΙΓΙΣΤΙΚΟΣ Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ ΣΤΑ ΓΡΑΦΟΜΕΝΑ ΤΟΥ. ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΣΚΙΑΓΡΑΦΕΙ ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΑΛΛΟΤΕ ΠΙΚΡΗ ΚΑΙ ΑΛΛΟΤΕ ΤΡΥΦΕΡΗ, ΟΜΩΣ ΠΑΝΤΟΤΕ ΑΛΗΘΙΝΗ! Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΔΕΝ ΧΩΡΑ ΣΤΙΣ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΕΣ ΔΟΜΕΣ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΟΥΤΕ ΒΟΛΕΥΕΤΑΙ ΣΕ ΜΙΑ ΔΗΘΕΝ ΕΘΝΙΚΟΕΝΩΤΙΚΗ ΓΙΟΡΤΟΥΛΑ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΤΣΑΡΛΑΤΑΝΩΝ ΠΟΥ ΕΞΑΡΓΥΡΩΣΑΝ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ. ΣΗΜΑΔΕΨΕ ΠΟΛΛΕΣ ΓΕΝΙΕΣ ΚΑΙ ΑΚΟΜΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΙΣ. ΗΤΑΝ ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ, ΠΑΘΟΣ ΚΑΙ ΟΡΑΜΑ ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟ ΚΑΘΙΣΤΟΥΝ ΑΝΙΚΗΤΟ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτη σημερινη πορεια του πολυτεχνειου τιμαμε στην πραξη τις μνημες και δινουμε παρον στους αγωνες της δικης μας γενιας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ Ευρυτάνα & φίλοι σχολιαστές,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμπαθάτε με για την αυθόρμητη αγανάκτηση που μου βγήκε για αυτά που συμβαίνουν στις μέρες μας, 38 χρόνια μετά...
Το Πολυτεχνείο ΖΕΙ, σε πείσμα εκείνων που θέλουν να ξεχάσουμε, ανίκητο από τη φθορά του χρόνου!..
Γιάννης-Λουτράκι
T.A.G.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι περισσότεροι άνθρωποι του λαού αγωνίστηκαν, αγωνίζονται και θα συνεχίσουν να αγωνίζονται, συνεπώς έχουν κάθε δικαίωμα να τοποθετούν το Πολυτεχνείο στο πιο ζεστό κομμάτι της καρδιάς τους. Οι ελάχιστοι, οι άκαπνοι, οι ξεπουλημένοι και οι καθεστωτικοί δεν έχουν δικαίωμα να το πιάνουν καν στο στόμα τους. Όσο για την καπηλεία την αντιλαμβανόμαστε έτσι όπως τη θέτει στο εισαγωγικό σημείωμά του ο εκφωνητής του Πολυτεχνείου Δημ. Παπαχρήστος. Τον ήλιο, μας τον κρύβουν οι μακελάρηδες των ονείρων μας, οι πάσης φύσης στυλοβάτες και απολογητές του σάπιου συστήματος της εκμετάλλευσης και της αδικίας.
--------------
doctor,
μαζί σου! Μας καλύπτει ΑΠΟΛΥΤΑ η τοποθέτησή σου.
--------------
Aris,
πράγματι έτσι τιμάμε την ηρωϊκή εξέγερση. Με τη συμμετοχή μας στους μαχητικούς αγώνες και στις διεκδικήσεις του σήμερα και όχι με μνημόσυνα και επικήδειους. Όσοι ήμασταν σήμερα στους δρόμους, ακριβώς έτσι το αντιλαμβανόμαστε.
----------------
John,
γιατί να σε... συμπαθάμε φίλε μου; Αυτά που έγραψες, την αγανάκτηση και την οργή σου για ότι συμβαίνει, τα νιώθουμε όλοι μας. Το πνεύμα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου παραμένει ζωντανό και διαχρονικό, όπως πολύ σωστά είπες σε πείσμα έκείνων που θέλουν να ξεχάσουμε...
Ελέγχει και στο βαθμό που εκτιμά ότι διατρέχει κίνδυνο, το πρώτο που κάνει είναι να ελέγξει, να αφομοιώσει το όποιο κίνημα να το διαφθείρει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυνήθως αυτό το διαβρώνει από τα μέσα.Προσεγγίζει τους επί κεφαλής ή και τοποθετεί δικούς της προβοκάτορες που επιχειρούν να αλλοιώσουν τον χαρακτήρα του κινήματος.
Άλλοτε με απειλές, άλλοτε με εξαγορά συνειδήσεων, άλλοτε με τρομοκρατία,.... με όλα τα μέσα που διαθέτει.
Σήμερα στην πορεία κοίταζα τα νέα παιδιά στην περιφρούρηση, αλλά και τους άλλους νέους,που με τα πανό και τα συνθήματα μας διατράνωναν και διεκδικούσαν τα δικαιώματά τους στην ζωή.
Κάποια στιγμή είπα στην συντρόφισσα δίπλα μου:
Τούτα εδώ τα παιδιά σε 10 χρόνια θα είναι οι ηγέτες του κινήματος.
Και επειδή οι συνθήκες που ζούμε και αυτά θα ζήσουν θα είναι ζοφερά, μέσα από τους καθημερινούς αγώνες θα γαλουχηθούν, θα αναπτύξουν την συνείδησή τους, θα ανταποκριθούν στις ανάγκες και στις επιταγές του λαϊκού κινήματος.
Κάποιοι όμως θα ξεστρατίσουν, κάποιοι θα εξαγοραστούν, κάποιοι θα περάσουν απέναντι.
Η μόνη διαφορά είναι ότι ελπίζω εκτιμώντας και με βάση τις νομοτέλειες, ότι αύριο δεν θα υπάρχει "απέναντι" τουλάχιστον με την ίδια μορφή που υπάρχει σήμερα.
blackbedlam,
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι πιο πολλοί από το ευρύτερο λαϊκό κίνημα -θέλω να πιστεύω η συντριπτική πλειοψηφία- θα παραμείνουν στις επάλξεις. Μερικοί θα πάρουν το δρόμο της παράδοσης και της υποταγής. Μην κρυβόμαστε έτσι συνέβη πολλές φορές, και όχι μόνο βέβαια στην περίπτωση του Πολυτεχνείου, αλλά το ποτάμι τραβούσε πάντα μπροστά. Γιατί την ιστορία την γράφουν μαζικά οι λαοί και τις αλλαγές και τις ανατροπές πάλι οι λαοί τις επιβάλλουν. Τα πρόσωπα επιλέγουν τις δικές τους διαδρομές, θετικές ή αρνητικές, αλλά και η ιστορία απέδειξε ότι έχει τις δικές της νομοτέλειες.
Καλές αντοχές...
Είναι πραγματικά το "κάτι άλλο" οι επισκέψεις σε αυτή την ανάρτηση, ΑΝ και πέρασε ένας χρόνος από τη δημοσίευσή της!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστούμε...