"Ο Άρης Βελουχιώτης σύμβολο αντίστασης στις μέρες μας"

Δημοσιεύουμε μία ομιλία που στάλθηκε ειδικά στο blog μας εκ μέρους του Ευρυτάνα φίλου Θωμά Κώτσια, ο οποίος παρευρέθηκε ως προσκεκλημένος ομιλητής, από τον επίσης Ευρυτάνα Βασίλη Πριόβολο (“καπετάν Ερμή”), σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε προς τιμή του πρωτοκαπετάνιου του ΕΛΑΣ Άρη Βελουχιώτη. Η εκδήλωση αυτή έγινε από τον “Πανελλήνιο Σύλλογο μνήμης του Άρη Βελουχιώτη” στις 29-06-12.

 Ιδού η ομιλία του Θ. Κώτσια:

« Σεβαστοί  συναγωνιστές του Άρη Βελουχιώτη, καπετάνιοι και αντάρτες του τιμημένου ΕΛΑΣ, φίλες και φίλοι που παραβρίσκεστε σήμερα εδώ στην εκδήλωσή μας.

Τιμούμε σήμερα την εμβληματικότερη μορφή της Εθνικής Αντίστασης και της κοινωνικής απελευθέρωσης του λαού μας, τον πρωτοκαπετάνιο του ΕΛΑΣ τον Άρη Βελουχιώτη.

Υποκλινόμαστε σε όσους αγωνιστές παραβρίσκονται σήμερα εδώ ανάμεσά μας και αποτελούν την ζωντανή ιστορία του τόπου μας, καθώς και στη μνήμη όσων έφυγαν απ’ τη ζωή, πολλοί δυστυχώς με τραγικό τρόπο και με κορυφαίο το δραματικό τέλος του Άρη Βελουχιώτη και των συναγωνιστών του.  

Βρέθηκα, με αφορμή τις πρόσφατες εκλογές, στα βουνά της Ευρυτανίας και στα ρημαγμένα χωριά αυτής της κάποτε ανυπότακτης περιοχής και πρέπει να σας πω ότι σε κάθε χωριό με συντρόφευε ο μύθος και η πραγματικότητα αυτής της περιόδου.

Οι άνθρωποι δεν ήθελαν παρά ένα έναυσμα για να ξεκινήσουν χωρίς τελειωμό να διηγούνται προσωπικές εμπειρίες και μοναδικές στιγμές αυταπάρνησης, αλληλεγγύης, αντιστασιακής δράσης και πατριωτικής έξαρσης, εμπνευσμένες και συνδεδεμένες με την μυθική πλέον στο πέρασμα του χρόνου μορφή και προσωπικότητα του Άρη Βελουχιώτη. Του πρωτοκαπετάνιου που καταγράφτηκε στη λαϊκή συνείδηση στο πάνθεον των ηρώων, δίπλα στον Κατσαντώνη, τον Καραϊσκάκη, τον Μακρυγιάννη. Που τραγουδήθηκε στεντόρεια στα αντάρτικα λημέρια “αντάρτης, κλέφτης, παλληκάρι πάντα είναι ο ίδιος ο λαός”.

Πιστεύω ότι οι ιστορικές προσωπικότητες και οι μεγαλειώδεις στιγμές ενός λαού δε χωρούν στις προθήκες των μουσείων της ιστορίας, ούτε στις επετειακές εκδηλώσεις με στρογγυλεμένα λόγια, κάλπικους πατριωτισμούς και ανώδυνες αναφορές που αποφεύγουν να συνδέσουν το χτες με το σήμερα.

Τα ιστορικά πρόσωπα και τα γεγονότα βρίσκουν την δικαίωσή τους μόνο μέσα από διδάγματα που μπορούν να αντληθούν σαν παρακαταθήκες για το παρόν και το μέλλον αυτού του τόπου, ιδιαίτερα σε συνθήκες σαν τις σημερινές.

Σήμερα, η πατρίδα μας βρίσκεται ξανά σε ένα ιδιόμορφο καθεστώς οικονομικής κατοχής που οδηγεί το λαό μας στην εξαθλίωση και την καταστροφή, με προεκτάσεις που πλήττουν καίρια την εθνική μας ανεξαρτησία και την λαϊκή κυριαρχία, στοιχεία που ήταν και τότε τα προτάγματα του Ε.Α.Μ.ικού κινήματος και του αντιστασιακού αγώνα.

Αυτά τα προτάγματα και η σύνδεσή τους με το σήμερα, τρομάζουν το οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο, που προσπαθεί τους δικούς του φόβους να τους κάνει και φόβους του λαού  μας, ώστε να μην αλλάξει τίποτα που θα ανατρέπει το καθεστώς που εξέθρεψε αυτή την κρίση και που οδηγεί τον λαό μας σε μια νέα τραγωδία.

Η εθνική μας αντίσταση και ο ταυτισμένος με την ύπαρξή της Άρης Βελουχιώτης δεν περίμεναν ποτέ κανέναν να τους αποκαταστήσει, ζωντανούς η πεθαμένους, γιατί ήταν γέννημα  του λαού μας και αποτελούσαν την έκφραση της ίδιας της λαϊκής συνείδησης, την όποια κανείς δεν μπορούσε να αγνοεί για πάντα, και μάλιστα υπό συνθήκες στοιχειώδους δημοκρατικής ομαλότητας.

Όμως, ότι δεν μπόρεσαν να ξεριζώσουν με τους διωγμούς και τη συκοφαντία στα μετεμφυλιοπολεμικά χρόνια, προσπάθησαν να το πετύχουν ενσωματώνοντας την ανατρεπτική δύναμη με τις αξίες και τα ιδανικά του αντιστασιακού αγώνα, στα όρια ανώδυνων μεταρρυθμίσεων και εκφυλισμού της ιστορικής μνήμης με εκδηλώσεις ‘’ταρατατζουμ’’, όπου με την ίδια ευκολία που έπλεκαν εγκώμια στους αντιστασιακούς, καταφέρονταν ταυτόχρονα και εναντίον τους, με ανιστόρητες προσεγγίσεις και απαξιωτικές πρακτικές.

Ο Άρης συνεχίζει ακόμη να διχάζει και ο καθένας γίνεται ιστορικός, ή μετά Χριστόν προφήτης για να αποφανθεί για την ορθότητα η μη των επιλογών του, βάζοντας τα μέτρα της δικής του ασημαντότητας για να μετρήσει πρόσωπα και επιλογές σε εποχές που οι άνθρωποι στέκονταν πάνω από το μπόι τους – όπως συμβαίνει σε κάθε μεγάλη στιγμή της ιστορίας.

Θα δανειστώ από τη λαϊκή σοφία μια έκφραση όπου, θέλοντας να αποδώσει συμπυκνωμένα τέτοια φαινόμενα, λέει : “Εκεί που κρεμούσαν οι καπεταναίοι τ’ άρματα, τώρα κρεμούν οι γύφτοι τα νταούλια”. Περιγράφει, νομίζω, με απολυτή πιστότητα  μια πραγματικότητα γύρω από το πώς κατανοούν αρκετοί, και μάλιστα με θεσμικούς ρόλους και εξουσίες, το μεγαλείο εκείνης της περιόδου.

Σήμερα, όποιοι δεν θέλουν τον Βελουχιώτη δίπλα στα εικονίσματα, αλλά εξακολουθούν να εμπνέονται από την πολιτική  του διαθήκη, συνειδητοποιούν ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα δύσκολο αλλά ωραίο αγώνα. Αγώνα για απαλλαγή της χώρας από το Δ’ Ράιχ των Γερμανών επικυρίαρχων της Ευρώπης, με τους τροϊκανούς και τους ντόπιους υποστηρικτές τους, που μας παρουσιάζονται σαν σωτήρες.

Αυτή την ώρα, ζωντανό και στεντόρειο πρέπει να ακουστεί  ξανά το μήνυμα της αντίστασης από κάθε ανταρτικό λημέρι, από κάθε πραγματικό πατριώτη που οραματίζεται ένα καλύτερο μέλλον γι’ αυτόν και τα παιδιά του, σε μια ελεύθερη και δημοκρατική Ελλάδα.

Το μήνυμα της λαϊκής ενότητας κόντρα στην υποταγή των διεθνών τοκογλύφων, η Ελλάδα, από πειραματόζωο των λεγόμενων αγορών, να γίνει ξανά ο φάρος της νέας Ευρώπης των λαών.

ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΝ ΑΡΗ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗ

ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΑΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ

ΤΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥΣ ΜΑΣ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ ΞΑΝΑ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ ΣΤΟ ΛΑΟ ΜΑΣ ».