Τραγούδι αντίστασης κόντρα στο άκαπνο μοιρολόι*

Ευρυτανία μου, τυλιγμένη μέσα στην αχλή των αιώνων, σηκώνεις στη χιλιοβασανισμένη πλάτη σου όλη τη βαριά ιστορία αυτού του τόπου. Ιστορία εξεγερσιακή, απελευθερωτική, επαναστατική. Από τους απείθαρχους Κατσαντωναίους μέχρι τους ανυπότακτους Αντάρτες και των δύο ξεσηκωμών. Εδώ σ’ αυτά τα απάτητα βουνά, σε τούτα τα βαθύσκιωτα φαράγγια και τις ελατοσκέπαστες πλαγιές, βρήκε φιλόξενο έδαφος το άγριο λουλούδι της Λευτεριάς για να ξεπεταχτεί σκίζοντας την πέτρα ώσπου να μπουμπουκιάσει τον κατακόκκινο ανθό του. Εδώ το αίμα πότισε την ελπίδα. Εδώ η σπίθα της λεβεντιάς έβαλε φωτιά στο μπαρούτι του ονείρου. Εδώ έσμιξαν το τραγούδι το κλέφτικο και οι παιάνες οι αντάρτικοι και θέριεψαν ψυχές παλικαρίσιες. Εδώ οι περήφανοι άντρες σου λύγισαν παγκόσμιες αυτοκρατορίες, εδώ και οι ζηλευτές γυναίκες σου έγιναν ολόφωτο παράδειγμα αυτοθυσίας και χειραφέτησης. Ευρυτανία μου, η ανόθευτη και ατίθαση ομορφιά σου πέρασε κατευθείαν στις ψυχές των ανθρώπων σου. Ευρυτανία μου, τα προαιώνια άρματά σου αντιλαλούν ακόμη στις καρδιές όλων των ελεύθερων ανθρώπων σκεπάζοντας το άκαπνο μοιρολόι της σύγχρονης υποταγής. «Όπλο  σου» διαχρονικό ήταν και θα είναι η ιστορία σου και όχι η στυγνή κερδοφόρα εκμετάλλευση με αντίτιμο τις ματωμένες σάρκες σου. Ένα «όπλο-κειμήλιο» που δεν παραδίδεται με καμία συμφωνία και με κανένα διαολοχάρτι κι ας το ‘κρυψαν στο σεντούκι της λήθης οι σταυρωτές σου. Ευρυτανία μου, παράσημο είναι η φτώχεια σου. Θρανίο της ανάγκης ο τίμιος μόχθος των βασανισμένων ανθρώπων σου. Διαθήκη μονάκριβη, στον αιώνα τον άπαντα, οι θυσίες των αγωνιστών προγόνων  μας που αγκάλιασαν παντοτινά τα χώματά σου. Ευρυτανία μου λεβεντογέννα, ανταρτομάνα,  στα ξέφωτα της ιστορίας σου διδασκόμαστε πώς να μην σκύψουμε το κεφάλι, πως να ατενίζουμε τις αετίσιες κορφές σου, αντλώντας δύναμη, θάρρος, ανυπακοή που μια μέρα, θα δεις, θα ξαναγίνει ΖΩΗ!

* Αφιερωμένο στη μνήμη του παππού μου Σ.Ι. που δεν γνώρισα ποτέ… 

"Ευρυτάνας ιχνηλάτης"