Ευρυτάνα ιχνηλάτη η φωτογραφία σου αντικατοπτρίζει πραγματικά τον τίτλο. Το πιο συγκινητικό απ όλα είναι ότι παρόλα τα χρόνια που έχουνε περάσει το σπιτάκι αυτό κρατάει ακόμη έστω και πληγωμένο από το χρόνο που το βαραίνει λες και θέλει να ξυπνήσει μνήμες από ένα αλλοτινό ένδοξο παρελθόν. Αθάνατη και η πρώτη ύλη συμφιλιωμένη με το φυσικό τοπίο. Μπράβο σου!
Λησμονιά φίλε μου... Λησμονιά και θλίψη και πολλά άλλα....... Και αν σκεφτεί κανείς με πόσο μόχθο χτίζονταν όλα αυτά τα σπίτια, ειδικά σε μέρη που δεν πήγαινε ούτε καρόδρομος... Τουλάχιστον έμεινε η ικανοποίηση σε αυτούς τους ανθρώπους πως μπορούσαν να χτίζουν μόνοι τους τα σπίτια τους (δεν είναι μικρό πράγμα) και τώρα ίσως από κάπου μας κάνουν "χάζι" που στις δικές μας γενιές αυτά γκρεμίζονται, ενώ ταυτόχρονα ο μόνη επιλογή που έμεινε σε εμάς, για να κάνουμε το δικό μας σπίτι, είναι να...χρεώσουμε και τα εγγόνια μας...
Ευρυτάνα ιχνηλάτη η φωτογραφία σου αντικατοπτρίζει πραγματικά τον τίτλο. Το πιο συγκινητικό απ όλα είναι ότι παρόλα τα χρόνια που έχουνε περάσει το σπιτάκι αυτό κρατάει ακόμη έστω και πληγωμένο από το χρόνο που το βαραίνει λες και θέλει να ξυπνήσει μνήμες από ένα αλλοτινό ένδοξο παρελθόν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑθάνατη και η πρώτη ύλη συμφιλιωμένη με το φυσικό τοπίο. Μπράβο σου!
Πόσο με γοητεύουν τα παλιά ερειπωμένα σπίτια, πόσα "μου λένε"!!..
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ φωτογραφία είναι εκπληκτική!
Kι΄όμως. Η λησμονιά δεν φαίνεται να έχει τη δύναμη να το κατακτίσει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια φωτογραφία πίνακας ζωγραφικής καλέ μου φίλε.
Νάσαι καλά.
Μου αρέσει πολύ κι εμένα να φωτογραφίζω παλιά ερειπωμένα κτίρια. Μου ξυπνάνε διάφορα συναισθήματα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα που μια εικονα ισοδυναμει με χιλιες λεξεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΠΈΡΟΧΗ
ΑπάντησηΔιαγραφήμου θυμίζει την χώρα..
Τα ερείπια είναι γοητευτικά επειδή ακριβώς δραπετεύουν από το παρελθόν τους!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυρυτανα ιχνηλατη καλησπερα, τι να ξερουν αραγε οι τοιχοι του?
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιος να του ελεγε τη μοιρα του οταν το εκτιζαν, κριμα...
Αγώνας με τον χρόνο !
ΑπάντησηΔιαγραφήΛησμονιά φίλε μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΛησμονιά και θλίψη και πολλά άλλα.......
Και αν σκεφτεί κανείς με πόσο μόχθο χτίζονταν όλα αυτά τα σπίτια, ειδικά σε μέρη που δεν πήγαινε ούτε καρόδρομος...
Τουλάχιστον έμεινε η ικανοποίηση σε αυτούς τους ανθρώπους πως μπορούσαν να χτίζουν μόνοι τους τα σπίτια τους (δεν είναι μικρό πράγμα) και τώρα ίσως από κάπου μας κάνουν "χάζι" που στις δικές μας γενιές αυτά γκρεμίζονται, ενώ ταυτόχρονα ο μόνη επιλογή που έμεινε σε εμάς, για να κάνουμε το δικό μας σπίτι, είναι να...χρεώσουμε και τα εγγόνια μας...
Mε τα εύστοχα σχόλιά σας, βάλατε ακόμη πιο επιτυχημένους τίτλους στη φωτογραφία της ανάρτησης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστούμε.
Ωραιο και πολυ δηδακτικο το ιστολογιο Ευρυτανα !
ΑπάντησηΔιαγραφή