Φωτο διαδρομές στα χιόνια (ΙΙ) - Προς το παραμυθένιο Κρίκελλο...

Με το φακό του "Ευρυτάνα ιχνηλάτη"

Είδαν πολλά…

«Τα σπίτια πέφτουν

οι καρδιές πέφτουν

οι μέρες πέφτουν

τα ελάτια μένουν  μονάχα όρθια.

Είδαν πολλά και ξέρουν

πως ο ήλιος δε θα πάψει

να βγαίνει απ’ την ψηλότερη κορφή

του Βελουχιού.

Είδαν πολλά

κι οι σφαίρες απ’ τα καρυοφύλλια

τους γκράδες και τα τόμιγκαν

ειν’ ακόμα καρφωμένες απάνω τους.

Στις ρίζες τους κουλουριάστηκαν

φωνές θριάμβου

και φωνές απόγνωσης.

Οι ρίζες τους ποτίστηκαν

με πολλή βροχή και με πολύ αίμα…»

(Και πάλι ένα απόσπασμα από το σπουδαίο έργο του Μ. Σταφυλά με τίτλο “Ευρυτανία”).

Η φωτογραφία είναι του "Ευρυτάνα ιχνηλάτη"

Κατοχή

"Ἀλήθεια, δάση καὶ βουνὰ
ὑπάρχουνε στὸν κόσμο ἀκόμη;
Ὑπάρχουν οἱ μεγάλοι δρόμοι
ποὺ πᾶν σὲ μέρη ἀλαργινά;

Ἀνθίζουν πάντοτε οἱ βραγιές;
Στοὺς κάμπους εἶναι φῶς κι εἰρήνη;
Κι ἔμεινε λίγη καλοσύνη
μὲς τὶς ἀνθρώπινες καρδιές;

Ἀπίστευτα μᾶς φαίνονται ὅλα
σ᾿ ἐμᾶς ποὺ ζοῦμε τώρα χρόνια
σὰν σ᾿ ὀρεινά φτωχὰ καλύβια
ποὺ τ᾿ ἀποκλείσανε τὰ χιόνια...

Θὲ νἄρθει τάχα μιὰν ἡμέρα
σὰν ἀπὸ τόπους μακρινοὺς
ἡ Ἄνοιξη ποὺ λαχταρᾶμε;
Καὶ θὰ μᾶς εὕρει ζωντανούς;"

(Κώστας Ουράνης)

ΥΓ. Η φωτογραφία είναι του "Ευρυτάνα ιχνηλάτη"

Στην Χ.

"Ευρυτάνας ιχνηλάτης"

Θέαση

Με το φακό του "Ευρυτάνα ιχνηλάτη"

Στους ξενιτεμένους...

"Μὲ σπαραγμὸ κρατώντας τὴ βαριὰ καρδιά μου

βρῆκα τὸ πατρικό μου σπίτι νὰ κοιτάζει,

μὲς ἀπ᾿ τὶς φυλλωσιές, σὰν ἄλλοτε, τὴ δύση.

-μὲ σπαραγμὸ κρατώντας τὴ βαριὰ καρδιά μου.

Γοργὰ τὸ νζάκι ἡ μάνα μου τρέχει ν᾿ ἀνάψει.

Κ᾿ ἐνῷ ἀπ᾿ τὴν πόρτα βλέπω τὶς γλυκές του λάμψεις,

μὲ σπαραγμὸ κρατώντας τὴ βαριὰ καρδιά μου

δὲ μπαίνω μέσα. Ἀπέξω κάθομαι καὶ κλαίω..."

(Nικηφόρος Βρεττάκος – Επιστροφή)

Με αφορμή μια φωτογραφία του "Ευρυτάνα ιχνηλάτη" (δείτε και εδώ). 

Η ποίηση των βουνών!

Με το φακό του "Ευρυτάνα ιχνηλάτη"