«Εἶμαι
τὸ δέντρο ποὺ ἀκολουθεῖ τὴ γραμμὴ τῆς προσευχῆς ὅταν ἀνεβαίνει
ἀπὸ
ἥσυχη ψυχή.
Εἶμαι
ἡ λόγχη ποὺ κοκκίνισε στὸ αἷμα τῆς δύσης καὶ φρουρεῖ τὸ Ἀόρατο
ἀπ᾿
τὴν ἄρνηση καὶ τὴν εἰρωνεία.
Εἶμαι
στὶς γιορτὲς τοῦ τοπίου τὸ μαῦρο ράσο ποὺ δὲν τελείωσεν ἀκόμα
τὴ
δοκιμασία του.
Εἶμαι
τὸ καμπαναριὸ στὸ ναὸ τοῦ πόνου καὶ γιὰ τὶς ψυχὲς ποὺ ἔχουν σκοπὸ
σημαίνει
τοὺς ὄρθρους καὶ τοὺς ἑσπερινοὺς ἡ σιωπή μου.»
(Το κυπαρίσσι - Ζαχαρίας
Παπαντωνίου)
ΥΓ.
Η φωτογραφία είναι του "Ευρυτάνα ιχνηλάτη"
Ο ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΙΚΟΣ ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΜΑΣ, Ο ΖΑΧΑΡΙΑΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΠΕΡΟΧΟΙ ΣΤΙΧΟΙ, ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ!!!
"Όλα τα κυπαρίσσια δείχνουνε μεσάνυχτα".
ΑπάντησηΔιαγραφή"Εἶμαι ἡ λόγχη ποὺ κοκκίνισε στὸ αἷμα τῆς δύσης καὶ φρουρεῖ τὸ Ἀόρατο
ΑπάντησηΔιαγραφήἀπ᾿ τὴν ἄρνηση καὶ τὴν εἰρωνεία."
!!!!!
είναι αυτό που θα μπανίζουμε εις το τελευταίο σπίτι.... θα κόβει και τον αγέρα...
ΑπάντησηΔιαγραφήμια χαρά ίσκιος μια χαρά σε λέω
Τέλειοι οι στίχοι, έδεσαν τόσο αρμονικά με την όμορφη φωτογραφία σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή εβδομάδα!
Και μόνο οι τίτλοι σου,Ευρυτάνα,δείχνουν την ποιότητα αυτού του ιστότοπου.Τι να πούμε για όλα τ΄άλλα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαιρετικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήνα τα θυμόμαστε κι αυτά...
Εξαιρετικός ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτέκομαι στο εξής μεγαλειώδες νόημα...
//Είμαι στις γιορτές του τοπίου το μαύρο ράσο που δεν τελείωσε ακόμα τη δοκιμασία του//!!!!!!!
Η δοκιμασία του τόπου μας και του λαού μας πράγματι δεν τελείωσε...
Συγχαρητήρια για την ανάρτηση...
Πάντα τα σχόλιά σας ζωντανεύουν κάθε μας ανάρτηση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστούμε εγκάρδια.
"Και μοιάζει ετούτη η σιωπή"
ΑπάντησηΔιαγραφήμε ουρανομήκη κραυγή.
"Δεν θέλω παρά -σαν τα δεντρά- όρθιος να φύγω..."
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι μοιάζει ετούτη η σιωπή
με τούτα τα λόγια του πατέρα μου, ειπωμένα κάτι λίγες μέρες πριν να σιωπήσει για πάντα...
"Στη Σμύρνη -έλεγε η νενέ μου-
το κυπαρίσσι, στην εμπατή του δρόμου, του χωριού, του σπιτιού δείχτει φιλοξενία... στο κοιμητήρι φιλοξενία και δάκρυ, πόνο... στο βάθος του κήπου δείχτει στον Θεό, να μην τον εξεχνούμε! Δίνει λεβεντιά στο βουνό, δείχτει λευτεριά και πως... να ξεχνάς τις ρίζες σου... δεν πρέπει..."
Αχ βρε Ιχνηλάτη, αυτά τα όμορφα μου θύμισες με το λεβέντικο κυπαρίσσι σου και πολύ πολύ σ΄ευχαριστώ γι΄αυτό...
Ε.-