Κυριακή 10 Ιανουαρίου 2016

Πανηγύρια




Τη γιαγιά Μαρία τη γνωρίζω χρόνια και η αλήθεια είναι ότι την αγαπώ ιδιαίτερα για την καλή της καρδιά, τη ζεστασιά της συμπεριφοράς της και πάνω απ’ όλα για το χαμόγελο και το πηγαίο χιούμορ της που τη συνοδεύει πάντα και το οποίο, όπως μου λέει, αποτελεί σπουδαίο όπλο κατά των προβλημάτων της ζωής, αλλά και του… γήρατος!  Όπλο κατά του γήρατος η γιαγιά Μαρία θεωρεί και το… διάβασμα οπότε πάντα θα τη δεις κάτι να μελετά! Μάλλον δεν θα ‘χει άδικο αφού παρά τα 92 της χρόνια η γυναίκα αυτή διαθέτει μία ζηλευτή διαύγεια!

Σε μία επίσκεψή μου παρατήρησα στη βιβλιοθήκη τoυ σπιτιού της ένα σπάνιο λιτό και κιτρινισμένο βιβλιαράκι που χρονολογείται… μισό αιώνα πριν! Ο τίτλος του: «Το Καλεσμένο Ευρυτανίας. Η φύση - οι άνθρωποι – η προσπάθεια». Συγγραφέας: Παναγιώτης Γ. Παππάς μετεκπαιδ. διδάσκαλος στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Τυπώθηκε στο Αγρίνιο το 1965. Εκδόσεις;… χαρτοτυπογραφικαί βιβλιοδετικαί εργασίαι! Το βιβλίο αυτό είναι χαρισμένο στους ξενιτεμένους Ευρυτάνες Καλεσμενιώτες.

Ξεφυλλίζοντάς το έπεσα εντελώς τυχαία επάνω σε ένα καταπληκτικό κείμενο που αναφέρεται στα πανηγύρια του όμορφου χωριού! Πραγματικά  με καθήλωσε και γι’ αυτό σάς μεταφέρω ένα απόσπασμα – χαρακτηριστικό για τα παραδοσιακά πανηγύρια των Ευρυτάνων και της… απελευθερωτικής επίδρασης του χορού στην ψυχοσύνθεση των ορεσίβιων κατοίκων του τόπου μας!


Απολαύστε το:

«Δύσκολη φαίνεται η ζωή του ανθρώπου. Τη στενεύουν πάντα οι μεγάλες ανάγκες. Την κλείνουν στον πύργο της. Την κλειδώνουν βαριά τα μεγάλα προβλήματα. Και η ψυχή του ανθρώπου φυλακισμένη, όπως φαίνεται, σαν το πουλί στο κλουβί, απ’ το μόχθο και το βάρος το καθημερινό, γαντζώνεται και προσμένει.

Τι θα γίνει, σαν κάποιος ανοίξει, αυτό το κλουβί; Αν έστω για μια στιγμή μείνει λεύτερη η ψυχή του ανθρώπου και δώσει φτερούγες στο σώμα; Πόσα έχει, να μας πει, το σώμα, που πετά, που λικνίζεται σαν πουλί, που λυγά όμορφα, σαν κυπαρίσσι! Πόσα, αλήθεια, έχει, να μας φανερώσει ένα σώμα που χορεύει, που πηδά και αναταράσσεται σύγκορμο, που κοχλάζει μέσα του μια ζωντανή ψυχή και αφήνεται στα τσαλιμάκια και τα βήματα του χορού!

Δεν είναι η γλώσσα, που φανερώνει, ότι γίνεται μέσα μας. Τα βαθιά στρώματα της ψυχής, τα βαθύτερα και άγνωστα μέρη της, τα φανερώνει πάνω στο χορό.

Μεθυσμένη η ψυχή λύνεται και μοιάζει σαν να προδίδει τον εαυτό της. Λυτρώνεται απ’ τα δεσμά της και αφήνει τους μεγάλους κυματισμούς της ν’ ανεβαίνουν απανωτοί στο σώμα. Ωραίο πράγμα ο χορός και είναι ωραιότερο όταν γίνεται στην εξοχή, μέσα στο θαύμα της φύσης κάτω απ’ τους ήχους της λαϊκής ορχήστρας.

Εκεί ο άνθρωπος που χορεύει δεν είναι αυτός που γνώρισες μπροστά από λίγο. Τώρα έχει αλλάξει. Έχει μεταφερθεί σε κόσμος άλλους. Έχει ανέβει ψηλά στις κορφές της ψυχής και αγναντεύει τον κόσμο, τους ανθρώπους με μάτι αετού, περήφανος, σαϊτεύοντας κοφτά, γρήγορα, θανατερά κάθε μικρότητα της ζωής, κάθε της κακό και άσχημο.

Ότι βαρύ και δύσκολο έχει η ζωή, εκείνη τη στιγμή, το γκρεμίζει και μια πλατιά θάλασσα ρίχνει πάνω στις ανάγκες και τα βάσανα. Σε τέτοια Ιμαλάια ύψη σε φέρνει ο πηγαίος χορός, το αυθόρμητο κέφι, το γνήσιο γλέντι. Αυτό το σημείο έχει προσέξει ο άνθρωπος και από δω “καθιέρωσε” τα γλέντια του, τους χορούς του, τα πανηγύρια του.

Αν ποτέ βρεθείτε σε τέτοια πανηγύρια, θα έχετε βρεθεί, σε κάτι μεγάλο και ιερό συγχρόνως. Θα δείτε γλέντι και χορό, θα απολαύσετε κέφι και ψυχική ευφορία, την οποία δεν γνώρισε κανένα απ’ τα επίσημα γεύματα της μεγάλης κοινωνίας. Η χαρά και η ευφροσύνη αυτών των ανθρώπων αναβλύζει απ’ τα μύχια της ανοιχτόκαρδης ψυχής τους και χύνεται, σαν το νερό απ’ τα ορεινά κεφαλάρια.

Το χωριό μας κάνει πολλά και γραφικά πανηγύρια. Σ’ όλους σχεδόν τους συνοικισμούς, γίνεται κάθε χρόνο και από ένα. Μέσα σε τοποθεσίες ωραιότατες και κάτω απ’ τα βαθύσκιωτα δένδρα οι άνθρωποι αυτοί αφήνονται λεύτεροι στα τσακίσματα του Τσάμικου και του Συρτού. Το γλέντι τους παίρνει μορφή μυσταγωγίας και προσευχής (…) »

11 σχόλια:

  1. Η συνοδευτική φωτογραφία είναι από παλιότερο Αγραφιώτικο πανηγύρι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καταπληκτικό!!!!!!!!!!!!!
    Το ωραιότερα κείμενο που έχω διαβάσει.....σχετικά με τα παραδοσιακά πανηγύρια!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. "Δεν είναι η γλώσσα, που φανερώνει, ότι γίνεται μέσα μας. Τα βαθιά στρώματα της ψυχής, τα βαθύτερα και άγνωστα μέρη της, τα φανερώνει πάνω στο χορό.

    Μεθυσμένη η ψυχή λύνεται και μοιάζει σαν να προδίδει τον εαυτό της. Λυτρώνεται απ’ τα δεσμά της και αφήνει τους μεγάλους κυματισμούς της ν’ ανεβαίνουν απανωτοί στο σώμα..."

    Καλά σου βράδια Ιχνηλάτη
    Ε.-

    Πάντα το έλεγα ότι είμαι για τα πανηγύρια ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αντε να περασει ο χειμωνας και να ρθει το καλοκαιρακι
    να πιασουμε τα χωρια μας με τα πανηγυρια και την καλη παρεα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Παρηγοριά για τους ανθρώπους του μόχθου,τα πανηγύρια,εκείνα τα χρόνια,τις γλυκές νύχτες του καλοκαιριού,παρηγοριά όμως και η μάζωξη στο σπίτι του γείτονα το χειμώνα,όπου όλοι μαζί συνοδεία γλυκού σπιτικού κρασιού,κάστανα και κανά καρύδι συμμετείχαν στα ''ξεφλουδίσματα΄΄του καλαμποκιού,με τον καρπό που έμενε να είναι έτοιμος να αλεστεί στο μύλο..αν η σοδειά ήταν καλή τραγουδώντας με το στόμα τους έβρισκε το ξημέρωμα....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. "Αν ποτέ βρεθείτε σε τέτοια πανηγύρια, θα έχετε βρεθεί, σε κάτι μεγάλο και ιερό συγχρόνως. Θα δείτε γλέντι και χορό, θα απολαύσετε κέφι και ψυχική ευφορία, την οποία δεν γνώρισε κανένα απ’ τα επίσημα γεύματα της μεγάλης κοινωνίας"


    Ακριβώς έτσι είναι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. καλημέρα καλή χρονιά είπα??

    αν και μου είναι δυσνόητα τα πανηγύρια ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΑΕΙ παρά σε ένα δύο πρέπει να είναι λυτρωτικά

    αναθεματισμένη πόλη ... μας έμαθε να μην τα γνωρίσουμε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Η φωτογραφία είναι πολύ καλή κι απεικονίζει όσα λέει και το κείμενο.. Έχω βρεθεί κι εγώ και όντως είναι χαρά και μοίρασμα τα γλέντια, εκτόνωση! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ένα θερμό ευχαριστώ για το χρώμα και τη ζωντάνια που χαρίζετε με τα σχόλιά σας σε κάθε ανάρτηση του blog...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΦΙΛΤΑΤΕ ΕΥΡΥΤΑΝΑ ΙΧΝΗΛΑΤΗ.
    ΙΑΣΗ ΨΥΧΗΣ ΤΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τα σχόλια-γνώμες εκφράζουν αποκλειστικά τους συντάκτες τους.