Μπάνιο στο Καρπε-νήσι!!!

Στην παραλία της Δάφνης

Αφήνοντας ξοπίσω μας το Καρπενήσι, ανηφορίζουμε προς τον Άϊ Θανάση καμαρώνοντας τις Βελουχιώτικες ράχες που λούζονται στον πρωινό καλοκαιρινό ήλιο. Η αλήθεια είναι ότι εδώ επάνω η αίσθηση της ζέστης δεν υφίσταται καθώς η διαδρομή μας εξελίσσεται μέσα σε πυκνά δροσερά ελατοδάση. Μετά το μοναχικό εκκλησάκι του Άϊ Θανάση, ο δρόμος παίρνει πλέον κατηφορική κλίση με κατεύθυνση το Στένωμα. Εμείς απολαμβάνουμε τη γοητεία του ορεινού τοπίου που ξανοίγεται μπροστά μας…

                         

Το βάθος του ορίζοντα λογχίζουν πανύψηλες λυγερόκορμες κορφές, ενώ τριγύρω μας απλώνονται θεόμορφα ελατοσκέπαστα βουνά, ειδυλλιακές καταπράσινες πλαγιές και χλοερά λιβάδια! Ένα ταπεινό ξωκλήσι, κάποια ξεχασμένα φτωχοκάλυβα, στάνες με ξύλινες ποτίστρες, και παλιές -μη καλλιεργήσιμες πια- αναβαθμίδες, μαρτυρούν ότι κάποτε εδώ οι άνθρωποι πάλευαν με τη γη για τον επιούσιο. Κάπου κοντά βρίσκεται και το «χωριό-φάντασμα», ο Σπαρτιάς, που εγκαταλείφθηκε στα τέλη του 18ου αιώνα εξαιτίας της πανώλης!

Απρόσμενα μικρά καταρρακτάκια και πηγές με κρυσταλλένια νερά μάς καλωσορίζουν στο πέρασμά μας! Και να που σε λίγο ξεπροβάλλουν και τα πρώτα λιλιπούτεια χωριουδάκια φωλιασμένα μέσα στις κατάφυτες πλαγιές. Χάρμα ιδέσθαι το Στένωμα, το Παυλόπουλο, η Παπαδιά. Παραμυθένιες ζωγραφιές στην αγκαλιά της παρθένας ευρυτανικής φύσης! Κάθε τόσο χαιρετάμε κάποια γριούλα που ζαλιγκωμένη δίνει μαθήματα αντοχής ή λίγα γεροντάκια που σκοτώνουν τη μοναξιά τους με τη δηλωτή στα παραδοσιακά καφενεδάκια.  

Πρώτο μας υποδέχεται το Στένωμα που βρίσκεται στην κοιλάδα του Στενωματιώτη- παραπόταμου του Μέγδοβα. Πνιγμένο στα έλατα, τα πλατάνια, τους δρυς και τις καρυδιές, με γραφικά μικρομάγαζα και φιλόξενους κατοίκους. Συγκινεί το άγαλμα της αείμνηστης "θειάκως Γιαννιώς Λάζου", της μαμής-γιατρού του χωριού! Βόρεια, στο ύψωμα της Τούρλας, υπάρχουν λείψανα αρχαίου κάστρου! Το πέτρινο γιοφύρι του Παλιόμυλου κοσμεί επίσης το χωριό.

Στένωμα

Ακολουθεί το Παυλόπουλο με πανοραμική θέα το Βελούχι. Με τη μικρή χαριτωμένη πλατεία του και την ιστορική εκκλησία του Αϊ Δημήτρη που χρονολογείται από το 1666 με βυζαντινής τεχνοτροπίας τοιχογραφίες. Το Παυλόπουλο υπήρξε επί τουρκοκρατίας και λημέρι ανυπότακτων κλεφτών όπως του ονομαστού καπετάν Ζαρκαλή.  

Παυλόπουλο

Στην Παπαδιά (παλιό Τέρνοβο) επιλέξαμε να πιούμε το πρωινό μας καφεδάκι. Ένα γλυκύτατο χωριουδάκι παραδομένο στην ησυχία και τη γαλήνη της ευρυτανικής φύσης. Ξεχωρίζει η παλιά εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου του 15ου αιώνα το τέμπλο της οποίας διαθέτει δύο σπάνιες εικόνες από το 1707 και 1757 αντίστοιχα! Εδώ στην Παπαδιά, ο Λεπενιώτης, αδερφός του Κατσαντώνη, με ογδόντα μονάχα παλικάρια κατατρόπωσε, το 1809, τριακόσιους μισθοφόρους τουρκαρβανίτες υπό τον Σουλεϊμάν Τότη παίρνοντας εκδίκηση για τη δολοφονία του απροσκύνητου αδερφού του από τον Αλή πασά ένα χρόνο πριν. Στη μάχη έπεσε και ο ίδιος ο δερβέναγας Σουλεϊμάν Τότης!

Παπαδιά (Τέρνοβο)

Θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρουμε ότι όλα αυτά τα χωριά είχαν σημαντική συμβολή και στα νεότερα χρόνια της Αντίστασης του λαού μας καθώς έδωσαν πολλούς και σημαντικούς αγωνιστές στον αντάρτικο ξεσηκωμό. Στο Στένωμα μάλιστα έδρευε για ένα διάστημα και το Πολιτικό Γραφείο του Κ.Κ.Ε. Μια σταλιά χωριουδάκια με τόσο βαρυσήμαντη ιστορία!

Σόφη Κεφάλα - αντάρτες στο Στένωμα Ευρυτανίας 1942, ακουαρέλα

Μετά την Παπαδιά συνεχίζουμε για λίγα χιλιόμετρα ώσπου συναντάμε μία χαρακτηριστική διασταύρωση/διχάλα. Ο κυρίως δρόμος οδηγεί δεξιά προς τους Δομιανούς με το ξακουστό μοναστήρι. Εμείς επιλέγουμε την -κάπως αδιόρατη- αριστερή παράκαμψη που κατηφορίζει, αφήνοντας τη ματιά μας να περιπλανηθεί στο Μέγδοβα ποταμό που φιδογυρνάει αριστοτεχνικά στις κατάφυτες χαράδρες.

Απέναντί μας το χωριό Δάφνη (παλιά Κουφάλα) συμπληρώνει το εντυπωσιακό κάδρο του τοπίου. Η Δάφνη είναι ένα όμορφο χωριό όπου τα καλοκαίρια σφύζει από ζωή.  Διαθέτει παλιούς νερόμυλους, πέτρινες βρύσες και ιστορικές εκκλησιές. Εδώ άφησε εποχή το ανεπανάληπτο σλόγκαν… «Κουφάλα-Μαυρομάτα-Παπαδιά»!, όταν κάποτε περνούσε το λεωφορείο της γραμμής κάνοντας την τοπική διαδρομή στα όμορα χωριά.

Δάφνη (Κουφάλα)

Σε ελάχιστα λεπτά προσεγγίζουμε το πολυπόθητο σημείο όπου ο ποταμός Μέγδοβας συναντά τη γέφυρα της Δάφνης. Ακριβώς από κάτω, μέσα στα βαθύσκιωτα πλατάνια και δίπλα στο ποτάμι, «στρατοπεδεύουμε»!

Η εικόνα είναι πραγματικά μοναδική! Το αιωνόβια πλατάνια που καλλωπίζονται με καθρέπτη τα πεντακάθαρα νερά του Μέγδοβα, το μουσικό κελάρυσμα του ποταμού, η εξωτική παραλία, η γέφυρα στο βάθος, όλα συνθέτουν ένα σκηνικό απίστευτης ομορφιάς! 

Ενδιάμεσα, στο πλατανόδασος, έχουν στηθεί λίγες έξυπνες ξυλοκατασκευές από κορμούς δέντρων (πάγκοι και αυτοσχέδια μπαράκια!) όπως και κάνα δυο ξύλινα «παρατηρητήρια» πάνω σε κάποια δέντρα. Καλαίσθητα «αξεσουάρ» με σεβασμό στο περιβάλλον, αλλά και χρηστικά για τα περίφημα καλοκαιρινά «river party» που διοργανώνουν τα τελευταία χρόνια οι νέοι από τα κοντινά χωριά (και όχι μόνο) με μουσική, χορό και… βόλτες με άλογα στο ποτάμι!

Ούτε λόγος βέβαια να γίνεται για ομπρέλες, πλαστικές ξαπλώστρες ή… διαφημιστικά εταιριών!

Σε ένα συγκεκριμένο σημείο -και με κάποια προσωρινή μικροπαρέμβαση των ντόπιων- η ορμητική ροή του ποταμιού ανακόπτεται αρκετά, ώστε αυτό να είναι εκεί λειτουργικά κατάλληλο και για τα μικρά παιδιά (με συνοδεία γονέων) ή τους πιο άτολμους που όμως ποθούν το βουνίσιο μπάνιο.

Απολαμβάνουμε το τοπίο ξαπλωμένοι ράθυμα στην «εξωτική παραλία»! Λίγο παραπάνω ένας Άγγλος με το γιό του έχουν ρίξει τα καλάμια τους ψαρεύοντας στο ποτάμι : «Τρεις δεκαετίες ερχόμαστε ανελλιπώς στην Ευρυτανία, την έχουμε περπατήσει από άκρη σε άκρη. Επίγειος παράδεισος!» μας πληροφορεί ο πατέρας με τόσο έκδηλο ενθουσιασμό που θυμίζει πρωτοταξιδιώτη! Δίχως άλλο η Ευρυτανία έχει πιστούς και δια ζωής θαυμαστές…

Δεν αργούμε να βουτήξουμε στα ολόδροσα νερά του Μέγδοβα! Η πρώτη αίσθηση της επαφής με το ποτάμι είναι σίγουρα… κάπως σοκαριστική, αλλά πολύ γρήγορα η πρώτη αίσθηση της «κρυάδας» υποχωρεί και δίνει τη θέση της στην απόλαυση! Το καλοκαιρινό κολύμπι στο ποτάμι είναι τόσο αναζωογονητικό που αληθινά ανεβάζει τη διάθεση στα ύψη!  

Έτσι δεν μας κάνει καρδιά να αποχωριστούμε τη δροσερή αγκάλη της ευρυτανικής φύσης! Το μπάνιο και το παιχνίδι στα νερά του Μέγδοβα θα κρατήσει για ώρες…

Αργά το απόγευμα, τεμπελιάζοντας στις όχθες του Μέγδοβα, θα τσιμπολογήσουμε όλοι αντάμα πίνοντας ταυτόχρονα παγωμένες -στο ποτάμι- μπύρες.

Το βραδάκι η φεγγαράδα χρωματίζει εξωπραγματικά τα νερά του Μέγδοβα. Τα αστέρια ουράνιες πυγολαμπίδες, ενώ τ’ αηδόνια έχουν στήσει τη δική τους συναυλία με μαέστρο τον ήχο του ποταμού που αργοκυλά. Κάποιες φορές η σιωπή είναι τόσο πολύτιμη συντροφιά … Αργότερα θα παραχωρήσει τη θέση της στην ήσυχη κουβεντούλα και τις μελωδίες της κιθάρας.

Έτσι η νυχτιά θα κυλήσει όμορφα μέχρι να παραδοθούμε σε έναν ευεργετικό ύπνο ως το επόμενο πρωί που θα χαρούμε και πάλι το κολύμπι στο ποτάμι.

Πριν αποχωριστούμε την παραλία της Δάφνης θα καθαρίσουμε, όπως πάντα, σχολαστικά τον τόπο που μας φιλοξένησε…

Εις το επανιδείν...!!!

"Ευρυτάνας ιχνηλάτης"