Στα ψηλά μονοπάτια του χρόνου!

Σε θυμάμαι τώρα

που τα χιόνια σκέπασαν

τα ψηλά μονοπάτια του Χρόνου.

Τότε που η Μανιά η Γιαγιά μας

με τη λουλουδάτη μαλλίνα της

ανακάτωνε

φτώχεια και καλωσύνη

τα λιγοστά κούτσουρα

στο παραγώνι της εφηβείας μας.

Σε θυμάμαι τότε

που πυρπολούσα τα σύννεφα

κι έτρωγα πηχτό γάλα

στις ζεστές φιλόξενες στρούγγες σου .

Βελούχι μου

ψηλό, ανάερο

κορφή των ονείρων μας

νεραϊδοσπηλιά

της χαμένης μας νιότης

κρατάς ακόμα

αδούλωτη

στα πράσινα μονοπάτια

της αισιοδοξίας σου

ολόκληρη τη μελλούμενη

άνοιξη της Ευρυτανίας

στα μεγάλα

ονειροπόλα μάτια

των μικρών μας αδελφών.

[Ποίημα του Τάκη Ανθήλη (Δημήτρη Πλιάτσικα) με τίτλο «Βελούχι μου»]

ΥΓ. Η συνοδευτική φωτογραφία είναι του "Ευρυτάνα ιχνηλάτη"