"Το 'κοψε κουμπούρι" ο γαμπρός!

Υποδεχόμαστε τον καινούργιο χρόνο με μία εύθυμη ιστορία του τόπου μας,

δοσμένη με μοναδική χάρη από την Ευρυτάνισσα κυρά Λένη!

Απολαύστε τη...

==============

Τα παλιά τα χρόνια οι περισσότεροι γάμοι γινότανε με προξενιά! Έτσι λοιπόν ένας προξενητής από ένα ορεινό χωριουδάκι της Ευρυτανίας πήρε το νεαρό Βέλιο να πάνε στο σπίτι ενός νοικοκύρη σε κάποιο άλλο χωριό για να ζητήσουνε σε γάμο την κόρη του. Προτού φύγουνε του έδωσε μερικές συμβουλές:

- Άκουσι πιδί μ'... αυτού που θα πάμι θέλου να προσέχ'ς.  Πρώτα θα φιλιήσ'ς του χερ' τ' πεθερού, μετά τσ' πεθεράς και στ' νυφ' χαμλά τα μάτια σ'!  Άκσες; 

-Άκσα μπάρμπα. 

-Κι όταν απστοθούμι στ'ν τάβλα θα φας μαναχά δυο-τρεις χαψιές. Ιγώ θα σε τσουγκρίσω στου πουδάρ' κι συ θα καταλάβ'ς και δεν θα ματαπλώεις χέρ' στου τραπέζ'. Μην μας πουν και λυσσασμέν'ς! Ακούς ορέ τι σ' λέου, μη με ντρουπιάεις και πουν οι ανθρώπ' τι μας έφιρες ιδώ ορέ ζαγάρ' !!!

- Καλά μπάρμπα, όπως μούπες έτσ' θα κάμου...

Ο γαμπρός ο Βέλιος φόρεσε την καλή του φουστανέλα, έβαλε τα τσαρούχια του και πήρε μαζί του και τον τρουβά του. Έβαλε μέσα ψωμί, τυρί... κρεμμύδι και ξεκίνησε μαζί με τον προξενητή για τον προορισμό τους. 

Γίνανε όπως τα συμφωνήσανε... Χαιρετούρες, χειροφιλήματα στα πεθερικά, όλα όπως έπρεπε. Περάσανε και στον οντά... Νάσου και η νύφη όμορφη και χαμηλοβλεπούσα! Κι ο Βέλιος, όμως, τα μάτια στο πάτωμα... Η κόρη σερβίρισε τους καλεσμένους γλυκό από μία κούπα με δύο κουτάλια. Καθένας έβαλε το κουτάλι του στην κούπα και πήρε από λίγο για το καλό. Το κορίτσι έφερε και το τσουκάλι με το νερό, ήπιανε και αντάλλαξαν ευχές. Μετά τα 'πανε και τα συμφωνήσανε και για το γάμο. 

Στο τέλος στρώθηκε κι η τάβλα. Τι να δουν τα μάτια σας! Του κόσμου τα καλά είχε ο νοικοκύρης: ψητά, κοκορέτσια, τυριά, πίτες, κρασιά, μέχρι και... τραχανά για το κρύο! Έκαναν το σταυρό τους όπως συνηθίζανε και ριχτήκανε στο φαϊ. Ο μπάρμπας ο προξενητής, δεν σταματούσε με τίποτε, έτρωγε με δυό μασέλες! Ο καημένος ο γαμπρός μόλις τόλμησε ν' αγγίξει δυο-τρεις μπουκιές... "γκαπ" νιώθει μια κλωτσιά στο πόδι κάτω από το τραπέζι από τον προξενητή και... αμέσως σταμάτησε! 

Το βράδυ οι νοικοκυραίοι του σπιτιού στρώσανε στο διπλανό δωμάτιο για να κοιμηθούνε οι μουσαφιραίοι. Έξω είχε βαριά κακοκαιρία. 

Τον γαμπρό όμως τον θέριζε η πείνα. Που να κοιμηθεί! Σηκώθηκε σιγά-σιγά, πήρε τον τρουβά του, βγήκε έξω κι άρχισε να τρώει στα κρυφά το ψωμοτύρι του. 

Στα χωριά εκείνα τα χρόνια την τουαλέτα την είχανε έξω από το σπίτι. Τελείως τυχαία βγήκε ο νοικοκύρης να... την επισκεφτεί!

Έξω χιόνιζε. Το απέναντι βουνό το λέγανε κατά σύμπτωση... Βέλιο, όπως και το γαμπρό!

Ο πεθερός δεν πήρε χαμπάρι το γαμπρό. Μόλις όμως αντίκρισε το βουνό που χιόνιζε ασταμάτητα, είπε φωναχτά: "Ρίξε καημένε Βέλιο, ρίξε ορέ όσο μπορείς"!!!

Και ο γαμπρός που ήτανε κρυμμένος, λέει αγανακτισμένος:

"Ώχου, κι αν ρίχνου κι αν δεν ρίχνου, απ' το δκό μ' τον τρουβά ρίχνου! Ακούς τι σ' λέου, αμάν με σας πο' μπλεξα!"

Και δώστου στα ποδάρια... "το 'κοψε κουμπούρι ο γαμπρός" κι άντε να τόνε ματαβρείς!!!

Ήταν μία εύθυμη διήγηση από την Ευρυτάνισσα κυρά Λένη

...για το καλό του χρόνου!

για το blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"