Θυμάμαι ότι ήμουν πρωτοετής φοιτητής και λίγο πριν από την έναρξη της καλοκαιρινής εξεταστικής περιόδου, είχα επιλέξει ν' ανεβώ για κάμποσες μέρες στο χωριό της γιαγιάς μου στην Ευρυτανία. Εκεί, πέρα από το πολυπόθητο αντάμωμα με τη γλυκιά παρουσία εκείνης της τόσο πολύτιμης στη ζωή μου γυναίκας, κατάφερα να ξεφύγω για ένα διάστημα από τη δουλειά και τα σούρτα-φέρτα της Αθήνας και να αφιερωθώ στο διάβασμα σε ένα ήσυχο και γαλήνιο περιβάλλον.
Ξυπνούσα πολύ πρωί, έπαιρνα τα βιβλία μου και τραβούσα με μια κουβέρτα παραμάσχαλα ως τη διπλανή ρεματιά όπου κάτω από τα πυκνόφυλλα πλατάνια ξεφύλλιζα, έγραφα, μουτζούρωνα, για 3-4 ώρες.
Καμιά φορά τα παράταγα όλα και πήγαινα για ψάρεμα στο ποτάμι με ένα καλοσυνάτο γεροντάκι το μπάρμπα-Μήτρο.
Άλλοτε πάλι, αντάμα με τη γιαγιά μου τη Γιάνναινα φτιάχναμε τα κήπια: σκαλίζαμε, ποτίζαμε... ταΐζαμε τις κότες και γιομίζαμε και κανένα καλάθι με λογιών-λογιών καλούδια από το χωράφι, μέχρι την ώρα που το μοσχομυρωδάτο και καλομαγειρεμένο στα ξύλα φαγητό της γιαγιάς έπαιρνε τη θέση του στο τραπέζι με το κεντητό από τα άξια χέρια της τραπεζομάντηλο. Κι όλα να λάμπουν, όλα! Μα πιο πολύ εκείνο το χαμογελαστό ρυτιδωμένο προσωπάκι...
Τα ζεστά καλοκαιρινά απομεσήμερα μού άρεσε να παίρνω ένα καφεδάκι σιγοβρασμένο από τα χέρια της Γιάνναινας και να αράζω κάτω από το βαθύ ίσκιο μιας μεγάλης καστανιάς σιμά στο σπιτάκι της γιαγιάς. Άναβα και κανένα τσιγαράκι και καθόμουν εκεί απολαμβάνοντας την ευεργετική δροσούλα και τα γλυκοκελαηδίσματα των πουλιών αφήνοντας τη σκέψη να ταξιδεύει καθώς ατένιζα τις αντικρινές ελατοσκέπαστες πλαγιές και το ποτάμι πέρα μακριά να φιδογυρνάει ασημωμένο από τις απογευματινές ακτίνες του ήλιου. Ξανάνοιγα τα βιβλία κι έτσι ξεχνιόμουν ως το σούρουπο. Τότε πήγαινα για περπάτημα μέχρι το επάνω χωριό, να δω το λιόγερμα και να πιω κάνα τσίπουρο στο καφενεδάκι.
Τα βραδάκια τα λέγαμε με τη γιαγιά καθισμένοι σε εκείνη την αξέχαστη αυλή. Είχε τόσα να μου πει και άλλα τόσα να με διδάξει από μια ζωή δύσκολη, με διώξεις και θυσίες σε χρόνια πέτρινα. Θυμάμαι ότι παραξενευόμουν που χαμήλωνε τη φωνή της, τόσο σχεδόν σα να έσβηνε, όταν μιλούσε για κάποιες σκληρές καταστάσεις που σημάδεψαν τη ζωή της. Όμως εκείνη η αδιόρατη υπερηφάνεια δεν χάνονταν...
Άλλες φορές δεν λέγαμε τίποτε, απλά τραγουδούσαμε! Θυμάμαι τη γιαγιά να τραγουδάει με θαυμασμό τον "Γιαγκούλα", ένα πολύ παλιό άσμα που είχε μάθει κι εκείνη από τη δική της γιαγιά, κι άλλοτε πάλι να σιγολέει με μάτια που έλαμπαν κάνα ανταρτικό!
Ύστερα πλάγιαζα στο κρεββάτι δίπλα από το ανοιχτό παράθυρο για να ακούω το κελάρισμα των νερών στο ρεματάκι και τα αηδόνια με το γκιώνη να λένε τα δικά τους.
Τώρα, πια, μετά χρόνια, αναρωτιέμαι πόσο μου λείπουν κάτι τέτοιες στιγμές... μα και τι ανεκτίμητη κληρονομιά ήταν για τη ζωή μου αυτές οι μνήμες! Δεν ξέρω αν τότε μπορούσα να αξιολογήσω και να εκτιμήσω σε όλο του το εύρος αυτό τον πλούτο, αλλά πιστεύω ότι κράτησα "καμπόσα" που τώρα πια καταλαβαίνω, και ιδίως νιώθω, πολύ καλύτερα.
Έχω κρατήσει ενθύμιο το μπρίκι της γιαγιάς μου και την κωνσταντινουπολίτικη χάλκινη κανάτα της που ήταν το μόνο αντικείμενο που γλίτωσε από το κάψιμο του σπιτιού της από τους γερμανούς.
Α! και το δρεπάνι της με χαραγμένα τα αρχικά της...
Στίχοι του Ευρυτάνα ιχνηλάτη προς τιμήν του Πρωτοκαπετάνιου της Αντίστασης...
* Όταν ο καλπασμός του αλόγου σου σιμά στα σύννεφα αχολογεί παιάνα απειθαρχίας στους αιώνες της υποταγής αντάμα με το Σπάρτακο, τον Τσε και το Λουμούμπα, όταν οι άυλες μορφές των ανταρτών μοιράζονται απ' το δικό σου χέρι το τελευταίο κομμάτι από το καρβέλι της συντροφικότητας, όταν η ύστατη μπαταριά της αξιοπρέπειας σβήνει σα μακρινός αντίλαλος στο φαράγγι της απόγνωσης και το μαύρο αίμα από την άγια κάρα σου αργοσταλάζει τους στεναγμούς αυτού του λαού τότε Άρη, νιώθουμε ότι είσαι ακόμα εδώ... ** Όταν η Ιστορία γυρέψει την εκδίκησή της κι η ατιμωτική υπογραφή σκιστεί σε χίλια κομμάτια που θα σκορπίσει μακριά ο αγέρας της ανυπακοής, όταν οι παλιοί όρκοι αποκρυπτογραφηθούν ξανά κάτω από το φως της νέας ταξικής αναμέτρησης και η ανάγκη ματαγίνει ώριμο τέκνο της οργής, όταν οι αδικημένοι βρούνε και πάλι το θάρρος ν' ανηφορίσουν τα δικά σου μονοπάτια τότε Άρη, θα ξέρουμε ότι ακόμα ζεις...
Τα ιστορικά Άγραφα των εξεγέρσεων και των ξεσηκωμών με τα περήφανα βουνά του εκπάγλου φυσικού κάλλους, κινδυνεύουν να (κατα)πατηθούν από τη σιδερένια μπότα του "αιολικού τέρατος" διάφορων επιδοτούμενων μεγαλοεργολάβων, με τελική τραγική κατάληξη μία ανεπανόρθωτη περιβαλλοντική καταστροφή του αμόλυντου χαρισματικού τόπου μας και τη μετατροπή του σε χωματερή της δήθεν "πράσινης ανάπτυξης" (βλ. θησαύρισμα... αεριτζήδων επενδυτών)!
Όπως καταγγέλλεται από τους φορείς : Τα δύο πρώτα γιγαντιαία αιολικά τερατουργήματα στα Αγραφιώτικα βουνά βρίσκονται προ των πυλών. Το ένα στην τοποθεσία "Γραμμένη-Τούρλα- Καρνόπι" στην ιστορική κορυφογραμμή της Νιάλας όπου βρίσκεται και το μνημείο του εμφυλίου, και το άλλο στην θέση "Μίχος-Βοϊδολίβαδο-Απέλινα". Όπερ σημαίνει ότι δεξιά και αριστερά του Αϊ- Νικόλα πάνω από το χωριό Βραγγιανά Ευρυτανίας θα φυτευτούν 40 τεράστιες ανεμογεννήτριες!!! Οι δε επεμβάσεις, μόνο σε αυτά τα δύο έργα, θα απλωθούν σε εκατοντάδες χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα!
Κι αυτά είναι μόνο η αρχή! Ετοιμάζουν πολλά-πολλά ακόμη σε Ευρυτανία και Καρδίτσα. Αν δει κανείς τους χάρτες της ΡΑΕ θα βγάλει αμέσως το συμπέρασμα ότι η ραχοκοκαλιά της Πίνδου θα μακελευτεί!
Η "Ωραία Κοιμωμένη των Αγράφων" θα ξυπνήσει από τον αδιατάρακτο γαλήνιο ύπνο της σφαδάζοντας από τις βάρβαρες επεμβάσεις που θα γίνουν στον τόπο και θα σκιάζουν το θεόμορφο κορμί της αυτό που σμίλεψε επί αιώνες με σεβασμό και ιώβειο υπομονή ο μυθικός πρωτομάστορας των Αγράφων με τους αέρηδες καλφάδες του.
Στο μνημείο της Νιάλας θα σηκωθούν οι νεκροί του Αγώνα ζητώντας το λόγο από εμάς τους νεότερους για το ανοσιούργημα που πάνε να πράξουν (ανενόχλητοι;) ορισμένοι ξένοι και ντόπιοι νεοτσιφλικάδες που ξανάρχονται σήμερα μασκαρεμένοι με άλλη φορεσιά και υποκριτικά χαμόγελα για να αλώσουν όσα δεν κατόρθωσαν κάποτε κάποιοι άλλοι, τότε που το καριοφίλι του Κατσαντωναίων και το τουφέκι των ανταρτών υπερασπίζονταν με πάθος και λεβεντιά τούτη την αδούλωτη γη.
Σ΄αυτό το άθλιο κοινωνικό σύστημα της εκμετάλλευσης και της αδικίας, όλα μεταφράζονται σε εμπόρευμα και κέρδος, σε χρήμα που γεμίζει αμαρτωλές παχυλές τσέπες αδιαφορώντας για την περπατησιά της καταστροφής που θα σαρώσει εμάς και τις επόμενες γενιές.
Η βρόμικη ιστορία της ψευδεπίγραφης "πράσινης ανάπτυξης" και των ΑΠΕ (Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας) δεν ξεκίνησε από το πουθενά ούτε έπεσε ξαφνικά από τον ουρανό! Η Ευρωπαϊκή Ένωση, στα πλαίσια του ενεργειακού ανταγωνισμού της με τα άλλα παγκόσμια τσακάλια, έχει θέσει προ πολλού ως στρατηγική της επιλογή την απελευθέρωση (βλ. ευρεία ιδιωτικοποίηση) του τομέα της ενέργειας. Στην κατεύθυνση αυτή κινείται και η άκρατη πριμοδότηση των ΑΠΕ που συνιστούν πεδίο υψηλής κερδοφορίας. Αυτές βρίσκονται υπό τον έλεγχο πολυεθνικών βαρόνων του κεφαλαίου που συχνά συμπράττουν και με ντόπια μεγαλοσυμφέροντα, ενώ τους παρέχεται γη και ύδωρ από το συλλογικό τους διαχειριστή δηλ. την κρατική εξουσία! Να σημειωθεί ότι και οι ΗΠΑ, στην προσπάθειά τους να μειωθεί η παροχή ενέργειας από τη Ρωσία, βλέπουν την Ελλάδα σαν ενδιάμεσο ενεργειακό κόμβο για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους. Μεγάλες αμερικάνικες εταιρείες όπως π.χ. η General Electric, έχουν... "εκφράσει την εμπιστοσύνη τους" στην ανάπτυξη της αιολικής ενέργειας στην Ελλάδα και αλλού. Βέβαια όλους τους παραπάνω ποσώς τους ενδιαφέρει η μελλούμενη φυσική καταστροφή στα προτεκτοράτα τους, άλλωστε ποτέ το κεφάλαιο δεν φημίζονταν για τη φιλευσπλαχνία του! Οπότε το... "μπάτε σκύλοι αλέστε" ή σε πιο ρεαλιστική βάση "σαρώστε-ισοπεδώστε-κονομήστε" δεν θα μπορούσε να βρει καλύτερη εφαρμογή!
Βάσει λοιπόν των προηγουμένων, η γηραιά εταίρα που εύηχα αποκαλείται Ευρωπαϊκή Ένωση χρησιμοποιεί ως όχημα/οδοστρωτήρα τις ευρώδουλες κυβερνήσεις οι οποίες αφενός νομοθετούν στο εσωτερικό των χωρών τους τα προαποφασισμένα, ενώ αφετέρου επιδοτούν με εκχώρηση δημόσιας γης και τεράστια κρατικά και κοινοτικά κονδύλια, τους ψευδοεπενδυτές του κοπανιστού αέρα, με σκοπό την παραγωγή ακριβής αιολικής ενέργειας που βέβαια θα χρυσοπληρώνουν, όπως πάντα, οι παρακατιανοί, οι πληβείοι! Ο εργαζόμενος, ο αγρότης, ο βιοπαλαιστής, ο άνεργος, ο γέροντας συνταξιούχος, μαζί με την καταστροφή των τοπίων, θα πληρώνει ακόμη πιο αδρά. μέσω των φουσκωμένων λογαριασμών ,τις ιδιωτικές Β(ιομηχανικές)ΑΠΕ της αρπαχτής
Τα Άγραφα φιγουράρουν μέσα στις πρώτες περιοχές "αιολικής προτεραιότητας" τις οποίες βέβαια καθόρισαν τα αδηφάγα συμφέροντα των αφεντάδων μας!
Λόγω αυτής της στόχευσης, κι αν τούτο δεν εμποδιστεί, πολύ σύντομα θα δούμε το... 80% των παρθένων βουνών των Ευρυτανικών και Θεσσαλικών Αγράφων (και μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις εντός προστατευόμενων τοπίων ιδιαίτερου φυσικούς κάλλους και σε υψόμετρα 1600-2000μ.- γεγονός που δεν έχει ξανασυμβεί παγκοσμίως!) να μετατρέπονται σε αποκρουστικές φαραωνικές βιομηχανικές ζώνες, με 650 και πλέον σιδερένιους γιγάντιους ανεμοφράχτες ύψους έως και... 120 μέτρων!, με εκχερσώσεις/αποψιλώσεις τοπίων, με εκτεταμένες εκσκαφές και τόνους μπετόν, με διανοίξεις ειδικών μεγάλων δρόμων δεκάδων χιλιομέτρων μέσα στα σπλάχνα των ανέγγιχτων βουνών μας για τη διέλευση τεράστιων οχημάτων μεταφοράς των υλικών που θα συνθέσουν τις ανεμογεννήτριες στα εργοτάξια, καθώς και με εκατοντάδες πυλώνες υψηλής τάσης και χιλιάδες μέτρα εναέριων καλωδιώσεων πάνω και από πυκνά προαιώνια δάση ελάτης!
Εξαιτίας των παραπάνω, ο εφιαλτικός κίνδυνος των πυρκαγιών από σπινθήρες, αναφλέξεις, αστοχίες υλικών κλπ, θα ελλοχεύει περισσότερο από ποτέ με το φόβο μιας βιβλικής καταστροφής να επικρέμεται πάνω από έναν ευλογημένο τόπο μοναδικής φυσικής ομορφιάς. Γιατί αν -"κούφια η ώρα" που λέγαν κι οι γιαγιάδες μας- συμβεί κάποιο ατύχημα, ενδεχόμενο που δεν είναι καθόλου απίθανο (αλήθεια έχετε δει ανεμογεννήτρια να καίγεται και να εκσφενδονίζεται;;;) τότε θα βλέπουμε καρβουνιασμένες πλαγιές αντί για τις γνώριμες ελατοσκέπαστες.
Ειδικοί επιστήμονες προειδοποιούν για επιπτώσεις στην ανθρώπινη υγεία από τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία. Σημαντικές, επίσης, είναι και οι αρνητικές επιδράσεις στην ψυχολογία των κατοίκων και των επισκεπτών!
Λόγω των σχεδιαζόμενων εκσκαφών και των πιέσεων που θα ασκηθούν στα ήδη σαθρά εδάφη της περιοχής από τις τσιμεντένιες βάσεις και τις ίδιες τις ανεμογεννήτριες θα αυξηθεί ακόμα παραπέρα το πρόβλημα των κατολισθήσεων, ενώ είναι πολύ πιθανές και άλλες συναφείς παρενέργειες που έχουν να κάνουν με διαταραχές στο υπέδαφος, στα υπόγεια ύδατα, στις ροές των ρεμάτων κλπ.
Ορατός είναι ο κίνδυνος να χαθούν, εξαιτίας των βίαιων επεμβάσεων, ανεξερεύνητοι αρχαιολογικοί χώροι και ιστορικές τοποθεσίες, καθώς και παραδοσιακά μονοπάτια, πεζοπορικές διαδρομές, ορειβατικοί προορισμοί...
Θα πληγεί σεβαστό τμήμα της σπάνιας χλωρίδας και πανίδας του τόπου μας. Στα ελατοδάση και τα αλπικά λιβάδια των Αγράφων φύονται πάνω από 1300 διαφορετικά είδη φυτών ενώ επιβιώνουν και όλα τα μεγάλα θηλαστικά και άγρια ζώα της Ελλάδας όπως και πολλά προστατευόμενα είδη αρπακτικών πτηνών. Είναι πασιφανές ότι, με τα εκτεταμένα έργα οδοποιίας που θα διέλθουν μέσα από το παρθένο οικοσύστημα καθώς και με την ηχητική -και όχι μόνο- ρύπανση από τους στροβιλοκινητήρες θα διαταραχθεί σοβαρά η οικολογική ισορροπία σ' αυτές τις τόσο ευαίσθητες περιβαλλοντικά περιοχές (αλήθεια έχετε δει ποτέ ανεμογεννήτρια να χτυπά γύπα;;;)
Η ερήμωση και η εγκατάλειψη θα επιταχυνθεί καθώς θα ζημιωθεί η μικρή τοπική οικονομία, οι αγροτοκτηνοτροφικές παραδοσιακές δραστηριότητες, η μελισσοκομία κλπ, ενώ θα απαξιωθούν και οι πλησιέστεροι οικισμοί και αγροικίες με αποτέλεσμα οι τελευταίοι ορεσίβιοι ακρίτες και οι εναπομείναντες σαρακατσάνοι να πάρουν κι αυτοί των ομματιών τους.
Ο οικολογικός ταξιδιωτικός τουρισμός και η επισκεψιμότητα στους φυσιολατρικούς προορισμούς των Αγράφων θα μειωθούν δραματικά. Άραγε πόσες θέσεις εργασίας θα χαθούν, πόσα μαγαζάκια των χωριών θα κλείσουν και πόσα τοπικά νοικοκυριά θα σβήσουν;;; Αλλά μάλλον δεν τους πειράζει ούτε κάτι τέτοιο. Ας είναι καλά τα σύγχρονα σκλαβοπάζαρα της ξενιτιάς για τους νέους. Όσο για τις λεγόμενες "μόνιμες θέσεις προσωπικού" (για πόσο διάστημα και με τι συνθήκες;) που με θρασύτητα τσαμπουνάνε οι... "σωτήρες" ότι θα προσφέρουν με τα αιολικά τους αίσχη, αυτές θα είναι απειροελάχιστες, πρόσκαιρες και οπωσδήποτε μη συγκρίσιμες με εκείνες που θα απολεσθούν εξαιτίας της εγκατάστασής τους! Άλλωστε μια ματιά και μόνο στα αντίστοιχα παραδείγματα της Ευρώπης φτάνει για να πείσει και τον πιο αφελή.
Η προσδοκία για μια μελλοντική ήπια αξιοποίηση του αγραφιώτικου τοπίου, με σεβασμό στο φυσικό κάλλος και με αληθινό ενδιαφέρον στο ανθρώπινο δυναμικό των ορεινών οικισμών, θα θαφτεί μια για πάντα κάτω από τους θεόρατους όγκους των ανεμοτεράτων.
Η διαχρονική ελπίδα για ανακήρυξη των Αγράφων σε ΠΑΡΘΕΝΟ ΕΘΝΙΚΟ ΔΡΥΜΟ θα πεθάνει κι αυτή πρόωρα.
Η θυσία του περιβάλλοντος στο βωμό των επιχειρηματικών κερδών πάει χέρι-χέρι με τη δολοφονία της αισθητικής και την "πράσινη" (βλ. μαύρη) ρύπανση!
Έτσι, μετά από 15-20 χρόνια κι αφού τα προικοδοτούμενα ανεμοτέρατα θα έχουν ολοκληρώσει το χρηστικό τους κύκλο, όλα τούτα τα όμορφα βουνά θα προσομοιάζουν με εγκαταλελειμμένα νεκροταφεία γεμάτα άχρηστα παλιοσίδερα και κουφάρια από τσιμεντένιους όγκους μέσα σε ξεκοιλιασμένα τοπία, γιατί όπως έχει αποδειχθεί (βλ. στο εξωτερικό) το κόστος αποξήλωσης κρίνεται "ασύμφορο" οπότε οι λεγόμενοι επενδυτές του αέρα αποδεικνύονται μάλλον "σφιχτοχέρηδες" όταν πλέον δεν έχουν να λαμβάνουν άλλο παραδάκι από τις μπίζνες τους!
Τότε, στα βουνά μας αντί για τσάι και άγρια μέντα θα μαζεύουμε σιδερόβεργες.
Αντί να καμαρώνουμε το αειθαλές γλυπτό της φύσης, την "Ωραία Κοιμωμένη", θα αντικρίζουμε θεόρατες σκουριασμένες βέργες σιμά στο κορμί της.
Αντί για τον αετό που θα 'χει πετάξει για μακριά θα βλέπουμε παγωμένους ακίνητους έλικες.
Αντί να πεζοπορούμε λεύτεροι στα όμορφα βουνά ΜΑΣ θα πέφτουμε πάνω στα ελεεινά σιδηροτσιφλίκια ΤΟΥΣ!
Θα έχουν απαγάγει τη δροσερή ανάσα των βουνών μετατρέποντάς την σε βιομηχανική μπόχα και δυσωδία. Την αγνή παρθένα φύση μας σε λατομείο!
Η ελεύθερη πρόσβαση στη δική μας γη δεν θα είναι πια αυτονόητη, αφού κάποια εταιρικά σχήματα θα έχουν ιδιοποιηθεί ως νέοι αποικιοκράτες όχι μόνο την ενέργεια αλλά και τον ίδιο τον τόπο μας με τις αλλαγές των χρήσεων της γης δηλ. την καταπάτηση -επί της ουσίας- της συλλογικής λαϊκής περιουσίας που αποτελούν τα βουνά μας.
Αυτά βέβαια δεν μας τα λένε τώρα. Αυτά θα τα δούμε εμείς μετά! Τώρα δουλεύει το παραμύθι. Και δουλεύει στο φουλ! Με μύθους, ψέμματα κι απατηλές υποσχέσεις, με χάντρες και καθρεφτάκια προς τους ιθαγενείς. Το μόνο που δεν μας είπαν ακόμη είναι το πόσο τυχεροί θα 'ναι οι βοσκοί μας που θα έχουν τεράστιους ανεμιστήρες να δροσίζονται στα βουνά!
Ας μην έχουμε αυταπάτες. Η επέλαση της καταστροφής ακολουθούσε ανέκαθεν τον ίδιο δρόμο! Τάζοντας παντού: σε εξουσιαστές, σε ενδιάμεσους, σε τσιράκια, ακόμη και σε φουκαράδες. Θα τάξει και πάλι πολλά και διάφορα σε όσους έχουν συμφέροντα ή σε όσους αφελείς τους πιστεύουν, ώστε να εξασφαλιστεί η αρχική πολύτιμη συναίνεση-προσκύνημα. Και μετά ξέρουν αυτοί! Οι σοφοί παππούδες μας έλεγαν "το τάξιμο μην το φοβάσαι, το δόσιμο να σε ανησυχεί". Θυμηθείτε τι έγινε κάποτε με τη Λίμνη των Κρεμαστών και τα (ανύπαρκτα) αντισταθμιστικά στους ξεριζωμένους ακτήμονες που τελικά αναγκάστηκαν να φύγουν από τον τόπο τους και να μετατραπούν σε πρόσφυγες μέσα στην ίδια τους τη χώρα!
Όπως έχει αποδείξει η Ιστορία (και των Αγράφων πολύ ειδικότερα) μόνο η μαζική και μαχητική αντίσταση μπορεί να παρεμποδίσει και να ανατρέψει αυτό το επιχειρούμενο ανοσιούργημα. Και δεν είναι μόνο τα Άγραφα. Ετοιμάζουν ίδιες ή παρόμοιες επεμβάσεις και σε πολλά άλλα τοπία της χώρας! Αυτοί βέβαια τη δουλειά τους κάνουν. Το ζητούμενο είναι εμείς, ως λαός, πως αντιδρούμε;;; Καλές είναι ως ένα σημείο και οι υπογραφές και οι προσφυγές, θα μπορούσαν κι αυτές ενδεχομένως να βοηθήσουν, αλλά μόνο επικουρικά και με την προϋπόθεση να έχει δημιουργηθεί ένα πλατύ και δυναμικό κίνημα υπεράσπισης και προστασίας του τόπου. Με διάφανο διεκδικητικό περιεχόμενο χωρίς τρίπλες και περικοκλάδες : ακύρωση όλων των αιολικών εγκαταστάσεων, καμία ανεμογεννήτρια πουθενά! Να ανακηρυχθούν τα Άγραφα σε παρθένο εθνικό δρυμό!
Απαιτούνται ξεκάθαρες απαντήσεις με ανοιχτά χαρτιά για το ποιοι ευθύνονται που φυτεύονται ανεμοτέρατα στα βουνά μας, με "ποιους" και "γιατί" αναμετράται αυτό το κίνημα : Τα καλλίμορφα παρθένα βουνά μας δεν θα ιδιωτικοποιηθούν ούτε θα γίνουν τραπουλόχαρτο στον επιχειρηματικό τζόγο της ενεργειακής κερδοφορίας των ευρωπαϊκών και εγχώριων συμφερόντων!
Και βέβαια μακριά από ύπουλες μανούβρες χειραγώγησης από διάφορους συστημικούς πονηρούς παραγοντίσκους που ψάχνουν πόρτα για να μπουν, να ελέγξουν, να καπελώσουν ή και να ξεπουλήσουν! Με ενεργό όλο τον κόσμο και όχι μόνο τους εκπροσώπους, με λαϊκές συνελεύσεις στα χωριά, στις πόλεις, στους φορείς και στους συλλόγους, όπου εκεί οι συμπατριώτες θα κουβεντιάζουν όλοι μαζί, θα αποφασίζουν και θα δρουν ενωμένοι και αποφασισμένοι για το κοινό καλό. Η εμπειρία στο Κρίκελλο φανερώνει πολλά!
Αν όμως πέσουμε στην παγίδα να "διορίσουμε"... από μηχανής θεούς και εμείς επιλέξουμε να κοιμόμαστε μακάριοι στον καναπέ περιμένοντας άλλους για να μας σώσουν, τότε θα υποστούμε ακόμη μία, μέσα σε όλες τις άλλες, ήττα. Σωτήρες είμαστε ή μπορούμε να γίνουμε εμείς οι ίδιοι με την ενεργό συμμετοχή μας και τον αγώνα μας.
Μόνο έτσι το "τέρας" θα πάψει να βρυχάται και θα κουλουριαστεί ξανά στην τρύπα του, αφήνοντας λεύτερα τα βουνά μας με λεύτερους τους ανθρώπους τους!
