Πριν από 75 χρόνια, τον Αύγουστο του 1944, οι γερμανοί ναζί εγκληματίες σε συνεργασία με δωσίλογους έλληνες προδότες εισβάλλουν στην ανταρτομάνα Ευρυτανία για δεύτερη φορά (η πρώτη ήταν το Νοέμβρη του '43). Ισοπεδώνουν στην κυριολεξία το αδούλωτο Καρπενήσι, κέντρο του αντιστασιακού/απελευθερωτικού αγώνα όλης της χώρας! Επί πολλές μέρες, τα χιτλερικά στίφη πυρπολούν, ανατινάζουν, καταστρέφουν την πόλη απ' άκρη σ' άκρη (χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι από τα 1000 σχεδόν σπίτια του Καρπενησίου απέμειναν όρθια μονάχα 8 !!!) ενώ την ίδια τύχη επιφυλάσσουν και στα περισσότερα χωριά του νομού μας. Το πιο φρικιαστικό όμως είναι ότι, στο διπλό βάρβαρο πέρασμά τους από τον τόπο μας, τα ανθρωπόμορφα κτήνη έσφαξαν και έκαψαν ζωντανούς δεκάδες συμπατριώτες μας, κυρίως υπερήλικες μα και μικρά παιδιά (βλ. κατάλογο θυμάτων).
Βέβαια, τα άνανδρα ναζιστικά καθάρματα πλήρωσαν βαρύ τίμημα για τα αποτρόπαια εγκλήματά τους έχοντας εκατοντάδες νεκρούς, αγνοούμενους και τραυματίες από τα απανωτά χτυπήματα των ανταρτών του ΕΛΑΣ που τελικά ανάγκασαν τους γερμανούς να αποχωρήσουν.
Το blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης" έχει πραγματοποιήσει σειρά αφιερωμάτων για το "ολοκαύτωμα της Ευρυτανίας" από τη ναζιστική πανούκλα (βλ. σχετικά άρθρα: 1 - 2 - 3 - 4 - 5)
Στα πλαίσια όλης αυτής της προσπάθειας -με σκοπό την ανάδειξη και τη διατήρηση της ιστορικής μνήμης της μικρής ορεινής πατρίδας με τη μεγάλη ιστορία- φέρνουμε στην επιφάνεια ένα ακόμη σημαντικό ιστορικό ντοκουμέντο και συγκεκριμένα μία ανεκτίμητη γραπτή μαρτυρία που προέρχεται από έναν μεγάλο Ευρυτάνα λόγιο και αντιστασιακό, τον αείμνηστο Μιχάλη Σταφυλά (βλ. εδώ).
Το ντοκουμέντο που ιχνηλατήσαμε και σας παρουσιάζουμε είναι λίαν αποκαλυπτικό για τη βαρβαρότητα και τα κτηνώδη εγκληματικά ένστικτα των ναζήδων που βύθισαν και το δικό μας τόπο στο πένθος και τη θλίψη.
Γράφει-αποκαλύπτει επί λέξει ο Μιχάλης Σταφυλάς (το εν λόγω απόσπασμα εμπεριέχεται στην εξαιρετική έρευνά του για τον συμπατριώτη μας Γιώργο Κρικέλη, ήρωα της Αντίστασης) :
"Στο ατομικό βιβλιάριο ενός Γερμανού στρατιώτη που σκοτώθηκε σε μάχη, κοντά στο Καρπενήσι, διαβάσαμε την έντυπη εντολή που είναι παράλληλα κι ένα ντοκουμέντο ασύλληπτης εγκληματικότητας-επιστημονικά προμελετημένης:
«Στρατιώτη: Δεν έχεις καρδιά, ούτε νεύρα, δε χρειάζονται στον πόλεμο. Πνίξε μέσα σου κάθε ευσπλαχνία και συμπόνοια. Σκότωνε κάθε εχθρό. Μη διστάζεις και αν έχεις μπροστά σου γέρο ή γυναίκα, κορίτσι ή αγόρι - σκότωνε γιατί έτσι θα γλυτώσεις από το θάνατο, θα εξασφαλίσεις το μέλλον της οικογένειάς σου και θα δοξαστείς στον αιώνα τον άπαντα».
Εμείς από την πλευρά μας να σημειώσουμε ότι ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα, ανάμεσα βέβαια σε τόσα άλλα, που επιβεβαιώνει το προαναφερθέν ντοκουμέντο ήταν η τραγική τύχη της οικογένειας Ψιλοπούλου από το Καρπενήσι, όπου ο πατέρας Γιάννης, η μητέρα και η μικρή κορούλα τους η 11χρονη Ντία (Κωνσταντίνα) κάηκαν ζωντανοί από τους γερμανούς ναζί μέσα στο ίδιο τους το σπίτι!
Και όμως...
για όλα τούτα, άκρα του τάφου σιωπή επικρατεί στην Ευρυτανία! Οι λεγόμενες "επίσημες αρχές του τόπου" δεν μπήκαν στη διαδικασία, τόσα χρόνια τώρα, να θεσμοθετήσουν την αναγκαία «Ημέρα Μνήμης και Τιμής για τα Θύματα του Ναζιστικού Ολοκαυτώματος στην Ευρυτανία», όχι απλά σαν μια τυπική αναφορά, αλλά καθιερώνοντας σε μόνιμη ετήσια βάση μια σειρά ιστορικών εκδηλώσεων αναφορικά με όσα βίωσε το πολύπαθο Καρπενήσι από τη γερμανική ναζιστική θηριωδία - μαζί με ένα παράλληλο διεκδικητικό πλαίσιο αποζημιώσεων απέναντι στο γερμανικό κράτος (βλ. σχετικά) όπως συμβαίνει σε άλλες μαρτυρικές πόλεις της Ελλάδας. Στην Ευρυτανία της Αντίστασης και των μεγάλων Ιστορικών Παρακαταθηκών υπάρχει άραγε έστω ένα μνημείο, στο κέντρο του Καρπενησίου, με όλα τα ονόματα εκείνων των αλησμόνητων συμπατριωτών μας που σφαγιάστηκαν από τους εγκληματίες του Χίτλερ ή μήπως η πόλη βιώνει... ένα ακόμη κενό μνήμης;
Ας ελπίσουμε ότι κάποια στιγμή, εκείνοι που δεν συμφιλιώνονται με τη λήθη και την ιστορική ανυπαρξία θα πράξουν ότι η Ιστορία του τόπου μας προστάζει...
Ας ελπίσουμε ότι κάποια στιγμή, εκείνοι που δεν συμφιλιώνονται με τη λήθη και την ιστορική ανυπαρξία θα πράξουν ότι η Ιστορία του τόπου μας προστάζει...
ΤΟ ΕΓΓΡΑΦΟ ΠΟΥ ΒΡΕΘΗΚΕ ΣΤΟΝ ΓΕΡΜΑΝΟ AΠΟΤΕΛΕΙ ΤΡΟΜΕΡΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ. ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΓΙΑ ΤΟ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΚΑΘΑΡΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡΙΚΟΥ ΥΠΟΚΟΣΜΟΥ ΠΟΥ ΕΣΠΕΙΡΑΝ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟΥΤΕ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΟΥΤΕ ΓΕΡΟΥΣ ΟΥΤΕ ΠΑΙΔΙΑ ΔΕΝ ΣΕΒΟΝΤΟΥΣΑΝ.
ΣΤΥΓΝΟΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ ΠΟΛΕΜΟΥ.
Μετά από όλα αυτά οι Γερμανοί της Μέρκελ έχουν και το θράσος να απαιτούν από τον Ελληνικό λαό και .. "αποπληρωμή "χρεών"! Ας μαθαίνουμε από την ιστορία μας.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Μη διστάζεις και αν έχεις μπροστά σου γέρο ή γυναίκα, κορίτσι ή αγόρι - σκότωνε....."
ΑπάντησηΔιαγραφήΟντως η σαπίλα του ντουνιά......αυτοί και οι επίγονοι τους!!!!!!!!!!!
Πριν από 75 χρόνια, τον Αύγουστο του 1944, οι γερμανοί ναζί εγκληματίες σε συνεργασία με δωσίλογους έλληνες προδότες εισβάλλουν στην ανταρτομάνα Ευρυτανία για δεύτερη φορά (η πρώτη ήταν το Νοέμβρη του '43). Ισοπεδώνουν στην κυριολεξία το αδούλωτο Καρπενήσι, ... όσο και το υπόλοιπο κείμενο...
ΑπάντησηΔιαγραφή...και στα Καλάβρυτα, μα και στο Αίγιο (τόπος καταγωγής)
...κι αλλού, σε όλη την Ελλάδα πρέπει να λέμε...
Μα μήπως και τώρα βάζουμε μυαλό!!!
Δεν μπορώ, δεν γίνεται να πω περισσότερα...
" η σαπίλα του ντουνιά... " ακριβώς!
Πίσω από το σύγχρονο χαμόγελο εστιάζεται η παλαιά σαπίλα...
Παρεα με τα ναζισταρια και οι ντοπιοι δοσιλογοι. Χερι-χερι ολα τα καθαρματα δουλευανε μαζι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟσον αφορα την αποκαλυψη του Σταφυλα για την εγκληματικη εντολη που ειχε στο στρατιωτικο του βιβλιαριο εκεινο το χιτλερικο γουρουνι που ποιος ξερει ποσους αθωους ανθρωπους εσφαξε, θαπρεπε να υπαρχει τυπωμενη και στα σχολικα βιβλια με τιτλο να τι σημαινει φασισμος.!!
Ένα ακόμα ντοκουμέντο ναζιστικής βαρβαρότητας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο είχαν διαποτιστεί αυτοί οι στρατιώτες, για να μπορέσουν να φτάσουν σ’ αυτές τις ωμότητες;
Πολύ σημαντική και αυτή η ανάρτησή σου, αγαπητέ μου Ευρυτάνα.
Ωμό και απάνθρωπο αυτό το σημείωμα-ντοκουμέντο που βρέθηκε στην τσέπη του γερμαναρά στρατιώτη. Και το ίδιο ερώτημα που θέτεις κι εσύ (για την ύπαρξη ενός μνημείου με τα ονόματα των εκτελεσμένων), θα σου έθετα κι εγώ. Αν δεν υπάρχει, επιβάλλεται να γίνει. Όπως συμβαίνει σε άλλες πόλεις που έζησαν ολοκαυτώματα, την περίοδο της κατοχής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα έχουμε τέτοια αιματοβαμμένη ιστορία και να μένει στη λήθη. Τι κρίμα και τι ντροπή, για ένα κράτος που στήνει πολυδάπανες -επετειακές- φιέστες και δεν έχει ακόμα φροντίσει για τα στοιχειώδη...
Μπράβο κι από μένα Ευρυτάνα!
Μια ακόμη, "υπενθύμιση"...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦΙΛΤΑΤΕ ΙΧΝΗΛΑΤΗ ΦΡΟΝΩ ΟΤΙ Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΣΟΥ ΠΡΟΣΘΕΤΕΙ ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΨΗΦΙΔΑ ΣΤΟ ΠΑΖΛ ΤΗΣ ΕΥΡΥΤΑΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΠΙΣΗΣ ΘΑ ΠΡΟΣΥΠΟΓΡΑΨΩ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΠΙΛΟΓΟ ΤΗΣ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ. ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ,
Αηδιαστικοί ναζί εγκληματίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔόξα και τιμή στα θύματα του ολοκαυτώματος.
Το είχα θέσει και εγώ σε κάποιο σχόλιο μου σε μια παλιά ανάρτηση σου.
Να μην ξεχαστεί τίποτε γιατί αν ένας λαός λησμονήσει την ιστορία του σβήνει στο τέλος και ο ίδιος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, άλλωστε τα σχόλιά σας φίλοι αναγνώστες σε πολλές περιπτώσεις μάς παρέχουν πληροφόρηση, άλλοτε πάλι μας δίνουν ιδέες και προτάσεις, ενώ πολύ συχνά αποτελούν και εφαλτήριο για περαιτέρω έρευνα και ιχνηλασίες.
ΟΧΙ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ...
Ψυχή βαθιά!
Τί να σχολιάσει κανείς;; Όταν η θηριωδία των Γερμανών κατακτητών μένει στο ...θαμπό παρασκήνιο και αφήνεται από τους "ταγούς" της τοπικής εξουσίας στην καλή γραφή και ιχνηλάτηση ανθρώπων ενεργών όπως εσύ αγαπητέ Ιχνηλάτη και οι πηγές που αναφέρεις, είναι προφανές ότι για μια φορά ακόμα, προσπαθούν να αφήσουν τη λήθη να σβήσει αυτά τα εγκλήματα. Έτσι προσπαθούν να ισορροπήσουν ανάμεσα στο καθήκον τους απέναντι στα θύματα του πολέμου, τους προγόνους μας δηλαδή, και στην επίδειξη "καλής συμπεριφοράς" απέναντι στους απόγονους των θυτών, μήπως και γλείψουν κανένα κοκκαλάκι που θα τους πετάξουν ως "πρόγραμμα στήριξης" και διαγραφής των εγκλημάτων τους!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΙστορικές και όχι μόνο οι αναρτήσεις σου Ευρυτάνα Ιχνηλάτη. Μας γυρίζεις στα σχολικά θρανία για να μας διδάξεις όσα δεν μας δίδαξαν οι δάσκαλοι μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι ναζί είχαν μετατραπεί σε μηχανές θανάτου, κανένα συναίσθημα μπροστά σε ανήμπορους, αλλά υπερήφανους ανθρώπους.
Ποτέ ξανά, πάντα ψηλά το κεφάλι όπως οι αγωνιστές της μαρτυρικής πατρίδας μας.