Παρασκευή 29 Ιουλίου 2022

Είμαστε δίπλα σας...

Άνθρωποι ριψοκίνδυνοι ήταν. Δεν το περηφανεύονταν ωστόσο. Έσπασε το θερμόμετρο, ο υδράργυρος σκόρπισε. Σαν φτάσαμε στα σύνορα μας σταμάτησαν. Τα ψεύτικα διαβατήρια ήταν έγκυρα. Εμείς δεν περάσαμε. [Πηγή: www.doctv.gr]

νθρωποι ριψοκίνδυνοι ήταν.

Δεν το περηφανεύονταν ωστόσο.

Έσπασε το θερμόμετρο

ο υδράργυρος σκόρπισε.

Σαν φτάσαμε στα σύνορα

μας σταμάτησαν. 

Τα ψεύτικα διαβατήρια 

ήταν έγκυρα. 

Εμείς δεν περάσαμε."

(Γιάννης Ρίτσος)

Για τους αμετανόητους εραστές των λεύτερων βουνών, για όσους αγωνίζονται για κάθε πετρούλα της Αγραφιώτικης Γης, για τη διαφύλαξη της μακραίωνης ιστορικής μνήμης των Ανθρώπων μας, για την υπεράσπιση της συλλογικής λαϊκής περιουσίας μας από τα νύχια κάποιων αρπακτικών με εταιρικά διακριτικά.

Γι' αυτούς που ενστερνίζονται την προμηθεϊκή ανυποταξία απέναντι στους αφεντάδες, για εκείνους που επιμένουν να αναπνέουν ελεύθερα  κι ας τους πνίγουν τα δακρυγόνα, για όποιους δεν σκύβουν το κεφάλι μπροστά στην κρατική τρομοκρατία και την κατασταλτική μανία των εξουσιαστικών μηχανισμών.

Για όλους όσους πολεμάνε για "να μην πέσουν τ' Άγραφα"!

*****

Είμαστε δίπλα σας αδέρφια και σύντροφοι, στεκόμαστε αλληλέγγυοι στο πλευρό σας για να πάψουν οι διώξεις όλων των συναγωνιστών!

-Οι δίκες θα γίνουν του κράτους καταδίκες.

-Κάτω τα χέρια από τους αγωνιστές!

-Έξω οι καπιταληστές από τα βουνά μας.

-Γη και Ελευθερία στ' Άγραφα... και παντού!

blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"

Σάββατο 23 Ιουλίου 2022

Σχοινοβασία...


Χρειάζεσαι χρόνο να γνωρίσεις το βουνό, να βιώσεις τη συνύπαρξη και την ενσυναίσθηση με αυτό.

Η τελετουργία της επαφής με την ευρυτανική φύση έχει τους δικούς της μυστικούς κώδικες επικοινωνίας :

Να διαρρήξεις το αστικό κέλυφος και ν' αποδράσεις προς την πλανεύτρα ελευθερία, να βιώσεις την πλεύση στην απώλεια του χρόνου, να φλερτάρεις με το φεγγάρι και τα αστέρια στην πανάρχαιη σκέπη της μικρής ορεινής πατρίδας, να ψηλαφίσεις με αγάπη τα αποτυπώματά της, να αγγίξεις το αδιόρατο νήμα της ιστορίας της, να αναπνεύσεις την ανάσα του ανέμου που έρχεται από μακριά...

να προσθέσεις στη ρεαλιστική εικόνα των ματιών την πινελιά της φαντασίας, να αφεθείς στην  σχοινοβασία ανάμεσα στην πραγματικότητα και το όνειρο...

κι έτσι να εναποθέσεις στην ψυχή σου το μυθικό στέμμα του αυθεντικού κάλλους, να γευθείς την αμβροσία των αισθήσεων και το νέκταρ των συναισθημάτων!

Αυτός ο άγριος απρόβλεπτος κόσμος, που κυοφορεί τόση γαλήνη, είναι ο δικός μας μαγικός κόσμος, αυτός των αλληλένδετων αντιθέσεων που χαρίζουν εντέλει την πολυπόθητη ευφορία στην ανθρώπινη ψυχή.

Τετάρτη 20 Ιουλίου 2022

Για το Παιδαγωγικό Συνέδριο στη Λάσπη της Ευρυτανίας (1944)


Στις 20 Ιούλη 1944, και μέσα σε συνθήκες ναζιστικής κατοχής για τη χώρα μας, ξεκινά το περίφημο Παιδαγωγικό Συνέδριο ή ακριβέστερα η "Συνδιάσκεψη Αντιπροσώπων Διδασκαλικών Συλλόγων" της Ελεύθερης Ελλάδας που πραγματοποιήθηκε στην αδούλωτη ανταρτομάνα Ευρυτανία και συγκεκριμένα στο χωριό Λάσπη (σημερινό Άγιο Νικόλαο). 

Γι' αυτό το σημαντικό ιστορικό γεγονός θα σας παρουσιάσουμε μία πολύτιμη καταγραφή μέσα από τις σελίδες του Περιοδικού "Επιθεώρηση Τέχνης", με μία δημοσίευση... ηλικίας 60 χρόνων! (τ. 87-88, 1962, ΑΣΚΙ). 

Πρόκειται για ένα σημαντικό άρθρο-αφιέρωμα του Κ.Θ. Πίπα που αναφέρεται αναλυτικά στις εργασίες αυτής της Συνδιάσκεψης η οποία μαζί με τις αποφάσεις που έλαβε για την ανασυγκρότηση των συνδικαλιστικών οργανώσεων των δασκάλων στα πλαίσια της αντιστασιακής δράσης, έθεσε και τις βασικές κατευθυντήριες γραμμές για τη συνολικότερη λαοκρατική αναδιάρθρωση της εκπαίδευσης, με άμεσο καθήκον αυτό της επαναλειτουργίας των σχολείων στις απελευθερωμένες από τον ΕΛΑΣ περιοχές.

Ακολουθεί το εν λόγω αφιέρωμα:

*****

Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη των Εκπαιδευτικών στη Λάσπη της Ευρυτανίας 

"Λάσπη! Ένα χωριό της Ευρυτανίας 6-7 χλμ. από το Καρπενήσι. Δεν ξέρω αν το όνομα δικαιολογείται από τα πράγματα. Το είδα το 1ο δεκαπενθήμερο του Αυγούστου του 1944. Ήταν όμορφο και καταπράσινο. Κατάφυτο από έλατα, καστανιές, καρυδιές και άλλα δέντρα. Πολλά από τα σπίτια του μεγάλα, καλοφτιαγμένα, όμορφα. (Λίγο αργότερα τα έκαψαν οι Γερμανοί). Στη μέση μεγάλη όμορφη πλατεία και στη μια πλευρά της, το ισόγειο μικρό διδαχτήριο του δημοτικού σχολείου.

Εξαιρετική κίνηση στη Λάσπη, τέτοια, που δεν γνώρισε ποτέ. Γίνεται τότε εκεί "Συνδιάσκεψη αντιπροσώπων διδασκαλικών συλλόγων" της Ελεύθερης Ελλάδας. Πήραν μέρος αντιπρόσωποι που είχαν εκλέξει οι συνελεύσεις των συλλόγων δημοδιδασκάλων Ευρυτανίας, Φθιώτιδας, Παρνασίδας, Λοκρίδας, Ναυπακτίας, Μεσολογγίου, Αγρινίου, Τρικκάλων, Καρδίτσας, Λαρίσης, Μαγνησίας, Ελασώνας. Ξεκίνησαν για να ρθουν αντιπρόσωποι διδασκαλικών συλλόγων Ηπείρου δεν πέρασαν όμως γιατί οι Γερμανοί άρχισαν εκκαθαριστικές επιχειρήσεις προς τα Χάσια. Το ίδιο και αντιπρόσωποι των δασκάλων Δυτικής Μακεδονίας.

Παρακολούθησαν τη συνδιάσκεψη αντιπρόσωποι της Γραμματείας της Παιδείας της Π.Ε.Ε.Α., του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ, των Δημ. Υπαλλήλων Στερεάς. Οι παιδαγωγοί μας Ρόζα Ιμβριώτη, Κ. Σωτηρίου, Μ. Παπαμαύρος. Ο συνδικαλιστής Μαργιόλης, αντιπρόσωπος του Εργατικού Ε.Α.Μ. Αντιπρόσωποι όλων των εθνικοαπελευθερωτικών οργανώσεων της περιοχής Στερεάς και των τοπικών. Ολόκληρο το παιδαγωγικό φροντιστήριο του Καρπενησίου.

Ίσως σήμερα δεν κάνει εντύπωση η συρροή τόσων αντιπροσώπων κ.ά στη συνδιάσκεψη της Λάσπης. Τη σημασία θα τη νιώσει ο καθένας, αν σκεφτεί πόσοι κόποι και φροντίδες χρειάστηκαν για να οργανωθεί και να πραγματοποιηθεί αυτή σε κείνους τους πολύ δύσκολους καιρούς, πόση αποφασιστικότητα και πίστη ήταν αναγκαία προϋπόθεση για να ρθουν πεζοί οι αντιπρόσωποι δάσκαλοι και δασκάλες από την Ελασώνα και τη Λοκρίδα, από την Κόνιτσα και τα Γρεβενά, περνώντας κατσάβραχα, ρεματιές και βουνοκορφές.

Όλο το βάρος για την οργάνωση αυτής της εργασίας, για τη στέγαση και την τροφοδοσία 3-4 μέρες τόσων ανθρώπων στη Λάσπη, έπεσε στους ώμους της προσωρινής οργανωτικής επιτροπής Δ)κης Ομοσπονδίας που συγκροτήθηκε το 1943 με σπονδυλική στήλη τον παλιό σύλλογο δασκάλων. Πόσα δεν πρόσφερε αυτός, πριν από την 4η Αυγούστου, στο κίνημα των δασκάλων και των δημοσίων υπαλλήλων.

Το χωριό Λάσπη (σημερινός Άγιος Νικόλαος)

Η δικτατορία του Μεταξά το 1936 κατάργησε τη Διδασκαλική Ομοσπονδία και τους συλλόγους της, όπως κι όλες τις οργανώσεις των Δημ. Υπαλλήλων. Πρώτη δουλειά των δασκάλων στις ελεύθερες περιοχές να ιδρύσουν και να οργανώσουν ξανά τη συνδικαλιστική τους οργάνωση. Κι αυτός ήταν ένας σκοπός της συνδιάσκεψης στη Λάσπη.

Άλλοι σκοποί: Να βοηθήσει με κάθε τρόπο, με κάθε μέσο το άνοιγμα και την ταχτική λειτουργία των κλειστών σχολείων στις ελεύθερες περιοχές. Να γίνει συζήτηση πάνω στα τόσα άλυτα προβλήματα της παιδείας στην εποχή της Εθνικής Αντίστασης και με το πνεύμα του απελευθερωτικού αγώνα.

Αρχίζει η συνδιάσκεψη. Συγκροτείται σε σώμα με την εκλογή προεδρείου. 

"Δημητράτος, Σαξώνης, Χυτήρης, Πόλκος" (και τόσοι άλλοι) διαβάζονται τα ονόματα των εκπαιδευτικών - θυμάτων της Εθνικής Αντίστασης. Κατανυχτική σιγή ενός λεπτού.

Χαιρετισμοί των εξωκλαδικών αντιπροσώπων και μπαίνομε στη συζήτηση.

Πόσα και πόσα θέματα δεν συζητήθηκαν.

Ι. Ε κ π α ι δ ε υ τ ι κ ά : 1. Σκοποί και κατευθύνσεις της Παιδείας. 2. Οργάνωση της Παιδείας. 3. Περιεχόμενο της Παιδείας. 4. Λαϊκή διαφώτιση. 5. Μόρφωση διδαχτικού προσωπικού. 6. Διδαχτήρια και εφοδιασμός τους, υγειονομική παρακολούθηση και φαρμακευτική περίθαλψη των μαθητών. 7. Διοίκηση της Παιδείας. 8. Οργάνωση των κεντρικών υπηρεσιών του υπουργείου Παιδείας.

Πάνω σ' αυτά δεν έγινε μια τυχαία και πρόχειρη συζήτηση. Όλα εξετάστηκαν με επιστημονική σοβαρότητα και έξαρση αντάξια των περιστάσεων. Πολλοί παράγοντες βοήθησαν σε τούτο: α) Η μελέτη των εκπαιδευτικών μας προβλημάτων στην κατεχόμενη Αθήνα από δύο επιτροπές. Μία της ΕΠΟΝ και άλλη του ΕΑΜ των εκπαιδευτικών. β) Η πείρα και η συμβολή των φωτισμένων παιδαγωγών που αναφέραμε. γ) Η πείρα των αντιπάλων των συλλόγων, που χρόνια δούλεψαν στο σχολείο και το πόνεσαν, που πολλές φορές στα παιδαγωγική τους και τα συνδικαλιστικά τους συνέδρια συζήτησαν για τον "άταφο νεκρό" τα πάντα άλυτα εκπαιδευτικά μας προβλήματα.

ΙΙ. Η   λ ε ι τ ο υ ρ γ ί α   τ ω ν  σ χ ο λ ε ί ω ν.  Έγινε πλατειά συζήτηση για την ανάγκη να ανοίξουν όλα τα κλειστά σχολεία στην Ελεύθερη Ελλάδα, να εργαστούν ταχτικά, να μάθουν τα παιδιά γράμματα, να τα φρονηματίσουν σ' εκείνη την κρίσιμη περίοδο, να τα κάμουν ικανά να προσφέρουν κι αυτά ότι ήταν μπορετό στην Εθνική Αντίσταση. 

Έλλειπαν οι δάσκαλοι ; θα τους αναπλήρωναν όσοι περνούσαν από τα παιδαγωγικά φροντιστήρια της Π.Ε.Ε.Α., και τελειόφοιτοι γυμνασίου - επονίτες οι πιο πολλοί. 

Έλλειπαν αναγνωστικά βιβλία ; θα γράφονταν και θα εκδίδονταν από την ΠΕΕΑ βιβλία που θ' ανταποκρίνονταν στις ανάγκες του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα του λαού. 

Είχαν καεί τα διδακτήρια ; θα στεγάζονταν τα παιδιά σε σπίτια, σ' εκκλησίες, σε καλύβια ή θα δούλευαν τα σχολειά στο ύπαιθρο.

(Παρόμοια προσπάθεια αποφασίστηκε να γίνει και για τη λειτουργία των γυμνασίων στις πόλεις και κωμοπόλεις που πριν τον πόλεμο υπήρχαν).

ΙΙΙ. Σ υ ν δ ι κ α λ ι σ τ ι κ ή  ο ρ γ ά ν ω σ η   τ ω ν  δ α σ κ ά λ ω ν. Η συνδιάσκεψη της Λάσπης όρισε προσωρινή διοικητική επιτροπή για την επανίδρυση της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας, μόλις θα το επέτρεπαν οι περιστάσεις, και για το ζωντάνεμα των τοπικών συλλόγων των δασκάλων. Ακολούθησαν πολλές συνελεύσεις δασκαλικών συλλόγων, όπου αναλύθηκαν όσες αποφάσεις πάρθηκαν αμέσως μετά την απελευθέρωση με μέλη που όρισε μια μεγαλειώδη συγκέντρωση των δασκάλων Αθήνας - Πειραιά (στο σχολείο της οδού Καλησπέρη, Νοέμβρης 1944). Έκαμε όλο το 1945 ταχτικά την έκδοση του "Διδασκαλικού Βήματος". Οργάνωσε την επίσημη ιδρυτική συνέλευση, που ψήφισε καταστατικό και ίδρυσε τη σημερινή "Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδος".

ΙV. Η  θ έ σ η  τ ο υ  δ ι δ α χ τ ι κ ο ύ  π ρ ο σ ω π ι κ ο ύ. Δεν παρέλειψε η συνδιάσκεψη να συζητήσει για τη θέση των δασκάλων όλων των βαθμών της Παιδείας. Τόνισε την ανάγκη για την οικονομική, κοινωνική και επαγγελματική αποκατάσταση που γι' αυτά δεκάδες χρόνια αγωνίζονται οι εκπαιδευτικοί. 

Και μια συμβολική χειρονομία της ΠΕΕΑ: Στάλθηκε και διαβάστηκε στη συνδιάσκεψη απόφασή της που εξομοίωνε τους εκπαιδευτικούς με τους αξιωματικούς του ΕΛΑΣ. Λέμε συμβολικής χειρονομία γιατί τότε ούτε μισθοί σε χρήμα δίνονταν κει πάνω, ούτε η μερίδα τροφίμων ή τα χορηγούμενα είδη ιματισμού κλπ, στους αξιωματικούς είχαν σημαντική διαφορά, απ' όσα έπαιρναν οι απλοί ελασίτες. Ήταν όμως απόφαση που χαρακτηρίζει το πνεύμα και τη διάθεση της Εθνικής Αντίστασης για τη μόρφωση του λαού.

Βαρειά, παραφορτωμένη ήταν η ημερήσια διάταξη της συνδιάσκεψης της Λάσπης. 3 - 4 μέρες όλοι εργάστηκαν ακούραστα από τις 7 το πρωί ως τις 8 το βράδυ. Στη δίωρη μεσημεριάτικη διακοπή και το βράδυ, όλοι, αντιπρόσωποι και σπουδαστές του παιδαγωγού φροντιστηρίου έτρωγαν σε κοινό τραπέζι στην πλατεία. (Τρόφιμα είχε προμηθευτεί η οργανωτική επιτροπή από την ΕΤΑ Στερεάς και τους συλλόγους των δασκάλων της Θεσσαλίας). 

Δεν έλλειπαν τα βράδυα κ' οι χοροί από τ' αγόρια και τα κορίτσια της ΕΠΟΝ της Λάσπης, αδερφωμένα με τους σπουδαστές και τις σπουδάστριες του παιδαγωγικού φροντιστηρίου Καρπενησιού."

blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"

Σάββατο 16 Ιουλίου 2022

Στις 16 Ιουλίου 1944 στο Καρπενήσι της Ελεύθερης Ελλάδας... - Ιστορικό Ντοκουμέντο


Στο Καρπενήσι της Ανταρτοσύνης : συγκέντρωση για την Εκπαίδευση. Στο βήμα ο Κώστας Σωτηρίου (φωτο: αρχείο ΚΚΕ)

Για τα Εγκαίνια του Παιδαγωγικού Φροντιστηρίου της Ελεύθερης Ελλάδας
στο Καρπενήσι!

Στο κέντρο της πόλης του Καρπενησίου, εκεί που σήμερα υπάρχει μόνο μια λιτή αναμνηστική πινακίδα που προσπαθεί να υπερνικήσει τη Λήθη και ενίοτε και την Ύβρη (βλ. εδώ και εδώ) κάποτε στεγάστηκαν τα όνειρα και οι ελπίδες του Αγωνιζόμενου Λαού μας για μια Λαϊκή Δημοκρατική Παιδεία σε μια Νέα Ελλάδα Ισότητας και Κοινωνικής Δικαιοσύνης. 

Από τις ηλεκτρονικές σελίδες του "Ευρυτάνα ιχνηλάτη"και μέσα από ένα σπάνιο Ντοκουμέντο, ανασύρουμε σήμερα μία ξεχωριστή Ιστορική Στιγμή από το μακρινό ένδοξο παρελθόν της πόλης μας, που αναφέρεται στα εγκαίνια του περίφημου Παιδαγωγικού Φροντιστηρίου της Στερεάς Ελλάδας (Παιδαγωγική Ακαδημία του ΕΑΜ) στο Καρπενήσι, όπου σπούδασαν οι πρώτοι Δάσκαλοι στην Ελεύθερη Ελλάδα της ΠΕΕΑ, με την καθοδήγηση φωτεινών Παιδαγωγών της Διανόησης της Αντίστασης!

Σημ. Κατά την αντιγραφή του εν λόγω Ντοκουμέντου διατηρήθηκε η ορθογραφία του πρωτοτύπου.

*****

Ιχνηλασία από την αντιστασιακή εφημερίδα "ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΦΕΡΑΙΟΥ".

ΟΡΓΑΝΟ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ Ε.Π.Ο.Ν ΣΤΕΡΕΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

ΦΥΛΛΟ 8 - 24 ΙΟΥΛΗ 1944. 

(Αρχεία ΑΣΚΙ)


"Την Κυριακή 16 του Ιούλη μέσα σε ατμόσφαιρα ζωηρού ενθουσιασμού έγιναν τα εγκαίνια της Νέας Σχολής. Ανώτεροι παιδαγωγοί, αξιωματικοί και άντρες του ΕΛΑΣ, σπουδαστές του Φροντιστηρίου και πλήθος συγκεντρωμένου λαού και νεολαίας άκουσαν με συγκίνηση τους θερμούς λόγους των φωτεινών παιδαγωγών Κ. Σωτηρίου και Μ. Παπαμαύρου. Με τον αγώνα της η νεολαία καταχτά τη μόρφωση και τη λαϊκή παιδεία. Στην Ελεύθερη Ελλάδα για πρώτη φορά καταργείται το παλιό αντιλαϊκό κράτος και το σχολειό του που "έδινε στο λαό τόσα ψύχουλα μόρφωσης όσα που να μην καταλαβαίνει την εκμετάλλευση που του γίνεται όσα που να τον εκμεταλλεύεται ακόμα καλλίτερα" όπως είπε χαρακτηριστικά ο σ. Μ. Παπαμαύρος. "Η νεολαία μας είπε συγκινημένος ο σ. Σωτηρίου, θα διαπαιδαγωγηθεί με τα ιδανικά της Λευτεριάς και της Ειρήνης με το πνεύμα της Ισότητας και της αδερφικής συνεργασίας όλων των λαών και νεολαιών".`

Η νεολαία της Ρούμελης χαιρετίζει με ενθουσιασμό και υπόσχεται κάθε βοήθεια στην καινούργια αυτή προσπάθεια της ΠΕΕΑ για την καταπολέμηση του αναλφαβιτισμού που δημιουργεί μέσα σε συνθήκες σκληρού πολέμου -όπως λέει στο τηλεγράφημά του ο Γραμ. της Παιδείας- δασκάλους για τη νεολαία που μάχεται και αναγενιέται."


ΥΓ. Θυμόμαστε, Διδασκόμαστε μα και... Διεκδικούμε να αναβαθμιστεί και να αξιοποιηθεί αυτός ο ανεκτίμητος χώρος στην πόλη μας, έτσι όπως αρμόζει στην Ιστορική Μνήμη!

Τρίτη 12 Ιουλίου 2022

Η αρκούδα


"Τα άγρια και τα ήμερα του βουνού και του λόγγου"! Ένα εμβληματικό βιβλίο του Ευρυτάνα συγγραφέα Στέφανου Γρανίτσα (1880 - 1915) που μεγάλωσε γενιές και γενιές! Πάμε λοιπόν να γνωρίσουμε την αρκούδα μέσα από τη γλαφυρή περιγραφή του αείμνηστου συμπατριώτη μας...


==================

Η ΑΡΚΟΥΔΑ

Ιδού και ένα δημιούργημα της πεθεράς.

Η Αρκούδα.

Μία φορά κι έναν καιρό ήταν μια πεθερά που βασάνιζε τη νύφη της. Ο ελληνικός λαός δεν παραδέχεται καθόλου πως υπάρχει πεθερά κακή για τον γαμ­βρό της. «Ίσια ίσια γι’ αυτόν γεννάει κι ο κόκορας της πεθεράς αυγό».

Αν ιδής μάλιστα εις ένα σπίτι πεθερά, λέγει ο λαός, κοίταξε πως είναι σκουπισμένη η σκάλα, για να καταλάβης αν είναι πεθερά του ανδρός ή της γυναικός του. Αν είναι πεθερά του γαμβρού, τουτέστι μητέρα της νύφης, η σκάλα είναι κακοσαρωμένη. Από φόβο μήπως χαλάση τον πρωινόν ύπνο του γαμβρού και της κόρης της, ίσια, που εγγίζει τη σκούπα στα σανίδια. Αν είναι όμως μητέρα του γαμβρού, τότε χτυπάει τόσο δυνατά για να ξυπνήση τη νύφη της, ώστε κάνει τη σκάλα καθρέφτη.

Η λαϊκή κακογλωσσιά δεν δέχεται γεράματα της γυναικείας φιλαρεσκείας. Θα έχετε ακούσει, βέβαια, πως ρώτησαν μια φορά κάποια πεθερά αν θέλη μέλι ή γαμβρό και εκείνη απήντησε:

-Που έχω ’γω, παιδιά μου, δόντια για μέλι...

Η πεθερά λοιπόν, που εβασάνιζε τη νύφη της, έδωκε σ’ αυτήν ένα πρωί μαύρα μαλλιά για να πάη στη βρύση να τα πλύνη όσο το δυνατό να γίνουν άσπρα.

-Μπορεί, μάνα, τα μαύρα μαλλιά να γίνουν άσπρα;…

-Μπορεί και παραμπορεί… Η άξια γυναίκα ό,τι δε θέλει δεν μπορεί.....

Η νύφη πήρε τα μαύρα μαλλιά και πήγε στη βρύση. Έπλυνε, ξέβγανε αλλά τα μαλλιά έβγαιναν πάντα μαύρα. Έφτασε το βράδυ κι η νύφη απόκαμε:

-Τώρα, είπε, τι να κάμω;.... Όπου κι αν είναι θα κουβαληθή ο Ιούδας εδώ και θα με γέψη... Λυπήσου με, Παναγιά μου, κάνε με έν’ αγρίμι να την πνίξω άμα έρθη να με βασανίση....

Η Παναγία την εψυχοπόνεσε και την έκαμε αρκούδα.

-Τώρα, Παναγιά μου, είπε και σου την σιγυρίζω...

Παραμέρισε σε μια κουφάλα και περίμενε την πεθερά της. Εκείνη ήρθε και καθώς δεν είδε τη νύφη της δίπλα στα κανάλια, πήρε ένα ξύλο κι άρχισε να ψάχνη δεξιά και αριστερά στα πλατάνια. Την ώρα όμως που η Αρκούδα ήταν έτοιμη να της ριχθή και να την σχίση, εκείνη επρόλαβε και φώναξε:

-Αχ ετούτο τ’ αγρίμι έφαγε τη νυφούλα μου. ..

Κι έβαλε τέτοια κλάματα, ώστε η Αρκούδα είδε ή θάρρεψε πως την επονούσε στ’ αλήθεια. Και έτσι δεν την επήραξε, αλλά έφυγε στα βουνά».

Η παράδοσις είναι Ηπειρωτική. Θαύμα αβρότητος προς την πεθεράν εις τους μύθους του, εις τας παροιμίας του, εις τα τραγούδια του ο λαός αυτός. Ηπειρω­τικοί είναι και αυτοί οι στίχοι:

Κι η σκύλα πεθερά σου

θέλει μαχαίρωμα

μες το ξημέρωμα!...

Έως τώρα την Αρκούδα την εγνωρίζαμε από τους πρώην συμμάχους μας και από τα δημοτικά τραγούδια:

Κι όπ’ εύρης λάφια σκότωσ’ τα

κι αρκούδια ημέρωσέ τα

κι όπ’ εύρης και τον άνδρα μου

ρίξε και σκότωσέ τον,

μη τον βαρέσης σε πλευρό

κι αργήση να πεθάνη.

Ποιος είδε τον Αμάραντο

σε τι γκρεμνό φυτρώνει,

Τον τρων τα ’λάφια και ψοφούν

τ’ αρκούδια κι ημερεύουν.

Συντρόφοι μη μ’ αφήσετε

σε τούτον έρμο τόπο,

εδώ ’ν’ αγρίμια να με φαν

κι αρκούδια να με σχίσουν,

εδώ ’ναι φίδια με φτερά

με δεκοχτώ κεφάλια.

Με τας νέας όμως επαρχίας εγίναμε πλούσιοι αρκουδοπαραγωγοί. Τα Ηπειρωτικά όπως και τα Μακεδονικά ορεινά δάση κρύβουν αρκετόν πλήθος. Εν­νοείται, ότι καμμίαν αξίαν δεν προσθέτουν εις την γουνοπαραγωγήν μας, διότι η άσπρη αρκούδα, της οποίας έχει αξίαν το δέρμα, είναι σπάνιον φαινόμενον εις την Βαλκανικήν. Πού και πότε να ξεκόψη καμμία από την Ρωσσίαν.

Έχομεν λοιπόν μόνον το βάσανόν των, βάσανον της βλαστήσεως, εν μέρει της στάνης, αλλά μέγα βάσανον για τα μελισσομάντρια, διότι το μέλι είναι η μεγάλη αδυναμία της και το μελισσοτρύγισμα το κύριον ταλάν της. Ως και η Αλεπού ακόμη της ανεγνώρισε αυτήν την ειδικότητά της.

Μια φορά είχαν κάμει συντροφιά για να χαλούν μελίσσια. Η Αλεπού είχε τη βάρδια κι η Αρκούδα το χάλασμα της κυψέλης. Έτρωγεν όσο ήθελε και όταν έφευγε, έπαιρνε μαζί της ένα κομμάτι για κείνην αλλά μετ’ ολίγον η Αλεπού επίστεψεν, ότι μπορεί να χαλάση και μόνη της μελίσσια.

Επήρε λοιπόν τα Αλεπόπουλα, τα έβαλε στα καραούλια (σκοπούς) και διηυθύνθη μόνη της στο μελισσομάντρι. Αλλά συνηθισμένη από τα κοτέτσια, ήρχισε ν’ αναποδογυρίζη ένα ένα τα μελίσσια· πετάχτηκαν σύννεφα οι μέλισσες, της έζωσαν το κορμί της ως την ουρά και δεν είδε από ποια πόρτα έφυγε. Άμα έφθασε στα παιδιά της είπε:

-Πάμε, παιδιά μου, δεν είμαστε για μεγάλες δουλειές εμείς σαν την Αρκούδα. Είμαστε μόνον για καραούλια καλοί.... 

Για ποια μεγάλη δουλειά δεν είναι άξια η Αρκούδα; Δαμάζει θηρία, σκαρφαλώνει στα πλέον υψηλά δένδρα για να φάη καρπούς, πετροβολά με θαυμασίαν δεξιότητα και μόνον μίαν αδυναμίαν της ευρήκαν οι βοσκοί του Ζαγορίου, όπως μου έλεγαν: Τη φωτιά. 

Άμα ιδή δαυλί, φεύγει σαν η Αλεπού τα μελίσσια. Αν οι βοσκοί δεν έχουν αναμμένη φωτιά τσακμακίζουν τα στουρνάρια τους και την προγγούν με τις σπίθες! Πώς αυτό το παντοδύναμο και άτρομο ζώο επήρε με τόσο φόβο τη φωτιά; Να της θυμίζη το σπίτι της, τουτέστι την πεθερά της;

blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"

Τετάρτη 6 Ιουλίου 2022

2 εκατομμύρια...


Συμπληρώθηκαν 2 εκατομμύρια επισκέψεις στο blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης", σύμφωνα με τα στοιχεία που παραθέτει η ίδια η google.

Άλλος ένας κομβικός σταθμός στη μακρά πορεία του ιστολογίου μας και εξ΄ αιτίας αυτού θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε ολόψυχα όλες και όλους εσάς, για την αναγνωσιμότητα, το ενδιαφέρον και τη στήριξη στην προσπάθειά μας.

Συνεχίζουμε τις ιχνηλασίες στη θεόμορφη Γη και τη βαρύτιμη Ιστορία της αγαπημένης μας Ευρυτανίας.

Για... "ότι χαίρονται τα μάτια και λαχταρά η ψυχή μας"!


blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"


Σάββατο 2 Ιουλίου 2022

Από το χρονικό ενός μετανάστη



Όταν σε ένα λιμάνι ξεφορτώθηκαν το βάρος μας 

αλλιώς νομίσαμε, άλλη γέννηση 

πως φέρναμε στη χώρα. Μια

ψυχή, όχι ένα χέρι.

Αλλά κανείς τη σκέψη μας δεν άκουσε,

κανείς την όψη μας δεν είδε.

Κι ήταν το μάτι που μας δέχονταν σκληρό,

σα να μας έγδερνε μαχαίρι.

.................................................................

Όχι τεχνάσματα και πόνους περιττούς,

όχι θεούς εδώ κι άλλες πατρίδες.

Αν έχεις χέρι είσαι καλός. Τη χώρα

τούτη θα ποικίλλεις

με τον απλό σου θάνατο που φέρνεις·

θα κτίσεις την ερημιά τούτη και συ.

Αν χέρι όμως δεν έχεις 

δεν χρειάζεσαι στην διακόσμηση·

δεν είσαι τέλος 

κι η Αμερική αρχή δε θέλει.


Δε θέλει την ανάσταση

ύστερα από το θάνατό σου.


{Του πρωτοπόρου μα και λησμονημένου Ευρυτάνα ποιητή Θόδωρου Σκουρλή (1904-1969), από τη συλλογή "Χαρταετοί"}

*****

Αφιερώνεται στη μνήμη των Ευρυτάνων μεταναστών που χάθηκαν από τις κακουχίες στο στίβο της σκληρής βιοπάλης σε ξένη, κρύα γη. Ανάμεσά τους και δύο αδέρφια του δικού μου παππού, κάπου στην Αμερική πριν από πολλά χρόνια...

blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"