Μέσα από δύο άγνωστες ιστορίες αναδεικνύεται σε όλο της το μεγαλείο η ακατάβλητη μαχητική διάθεση και η ατσάλινη ψυχοσύνθεση εκείνων των ηρωϊκών Ευρυτάνων αγωνιστών!
* από τον συμπατριώτη μας Θεόδωρο Μαργαρίτη
για τους αναγνώστες του
***
Τα ράσα σου παπά μου...!
Ο πρωταντάρτης στην ομάδα του Άρη Γιώργος Τραής (Παθούλας), συνελήφθη από τους Γερμανούς το 1943 (ένα χρόνο μετά την έναρξη του ένοπλου αγώνα) και εστάλη στο Νταχάου.
Το κάτεργο του Νταχάου επισκεπτόταν ένας ορθόδοξος ιερέας και εξομολογούσε όποιον ένοιωθε τέτοια ανάγκη και προσπαθούσε κρυφά να δίνει κουράγιο στους κρατούμενους.
Αφού είχε μιλήσει κάποιες φορές και με τον Παθούλα, του λέει κάποια φορά ο Παθούλας:
- Παπά καλά όλα αυτά αλλά δεν βοηθάνε.
- Τι θα σε βοηθούσε πιο πολύ εσένα;
- Τα ράσα σου. Να μου φέρεις ένα ράσο, τα γένια τα έχω, ώστε να δραπετεύσω.
Πράγματι ο παπάς του έφερε ένα ράσο και κατάφερε να δραπετεύσει ένα χρόνο μετά το 1944.
Επέστρεψε στο Κρίκελλο και εντάχτηκε πάλι στον ΕΛΑΣ και αργότερα στο Δημοκρατικό Στρατό.
Το 1950 βρέθηκε στην Πολωνία.
Το 1976 ήρθε στην Ελλάδα βαριά άρρωστος και τον ίδιο χρόνο πέθανε.
***
Φασίστες εσείς με κάνατε έτσι!
Ο Κρικελλιώτης Λεωνίδας Μαργαρίτης πολυφαμελίτης με 12 παιδιά, από την αρχή του αγώνα συμμετείχε δραστήρια ο ίδιος και τα περισσότερα παιδιά του. Δυο από αυτά έπεσαν στον αγώνα, ο Γιώργος και ο Βασίλης, ενώ ο Γιάννης ήταν ένας από τους πρώτους μαχητές στην ομάδα του Άρη.
Ο Λεωνίδας έμεινε πολλά χρόνια στην εξορία και στη φυλακή, υπέστη πάμπολλα βασανιστήρια και για τούτο είχε παράλυση των κάτω άκρων.
Μετακινούταν καθιστός έχοντας τα πόδια διπλωμένα σταυρωτά και μετακινώντας τη λεκάνη του στηριζόμενος στις γροθιές του!
Έμεινε αλύγιστος μέχρι το θάνατό του, ατρόμητος.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα της στάσης του ήταν : όταν πήγαινε να ψηφίσει, με τον τρόπο που προαναφέραμε, και αρνούμενος να ανεβεί σε ζώο, φτάνοντας στην πλατεία φώναζε με τη στεντόρεια φωνή του:
“Φασίστες εσείς με κάνατε έτσι”...
έμπαινε και ψήφιζε φανερά ΚΚΕ.
(άρθρο του Θεόδωρου Μαργαρίτη)
ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΕΠΙΜΕΡΟΥΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΥΝΘΕΤΟΥΝ...ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘΕΡΜΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ.
Τι να πεί κανείς για το μεγαλείο απλών και αγνώστων ανθρώπων!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι όμως, δείτε, πως μεταχειρίζονται αυτές τις μνήμες:
Το ιστορικό Σχολείο των Κορυσχάδων ....αίθουσα marketing των ..."ΑΠΕ" στα περήφανα Αγραφιώτικα Βουνά, που γέννησαν Ηρωες!
Θάνατος στο φασισμό
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαμμιά φορά σηκώνω το βλέμμα μου στα βουνά της Πίνδου κι όταν βασιλεύει ο ήλιος κάποιοι σύντροφοι μου κουνάνε το μαντήλι τους και με ένα μεγάλο χαμόγελο μου λένε ....Συνέχισε Γιάννο συνέχισε τον δύσκολο δρόμο του αγώνα κι εγώ παίρνω το θάρρος και τους ανταπαντω.Συντροφοι ραντεβού στις στραττες και στα μονοπάτια του αγώνα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗΡΩΕΣ άπαρτα βουνά....
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμεις εχουμε να υπερηφανευομαστε για αυτους τους ηρωες που εδωσαν την υγεια και τις ζωες τους για μια καλυτερη και πιο δικαιη κοινωνια. Οι απεναντι για τι μπορουν να καυχωνται; Για τους βασανιστες και τους δοσιλογους;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστούμε και τον κύριο Μαργαρίτη και τον Ευρυτάνα ιχνηλάτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναζητούνται τέτοιες ψυχές και στάσεις ζωής στο σήμερα! Ελάχιστα πράγματα. Συμβιβασμένες συνειδήσεις, εθελοτυφλίες και αυταπάτες. Τίποτα παραπάνω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς ευχηθούμε ότι και στις μέρες μας θα υπάρξουν αγωνιστές που θα επιδείξουν παρόμοιο θάρρος με εκείνο του Λεωνίδα Μαργαρίτη, διαφορετικά δεν θα δούμε άσπρη μέρα. Οι φασίστες ξανάρχονται, ποιοι θα τους βάλουν φρένο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο φασισμό βαθιά κατάλαβε τον...........
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν θα πεθάνει μόνος τσάκισέ τον!!!!!!!!
Τα καλύτερα παιδιά της Ελλάδας τα βασάνισαν τα εξόρισαν τα δολοφόνησαν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμως δε λύγισαν και από αυτές τις ιστορίες φαίνεται το μεγαλείο των αγωνιστών. Μπράβο που τα βγάζετε στην επιφάνεια.
Σ.Μ.
σκοταδι πολυ σκοταδι .Στο βαθος αχνοφαινεται το φως.Περιμενω την μερα του ηλιου να ζεστανει τις καρδιες μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγκλονισμένος από το μεγαλείο αυτών των ανθρώπων....δεν έχω λόγια...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗρωική μορφή, απ' αυτούς τους γνήσιους αγωνιστές που δεν λογάριαζαν θυσίες και ριχνόντουσαν στη μάχη. Πονάει πολύ που έμειναν στο περιθώριο της ιστορίας και μονάχα κείμενα και χώροι σαν τον δικό σου, κρατούν ζωντανή τη μνήμη τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά, Ευρυτάνα!
Ευχαριστούμε τον συμπατριώτη μας Θεόδωρο Μαργαρίτη για το εξαιρετικό άρθρο που χάρισε στους αναγνώστες μας. Οι μνήμες παραμένουν ζωντανές και φωτίζουν τους δρόμους της τιμής και των αγώνων.
ΑπάντησηΔιαγραφή