Γυρνώντας -με χαμόγελο- το ρολόι του χρόνου πίσω...
Ήμασταν νεαροί φοιτητές τότε που μαζευόμασταν σε ένα υπογειάκι στην Αθήνα, κάτω από το πατρικό μου σπίτι, όπου με μπουζούκι, κιθάρα και κρασάκι περνάγαμε όμορφες παρεΐστικες βραδιές παρά την αφραγκία μας.
Ακριβώς από πάνω κατοικούσε η οικογένειά μου με... προεξάρχον πρόσωπο τη γιαγιά μας που ως την ύστατη ώρα της ζωής της έμενε μαζί μας περιβαλλόμενη από τη βαθιά αγάπη όλων μας που άλλωστε την άξιζε και με το παραπάνω για τη λατρεία και την προσφορά της προς όλους μας.
Κάποτε ένα απόγευμα μετά από μια φοιτητική διαδήλωση στην οποία... φιλοδωρηθήκαμε με κάμποσα χημικά, τρεις φίλοι μαζί με τα κορίτσια μας καταλήξαμε στο υπογειάκι να τα πούμε και να τα... πιούμε.
Προτού κατεβούμε είπα να χαιρετήσω τη γιαγιά όπως συνήθως.
-Κι εμείς θέλουμε να τη χαιρετήσουμε, είπαν και τ' άλλα παιδιά που γνώριζαν από εμένα για τη βασανισμένη ζωή που είχε περάσει η γιαγιά στα νιάτα της.
Η ευρυτάνισσα γιαγιά καθιστή στην πολυθρόνα της, με τη μαντίλα και το μαύρο φορεματάκι της, που ποτέ δεν τα έβγαλε από τότε που έχασε τον αγαπημένο της άντρα σε εκείνα τα πέτρινα χρόνια, έλαμψε από χαρά μόλις μας είδε.
-Γεια σου γιαγιάκα είπαμε όλοι μαζί. Ήρθαμε να σου πούμε ένα γεια!
Σηκώθηκε με κόπο, στηρίχτηκε στο μπαστουνάκι της και με ένα πλατύ χαμόγελο...
-Καλώς τα παιδιά.
-Καλώς σε βρήκαμε γιαγιά.
Τα παιδιά έσκυψαν και της φίλησαν με σεβασμό το χέρι.
-Πούθε έρχεστε;
-Από μία διαδήλωση γιαγιά. Άστα είχε αστυνομία, μας κυνηγήσανε κιόλας, είπε ο ένας φίλος.
-Γεια σας ωρέ... πουτσαράδες, γυρνάει και λέει τότε η γιαγιά στους φίλους μου.
-Γεια σας κι εσάς πουτσαρίνες, είπε απευθυνόμενη και προς τις κοπέλες της παρέας.
Κόκκαλο όλοι.
Αφήσαμε τη χαμογελαστή γιαγιά και κατεβήκαμε στο υπογειάκι.
Εκεί καθώς ετοιμάζαμε τα μεζεδάκια και το κρασί, παρατήρησα μια περίεργη σιωπή και κάτι αλληλοκοιτάγματα, κάτι γελάκια μεταξύ των παιδιών.
-Τι έγινε ρε παιδιά;;;
Ώσπου η μία κοπέλα δεν άντεξε και απευθυνόμενη προς εμένα...
-Συγνώμη που στο λέω κιόλας αλλά η γιαγιά σαν πολύ τολμηρή κι αθυρόστομη μας φάνηκε.
-Τι εννοεις; έκανα εγώ τάχα τον ανήξερο.
-Ε να, έτσι όπως μας υποδέχτηκε. Πουτσαράδες εσάς τα αγόρια και πουτσαρίνες εμάς τα κορίτσια, είπε σκασμένο στα γέλια το κορίτσι. Όχι ότι έχω δα και καμιά σεμνοτυφία, αλλά όπως και να το κάνεις σοκάρεσαι κάπως όταν ακούς μια γιαγιά 90 και βάλε να τα λέει έτσι... χύμα!
-Ε ναι κουφό, συμφώνησαν γελώντας και οι υπόλοιποι.
Τότε πήρα κι εγώ το λόγο...
-Λοιπόν παιδιά κοιτάξτε. Εμείς στην Ευρυτανία όταν χρησιμοποιούμε αυτή την έκφραση τής αποδίδουμε ένα διαφορετικό περιεχόμενο από αυτό που καταλαβαίνει κάποιος όταν την πρωτακούει. Εννοούμε τη λεβεντοσύνη, την παλικαριά, το δυναμισμό και θεωρείται λόγος επαινετικός όταν κάποιος αποκαλεί τον άλλον ή την άλλη κατ' αυτό τον τρόπο.
Είναι βέβαιο ότι τα γέλια ακούστηκαν σε όλη τη γειτονιά και σίγουρα η γιαγιάκα δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι αιτία ήταν ο δικός της χαιρετισμός.
Ασφαλώς και δεν υπάρχουν χυδαίες λέξεις αλλά χυδαίοι άνθρωποι. Όπως και αγνές λαϊκές ψυχές που με ένα μαγικό τρόπο αποενοχοποιούν τις... λεγόμενες "κακές" λέξεις!
Στο τέλος του κειμένου κάντε "κλικ" επάνω στην υπογραφή "blog Ευρυτάνας ιχνηλάτης"...
ΑπάντησηΔιαγραφήώστε να δείτε...!!!
Μπράβο ιχνηλάτη είσαι φοβερός. Πραγματικό ευθυμογράφημα η ανάρτηση σου!!
ΑπάντησηΔιαγραφήMέχρι δακρύων !!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήχαχαχαχαχα
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ. ΕΧΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΧΑΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ ΦΙΛΤΑΤΕ ΙΧΝΗΛΑΤΗ ΚΑΙ ΜΑΣ ΤΟ ΜΕΤΕΦΕΡΕΣ ΑΡΙΣΤΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφή'Ενα τσιπουράκι μεσημέρι Κυριακής το πίνω στην μνήμη της γιαγιάς, όπως και όλων των γιαγιάδων εκείνης της γενιάς. Γιάννης Γ.Κ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣπίτι χωρίς γιαγιά και παππού..........είναι ορφανεμένο σπίτι!!!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαχα τέλειο αφήγημα! Και πολύ σωστή η επισήμανση για την χρήση και την έννοια της λεβεντιάς που αποδίδονταν σε αυτή τη λέξη από παλιότερες γενιές! Την έχω ακούσει με αυτή την έννοια από γιαγιά , κάτοικο χωριού της ευρύτερης περιοχής των Αγράφων! Να είσαι καλά και Καλή Κυριακή Ευρυτανα! Πάνος
ΑπάντησηΔιαγραφήΠουτσαράδες και πουτσαρίνες ...τώρα τελευταία κάπως μπερδεύτηκαν οι ρόλοι !
ΑπάντησηΔιαγραφήΒάλε πιο συχνά χιουμοριστικές αναρτήσεις, τις έχουμε ανάγκη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι αλλα ποτε το πεταξε η γιαγια. Οταν οι φοιτητες της ειπανε οτι γυρνουσαν κυνηγημενοι απο την αστυνομια. Ηξερε λοιπον τι ελεγε η ευρυτανισσα γιαγια.!! χε,χε
ΑπάντησηΔιαγραφήΤέλειο Ευρυτάνα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ σωστά Ευρυτάνα, δεν υπάρχουν χυδαίες λέξεις αλλά χυδαίοι άνθρωποι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι γιαγιάδες και οι παππούδες που μένουν πιστοί στις παραδόσεις και σέβονται το ρόλο τους έχουν σοφία, αλλά και άδεια έκφρασης!!
Κάθε οικογένεια έχει ανάγκη τη γιαγιά και τον παππού, αρκεί βέβαια να διδάσκουν, αλλά και να διδάσκονται. Γιράσκω αεί διδασκόμενος.
Λεβέντισσα η γιαγιά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ γιαγιά είχε γνώση του τι έλεγε. Ο έπαινός της ήταν προς τα μαχόμενα νιάτα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΕΚΛΕΙΠΟΥΝ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ ΚΑΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΜΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ ΑΝΑΠΟΛΟΥΜΕ ΜΕ ΧΙΟΥΜΟΡ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ ΚΑΙ ΜΕ ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυλογημένες όλες οι γιαγιάδες του κόσμου αφού είναι και δυο φορές μανούλες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυρυτάνα μου, ..είσαι τρομερός!!! Όμως. θα μου επιτρέψεις να σας πω τί έμαθε πρόσφατα ο 6χρονος εγγονός μου: δειλά-δειλά :-Γιαγια ξέρω "μαλ--κας" ... με το ζόρι κρατήθηκα. --Ούπς! λάθος λέξη, μωρό μου... Δεν μπορεί ένας φίλος σου να είναι ...αυτό που λες... -μα το λένε κι εδώ, γιαγιά, όχι μόνο στην Ελλάδα ... (δηλ. μένουμε στη ΝΥ) ...μόνο η μαμά με μαλλώνει... -ΟΚ! Περίμενε να σου εξηγήσω: κι άρχισα με την...βαθειά θάλασσα, που έχει κάτι μαλακές σαν μ-ξα τσούχτρες ... που στην αρχαία γλώσσα τις λέγανε "μαλάκιον" ... κι ότι "χαζό" συνεπάγεται.. για να τον κάνω να αποφεύγει αυτή την έκφραση... κλπ... για να συντομεύω, την επομένη που τον είδα...-Γιαγιά, μαλάκιον! βλέπεις, δεν το ξέχασα... άντε να εξηγήσεις στη κόρη μου, που μάλλωσε εμένα ... κλπ ..(λόγω χώρου , δεν θα σας πω ότι εγώ βρήκα τον μπελά μου, διότι ο μικρός δεν λέει την άλλη λέξη, μα προσπαθεί να εξηγήσει στους φίλους του τα περί μαλακίου που είναι στη θάλασσα ... άντε τώρα να εξηγήσεις τί είναι "χυδαίοι άνθρωποι" ... Να είστε όλοι καλά, και να μη λέτε "κακές"λέξεις... Υιώτα, astoriani.blogspot.com
ΑπάντησηΔιαγραφή
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστούμε πολύ για τις επισκέψεις και τα σχόλια.
Και μην ξεχνάμε:
και το χιούμορ... όπλο είναι!