Από που έρχεται το νερό.

Σταμάτησαν σε μια βρυσούλα, που μόλις ακουόταν το λίγο και κρύο νερό της.

Ήξεραν πως τόσο κρύο νερό δεν πρέπει να το πίνωμε, όταν είμαστε ζεστοί από δρόμο, κι έβρεξαν μόνο τα χέρια τους.

Ήταν ταπεινή βρυσούλα, ήσυχη, που σπάνια έβλεπε διαβάτες εκεί ψηλά.

«Από που να έρχεται τούτο το νεράκι;» ρώτησε ο Πάνος.

-«Από το βουνό!» είπαν τ’ άλλα παιδιά.

-«Ναι, μα πως βρέθηκε μέσα στο βουνό;» ρώτησε ο δασάρχης.

Κανένας δεν ήξερε ν’ απαντήση.

«Από τις βροχές και τα χιόνια, είπε ο δασάρχης, το νερό σταλάζει σιγά μέσα στο χώμα· και πηγαίνει σε μεγάλες δεξαμενές από πέτρα που έχει μέσα της η γη.

»Από κει βγαίνει με τις βρύσες και τα ποτάμια.

»Από τις βρύσες και τα ποτάμια το παίρνουν τα ζώα, οι άνθρωποι, τα σπαρτά, οι μύλοι.

»Για να σταλάζη όμως το νερό και να μπή στη γη, πρέπει να είναι ο τόπος φυτεμένος.

»Αν δεν υπάρχουν χλωρά και ξερά φύλλα να το κρατήσουν, τοτε το νερό πηγαίνει στα ξεροπόταμα και χάνεται στη θάλασσα και στον αέρα.

»Λοιπόν και τις βρύσες ακόμη, το ευλογημένο το δάσος μας τις δίνει.

»Αν αφήναμε τους ανθρώπους να κόψουν το δάσος, αυτή η βρυσούλα εδώ θα στέρευε. Θα στέρευαν όλες οι βρύσες που απαντήσατε απο την πόλη ως εδώ, και μαζί μ' αυτές και το ποτάμι».

(από το εμβληματικό αναγνωστικό «Τα ψηλά βουνά» του Ευρυτάνα λογοτέχνη Ζαχαρία Παπαντωνίου. Ήταν το πρώτο αναγνωστικό που γράφηκε στη δημοτική γλώσσα εν έτει 1918)

blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"