Ανηφορίζεις μέσα από κακοτράχαλα μονοπάτια σύριζα σε γκρεμούς-μαχαίρια και με το βουνό πνιγμένο στον ελατιά. Ώρα 3 τη νύχτα, δροσιά, ξαστεριά και με το φεγγάρι οδηγό κι ιχνηλάτη. Οι σκιές και οι ήχοι του βουνού τη νύχτα είναι μαγικοί. Απόκοσμοι και ανεπάντεχοι δημιουργούν αλλεπάλληλες εικόνες φαντασίας και συνειρμούς. Κάθε ανάσα από τούτο το ζωογόνο αέρα είναι και ένα ευχαριστώ στη μάνα φύση και στα ψηλά βουνίσια λημέρια που δεν τα υπέταξε κανείς κατακτητής στο πέρασμα των αιώνων. Τρεις ώρες περπάτημα με τη σκέψη καθάρια σαν κρυστάλλινο νερό να δίνει άμεσες απαντήσεις σε έγνοιες και ερωτήματα της καθημερινότητας.
Το ξημέρωμα σε βρίσκει ψηλά στην κορφή με την αίσθηση ότι έπιασες στόχο. Απλώνεις το χέρι και ακουμπάς το σύννεφο, αγναντεύεις, όσο φτάνει το μάτι, λίμνες, ποτάμια και καταπράσινες πλαγιές. Συνομιλείς με τις ψυχές των προγόνων σου που κάποτε έζησαν εδώ και που τώρα σε χαιρετούν με τη μορφή ενός αετού που πετάει ακριβώς από πάνω. Τα βουνά μας ήταν, είναι και θα είναι σύμβολο ελευθερίας, αιώνια κι αγέραστα, περήφανα και ακατάλυτα σαν τη λαϊκή ψυχή…
Με γυρισες στην παιδικη μου ηλικια,τοτε που φευγαμε κρυφα απο το σπιτι στις 11 το βραδυ με τον αδερφο μου και ενα κολλητο φιλο.Κρυφα μην μας καταλαβουν οι γονεις μας αφου ειμασταν μικρα παιδια.Ανεβαιναμε απο το νεκροταφειο του χωριου στο βουνο τον Κουκο,και ολα αυτα που περιγραφεις τοσο παραστατικα,τα ζησαμε και ευχαριστω το Θεο που τα παιδικα μου χρονια τα περασα στο Καλεσμενο!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓευση ελευθεριας.!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε συνεπήρε το κείμενο σου και η φωτογραφία....Από τα καλύτερα που έχω διαβάσει!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή