Σοῦ
στήνω μία καλύβα, στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων,
ἕνα
κῆπο νὰ περπατᾷς, ἕνα ρυάκι νὰ καθρεφτίζεσαι,
μιὰ
πλούσια πράσινη φραγὴ νὰ μὴν σὲ βρίσκει ὁ ἄνεμος
ποὺ
βασανίζει τοὺς γυμνοὺς - στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων!
Σοῦ
στήνω τ᾿ ὅραμά σου πάνω σ᾿ ὅλους τοὺς λόφους,
νὰ
σοῦ φυσάει τὸ φόρεμα ἡ δύση μὲ δυὸ τριαντάφυλλα,
νὰ
γέρνει ὁ ἥλιος ἀντίκρυ σου καὶ νὰ μὴ βασιλεύει,
νὰ
κατεβαίνουν τὰ πουλιὰ νὰ πίνουνε στὶς φοῦχτες σου
τῶν
παιδικῶν ματιῶν μου τὸ νερὸ - στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων!
(Σου
στήνω μία καλύβα – Νικηφόρος Βρεττάκος)
ΥΓ.
Στη μνήμη της γιαγιάς μου Μ.Σ.
Φίλε μου Ευρυτάνα ιχνηλάτη, τι υπέροχο ποίημα διάλεξες για τη μνήμη της γιαγιάς!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίσαι λεβεντιά γιατί μας δημιούργησες βαθιά νοσταλγία για τον τόπο μας και τα αγαπημένα μας πρόσωπα που μας δένουν άρρηκτα μαζί του.
Να είσαι πάντα καλά και να τη θυμάσαι συχνά και όμορφα!
Ομορφη η εικόνα, μα και οι στίχοι....
ΑπάντησηΔιαγραφήΟΙ ΒΟΥΝΙΣΙΟΙ ΞΕΡΟΥΝ ΑΠΟ ΔΕΣΜΟΥΣ ΑΦΟΣΙΩΣΗΣ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΕΛΕΙΟ!!!
Αμήν...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝικηφόρο αποτύπωμα μνήμης!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι γιαγιαδες και οι παππουδες μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοσο ερημα ειναι πια τα χωρια και τα σπιτια μας διχως αυτους!
Νοσταλγικό και μελαγχολικό ! Να ΄σαι πάντα καλά ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο αφήνουμε να ρημάζουν οι καλύβες των γιαγιάδων μας, τόσο φτωχαίνουμε το παρελθόν μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ξεθωριάζουν τα οράματα πάνω στους λόφους.
Τυχεροί όσοι θυμούνται.
ΕΥΡΥΤΑΝΑ ΙΧΝΗΛΑΤΗ
ΑπάντησηΔιαγραφήΓΙΑ ΔΥΟ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ:
- ΕΝ ΖΩΗ Η ΓΙΑΓΙΑ ΣΟΥ ΘΑ ΚΑΜΑΡΩΝΕ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΓΓΟΝΟ ΤΗΣ.
- ΚΑΙ ΤΩΡΑ Η ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ
ΣΕ ΕΥΓΝΩΜΟΝΕΙ ΚΑΙ ΣΕ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ.
Οι γιαγιαδες μας - οι μνήμες μας
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτη συμφορά του εικοσιδυό
πρόσφυγας η γιαγιά μου
από την Πάνορμο έφτασε
στη χώρα του Αλεξάνδρου
Τη νύχτα στους καταυλισμούς
φέγγανε τα καντήλια
στα στρώματα οικογένειες
τσαμπιά από σταφύλια
Γλυκιά πατρίδα, σπιτικό
μια ιστορική αρλούμπα
σε εικονοστάσι τα ‘κλεισε
καημένη κάτω Τούμπα
θα πληρωθεί άραγε ποτέ
και από ποιον γιαγιάκα
η θλίψη που σε γιαλαντζή
τύλιγες ντολμαδάκια
Μουσική : Νίκος Παπάζογλου
Στίχοι : Τάκης Σιμώτας
Χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια ξεπροβάλει μπροστά μου και καλύπτει τα πάντα στη φωτογραφία η αγέρωχη,υπερήφανη,Ρουμελιώτικη μορφή της γιαγιάς σου.Ήταν οι γυναίκες εκείνες που μαζί με την δική μου γιαγιά έδωσαν, πνοή στα ονειρά μας και μπόλιασαν μέσα μας την αγάπη μας για την Ευρυτανία.Θεωρώ τυχερό τον ευατό μου που την γνώρισα, είμαι σίγουρος ότι θα χαμογελάει γλύκα από εκεί ψηλά που βρίσκεται,όπως τα χρόνια εκείνα που και τις παιδικές μας αταξίες με χαμόγελο τις αντιμετώπιζε.Να είσαι καλά να την θυμάσαι!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ωραίο . Να σαι καλά να την θυμάσαι.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://www.youtube.com/watch?v=hYqoFvEUROQ
Υποκλίνομαι ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα υπέροχο μνημόσυνο στη γιαγιά σου με το υπέροχο ποιήμα του Νικηφόριυ Βρεττάκου
ΑπάντησηΔιαγραφήΝάσαι καλά.
Yπέροχο ποίημα....από ένα υπέροχο blog!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα μεγάλο και εγκάρδιο ευχαριστώ σε όλες και όλους που τιμήσατε με τη συμμετοχή σας αυτή την ανάρτηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήνὰ κατεβαίνουν τὰ πουλιὰ νὰ πίνουνε στὶς φοῦχτες σου
ΑπάντησηΔιαγραφήτῶν παιδικῶν ματιῶν μου τὸ νερὸ - στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων!
ΣΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΖΩΝΤΑΝΕΣ ΟΙ ΜΝΗΜΕΣ ΤΩΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΩΝ ΜΑΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΦΙΛΤΑΤΕ ΕΥΡΥΤΑΝΑ ΙΧΝΗΛΑΤΗ.
Σου στήνω μια καλύβα...
ΑπάντησηΔιαγραφήγιαγιά
σαν την αγκαλιά σου...
Ε.-
Καλά σου βράδια
κι ένα τεράστιο ευχαριστώ στον "Τανάλια"...
για το σχόλιό του...