Θέλω ν' ανέβω στο βουνό...

Αφηγείται η Ευρυτάνισσα κυρά Λένη - για το blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"

"Θέλω ν' ανέβω στο βουνό να κάνω ταίρι τον αετό..." 

Αχ και να ξερε ο κάθε άνθρωπος της μεγαλούπολης τι ομορφιές κρύβουν αυτά τα βουνά και πόση δροσιά και γαλήνη μπορούν να χαρίσουν στην ψυχή του ανθρώπου! 

Έχει πολλές χάρες το καλοκαιράκι εδώ ψηλά... Η αγνή βουνίσια φύση είναι πανέμορφη σαν το παραμύθι, ενώ τα χωριουδάκια ξεχνούν για λίγο τη μοναξιά τους καθώς τέτοια εποχή γεμίζουν με κόσμο από τις πόλεις, ακόμη και από την ξενιτιά...

Ελάτε να γνωρίσετε, και πιο πολύ εσείς οι νέοι, το πολυτραγουδισμένο Βελούχι, τα περήφανα Αγραφιώτικα βουνά, τα λημέρια του Κατσαντώνη, του Καραϊσκάκη, του Τσιόγκα και του Λεπενιώτη, του Μάρκου, του Άρη και τόσων άλλων παλικαριών της Ευρυτάνας γης. 

Εμείς οι Ευρυτάνες την πονάμε αυτή την άγονη όμορφη γη, γιατί είναι κομμάτι του εαυτού μας, "σαρξ εκ της σαρκός μας" που λένε. Και κάθε φορά που καταφέρνουμε και ανηφορίζουμε εμείς, τα παιδιά και τα εγγόνια μας, νιώθουμε σαν να εκπληρώνουμε ένα χρέος στο γενέθλιο τόπο μας. 

Κάθε Ευρυτάνας ποθεί να βρεθεί στα "Ανταμώματα". Να συναντήσει τους παιδικούς του φίλους. Να πούνε τα παλιά. Να θυμηθούν τα χρόνια της αθωότητας. Να γελάσουν για τις σκανταλιές και τα παιχνίδια τους. Ίσως και να κλάψουν για τους παππούδες και τις γιαγιάδες που δεν είναι πια εδώ και δεν θα αντικρίσουν ξανά τα χαρούμενα και γεμάτα αγάπη πρόσωπά τους να τους καλωσορίζουν...

Ν' ανάψουν κι ένα κερί στην εκκλησιά όπως τότε παιδιά που τα έπαιρνε η Μάνα απ' το χεράκι και γεμάτα χαρά πήγαιναν στην κυριακάτικη λειτουργία, όπου κάθονταν ήσυχα και σοβαρά όπως οι μεγάλοι. Μόνο που μια φορά η μικρούλα η Σοφία μόλις άκουσε τον παπά να ψέλνει το "Σοφία ορθή" τινάχτηκε ολόρθη και με βουρκωμένα τα ματάκια ρώτησε τη μάνα: "εγώ τώρα τι έκανα και μου το λέει αυτό;;;"!!!

Θέλουν ν' ανέβουν και στα Σαρακατσανέικα κορφοβούνια, να ξαναδούν τις παλιές καλύβες των προγόνων και εκεί να τραγουδήσουν όλοι αντάμα με δάκρυα στα μάτια: "πέθαναν οι τσελιγκάδες ρήμαξαν όλες οι στάνες"...

Στην Ευρυτανία, το καλοκαιράκι γίνονται πολλά πανηγύρια που δεν πρέπει να τα χάνει κανείς, γιατί πρέπει να τα κρατήσουμε ζωντανά! Του Αη Λιά, της Αγίας Παρασκευής, της Παναγίας το δεκαπενταύγουστο κι άλλα πολλά ακόμα. Τι να σας πρωτοπώ... 

Να βρεθούμε στο Κεφαλόβρυσο του Μάρκου Μπότσαρη με τα δασιά πλατάνια και τις πολλές τις βρύσες, με τα λαχταριστά ψητά και τις ολόφρεσκες πέστροφες και με το κλαρίνο ν΄ αντηχεί μέσα στον καταπράσινο παράδεισο! 

Να πάμε στη "Γιορτή του Μούρου" στο Καλεσμένο, να πιούμε, να χορέψουμε στην όμορφη πλατεία του Αη Γιάννη και να μάθουμε την ιστορία γι΄ αυτό το σπάνιο ποτό που παράγεται από τα μούρα και είναι μια αποκλειστικότητα του τόπου μας αφού πουθενά αλλού δεν βγαίνει τέτοιο γνήσιο ποτό, είναι κάτι ξεχωριστό, σαν τη μαστίχα που υπάρχει μόνο στη Χίο!

Ν' ανηφορίσουμε Αύγουστο στ' Άγραφα, στο ξακουστό Τροβάτο το φιλόξενο ορεινό χωριό με τους ωραίους ανθρώπους που σε κάνουν να αισθάνεσαι σαν το σπίτι σου. Να προσκυνήσουμε τον Τίμιο Σταυρό με την παλιά παράδοση που θ' ακούσουμε από τους γεροντότερους χωριανούς. Να βρεθούμε στο Τροβατιανό τ' αντάμωμα με το ξαναζωντάνεμα των σαρακατσάνικων εθίμων και τ΄ αθάνατα παραδοσιακά τραγούδια από τα υπέροχα χορευτικά του Συλλόγου.

Να πάμε και στη γιορτή του Κατσαντώνη στο Σίχνικο, να τραγουδήσουμε για τον σταυραετό των Αγράφων που δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε...

Να επισκεφτούμε το Πανταβρέχει, το Γεφύρι της Αγάπης, το Κυπαρίσσι της Πρασιάς, τη Λίμνη των Κρεμαστών, να χαρούμε τους ελατιάδες, τα γάργαρα νερά, το γλυκοκελάηδημα των αηδονιών και τις δροσερές βραδιές με συντροφιά το φεγγαράκι των βουνών...

Θα ήθελα να πω σε όλους, και περισσότερο στους αγαπητούς φίλους που θέλουν να γνωρίσουν την πραγματική Ευρυτανία, να επισκέπτονται τα χωριά και πιο πολύ τα ξεχασμένα κι όχι μόνο τα γνωστά και τα τουριστικά. Εκεί θα δουν μια άλλη Ελλάδα, θα ζήσουν την ομορφάδα μέσα στην παρθένα φύση, στα έλατα, στα βουνά και στα ποτάμια...

Θα μάθουν με χαριτωμένο τρόπο για τα παλιά τα έθιμα και θα χορέψουν με τους ήχους του κλαρίνου και του βιολιού κάτω απ' την αστροφεγγιά. Και εκεί μαζί με τις χορευτικές φιγούρες, έτσι όπως θα λύνεται το σώμα και θα λευτερώνεται η ψυχή, θ' αφήσουν ξοπίσω τους, έστω και για λίγο, τις σκοτούρες και τα βάσανα της κρίσης. Θα 'ναι για καλό παιδιά μου!

Σας ευχαριστώ που μού δώσατε την ευκαιρία να πω κάποια πράγματα που ήθελα για τον τόπο μας και τους ανθρώπους μας. 

Εύχομαι σε ντόπιους και επισκέπτες καλό καλοκαιράκι, καλές διακοπές και του χρόνου με υγεία και κέφι ν' ανταμώσουμε όλοι ξανά...

Αναπαράσταση του "δασκαλοκάλυβου" στο Τροβάτο

Σαρακατσάνικοι χοροί στο Βελούχι

                                       

Από την Ευρυτάνισσα κυρά Λένη - για το blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"