 |
| φωτο: Ευρυτανικές ομορφιές! |
"Δεκάλογε της Λεβεντιάς! Τ΄ άγραφα και γραμμένα
μ΄αλέτρι πλάθεις και σφυρί, με λόγο και με πέννα,
στ΄ άρματα πρώτη, στου λαού τον ιερό αγώνα..."
Μέσα από μεγαλειώδεις ποιητικές εικόνες ξεπροβάλλει η λεβεντογέννα Ρούμελη και βέβαια σε πρώτο πλάνο το πιο λαμπρό της αστέρι η χιλιαγαπημένη μας Ευρυτανία! Ιχνηλατήσαμε το παρακάτω σπάνιο ποίημα από ένα παλιό "Ρουμελιώτικο ημερολόγιο" μισού και πλέον αιώνα (1967) το οποίο διήυθυνε ο μεγάλος Ευρυτάνας λόγιος Δημήτρης Σταμέλος. Το εν λόγω ποίημα το οποίο φέρει τον τίτλο "Ρούμελη" είναι του Βασίλη Αποστολόπουλου.
Ιδού:
που στην πετρένια χαίτη σου παιζογελούν τ΄ αστέρια
και σου κρατούν τον τσιάμικο, βουνοκορφές αράδα,
Γκιώνα, Βελούχι, Άγραφα, της κλεφτουριάς λημέρια.
Όλα ορθά, όλα στεριά, λεβέντικα, μεγάλα!
καρέλια μεσ' στις ποταμιές, γεφύρια στοιχειωμένα,
αγέρες που οργώνουνε με θύελλες τη Νιάλα
των Ευρυτάνων τα βουνά, μακριά την κυρα-Βγένα.
Κράβαρα! Και του Βραχωριού λαθραίο στα τσιμπούκια,
αλαταριές, βελάσματα, μουγγαλητά 'πο μπόρες,
διακονιαραίοι ακουμπιστοί σε πάνσοφα ματσούκια
και πέρα, οι ολόγυμνες του Βάλτου βελαώρες.
Ζυγοί, δερβένια, διάσελα, ταμπούρια, καραούλια,
φαράγγια μ' αφριστά νερά, πλαγιές, σπανά, στεφάνια,
χωριά που στέκουν στα γκρεμά, κλαρίνα και νταούλια,
σαρακατσάνες με ασκιά, με γκλίτσες και τσοκάνια.
Πηχτά ρουμάνια, σκοτεινά, τεζάκια με πριόνια,
μαλλίνες κατακόκκινες και τρίχινη καπότα,
καλύβες, που στις στέγες τους, το λένε τα τριζόνια,
κι΄αχνοβολά κατάζεστη, σα λίρα, η μπομπότα.
Ξωκκλήσια πά στα σύρραχα και στις κορφές Αί-Λιάδες
μουλάρια στις κακόσκαλες, γραμμένα πανηγύρια,
γύφτοι που γλυκοπαίζουνε βιολιά και ταμπουράδες,
ασκηταριά στις ερημιές, στις διάβες μοναστήρια.
Αντίλαλοι και μπαταριές κι΄αρμάθες φυσεκλίκια
βροντούν στους ελατιάδες σου, παλληκαριάς τροπάρι.
Με το δικό σου το ψωμί ξανά τ΄αρματωλίκια
με τον υγιό σου κεφαλή και πρώτο παληκάρι.
Δεκάλογε της Λεβεντιάς! Τ΄ άγραφα και γραμμένα
μ΄αλέτρι πλάθεις και σφυρί, με λόγο και με πέννα,
στ΄ άρματα πρώτη, στου λαού τον ιερό αγώνα.
Γεια σου χαρά σου Ρούμελη δουλεύτρα κι αμαζόνα.
Εξαιρετικό ποίημα...........ένας αυθεντικός ύμνος στη φύση και στην ιστορία του τόπου!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσα πράγματα της Ελληνικής φύσης παραμένουν μακρινό όνειρο για να τα δει ένας Έλληνας απλός πολίτης; Αυτήν την εικόνα που έχεις αναρτήσει, ποιος άραγε έχει το προνόμιο να τη ζήσει από κοντά; Με τι προσόντα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμορφο ποίημα.
Καλή συνέχεια Ευρυτάνα.
Μύρισε έλατο και αγριολούλουδα με το ποίημα και εμείς φυλακισμένοι στην Αθήνα
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ πένα ορισμένων ανθρώπων έχει τη θαυμαστή δύναμη να μεταφέρει εικόνες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕτσι και του Βασίλη Αποστολόπουλου.
ΧΙΛΙΟΤΡΑΓΟΥΔΙΣΜΕΝΗ ΚΑΙ Η ΡΟΥΜΕΛΗ ΚΑΙ Η ΕΥΡΥΤΑΝΙΑ!
ΑπάντησηΔιαγραφήτι ωραια!!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλημερα Ευρυτάνα μου
Φύση, ήθη, Ιστορία μέσα από έναν χειμαρρώδη δεκαπεντασύλλαβο, πλημμυρισμένο με εικόνες και ήχους ενός ευλογημένου τόπου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχοι οι στίχοι του Αποστολόπουλου που σε συνδυασμό με τη δική σου ειδυλλιακή φωτογραφία ιχνηλάτη, μας ταξιδεύουν στη ρουμελιώτικη ομορφιά της ορεινής Ελλάδας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΎμνος στα ρουμελιώτικα χώματα κι αυτό το εξαιρετικό ποίημα του Αποστολόπουλου. Συγχαρητήρια για τις ιχνηλασίες σου, Ευρυτάνα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι και μια επιταγή των ημερών μας να ανασύρουμε στην επιφάνεια τέτοια αναγνώσματα. Για να μην απομακρυνόμαστε απ' την κουλτούρα μας, να μην ξεχνάμε την ιστορία και τους ανθρώπους που την τίμησαν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας ευχαριστούμε όλες και όλους εγκάρδια.
Ένας ύμνος στη συνείδηση και στη φύση ,ένα όμορφο ποίημα,εξαιρετική δουλειά
ΑπάντησηΔιαγραφή