Τρίτη 15 Ιουλίου 2025

Από που έρχεται το νερό.


Σταμάτησαν σε μια βρυσούλα, που μόλις ακουόταν το λίγο και κρύο νερό της.

Ήξεραν πως τόσο κρύο νερό δεν πρέπει να το πίνωμε, όταν είμαστε ζεστοί από δρόμο, κι έβρεξαν μόνο τα χέρια τους.

Ήταν ταπεινή βρυσούλα, ήσυχη, που σπάνια έβλεπε διαβάτες εκεί ψηλά.

«Από που να έρχεται τούτο το νεράκι;» ρώτησε ο Πάνος.

-«Από το βουνό!» είπαν τ’ άλλα παιδιά.

-«Ναι, μα πως βρέθηκε μέσα στο βουνό;» ρώτησε ο δασάρχης.

Κανένας δεν ήξερε ν’ απαντήση.

«Από τις βροχές και τα χιόνια, είπε ο δασάρχης, το νερό σταλάζει σιγά μέσα στο χώμα· και πηγαίνει σε μεγάλες δεξαμενές από πέτρα που έχει μέσα της η γη.

»Από κει βγαίνει με τις βρύσες και τα ποτάμια.

»Από τις βρύσες και τα ποτάμια το παίρνουν τα ζώα, οι άνθρωποι, τα σπαρτά, οι μύλοι.

»Για να σταλάζη όμως το νερό και να μπή στη γη, πρέπει να είναι ο τόπος φυτεμένος.

»Αν δεν υπάρχουν χλωρά και ξερά φύλλα να το κρατήσουν, τοτε το νερό πηγαίνει στα ξεροπόταμα και χάνεται στη θάλασσα και στον αέρα.

»Λοιπόν και τις βρύσες ακόμη, το ευλογημένο το δάσος μας τις δίνει.

»Αν αφήναμε τους ανθρώπους να κόψουν το δάσος, αυτή η βρυσούλα εδώ θα στέρευε. Θα στέρευαν όλες οι βρύσες που απαντήσατε απο την πόλη ως εδώ, και μαζί μ' αυτές και το ποτάμι».


(από το εμβληματικό αναγνωστικό «Τα ψηλά βουνά» του Ευρυτάνα λογοτέχνη Ζαχαρία Παπαντωνίου. Ήταν το πρώτο αναγνωστικό που γράφηκε στη δημοτική γλώσσα εν έτει 1918)

blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"

Τρίτη 8 Ιουλίου 2025

Σε ευχαριστούμε για την ευεργεσία στις ψυχές μας!



Στάλαζαν οι δροσιές από τα ελατοκλώναρα σαν δάκρυα ευγνωμοσύνης στο βουνό...

Κι όσο η νυχτιά ζυγώνει απλώνοντας κι αυτή τα δικά της πολύδροσα τούλια, τόσο οι λιλιπούτειοι πτερωτοί τροβαδούροι, τούτοι οι ευαισθητοποιημένοι εραστές της μητέρας φύσης, υμνούν συνεπαρμένοι τη σοφία, την αρμονία, το θαύμα της δημιουργίας...

Σαν ταξιδιάρικα πουλιά κι οι στοχασμοί πλανώνται στα ψηλά ασύνορα ουράνια λιβάδια... 

Δεν υφίσταται χρόνος, τον υπερνικά η γοητεία... 

Σε ευχαριστούμε αειπάρθενη μικρή ορεινή πατρίδα για τα θεία δώρα σου, για τη γεύση της ζωής, για την ευεργεσία στις ψυχές μας!

Τετάρτη 2 Ιουλίου 2025

Στο Κρίκελλο του Άρη: όταν η Μνήμη συναντά την Ιστορία!

Κρίκελλο Ευρυτανίας 28-29 Ιούνη 2025


*του Κρικελλιώτη Θόδωρου Μαργαρίτη

για τους αναγνώστες του blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"


83 χρόνια μετά την επίσημη έναρξη του Ένοπλου Αγώνα κατά του φασισμού-ναζισμού (7 Ιουνίου 1942 Δομνίστα Ευρυτανίας - βλ. εδώ!) από τον ΕΛΑΣ με τον Πρωτοκαπετάνιο Άρη Βελουχιώτη, το Κρίκελλο γέμισε από συγγενείς του Άρη και φίλους που ήρθαν από Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Κέρκυρα, Λάρισα, Εύβοια, Καρδίτσα, Ναύπακτο, Μεσολόγγι.

Περπάτησαν στον τόπο της πρώτης μάχης που έδωσε ο ΕΛΑΣ εναντίον των Ιταλών κατακτητών, εκεί όπου έπεσε ο πρώτος ΕΛΑΣίτης ο αξέχαστος Δημήτρης Σαξώνης ("Δασκαλάκης" - βλ. εδώ!), έστησαν τη Λαϊκή Σκηνή του Γ. Κοτζιούλα στην πλατεία του χωριού μας και έπαιξαν "Τα μαγικά βουνά" με τη συγκλονιστική θεατρική ομάδα των "Elephas Tiliensies", εξέθεσαν τα τετράδια του Άρη από τη Γεωργική Σχολή της Λάρισας καθώς και τις εξαιρετικές σκιτσογραφίες της εικονογραφημένης ιστορίας του Γιώργου Φαραζή για τον Πρωτοκαπετάνιο της Αντίστασης!

Επισκέφτηκαν το Ιστορικό "Καλύβι" του ήρωα-μάρτυρα του Αγώνα Βασίλη Παπανικολάου (βλ. εδώ!) απ' όπου ξεκίνησε η πρώτη ομάδα των αποφασισμένων μαχητών με τον Άρη Βελουχιώτη.

Πολλές οι ξεχωριστές στιγμές του διήμερου.

Χαρακτηριστικά : όταν η πλατεία του χωριού σείστηκε, μετά τη θεατρική παράσταση, με το σύνθημα "Λευτεριά-Λευτεριά στην Παλαιστίνη" ή όταν ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου απήγγειλε στίχους τραγουδιού του ειδικά για την περίσταση! Παρόν έδωσε και ο αγωνιστής του αντιδικτατορικού αγώνα Νίκος Μανιός. Ασύλληπτη δε η συγκίνηση όλων μας όταν η θυγατέρα του αδελφού τού Άρη Μπάμπη Κλάρα, η Μαρία Ρόζα Κλάρα και η κόρη της Δάφνη (βλ. εδώ!) μίλησαν για τα έντονα συναισθήματά τους μπροστά στο εμβληματικό "Καλύβι" όπου φιλοξενήθηκε η πρώτη ανταρτοομάδα του Άρη.

 

Το μικρό Κρίκελλο της Ευρυτανίας πλημμύρισε από επισκέπτες κάθε ηλικίας που ήρθαν από μακριά με ένα στόχο : να γιορτάσουν όπως αυτοί ξέρουν και θέλουν τη μεγάλη αυτή Γιορτή Αντίστασης, να τιμήσουν τον Πρωτοκαπετάνιο της Άρη Βελουχιώτη και να διατρανώσουν τη θέληση για συνέχιση του αγώνα για ελευθερία, ανεξαρτησία, δημοκρατία, λαϊκή κυριαρχία!

Αντί επιλόγου...

80 χρόνια πέρασαν και η μορφή του πρωτοκαπετάνιου αιωρείται φωτοστεφανωμένη σεμνή αγία και άγρια.

Το φως του φανοστάτη των Τρικάλων έσβησε μες το σκοτάδι των μαύρων ψυχών.

Ψυχών;

Ψυχίων και ούτε. 

Απανθρωπιάς, βαρβαρότητας, μνημεία αλησμόνητα του ερέβους της προστυχιάς της δουλικότητας και της υποταγής.

Και οι φωτεινές μορφές εκεί να αιωρούνται και να ρωτούν:

Γιατί ογδόντα χρόνια τώρα εμείς αντέχουμε και εσείς αντέχετε μέσα στης λασπουριάς το αίμα. 

Πριν και το δικό σας αίμα μες της λασπουριάς το βόρβορο των άλλων συναντήσει

τους φανοστάτες ελευθερώστε.

Τις αιώρες των κεφαλών σας καταργήσετε, κάψτε τα γουναράδικα.


*από τον συμπατριώτη μας Θόδωρο Μαργαρίτη

(δημοσίευση στο blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης")


Τετάρτη 25 Ιουνίου 2025

ΣΤΑ ΧΝΑΡΙΑ ΤΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΥ...



* ΚΡΙΚΕΛΛΟ ΕΥΡΥΤΑΝΙΑΣ

28-29 ΙΟΥΝΗ 2025...

Τα χνάρια στα ελπιδοφόρα φωτεινά μονοπάτια της θύμησης δεν σβήνουν ποτέ!!

Πρώτος εσύ, Άρη του Βελουχιού, τα περπάτησες κι εμείς με σεβασμό μα και αποφασιστικότητα τα ακολουθούμε... 

Η θυσία σου βαρύτιμο παντοτινό μήνυμα στους αιώνες των αιώνων.

Το άγιο αίμα σου ανεξίτηλο αποτύπωμα μνήμης μα και αδιαπραγμάτευτη υπόσχεση λαϊκής ανυπακοής.

ΣΕ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕ...

-Για να νικήσουν οι Εξεγέρσεις των κολασμένων της γης, για να θριαμβεύσει το Δίκιο απέναντι στο Άδικο και έτσι να ξημερώσει εκείνη η ευλογημένη μέρα που δεν θα ξαναϋπάρξουν ποτέ πια άδικοι βρώμικοι πόλεμοι και εκατόμβες νεκρών για τα  τρισάθλια απεχθή συμφέροντα των εξουσιαστών του κόσμου...

-Για να έρθει το πλήρωμα του χρόνου που και ο δικός μας ο βασανισμένος λαός θα γίνει αφέντης και νοικοκύρης στον τόπο του...

-Για να διώξουμε μια για πάντα τη σύγχρονη αδηφάγα αποικιοκρατία, την ξένη ακρίδα που απομυζά τη γη μας και το λαό μας...

-Για να αποτινάξουμε και το ζυγό της ντόπιας τυραννίας που μας καταδυναστεύει...

-Για να πάψουν πλέον οι άνθρωποι να είναι δύο κατηγοριών: οι προνομιούχοι και οι αδικημένοι, αυτοί που έχουν τα πάντα κι εκείνοι που στερούνται τα πάντα...

-Για να λείψει η μεγαλύτερη πληγή της ανθρωπότητας : η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο...

-Για να εξανθρωπιστεί επιτέλους ο άνθρωπος και να ζούμε όλοι πια αδερφωμένοι σε μια ελεύθερη και ειρηνική ζωή...

-Για την ισότητα, την κοινωνική δικαιοσύνη και την ολόπλευρη απόλαυση της ζωής...

-Γιατί αυτός ο ήλιος πρέπει να βγαίνει για ΟΛΟΥΣ τους ανθρώπους!

*Άρη, σε ευχαριστούμε για όσα μας δίδαξες!

*Άρη, οι ατιμωτικές συμφωνίες με τους άτιμους δεν έχουν καμία θέση στα ανυπότακτα όνειρά μας και τα ευγενή οράματά μας.

*Οι αλυσίδες είναι βέβαιο ότι θα σπάσουν!

* ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ ΚΑΠΕΤΑΝΙΕ  Ζ Ε Ι Σ,

εσύ μας οδηγείς στα ξέφωτα της λευτεριάς!

blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"


Τρίτη 17 Ιουνίου 2025

Άρη ζεις εσύ μας οδηγείς!


Για τον Άρη του Βελουχιού !


(από την Κρικελλιώτισσα "Ακευσώ"

για τους αναγνώστες του blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης")

*****


Ο ΛΑΟΣ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ !

Μέσιασε ο Θεριστής του 1945, στη Μεσούντα των Τζουμέρκων.

«Ο Ήλιος της Ανταρτοσύνης» άπλωσε το φως του για Λευτεριά, Λαοκρατία, Δικαιοσύνη, πίσω απ’ τις εμπασιές τις απόρθητες και απόκρυφες των Ηρώων.

Ο Πρωτοκαπετάνιος του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, ο Γεννήτορας της Λεύτερης Ορεινής Ελλάδας στην καρδιά της σκλαβωμένης Ευρώπης, αγναντεύει για τελευταία φορά τις ηλιαχτίδες να βυθίζονται στο αχανές του ουρανοθέμελου.

Νοιώθει το χνώτο του θανάτου να σέρνεται στις φιδόστρατες. Ζωσμένος από φασίστες εγώθρεφτους, από δωσίλογους τυχάρπαστους, από μια κυβέρνηση παχύδερμη, από ταγματαλήτες αφιονισμένους, από Εγγλέζους  που ‘ρθαν «ντυμένοι φίλοι», από συντρόφους που τον αποκήρυξαν ως «δηλωσία», στις 12 του Ιούνη του 1945.

Μόνος του εκεί, στη χαράδρα του Φάγγου, καμιά εικοσαριά δρασκελιές πίσω από τους 35 συναγωνιστές του, παίρνει τη μεγάλη απόφαση: «Να θερίσει» με το κοφτερό δρεπάνι της αδούλωτης θέλησής του το γρήγορο πέρασμά του απ’ το χωράφι του εφήμερου. Να καταχωρήσει το βαφτιστικό του «Θανάσης», στο κιτάπι της Αθανασίας.

Ανασύρει το πιστόλι απ’ τον ζωστήρα του... η ψυχή βροντοφωνάζει:

«Ο Λαός θα νικήσει!».

Τραβάει τη σκανδάλη. 

Ο Λεβέντης που σαν χόρευε τον αγαπημένο του χορό, τον τσάμικο, «σειούνταν απάνω του τα κουμπούρια, αναπηδούσαν οι αρμαθιές, τραντάζουνταν η γης… Έκραζε, σούραγε, αναδίπλωνε το γερό κορμί, τινάζονταν ως αγριόγατος τ’ αψήλου», γέρνει στη γη

Ανταριάζονται οι καρδιές….

Δραπετεύουν τα συλλοϊκά…

Ανεμοσκορπάνε οι λέξεις…

Πώς να τις συμμαζώξει η Λαϊκή Μούσα, να τις κάνει ποίημα, τραγούδι, για να υμνήσει το σαραντάχρονο παλληκάρι, που πάλεψε να ξαναδώσει τη χαμένη αξιοπρέπεια σ’ έναν ολόκληρο λαό;

Πώς να αφηγηθεί ο Ιστορικός τα «έργα και ημέρες» ενός Ανυπόταχτου, Ρηξικέλευτου Ηγέτη;

Πώς να ξετυλίξει «τον μίτο του Μύθου» ο Λογοτέχνης για να αφήσει στην αιωνιότητα τη δύναμη της φιλίας, την πίστη στον Αρχηγό μέχρι θανάτου, του πρωτοπαλλήκαρου Τζαβέλα, που αυτοκτόνησε δίπλα του;

Τον βρήκαν αγκαλιά με Αυτόν που «υιοθετούσε» τα φτωχόπαιδα της Ευρυτανίας και της Φθώτιδας, σαν κατέβαιναν στη Λαμία να μάθουν γράμματα. Με Αυτόν που δεν χώραγαν οι φτερούγες του στα θρανία της στενομυαλιάς, του αυταρχισμού, των μορμολύκειων. Με Αυτόν που αρνήθηκε μια ζωή μεταξωτοχουχουλιασμένη στο «έχειν» των γονιών του. Με Αυτόν που ξεκίνησε απ’ το καλύβι του Στεφανή στη Σπερχειάδα με 14 συντρόφους, σχεδίασε και οργάνωσε την έναρξη του αντάρτικου, την 1η βδομάδα του Ιούνη του 1942, στο καλύβι του δάσκαλου Βασίλη Παπανικολάου, στο αγαπημένο του Κρίκελλο, και σε τρία χρόνια δημιούργησε έναν αξιοθαύμαστο εθελοντικό στρατό 140.000 μαχητών και μαχητριών. 

Ποιος χρωστήρας ζωγράφου και ποια σμίλη γλύπτη θα βρουν πνοή μαγική ν’ αναστήσουν την αρχέγονη μορφή του Ήρωα: Περήφανη, στητή κι ολόρθη κορμοστασιά. Μάτια νοτισμένα στην υγράδα της περίσκεψης. Βλέμμα αδείλιαστο βαφτισμένο στην λαμπεράδα του αστραπόβροντου. Με τη χαρακιά του Χρέους χαραγμένη στο μεσόφρυδο. Με τα γένια, φουντωτό σύθαμνο να φωλιάζει η τιμή.

15 του Ιούνη του 2025. 

80 χρόνια σέρνεται η Εξουσία στις διαταγές εθελοτυφλούντων αρχηγίσκων, λιβανιζόντων την ευτέλεια, την ασυδοσία, την αμετροέπεια, τη λήθη. 

Ο σπόρος, όμως,  που έριξε με τους αγώνες του ο Άρης βλασταίνει όλο και περισσότερο. «Τα παιδιά του», γκρεμιστές της μουμιοποιημένης ολιγαρχίας, μπροστάρηδες, ορκίζονται να υπερασπιστούν όσα Αυτός πύργωσε στα στήθη τους. Πιστοί συνοδοιπόροι τους κι ολόθερμοι υποστηριχτές τους η Αλήθεια και η Νέμεση. 

80 χρόνια, απ’ το Βελούχι ως τη Μεσούντα η Ηχώ αχολογάει:

«Ο Καπετάν-Άρης ΖΕΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ!»

Το πήραν οι νέοι και το ‘καναν σύνθημα:

«ΑΡΗ, ΖΕΙΣ, ΕΣΥ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙΣ»


Ήταν ένα άρθρο ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΤΙΜΗΣ

από την "Ακευσώ" του Κρίκελλου

(στο blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης" )

Κυριακή 15 Ιουνίου 2025

ΑΝΤΑΡΤΗ ΠΑΛΙΚΑΡΙ - ένα ποίημα για τον ΑΡΗ !


Το ποίημα μάς στάλθηκε από συμπατριώτη μας που θέλησε να μείνει α ν ώ ν υ μ ο ς. Μας συγκίνησε και το δημοσιεύουμε στη μνήμη του Άρη Βελουχιώτη, του αθάνατου ΠρωτοΚαπετάνιου του ένδοξου Ε.Λ.Α.Σ. 

Για τα 80 χρόνια από το φευγιό του...


ΑΝΤΑΡΤΗ ΠΑΛΙΚΑΡΙ


Άρη μ' απ' τα ψηλά βουνά

κι απ' τ' αετολημέρια

συ χάρισες τη λεφτεριά 

στα ροζιασμένα χέρια. 


Πήραν τα Άγραφα φωτιά

κι όλη η Ευρυτανία

εδώ γεννιέται η ξαστεριά 

κι η ανεξαρτησία.


Βροντά ντουφέκι ανταρτικό

για τη λαοκρατία

τσακίζουμε το φασισμό

πεθαίνει η τυραννία.


Άρη μ' δεν παραδόθηκες

δεν έσκυψες κεφάλι

κι όταν εσύ προδόθηκες

συνέχισες και πάλι.


Ότι είναι καλό για το λαό

είναι και για το Κόμμα

μήνυμα μένει φλογερό

και σήμερα ακόμα.


Αχ καπετάνιε του ΕΛΑΣ

γιέ της ανταρτοσύνης

άφησες σύντροφε σε εμάς

λάμψη της ρωμιοσύνης.


Κι από απάτητη κορφή 

σε τραγουδάμε Άρη

σκίζουμε την υπογραφή

αντάρτη παλικάρι.


(ανώνυμου Ευρυτάνα)


blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"


Κυριακή 8 Ιουνίου 2025

Αφουγκραζόμαστε...

 

Το "ΠάνταΒρέχει" στην Ευρυτανία


Τραγουδάμε τη γη, το νερό, τον άνεμο...

Οι αιώρες του ονείρου λικνίζουν την ψυχή 
στον αέναο κύκλο του αρχέγονου θαύματος...

Αφουγκραζόμαστε το ευγενικό παραμύθι
που μας ψιθυρίζει η μικρή ορεινή πατρίδα...

Η ηχώ της αυθεντικότητας 
νότα εξαγνισμού
απέναντι στον παροξυσμό
του σύγχρονου αλλοτριωμένου κόσμου
.

"Ευρυτάνας ιχνηλάτης"