Κυριακή 15 Ιουνίου 2025

ΑΝΤΑΡΤΗ ΠΑΛΙΚΑΡΙ - ένα ποίημα για τον ΑΡΗ !


Το ποίημα μάς στάλθηκε από συμπατριώτη μας που θέλησε να μείνει α ν ώ ν υ μ ο ς. Μας συγκίνησε και το δημοσιεύουμε στη μνήμη του Άρη Βελουχιώτη, του αθάνατου ΠρωτοΚαπετάνιου του ένδοξου Ε.Λ.Α.Σ. 

Για τα 80 χρόνια από το φευγιό του...


ΑΝΤΑΡΤΗ ΠΑΛΙΚΑΡΙ


Άρη μ' απ' τα ψηλά βουνά

κι απ' τ' αετολημέρια

συ χάρισες τη λεφτεριά 

στα ροζιασμένα χέρια. 


Πήραν τα Άγραφα φωτιά

κι όλη η Ευρυτανία

εδώ γεννιέται η ξαστεριά 

κι η ανεξαρτησία.


Βροντά ντουφέκι ανταρτικό

για τη λαοκρατία

τσακίζουμε το φασισμό

πεθαίνει η τυραννία.


Άρη μ' δεν παραδόθηκες

δεν έσκυψες κεφάλι

κι όταν εσύ προδόθηκες

συνέχισες και πάλι.


Ότι είναι καλό για το λαό

είναι και για το Κόμμα

μήνυμα μένει φλογερό

και σήμερα ακόμα.


Αχ καπετάνιε του ΕΛΑΣ

γιέ της ανταρτοσύνης

άφησες σύντροφε σε εμάς

λάμψη της ρωμιοσύνης.


Κι από απάτητη κορφή 

σε τραγουδάμε Άρη

σκίζουμε την υπογραφή

αντάρτη παλικάρι.


(ανώνυμου Ευρυτάνα)


blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"

Κυριακή 8 Ιουνίου 2025

Αφουγκραζόμαστε...

 

Το "ΠάνταΒρέχει" στην Ευρυτανία


Τραγουδάμε τη γη, το νερό, τον άνεμο...

Οι αιώρες του ονείρου λικνίζουν την ψυχή 
στον αέναο κύκλο του αρχέγονου θαύματος...

Αφουγκραζόμαστε το ευγενικό παραμύθι
που μας ψιθυρίζει η μικρή ορεινή πατρίδα...

Η ηχώ της αυθεντικότητας 
νότα εξαγνισμού
απέναντι στον παροξυσμό
του σύγχρονου αλλοτριωμένου κόσμου
.

"Ευρυτάνας ιχνηλάτης"




Κυριακή 1 Ιουνίου 2025

Τρίτη 27 Μαΐου 2025

Φθίνον και ολέθριον το 2025!


Ένα διαλεχτό κείμενο από την Κρικελλιώτισσα "Ακευσώ"

για τους αναγνώστες 

του  blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"

Ο Μάης, ο πεντεδείλινος, μαζεύει στα κήπια τα μαραμένα τριαντάφυλλα κι ετοιμάζεται να παραδώσει την εξουσία στο καλοκαίρι, το φορτωμένο υποσχέσεις και ξελογιάσματα.

Το Βελούχι, το Βουνό της Ανταρτοσύνης, υψώνεται «περήφανο και χιλιοζηλεμένο».

Η πρωτεύουσα, ξαπλωμένη οδαλίσκη στα πόδια του, χουχουλιέται σε παπλώματα ναρκισσευόμενης ευημερίας, εύκολου νεοπλουτισμού, υβριστικής εγωπάθειας.

Στον κεντρικό δρόμο, που ενώνει τη Μεσοχώρα με το Καρπενήσι, κοντά στο εξοχικό «αιωνίου» βουλευτή, εντεταλμένου να προστατεύει από μακελάρηδες τα πάτρια εδάφη, να γνοιάζεται για το μέλλον των παιδιών μας(!!!;;;), η εικόνα συγκλονίζει:

Αριστερά μας, η Ζωή και η Ανάσταση! 

Η Μάνα-Γη ερωτοτροπεί με ελπιδοφόρα χρώματα. Ψάλλει ύμνους αρχέγονους:

«Ω! Θεά Φύση, μητέρα των πάντων, 

πολυμήχανη μητέρα επουράνια,

σεβαστή θεά που κτίζεις τα πάντα» 

Σταίνει αυτί σε τραγούδια λιγύφθογγα, σε ήχους εξόριστους απ’ της πόλης τα στενά. Αγαλλιάζει στα χνώτα του ιερού ζώου, που κάποτε ζέστανε στη φάτνη της ταπεινότητας τον νεογέννητο Σωτήρα, τον κατατρεγμένο από τον αιμοσταγή Ηρώδη και τους μικρόψυχους Γραμματείς και Φαρισαίους. Το καταπράσινο χαλί της, χαϊδολογιέται με του ήλιου τα χαμόγελα κι ευλογάει τα μοσχομύριστα γεννησαρούδια της. 

Δεξιά μας, η Σταύρωση κι ο Θάνατος!!! 

Σειρές φωτοβολταϊκών, εκεί που φύτρωνε «φλισκούνι κι άγρια μέντα», σπέρνουν την ξεραΐλα και τη νέκρωση. Κακές μάγισσες, στοιχειωμένες σ’ εβένινα γραφεία χρυσοκάνθαρων επενδυτών, μοιράζουν καθρέφτες ποτισμένους με δηλητήριο φαρμακερό, καλογυαλισμένους με «λαγούς και πετραχήλια», τυλιγμένους στα «Θα» της αρπαχτής, βαφτισμένους στ’ όνομα της «ΠΡΑΣΙΝΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ!!!;;;».

Η Θεά  Περσεφόνη, μοιρασμένη στον πάνω και στον κάτω κόσμο, με τ’ αριστερό της μάτι χαίρεται «όσα εν σοφία εποιήθησαν». Με το δεξί μοιρολογάει, τυφλωμένο από το «γλίσχρον φως» της οδυνηρής σκοτοδίνης του εκμαυλισμού της κεφαλαιοκρατίας. Με τ’ αριστερό της αυτί, ηδονίζεται στ’ αηδονιού το ερωτικό κάλεσμα. Με το δεξί, θλιμμένη απ’ την «άκρα του τάφου σιωπή»,  αναζητάει τη μάνα της, τη Δήμητρα, να την παρακαλέσει να γίνει αρωγός της Κάθαρσης, για να γκρεμίσουν, επιτέλους, σε ανήλιαγους Καιάδες αυτούς που εν μια νυκτί υπέγραψαν νόμους «περί χαρακτηρισμού παραγωγικών ή μη γαιών». 


Το Βουνό της Ανυπακοής αρνιέται να δεχτεί το φιλί της προδοσίας. Σιχτιρίζει τους Μαμμωνάδες που παίζουν αιμάσσουσες ζαριές στις πλάτες του πλανήτη. Οικτίρει τους ιδιοκτήτες των χωραφιών, που έναντι πινακίου φακής και εύκολου κέρδους, εκχωρούν στους ολετήρες της παράδοσης τα χωράφια των προγόνων, κόβοντας τον ομφάλιο λώρο με τις ιστορίες του ιδρώτα γενεών αργασμένων στου ησιόδειου άροτρου τη σπορά. Βρονταστράφτει ακούγοντας τις γεροντίστικες δικαιολογίες: «Τι να ‘κανα; Απόκαμα… Ορφάνεψε ο τόπος… Το Γενιτσαριό μάντρωσε τα παιδιά μας σε ξένες στράτες, τους πούλησε «φύκια για μεταξωτές κορδέλες», τους έσπρωξε να χορεύουν «τσάμικα» σε σκοτεινές δουλειές, σε δύστροπα αφεντικά…. Σκούριασαν οι κλειδαριές στα σπίτια μας... Η σύνταξη δεν μου φτάνει… Είναι σωτήριο το ενοίκιο από τούτο το χωράφι…»

Είναι ολοφάνερο ότι οι σύγχρονοι κονκισταδόρες βρήκαν Κερκόπορτα και μπήκαν ν’ αλώσουν τον τόπο μας! 

Ψηλά, στη σπηλιά του Κατσαντώνη, δώδεκα νέοι κάνουν σύναξη. Δώδεκα ανταριασμένες ψυχές κοιτάνε κατά τον ήλιο και δίνουν όρκο βαρύ:

«Εγώ, παιδί του ελληνικού λαού, ορκίζομαι ν’ αγωνιστώ για το διώξιμο του εχθρού απ’ τον τόπο μας, για τις ελευθερίες του λαού μας. Ορκίζομαι να είμαι άγρυπνος φρουρός και προστάτης της γης μας.»


Ήταν ένα εξαιρετικό άρθρο 

από την "Ακευσώ" του Κρίκελλου

(στο blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης")

Πέμπτη 22 Μαΐου 2025

Το μαύρο τραγάκι


"Ο Λάμπρος ήρθε στο μάθημα και προχτές και χτες και σήμερα.

Κοιτάζει το ρολόγι του κι έρχεται ταχτικά την ίδια ώρα. Το ρολόγι του Λάμπρου είναι μια ξερή αγριαχλαδιά. Στις δέκα το πρωί πέφτει ο ίσκιος της απάνω στο σημάδι. Τότε ξεκινά ο μαθητής τρέχοντας κι έρχεται στο Δημητράκη.

Δόξα σοι ο Θεός, τα γίδια την άλλη φορά τα μάζεψε, εκτός απὸ ένα. Ένα τραγάκι, ένα μαύρο τραγάκι, δεν μπόρεσε να το βρη πουθενά.

Όταν το είπε του παππού, τον έπιασε μεγάλος θυμός.

«Να πας πίσω να μου βρης το τραγάκι. Ότι έχω κείνο το μικρό, δεν έχω όλο το κοπάδι!»

Ο Λάμπρος την άλλη μέρα πρωί πρωί πήγε πίσω, κι άρχισε ν’ ανεβαίνη πάλι όλους τους γκρεμούς. Έψαξε στους θάμνους, έριξε πέτρες παντού, σφύριξε, φώναξε «τσεπ! τσεπ! τσεπ!» τίποτα. Είχε απελπιστή.

Τη στιγμή που κίνησε να φύγη, το τραγάκι πρόβαλε απὸ μια πράσινη τούφα. Ούτε κινήθηκε ούτε βέλαξε· μόνο τον κοίταξε.

Ήταν ξεχασμένο μέσα στο άγριο κλαρί. Μια νύχτα έζησε στο πουρνάρι και στην κουμαριά, και ξέχασε και κοπάδι και βοσκό.

Ο Λάμπρος το κυνήγησε λίγο, το τσάκωσε απὸ το πίσω πόδι με την γκλίτσα του, το πήρε στον ώμο και το έφερε πίσω.

Όταν το είδε ὁ Γεροθανάσης χάρηκε, μ’ όλες τις έξι χιλιάδες τα ζωντανά του.

Αφού το άρπαξε απὸ τα μικρά του κέρατα και τὸ έφερε στα γόνατά του, φώναξε τάχα σα θυμωμένος:

«Φέρε γρήγορα το μαχαίρι να το σφάξω». 

Το τραγάκι βέλαξε: «μέε..μέεεε..» Και το χνότο του, καθώς άνοιξε το στόμα, μοσκοβόλησε απὸ το άγριο κλαρί.

«Τι είπες;» φώναξε ο Γεροθανάσης, σηκώνοντας το χέρι σα να κρατούσε τάχα μαχαίρι. «Να μη σε σφάξω είπες; Όχι, θα σε σφάξω, τώρα κιόλας! Στις μυρουδιές μού ξεχάστηκες, ε; Άγγιχτη κουμαριά μούθελες! Ας είναι, ας έχης χάρη σήμερα. Ξέρω γω! θα σε σφάξω στο γάμο της Αφρόδως».

Έτσι είπε και τ’ απόλυσε να πάη μαζί με τ’ άλλα.

Όχι, δε θα το σφάξη ούτε στο γάμο της Αφρόδως. Ας είναι άταχτο· ξέρει όμως να κυνηγά τις ευωδιές· ξέρει να βρίσκη το άγγιχτο κλαρί.

Ο Γεροθανάσης το έχει στην καρδιά του. Μια μέρα φαίνεται πως θα το κάμη κεσέμι!"


(από το εμβληματικό αναγνωστικό «Τα ψηλά βουνά» του  Ευρυτάνα λογοτέχνη Ζαχαρία Παπαντωνίου. Ήταν το πρώτο αναγνωστικό που γράφηκε στη δημοτική γλώσσα εν έτει 1918)


blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"

Κυριακή 18 Μαΐου 2025

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΩΝ ΑΓΡΑΦΩΝ!



Όλοι εκείνοι που υπερασπίζονται τα βουνά μας απέναντι στη βάρβαρη καταστροφική επέλαση των βαρόνων της κερδοσκοπίας και του κράτους τους, είναι οι αληθινοί ενεργοί πολίτες αυτής της χώρας με όλη τη σημασία της έννοιας.

Είναι αυτοί που μπορούν, και δικαιούνται, να νιώθουν περήφανοι, ως αδούλωτες προσωπικότητες, γιατί δεν προσκυνούν τους μακελάρηδες του πράσινου ολέθρου υπερασπιζόμενοι το αιώνιο κάλλος και τη  βαριά ιστορία αυτού του τόπου, τη συλλογική λαϊκή μας περιουσία η οποία ανήκει όχι στο "κονκλάβιο των κερδών" αλλά σε όλους εμάς και στις επόμενες γενιές.

Οι άδικες στοχευμένες διώξεις και οι τρομοκρατικές δίκες είναι "παράσημα τιμής" για τα αδέρφια μας. 

Είμαστε στο πλευρό τους με κάθε τρόπο και από κάθε γωνιά της χώρας.

Δεν θα περάσει η κρατική τρομοκρατία - οι δίκες δεν λυγίζουν τους αγωνιστές!

Η ανυπότακτη φωνή της αντίστασης θα αντηχεί ως στεντόρεια κραυγή δικαίου - συναγερμός στις συνειδήσεις όλων μας.

-Κάτω τα χέρια από τους αγωνιστές της Γης και της Ελευθερίας!

-Απαιτούμε την αθώωση όλων των διωκόμενων!

-Ελεύθερα βουνά χωρίς αιολικά!

-Ο συλλογικός αγώνας συνεχίζεται...


*****


Στη συνέχεια παραθέτουμε την Ανακοίνωση Αλληλεγγύης εκ μέρους της Επιτροπής Αγώνα Αγραφιωτών και της Πρωτοβουλίας Αθήνας για την προστασία των Αγράφων :

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΚΗ 17 ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΠΟΥ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΣΤΙΣ 6 ΙΟΥΝΙΟΥ ΤΟΥ 2021 ΣΤΟΝ ΤΥΜΠΑΝΟ ΑΡΓΙΘΕΑΣ

Στον Τύμπανο Αργιθέας οι ανεμογεννήτριες δεν πλήγωσαν για πάντα μόνο τα βουνά πλήγωσαν και εμάς και τις επόμενες γενιές.

Η ισοπέδωση του Τυμπάνου Αργιθέας μας πλήγωσε βαθιά αλλά και μας πείσμωσε ακόμη πιο πολύ. Όλες οι ομάδες και οι σύλλογοι που αντιστεκόμαστε στην αιολική καταστροφή των Αγράφων αγωνιζόμαστε αδιάκοπα ώστε οι ανεμογεννήτριες του Τυμπάνου να είναι οι πρώτες και οι τελευταίες που ισοπεδώνουν τα αγραφιώτικα βουνά. Είναι αδιανόητη η μη αναστρέψιμη επέμβαση που έχει γίνει στις κορφές και τα διάσελα του Τυμπάνου, όπως και σε πάρα πολλά βουνά της χώρας, μόνο και μόνο για τα κέρδη των μεγάλων ενεργειακών και εργολαβικών επιχειρήσεων.

Τη Τρίτη 20 Μαΐου 2025 στις 9 το πρωί στα Δικαστήρια Καρδίτσας δικάζονται 17 άνθρωποι που τους ασκήθηκαν διώξεις μετά το πέρας της πανελλαδικής κινητοποίησης που έγινε στις 6 Ιουνίου του 2021. Στοχοποιήθηκαν 17 άνθρωποι από τους εκατοντάδες που εκείνη την ημέρα είμασταν στο βουνό για να διαμαρτυρηθούμε για τη μετατροπή του σε εργοτάξιο για την εγκατάσταση βιομηχανικής κλίμακας ανεμογεννητριών. Αγραφιώτες από τα γύρω χωριά, Καρδιτσιώτες και όσοι συναγωνιστές έσπευσαν από άλλες περιοχές είδαμε, για πρώτη φορά, αστυνομική κλούβα να φράζει χωματόδρομο σε υψόμετρο άνω των 1500 μέτρων και η αστυνομία να ρίχνει ανεξέλεγκτα χημικά πάνω στο πολύμορφο πλήθος. Θα μπορούσε να είναι κάποιος ή κάποια από εμάς στη θέση των 17 που διώκονται άδικα και μάλιστα με διώξεις χωρίς αυτόφωρη σύλληψη αλλά με ετεροχρονισμένες κλήσεις λίγο πριν την επόμενη κινητοποίηση του Ιουλίου του 2021 με προφανή στόχο να αποτρέψουν τη μαζική συμμετοχή του κόσμου. Η δίκη της Τρίτης 20 Μαΐου 2025 μας αφορά όλες και όλους γιατί δικάζεται η υπεράσπιση της γης και της ζωής. Μόνο αθωωτική πρέπει να είναι η απόφαση όπως και όσες άλλες έχουν προηγηθεί για αγωνιστές των Αγράφων είτε αφορούσαν κινητοποιήσεις για τον Τύμπανο ειδικά είτε για άλλα αγραφιώτικα βουνά.

Όσο περισσότερο προσπαθούν με διώξεις να στοχοποιήσουν συναγωνιστές και να καταστείλουν τον αγώνα όλων μας τόσο εμείς θα δυναμώνουμε. Για εμάς είναι ξεκάθαρο ποιοι πρέπει να λογοδοτήσουν για τα περιβαλλοντικά εγκλήματα που αδειοδοτούν σε όλη τη χώρα για τη δήθεν ενεργειακή μετάβαση. Έχει γίνει πλέον αντιληπτό από τους πολίτες ότι η εγκατάσταση βιομηχανικών αιολικών σε όλες τις βουνοκορφές, μικρών υδροηλεκτρικών σε όλα τα ορεινά ποτάμια και η εγκατάσταση πολλών φωτοβολταϊκών σε καλλιεργήσιμες εκτάσεις και λίμνες αποσκοπεί μόνο στην αρπαγή γης, στη δέσμευση του νερού, στην υποβάθμιση της παραγωγικής διαδικασίας και στην ερημοποίηση των κοινοτήτων. 

Όσοι υπερασπιζόμαστε βουνοκορφές, ορεινά οικοσυστήματα, κάμπους και χωριά είμαστε ενωμένοι και πολλαπλασιαζόμαστε πανελλαδικά.

Επιτροπή Αγώνα Αγραφιωτών

Πρωτοβουλία Αθήνας για την προστασία των Αγράφων

*****

Σημαντική Σημείωση: Όσοι θέλουν να βοηθήσουν με τα δικαστικά έξοδα ας επικοινωνήσουν με την Ανοιχτή Συνέλευση Ενάντια στην Πράσινη Ανάπτυξη και στα Αιολικά στα Άγραφα anoixthsyneleysh@gmail.com




*****

Κλείνοντας, χαρίζουμε, κι από την πλευρά μας, μια χούφτα στίχους του ευρυτανικής καταγωγής ποιητή Ρήγα Γκόλφη (1886-1958) ως ένδειξη σεβασμού και αλληλεγγύης στους 17 συναγωνιστές μας:

"Κορφή που σε προσκύνησα με συντριβή και σέβας,

κλείσε με μέσα στ' άφταστο τ' αψήλος το δικό σου,

τη λευτεριά δωσ' μου αδερφή, παιδί μου το τραγούδι 

και συντροφιά το σταυραητό. Αχ! έλα να μου πλάσεις 

και το κορμί λεβέντικο και την ψυχή λεβέντρα"


ΑΓΡΑΦΑ:

ΚΑΠΟΤΕ ΑΠΑΤΗΤΑ - ΠΑΝΤΟΤΕ ΑΠΑΤΗΤΑ!



blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"