"(...) Ο Φάνης άνοιξε τα μάτια του. Από κάποιες τρύπες της καλύβας βλέπει ουρανό και καταλαβαίνει πως είναι ακόμη νύχτα.
Μα δυσκολεύεται να κοιμηθεί άλλο. Ντύνεται και γλιστράει έξω από την καλύβα· θέλει να δει τη νύχτα στο δάσος.
Κάθισε εκεί απέξω καταγής.
Πρώτη φορά είδε τόσο βαθύ ουρανό. Πόσα άστρα! Ήταν σαν αμέτρητο χρυσό μελίσσι, που χύθηκε ψηλά κι έβοσκε.
Άστρα πολλά εδώ, άστρα λίγα παρακάτω. Κάπου δυο μαζί. Κάπου ένα μοναχό, σαν ξεχασμένο. Πέντ’ έξι άστρα μαζί, σαν κλαράκι. Νάναι η πούλια;
Στη μέση τ’ ουρανού, από πάνω από το Φάνη, ένα λευκό ποταμάκι χυνόταν ήσυχα από το βοριά στο νότο· κυλούσε μυριάδες μικρά άστρα, λευκά σαν ανθούς.
Μέσα στο δάσος αμέτρητοι γρύλοι τραγουδούσαν κι έλεγαν όλοι το ίδιο τραγούδι.
Από πέτρες, από τρύπες της γης έβλεπαν την αστροφεγγιά οι μικροί τραγουδιστάδες και την κελαηδούσαν.
Κι ύστερα ακούστηκαν μακριά τα κουδούνια των κοπαδιών. Είναι οι βλάχοι. Δικό τους θα είναι το μεγάλο κοπάδι, πού βόσκει.
Άκου πόσα κουδούνια!... Μικρά, μεγάλα, ψηλά, βαθιά, γλυκά, βραχνά. Κουδουνίσματα πολλά όπως τ’ άστρα, όπως ο γρύλοι.
Κι έξαφνα ένα πράσινο άστρο, σα να ήταν πολύ χαρούμενο, άναψε, χύθηκε ανάμεσα στ’ άλλα και χάθηκε…..
Τι ωραία νύχτα.
Ο Φάνης ένιωσε ψύχρα και μπήκε μέσα να πλαγιάσει. Μα και σκεπασμένος έβλεπε την αστροφεγγιά.
Του φαίνονταν όλα εκείνα τ’ άστρα δικά του. Κανένας από τους άλλους δεν τα είχε δει.
Αποκοιμήθηκε ακούγοντας τα κουδούνια."
(Απόσπασμα από το εμβληματικό αναγνωστικό «Τα ψηλά βουνά» του σπουδαίου Ευρυτάνα λογοτέχνη Ζαχαρία Παπαντωνίου. Ήταν το πρώτο αναγνωστικό που γράφηκε στη δημοτική γλώσσα εν έτει 1918)
ΤΟ ΓΡΑΠΤΟ ΤΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ ΣΥΝΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ ΤΗ ΛΑΜΨΗ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΣΤΕΡΙΩΝ!!
ΑπάντησηΔιαγραφήAχ, αυτές οι αστροφώτιστες και φεγγαρολουσμένες βραδιές στα Αγραφα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαβαζεις Ζαχαρια Παπαντωνιου και γαληνευει η ψυχη σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο έχω αυτό το βιβλίο Ευρυτάνα και θα ανασύρω να το διαβάσω ναι! Γιατί η παραδοσιακή λογοτεχνία του Παπαντωνίου είναι μοναδική.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα αγαπητέ φίλε.
Λογοτέχνης με όλη τη σημασία τής λέξεως ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπολαυστικά όλα τα γραπτά του.
Κάθε σπίτι θα πρέπει να έχει στη βιβλιοθήκη του..........αυτό τον ανεπανάληπτο ύμνο στη μητέρα φύση........."τα ψηλά βουνά" του Ζαχαρία μας!!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροκαλεί μεγάλη νοσταλγία αυτή η ανάρτηση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπημένο το βιβλίο. Οι νύχτες, όσο πλησιάζουν Χριστούγεννα, γίνονται πιο κρυστάλλινες. Το έχετε προσέξει;
Καλησπέρα Ευρυτάνα Ιχνηλάτη!
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΦΙΛΤΑΤΕ ΙΧΝΗΛΑΤΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπ' τα αγαπημένα αναγνώσματα αυτό το βιβλίο. Κάθε σελίδα του και μια αστραφτερή αναλαμπή νοσταλγίας. Να είσαι καλά Ευρυτάνα που μας το ανέσυρες στη μνήμη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αστροφεγγιά του Παπαντωνίου
ΑπάντησηΔιαγραφήμας ταξίδεψε σε έναν ολόλαμπρο κόσμο ομορφιάς και αγνότητας, μακριά από την βουή και το άγχος των μεγαλουπόλεων.
Υπέροχη και η φωτογραφία σου.
Δεν έχω διαβάσει το βιβλίο αλλά το απόσπασμα ήταν πολύ καλή επιλογή για να μεταφέρει μια αίσθηση αγνότητας και ομορφιάς!
ΑπάντησηΔιαγραφή
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας ευχαριστούμε για τις επισκέψεις σας.
Ένα ιδιαίτερο ευχαριστώ στους σχολιαστές της ανάρτησης.