Τρίτη 28 Μαΐου 2019

Για έναν τετράποδο φίλο...


Έχω ακούσει χίλια λόγια
χαρωπά, λυπητερά,
μα ποτέ, καμιά φορά,
δε μιλήσανε τα λόγια
σαν του σκύλου την ουρά.

Ανταμώθηκαν ανθρώποι,
κι έχουν κλάψει από χαρά,
μα κανείς, καμιά φορά,
"καλωσόρισες" δεν είπε
σαν του σκύλου την ουρά.

Και σε φίλους και σε ξένους
έχω δώσει τη χαρά.
Με ξεχάσαν μια φορά...
Μα πιστός μου μένει ο σκύλος
να σαλεύει την ουρά.

(του σπουδαίου Ευρυτάνα λογοτέχνη Ζαχαρία Παπαντωνίου, 1877-1940)

blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"

Πέμπτη 23 Μαΐου 2019

Ευρυτανία θυμήσου...


Να θυμάσαι που σφύριζε
μες στ' αυτιά σου η σφαίρα
την πατρίδα π΄ ανάσταινες
με ιδρώτα και αίμα
να θυμάσαι το σύντροφο
που κοιμάται κει πέρα
να θυμάσαι τι σούλεγε
το στερνό του το βλέμμα. 
Να θυμάσαι τη μάνα σου
που την ώρα προσμένει
ν' αναπαύσει το βλέμμα της
ξανά στη μορφή σου,
απ' τ' άγριο κάτεργο
που την έχουν ριγμένη,
σ' απλώνει τα χέρια
και φωνάζει: θυμήσου!

(το ιχνηλατήσαμε από το βιβλίο του Τάκη Ψημμένου "Αντάρτες στ' Άγραφα, εκδ. Σύγχρονη Εποχή)

Παρασκευή 17 Μαΐου 2019

"Εργαλείο"


Ποιό εργαλείο έχει μάτια να ιδή
ή αυτί ν' ακούση;
Κυβερνάει σκληρά τον υπήκοό του
στο διαρκή μηχανικό ρυθμό.

Στην κίνησή του φυλακίζει ένα παράπονο
στο χτύπο του μια κραυγή,
στη λάμψη του ένα όνειρο.
(Τι απλό όνειρο!)

Εικόνες κατόπι κλεισμένες όλες μαζί
στο εμπόρευμα
με τη μαρκαρισμένη τιμή στην αγορά.

(Αγοράζεται χωρίς να ανατέμνεται
για να μην εμφανισθή στη σύνθεσή του
η τραγική όψη μιας Ιστορίας
ίδιας σ' όλους τους ανθρώπους).

Ένα εμπόρευμα δεν έχει άλλην αξία
παρά της κατανάλωσης.

Γι' αυτή και μόνο ενδιαφέρεται το εργαλείο. 


(του πρωτοπόρου μα και λησμονημένου Ευρυτάνα ποιητή Θοδωρή Σκουρλή, 1904-1969)





Δευτέρα 6 Μαΐου 2019

Ανοιξιάτικα (;) Καμάρια!






















Εκεί που η Φύση συναντά τον Άνθρωπο... 

Στα πανέμορφα Καμάρια των Αγράφων και... πέριξ! (από 1550-1700+ υψόμετρο) 

Με το φακό του "Ευρυτάνα ιχνηλάτη"

(υπό σχετικά δύσκολες φωτογραφικές συνθήκες με ομίχλη, χαλάζι, χιονόνερο)

Τετάρτη 1 Μαΐου 2019

Ο Μάης του ξεσηκωμού!



Πάμε να βρούμε την καινούρια μέρα.
Ήλιος εδώ την πλάση δεν φωτίζει.
Από το σάπιο, μολεμένο αέρα
το πουλί της καρδιάς μας φτερουγίζει.
Σε μιαν αλλοτινή σιμώνει σφαίρα,
που το πνέμα δε στέκει μετερίζι
στης ανάγκης το νόμο, τον πατέρα
κάθε αδικιάς που τη ζωή λυγίζει.
Πάμε να βρούμε τον καινούργιο δρόμο,
μακριά απ’ της κοινωνίας μας τον κρυψώνα.
Ω νέα ψυχή, που τίναξες τον τρόμο
του δειλού, την απάτη και το ψέμα,
το ζωντανό αγωνίσου τον αγώνα.
Σ’ ακολουθεί το φουσκωμένο ρέμα.


["Πρωτομαγιά", ποίημα του διαπρεπούς λόγιου Ρήγα Γκόλφη - φιλολογικό ψευδώνυμο του Δημήτρη Δημητριάδη - με καταγωγή από το Καρπενήσι, 1886-1958]  

************

*Αφιερωμένο στη μνήμη του αφανούς Ευρυτάνα αγωνιστή Παναγιώτη Μουκανάκη που εκτελέστηκε από τους χιτλερικούς τυράννους  στη Μάντρα της Καισαριανής το Μάη του 1944, κρατώντας μία ανεπανάληπτη θαρραλέα στάση μπροστά στις κάννες του γερμανικού εκτελεστικού αποσπάσματος (βλ. αφιέρωμα)