Παρασκευή 28 Ιουνίου 2024

Ένα ακόμη αναγκαίο ΟΧΙ...


Το φυσικό περιβάλλον όλο και περισσότερο συνθλίβεται κάτω από τη μπότα της στυγνής κερδοσκοπίας.

ΑΝ επιτρέψουμε την επέλαση της βαρβαρότητας σε λίγο δεν θα υπάρχει ούτε μια ήσυχη ειρηνική γωνιά για να χαιρόμαστε τούτο το θεόμορφο τόπο που έλαχε να μας κληρώσει η μητέρα φύση.

Την Κυριακή, 30/6/2024 στις 11:30 το πρωί, όσοι τύχει να βρίσκονται Ευρυτανία, Αιτωλοακαρνανία και στα πέριξ, χρήσιμο θα ήταν να δώσουν το παρόν στην Κινητοποίηση στη Γέφυρα της Τατάρνας (λίμνη Κρεμαστών) όπου ένα ακόμη περήφανο ΟΧΙ θα αντηχήσει από εκείνους που επιμένουν να αντιστέκονται για να μην περάσει η πράσινη λαίλαπα των ανεμογεννητριών, φωτοβολταϊκών, αντλησιοταμιεύσεων, για να παραμείνει ο τόπος μας καθαρός και αγνός για εμάς και τις επόμενες γενιές.

Για να μην μας "δικάσει ο κούκος και τ' αηδόνι" (όπως λέει ο ποιητής), για να "μην μολύνουμε την εστία μας και μια νύχτα πάθουμε ασφυξία από τα ίδια μας τα απορρίματα" (Ινδιάνος αρχηγός Σιάτλ).

                           ✓ λεύτερα βουνά

                           ✓ ατίθασα ποτάμια 

                           ✓ ανέγγιχτες λίμνες 


Δευτέρα 24 Ιουνίου 2024

Στιγμές προσωπικής αξιοπρέπειας από μελλοθάνατους αγωνιστές*

Χαρακτικό του Α. Τάσσου

60άρης και βάλε ο Ευρυτάνας μπαρμπα-Θανάσης καταδικασμένος "δις εις θάνατον" από το μοναρχοφασιστικό εμφυλιακό κράτος, ήταν έγκλειστος στις φυλακές.  Με αυτό τον τρόπο "αντάμοιβε" το αμερικανόδουλο καθεστώς της εποχής τούς αγωνιστές και υποστηρικτές της Εθνικής μας Αντίστασης. 

Μαζί με τον μπάρμπα-Θανάση συγκρατούμενος, με την ίδια θανατική ποινή, και ο μπατζανάκης του ο βλαχοΓιώργης....

Κάθε πρωί οι βαριές πόρτες της φυλακής άνοιγαν για να μεταφέρουν μελλοθάνατους αγωνιστές στον τόπο της θυσίας, στο εκτελεστικό απόσπασμα...

Ο μπάρμπα Θανάσης είχε μία περίεργη συνήθεια. Στο εσωτερικό τσεπάκι τού σακακιού του φύλαγε μια τσατσάρα. Τι τσατσάρα δηλαδή, δύσκολα θα μπορούσε να ονομαστεί έτσι καθώς διέθετε όλα και όλα δυο τρία χτένια αφού και η ίδια είχε υποστεί την ταλαιπωρία του κατόχου της.

Όταν λοιπόν ο μπάρμπα Θανάσης άκουγε τις κλειδαριές από τα κελιά να ανοίγουν έβγαζε την τσατσαρούλα του και με ήρεμες κινήσεις χτένιζε προσεκτικά την πλούσια λευκή κόμη του.

Κάθε πρωί η ίδια κίνηση!

Ο βλαχοΓιώργης από δίπλα απορούσε βλέποντας αυτό το καθημερινό... τελετουργικό. 

Ώσπου κάποια στιγμή δεν άντεξε και τον ρώτησε:

- Ωρέ Θανάση τι κάνεις αυτού;;;

- Τι κάνω μωρέ Γιώργη;

- Ωρέ δω μάς πάνε για θέρισμα κι εσύ κοιτάς να φκιάνεις το μαλλί σ';;

- Γιώργη, όταν μας παγαίνουν για ξέκαμα θα μας βλέπνε τόσοι ανθρώποι. Μη δώκουμε και το μύθο, μη ρεζιλευτούμε δα. Να πάμε σαν παλικάρια όχι σαν κακομοίρηδες!

Άλλη μία μικρή-μεγάλη ιστορία προσωπικής αξιοπρέπειας από εκείνους τους υπέροχους αγωνιστές, τους περήφανους ταπεινούς μιάς γενιάς που ξεπέρασε το μπόι της όταν αποφάσισε να αναμετρηθεί με την ιστορία.

Με "ψυχή βαθιά" περιφρονούσε το αιματοβαμμένο καθεστώς, σαν να έλεγε με το δικό του τρόπο στους δημίους του ότι ακόμη και μπροστά στο θάνατο εγώ θα είμαι αυτός που ήμουν πάντοτε!!!

ΥΓ1. Ο μπάρμπα Θανάσης όπως και ο Γιώργης εντέλει επέζησαν καθώς πρόλαβαν τα λεγόμενα "μέτρα ειρηνεύσεως" που δόθηκαν για μια περίοδο κι ως εκ τούτου οι θανατικές τους ποινές μετατράπηκαν σε ισόβια. Αποφυλακίστηκαν αργότερα αφού πρώτα είχαν εκτίσει αρκετά χρόνια στα μπουντρούμια του μοναρχοφασισμού σε Μεσολόγγι και Κρήτη.

ΥΓ2. Ο μπάρμπα Θανάσης ήταν παππούς μου.


* Πρωτοδημοσιεύθηκε στο Περιοδικό "ΚΑΤΙΟUΣΑ" (στις 22/6/2024)

από τον "Ευρυτάνα ιχνηλάτη"


Κυριακή 16 Ιουνίου 2024

Ο καπετάν Μπελλής στη Βίνιανη...



Ιχνηλατήσαμε και σας παρουσιάζουμε μέσα από τις ηλεκτρονικές σελίδες του "Ευρυτάνα ιχνηλάτη" ένα γουστόζικο περιστατικό που συνέβη στην Ευρυτανία της Αντίστασης και αφορά τον εμβληματικό ΕΛΑΣίτη καπετάνιο Νάκο Μπελλή. Η συγκεκριμένη καταγραφή, διανθισμένη με χιούμορ μα και με σημαντικές πληροφορίες για την εποχή και τον τόπο μας, προέρχεται από το βιβλίο υπό τον τίτλο : "Εγώ είμαι ο Νάκος ο Μπελλής, καμάρι της Ομβριακής" (εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, Τομεακή Επιτροπή Φθιώτιδας του ΚΚΕ) που κοσμεί τη βιβλιοθήκη μας.

Βρισκόμαστε στο 1944. Η Ανταρτομάνα Ευρυτανία αποτελεί τόπο συνάντησης ανταρτών και καπεταναίων, πολιτικών στελεχών, καλλιτεχνών και διανοουμένων. Ο ανθός της Αντίστασης και του Πνεύματος ανταμώνει στην Πρωτεύουσα της Ελεύθερης Ελλάδας!

Έτσι λοιπόν στη θρυλική Βίνιανη συναντώνται ο αγνός ορεσίβιος αγωνιστής καπετάν Μπελλής με τον καλοσυνάτο ζωγράφο Ηλία Φέρτη. Και τότε εκτυλίσσεται ένα πραγματικά χαριτωμένο περιστατικό...

(η συνέχεια επί... της οθόνης!)

*****

(...) Ενόψει του σχηματισμού της αντιστασιακής κυβέρνησης, από το τέλος του Ιανουαρίου του 1944, με εντολή του Κόμματος, είχαν αρχίσει, με μύριους κινδύνους και ταλαιπωρίες, τα στελέχη της πρωτεύουσας να βγαίνουν στο βουνό. Κάτω απ' τα μάτια των Γερμανών και των ντόπιων συνεργατών τους, που φρουρούν τις εξόδους της Αθήνας περνούν εκατοντάδες άνθρωποι, χωρίς να συμβεί το παραμικρό. Μια πραγματική μετοικεσία πολιτικών, στρατιωτικών, καλλιτεχνών, δημοσιογράφων, καθηγητών, δημοσίων υπαλλήλων.

Από τα μυστικά μονοπάτια της Πάρνηθας και τους ΕΑΜικούς δρόμους του βουνού οδεύουν προς την Ευρυτανία η ΚΕ του ΕΑΜ, οι ΚΕ των κομμάτων που το απαρτίζουν, η ΚΕ του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ και του ΕΕΑΜ, το ΠΓ του ΚΚΕ και πλήθος άλλων προσωπικοτήτων. Στην Ευρυτανία και οι συγγραφείς Βασίλης Ρώτας, Γεράσιμος Σταύρου, Δημήτρης Χατζής, Νικόλαος Καρβούνης, Γιώργος Κοτζιούλας. Οι ζωγράφοι Ηλίας Φέρτης, Βάλιας Σεμερτζίδης, Μίνως Αργυράκης, Δημήτρης Γιολδάσης, Δημήτρης Μεγαλίδης, ο φωτογράφος Σπύρος Μελετζής, ο μουσικός Αλέξανδρος Ξένος κι άλλοι.

Το βουνό και η πρωτεύουσα συναντώνται. Οι αντάρτες με γένια, τα φισεκλίκια και τις ανάρριχτες κάπες, με τους καλοντυμένους πολιτικούς και τους καλλιτέχνες. Οι μεν περιεργάζονται τους δε, σαν κάτι αξιοπερίεργο. 

Στη Βίνιανη ο Μπελλής, με τις μουστάκες όρθιες σαν αντένες, τριγυρίζει ανάμεσα στους νεοφερμένους. Αυτός που του χτυπάει στο μάτι είναι ο ασκητικός και καλοσυνάτος ζωγράφος Φέρτης με το μπλοκ και τα μολύβια του.

- Τι είσαι εσύ, δε σ' έχω ξαναδεί εδώ, του λέει.

- Είμαι καλλιτέχνης.

- Δηλαδή, τι κάν'ς; Πκαμσάς (πουκαμισάς) είσαι;

- Όχι, ζωγράφος.

- Δηλαδή;

- Φτιάχνω πορτρέτα, πρόσωπα.

- Που το 'χεις το μηχάνημα;

- Δεν είμαι φωτογράφος. Με το μολύβι δουλεύω.

- Γινετ' αυτό;

- Κάτσε να σε φτιάξω να δεις.

Ο Μπελλής πόζαρε πρόθυμα στον Φέρτη, με ύφος... στρατάρχη, όπως φαίνεται και στο διασωθέν σκίτσο. Ποιος ξέρει από πού είχε ξεσηκώσει ο τετραπέρατος ορεσίβιος τη... ναπολεόντεια πόζα.

Πάντως το έργο του ζωγράφου το εκτίμησε.

- Ω ρε, φτυστόνε μ' έκανες.

- Θα μου το υπογράψεις;

- Ά... Άμαν ήξερα γράμματα, καλά θα 'τανε.

Στη Βίνιανη βγαίνουν οι πρώτες φωτογραφίες του Μελετζή, γίνονται τα σκίτσα του Μεγαλίδη και οι Αθηναίοι γνωρίζουν από κοντά το μύθο της Αντίστασης, τον αρχηγό του ΕΛΑΣ και τους άλλους καπεταναίους.

blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"

Κυριακή 9 Ιουνίου 2024

Σαν τ' Αγραφιώτικα βουνά!


 Όσα βουνά σεργιάνισα, ν' όσες κοντοραχούλες,

σαν τ' Αγραφιώτικα βουνά, ν'  άλλα βουνά δεν ηύρα.

Είχαν σαράντα δυό κορφές και ξήντα δυο βρυσούλες,

κάθε βρυσούλα και κλαρί, κάθε κλαρί και κλέφτης.

Μάνα μου δεν τα πάτησα παρά σαράντα χρόνια.

(Παραδοσιακό)


blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"