Ο γερο - Τόλης
Πως να τα φέρει βόλτα ο γερο Τόλης
φαμίλεψε ο φουκαράς - φτώχια πολλή.
Το νοίκι, το ψωμί, τι να προφτάσει;
Το μεροκάματο λειψό. Παλιοζωή!
Μάζεψε τα παιδάκια του το βράδυ
τους έλεγε για τους κακούς που ΄ναι πολλοί
την κάθε μέρα του που πέρναγε σκληρή
κι υπνώναν θεονήστικοι στ' απλάδι.
Συχάθηκε κι απόκανε μια μέρα.
- Κατάρα στους τρανούς π' όλ' αδικούν.
Φύτεψε στο κεφάλι του μια σφαίρα
οι στράτες τους καημούς του αποκρατούν.
(επίκαιροι στίχοι... από παλιά - του Κερασοχωρίτη Ευρυτάνα ποιητή Γιάννη Μεριγγούνη)
12 σχόλια:
ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΤΙΚΑ ΜΟΙΑΖΟΥΝ ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ....
Συμφωνώ με τον φίλο από πάνω.
Πόσο μοιάζουν οι καιρό μετά από τόσα χρόνια.
Καλό βράδυ Ευρυτάνα.
Πηγαία κι ατόφια μεταφορά της πραγματικότητας..
Είδα πως η Νέα Εστία δημοσίευε συχνά ποιήματα του Μεριγγούνη και περιδιαβάζοντάς τα συνειδητοποίησα ότι έκανε ένα είδος ..ποιητικής ηθογραφίας. "Έμπαινε στο πετσί" των συγχωριανών του και απέδιδε με τα μάτια τους τον κόσμο (όπως και με το γέρο Τόλη).
Να και ένα αντίδωρο:
Μπήκα στο μπαξέ σου, Μάρω [Νέα Εστία, τ. 789]
Μπήκα στο μπαξέ σου, Μάρω,
τι ν’ αφήσω, τι να πάρω;
χαίρομαι και καμαρώνω
μα ‘ναι ξένα, δεν απλώνω.
Να μπω πάλι να μην πάρω
μου ‘ρχεται κακό μεγάλο.
Πότε γίναν, πότ’αξήναν,
Μάρω μ’, τα δεντριά σ’ και γείραν;
Φίλησα ένα κεράσι
- όποιος έχει θε να χάσει –
χάιδεψα και δυο λεμόνια
που ξεχώριζαν στα κλώνια.
"Κατάρα στους τρανούς π' όλ΄ αδικούν..."
Η στεντόρεια κραυγή αγανάκτησης....του εκμεταλλευόμενου ανθρώπου!!!!!
Προσδοκώ ότι κάποτε αυτή η απόγνωση θα μετατραπεί σε αγώνα.
Το οφείλουμε και στη μνήμη αυτών των αδικοχαμένων ανθρώπων.
Δέος.....το λιγότερο που μπορώ να πω για το ποίημα του συμπατριώτη μου.Επίκαιρο όσο ποτέ.........με τους στίχους αφιερωμένους σε όλους αυτούς που δεν άντεξαν τα χρόνια της κρίσης..
Αγαπητοί φίλοι...
Στο τέλος της ανάρτησης μπορείτε να "κλικάρετε" επάνω στην υπογραφή "blog Ευρυτάνας ιχνηλάτης", ώστε να έχετε την ευκαιρία να διαβάσετε και άλλους στίχους του συμπατριώτη μας Γιάννη Μεριγγούνη.
Ποτε αυτες οι καταστασεις δεν ηταν αυτοκτονιες, ουτε και τοτε ουτε και τωρα.
Ουσιαστικα δολοφονιες ητανε, εξαιτιας ενος αδικου κοινωνικου συστηματος που οδηγουσε αρκετους απεγνωσμενους φτωχους ανθρωπους στο τελευταιο απονενοημενο διαβημα. Στο ποιημα του Μεριγκουνη φαινεται ολοκαθαρα..
Τραγικά επίκαιρο και θα συμφωνήσω με τον Ari, πως δεν είναι αυτοκτονίες που προέρχονται από ψυχικές δυσλειτουργίες. Και είναι ντροπή να τους κολλάνε τη ρετσινιά του αυτόχειρα. Θύματα ενός άγριου πολέμου είναι, με θύτες που μένουν ατιμώρητοι και στο απυρόβλητο. Ας βρουν όλοι τους ό,τι ακριβώς έσπειραν σε μια ολόκληρη κοινωνία.
Ευχαριστούμε για τις επισκέψεις και τα σχόλια.
Το νοίκι, το ψωμί, τι να προφτάσει;
Το μεροκάματο λειψό. Παλιοζωή!
Η συνεχής αγωνία της βιοπάλης....
Συχάθηκε κι απόκανε μια μέρα.
- Κατάρα στους τρανούς π' όλ' αδικούν.
Φύτεψε στο κεφάλι του μια σφαίρα
οι στράτες τους καημούς του αποκρατούν.
Το τραγικό αδιέξοδο....
Ευρυτάνα ιχνηλάτη
οι ανθρώπινες τραγωδίες επαναλαμβάνονται και σήμερα.
Μας γύρισαν μισόν αιώνα πίσω κι εμείς ακόμα να ξεσηκωθούμε.
Σα να μην πέρασε μιά μέρα...
Τραγική επανάληψη τής Ιστορίας.
Δημοσίευση σχολίου