Στο Κρίκελλο του Άρη: όταν η Μνήμη συναντά την Ιστορία!

Κρίκελλο Ευρυτανίας 28-29 Ιούνη 2025

*του Κρικελλιώτη Θόδωρου Μαργαρίτη

για τους αναγνώστες του blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"

83 χρόνια μετά την επίσημη έναρξη του Ένοπλου Αγώνα κατά του φασισμού-ναζισμού (7 Ιουνίου 1942 Δομνίστα Ευρυτανίας - βλ. εδώ!) από τον ΕΛΑΣ με τον Πρωτοκαπετάνιο Άρη Βελουχιώτη, το Κρίκελλο γέμισε από συγγενείς του Άρη και φίλους που ήρθαν από Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Κέρκυρα, Λάρισα, Εύβοια, Καρδίτσα, Ναύπακτο, Μεσολόγγι.

Περπάτησαν στον τόπο της πρώτης μάχης που έδωσε ο ΕΛΑΣ εναντίον των Ιταλών κατακτητών, εκεί όπου έπεσε ο πρώτος ΕΛΑΣίτης ο αξέχαστος Δημήτρης Σαξώνης ("Δασκαλάκης" - βλ. εδώ!), έστησαν τη Λαϊκή Σκηνή του Γ. Κοτζιούλα στην πλατεία του χωριού μας και έπαιξαν "Τα μαγικά βουνά" με τη συγκλονιστική θεατρική ομάδα των "Elephas Tiliensies", εξέθεσαν τα τετράδια του Άρη από τη Γεωργική Σχολή της Λάρισας καθώς και τις εξαιρετικές σκιτσογραφίες της εικονογραφημένης ιστορίας του Γιώργου Φαραζή για τον Πρωτοκαπετάνιο της Αντίστασης!

Επισκέφτηκαν το Ιστορικό "Καλύβι" του ήρωα-μάρτυρα του Αγώνα Βασίλη Παπανικολάου (βλ. εδώ!) απ' όπου ξεκίνησε η πρώτη ομάδα των αποφασισμένων μαχητών με τον Άρη Βελουχιώτη.

Πολλές οι ξεχωριστές στιγμές του διήμερου.

Χαρακτηριστικά : όταν η πλατεία του χωριού σείστηκε, μετά τη θεατρική παράσταση, με το σύνθημα "Λευτεριά-Λευτεριά στην Παλαιστίνη" ή όταν ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου απήγγειλε στίχους τραγουδιού του ειδικά για την περίσταση! Παρόν έδωσε και ο αγωνιστής του αντιδικτατορικού αγώνα Νίκος Μανιός. Ασύλληπτη δε η συγκίνηση όλων μας όταν η θυγατέρα του αδελφού τού Άρη Μπάμπη Κλάρα, η Μαρία Ρόζα Κλάρα και η κόρη της Δάφνη (βλ. εδώ!) μίλησαν για τα έντονα συναισθήματά τους μπροστά στο εμβληματικό "Καλύβι" όπου φιλοξενήθηκε η πρώτη ανταρτοομάδα του Άρη.

 

Το μικρό Κρίκελλο της Ευρυτανίας πλημμύρισε από επισκέπτες κάθε ηλικίας που ήρθαν από μακριά με ένα στόχο : να γιορτάσουν όπως αυτοί ξέρουν και θέλουν τη μεγάλη αυτή Γιορτή Αντίστασης, να τιμήσουν τον Πρωτοκαπετάνιο της Άρη Βελουχιώτη και να διατρανώσουν τη θέληση για συνέχιση του αγώνα για ελευθερία, ανεξαρτησία, δημοκρατία, λαϊκή κυριαρχία!

Αντί επιλόγου...

80 χρόνια πέρασαν και η μορφή του πρωτοκαπετάνιου αιωρείται φωτοστεφανωμένη σεμνή αγία και άγρια.

Το φως του φανοστάτη των Τρικάλων έσβησε μες το σκοτάδι των μαύρων ψυχών.

Ψυχών;

Ψυχίων και ούτε. 

Απανθρωπιάς, βαρβαρότητας, μνημεία αλησμόνητα του ερέβους της προστυχιάς της δουλικότητας και της υποταγής.

Και οι φωτεινές μορφές εκεί να αιωρούνται και να ρωτούν:

Γιατί ογδόντα χρόνια τώρα εμείς αντέχουμε και εσείς αντέχετε μέσα στης λασπουριάς το αίμα. 

Πριν και το δικό σας αίμα μες της λασπουριάς το βόρβορο των άλλων συναντήσει

τους φανοστάτες ελευθερώστε.

Τις αιώρες των κεφαλών σας καταργήσετε, κάψτε τα γουναράδικα.

*από τον συμπατριώτη μας Θόδωρο Μαργαρίτη

(δημοσίευση στο blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης")

ΣΤΑ ΧΝΑΡΙΑ ΤΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΥ...

* ΚΡΙΚΕΛΛΟ ΕΥΡΥΤΑΝΙΑΣ

28-29 ΙΟΥΝΗ 2025...

Τα χνάρια στα ελπιδοφόρα φωτεινά μονοπάτια της θύμησης δεν σβήνουν ποτέ!!

Πρώτος εσύ, Άρη του Βελουχιού, τα περπάτησες κι εμείς με σεβασμό μα και αποφασιστικότητα τα ακολουθούμε... 

Η θυσία σου βαρύτιμο παντοτινό μήνυμα στους αιώνες των αιώνων.

Το άγιο αίμα σου ανεξίτηλο αποτύπωμα μνήμης μα και αδιαπραγμάτευτη υπόσχεση λαϊκής ανυπακοής.

ΣΕ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕ...

-Για να νικήσουν οι Εξεγέρσεις των κολασμένων της γης, για να θριαμβεύσει το Δίκιο απέναντι στο Άδικο και έτσι να ξημερώσει εκείνη η ευλογημένη μέρα που δεν θα ξαναϋπάρξουν ποτέ πια άδικοι βρώμικοι πόλεμοι και εκατόμβες νεκρών για τα  τρισάθλια απεχθή συμφέροντα των εξουσιαστών του κόσμου...

-Για να έρθει το πλήρωμα του χρόνου που και ο δικός μας ο βασανισμένος λαός θα γίνει αφέντης και νοικοκύρης στον τόπο του...

-Για να διώξουμε μια για πάντα τη σύγχρονη αδηφάγα αποικιοκρατία, την ξένη ακρίδα που απομυζά τη γη μας και το λαό μας...

-Για να αποτινάξουμε και το ζυγό της ντόπιας τυραννίας που μας καταδυναστεύει...

-Για να πάψουν πλέον οι άνθρωποι να είναι δύο κατηγοριών: οι προνομιούχοι και οι αδικημένοι, αυτοί που έχουν τα πάντα κι εκείνοι που στερούνται τα πάντα...

-Για να λείψει η μεγαλύτερη πληγή της ανθρωπότητας : η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο...

-Για να εξανθρωπιστεί επιτέλους ο άνθρωπος και να ζούμε όλοι πια αδερφωμένοι σε μια ελεύθερη και ειρηνική ζωή...

-Για την ισότητα, την κοινωνική δικαιοσύνη και την ολόπλευρη απόλαυση της ζωής...

-Γιατί αυτός ο ήλιος πρέπει να βγαίνει για ΟΛΟΥΣ τους ανθρώπους!

*Άρη, σε ευχαριστούμε για όσα μας δίδαξες!

*Άρη, οι ατιμωτικές συμφωνίες με τους άτιμους δεν έχουν καμία θέση στα ανυπότακτα όνειρά μας και τα ευγενή οράματά μας.

*Οι αλυσίδες είναι βέβαιο ότι θα σπάσουν!

* ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ ΚΑΠΕΤΑΝΙΕ  Ζ Ε Ι Σ,

εσύ μας οδηγείς στα ξέφωτα της λευτεριάς!

blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"

Άρη ζεις εσύ μας οδηγείς!

Για τον Άρη του Βελουχιού !

(από την Κρικελλιώτισσα "Ακευσώ"

για τους αναγνώστες του blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης")

*****

Ο ΛΑΟΣ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ !

Μέσιασε ο Θεριστής του 1945, στη Μεσούντα των Τζουμέρκων.

«Ο Ήλιος της Ανταρτοσύνης» άπλωσε το φως του για Λευτεριά, Λαοκρατία, Δικαιοσύνη, πίσω απ’ τις εμπασιές τις απόρθητες και απόκρυφες των Ηρώων.

Ο Πρωτοκαπετάνιος του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, ο Γεννήτορας της Λεύτερης Ορεινής Ελλάδας στην καρδιά της σκλαβωμένης Ευρώπης, αγναντεύει για τελευταία φορά τις ηλιαχτίδες να βυθίζονται στο αχανές του ουρανοθέμελου.

Νοιώθει το χνώτο του θανάτου να σέρνεται στις φιδόστρατες. Ζωσμένος από φασίστες εγώθρεφτους, από δωσίλογους τυχάρπαστους, από μια κυβέρνηση παχύδερμη, από ταγματαλήτες αφιονισμένους, από Εγγλέζους  που ‘ρθαν «ντυμένοι φίλοι», από συντρόφους που τον αποκήρυξαν ως «δηλωσία», στις 12 του Ιούνη του 1945.

Μόνος του εκεί, στη χαράδρα του Φάγγου, καμιά εικοσαριά δρασκελιές πίσω από τους 35 συναγωνιστές του, παίρνει τη μεγάλη απόφαση: «Να θερίσει» με το κοφτερό δρεπάνι της αδούλωτης θέλησής του το γρήγορο πέρασμά του απ’ το χωράφι του εφήμερου. Να καταχωρήσει το βαφτιστικό του «Θανάσης», στο κιτάπι της Αθανασίας.

Ανασύρει το πιστόλι απ’ τον ζωστήρα του... η ψυχή βροντοφωνάζει:

«Ο Λαός θα νικήσει!».

Τραβάει τη σκανδάλη. 

Ο Λεβέντης που σαν χόρευε τον αγαπημένο του χορό, τον τσάμικο, «σειούνταν απάνω του τα κουμπούρια, αναπηδούσαν οι αρμαθιές, τραντάζουνταν η γης… Έκραζε, σούραγε, αναδίπλωνε το γερό κορμί, τινάζονταν ως αγριόγατος τ’ αψήλου», γέρνει στη γη

Ανταριάζονται οι καρδιές….

Δραπετεύουν τα συλλοϊκά…

Ανεμοσκορπάνε οι λέξεις…

Πώς να τις συμμαζώξει η Λαϊκή Μούσα, να τις κάνει ποίημα, τραγούδι, για να υμνήσει το σαραντάχρονο παλληκάρι, που πάλεψε να ξαναδώσει τη χαμένη αξιοπρέπεια σ’ έναν ολόκληρο λαό;

Πώς να αφηγηθεί ο Ιστορικός τα «έργα και ημέρες» ενός Ανυπόταχτου, Ρηξικέλευτου Ηγέτη;

Πώς να ξετυλίξει «τον μίτο του Μύθου» ο Λογοτέχνης για να αφήσει στην αιωνιότητα τη δύναμη της φιλίας, την πίστη στον Αρχηγό μέχρι θανάτου, του πρωτοπαλλήκαρου Τζαβέλα, που αυτοκτόνησε δίπλα του;

Τον βρήκαν αγκαλιά με Αυτόν που «υιοθετούσε» τα φτωχόπαιδα της Ευρυτανίας και της Φθώτιδας, σαν κατέβαιναν στη Λαμία να μάθουν γράμματα. Με Αυτόν που δεν χώραγαν οι φτερούγες του στα θρανία της στενομυαλιάς, του αυταρχισμού, των μορμολύκειων. Με Αυτόν που αρνήθηκε μια ζωή μεταξωτοχουχουλιασμένη στο «έχειν» των γονιών του. Με Αυτόν που ξεκίνησε απ’ το καλύβι του Στεφανή στη Σπερχειάδα με 14 συντρόφους, σχεδίασε και οργάνωσε την έναρξη του αντάρτικου, την 1η βδομάδα του Ιούνη του 1942, στο καλύβι του δάσκαλου Βασίλη Παπανικολάου, στο αγαπημένο του Κρίκελλο, και σε τρία χρόνια δημιούργησε έναν αξιοθαύμαστο εθελοντικό στρατό 140.000 μαχητών και μαχητριών. 

Ποιος χρωστήρας ζωγράφου και ποια σμίλη γλύπτη θα βρουν πνοή μαγική ν’ αναστήσουν την αρχέγονη μορφή του Ήρωα: Περήφανη, στητή κι ολόρθη κορμοστασιά. Μάτια νοτισμένα στην υγράδα της περίσκεψης. Βλέμμα αδείλιαστο βαφτισμένο στην λαμπεράδα του αστραπόβροντου. Με τη χαρακιά του Χρέους χαραγμένη στο μεσόφρυδο. Με τα γένια, φουντωτό σύθαμνο να φωλιάζει η τιμή.

15 του Ιούνη του 2025. 

80 χρόνια σέρνεται η Εξουσία στις διαταγές εθελοτυφλούντων αρχηγίσκων, λιβανιζόντων την ευτέλεια, την ασυδοσία, την αμετροέπεια, τη λήθη. 

Ο σπόρος, όμως,  που έριξε με τους αγώνες του ο Άρης βλασταίνει όλο και περισσότερο. «Τα παιδιά του», γκρεμιστές της μουμιοποιημένης ολιγαρχίας, μπροστάρηδες, ορκίζονται να υπερασπιστούν όσα Αυτός πύργωσε στα στήθη τους. Πιστοί συνοδοιπόροι τους κι ολόθερμοι υποστηριχτές τους η Αλήθεια και η Νέμεση. 

80 χρόνια, απ’ το Βελούχι ως τη Μεσούντα η Ηχώ αχολογάει:

«Ο Καπετάν-Άρης ΖΕΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ!»

Το πήραν οι νέοι και το ‘καναν σύνθημα:

«ΑΡΗ, ΖΕΙΣ, ΕΣΥ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙΣ»

Ήταν ένα άρθρο ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΤΙΜΗΣ

από την "Ακευσώ" του Κρίκελλου

(στο blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης" )

ΑΝΤΑΡΤΗ ΠΑΛΙΚΑΡΙ - ένα ποίημα για τον ΑΡΗ !

Το ποίημα μάς στάλθηκε από συμπατριώτη μας που θέλησε να μείνει α ν ώ ν υ μ ο ς. Μας συγκίνησε και το δημοσιεύουμε στη μνήμη του Άρη Βελουχιώτη, του αθάνατου ΠρωτοΚαπετάνιου του ένδοξου Ε.Λ.Α.Σ. 

Για τα 80 χρόνια από το φευγιό του...

ΑΝΤΑΡΤΗ ΠΑΛΙΚΑΡΙ

Άρη μ' απ' τα ψηλά βουνά

κι απ' τ' αετολημέρια

συ χάρισες τη λεφτεριά 

στα ροζιασμένα χέρια. 

Πήραν τα Άγραφα φωτιά

κι όλη η Ευρυτανία

εδώ γεννιέται η ξαστεριά 

κι η ανεξαρτησία.

Βροντά ντουφέκι ανταρτικό

για τη λαοκρατία

τσακίζουμε το φασισμό

πεθαίνει η τυραννία.

Άρη μ' δεν παραδόθηκες

δεν έσκυψες κεφάλι

κι όταν εσύ προδόθηκες

συνέχισες και πάλι.

Ότι είναι καλό για το λαό

είναι και για το Κόμμα

μήνυμα μένει φλογερό

και σήμερα ακόμα.

Αχ καπετάνιε του ΕΛΑΣ

γιέ της ανταρτοσύνης

άφησες σύντροφε σε εμάς

λάμψη της ρωμιοσύνης.

Κι από απάτητη κορφή 

σε τραγουδάμε Άρη

σκίζουμε την υπογραφή

αντάρτη παλικάρι.

(ανώνυμου Ευρυτάνα)

blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"

Αφουγκραζόμαστε...

 

Το "ΠάνταΒρέχει" στην Ευρυτανία


Τραγουδάμε τη γη, το νερό, τον άνεμο...

Οι αιώρες του ονείρου λικνίζουν την ψυχή 
στον αέναο κύκλο του αρχέγονου θαύματος...

Αφουγκραζόμαστε το ευγενικό παραμύθι
που μας ψιθυρίζει η μικρή ορεινή πατρίδα...

Η ηχώ της αυθεντικότητας 
νότα εξαγνισμού
απέναντι στον παροξυσμό
του σύγχρονου αλλοτριωμένου κόσμου.

"Ευρυτάνας ιχνηλάτης"

Φωτο-μήνυμα... προς πάσα κατεύθυνση*

 

*Η ΕΥΡΥΤΑΝΙΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ... 

ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΠΟΤΕ ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΗ ΖΩΝΗ ΕΤΑΙΡΙΩΝ!

✓ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΕΘΝΙΚΟ ΠΑΡΚΟ

Η ΕΥΡΥΤΑΝΙΑ!

blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"

Φθίνον και ολέθριον το 2025!

Ένα διαλεχτό κείμενο από την Κρικελλιώτισσα "Ακευσώ"

για τους αναγνώστες 

του  blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"

Ο Μάης, ο πεντεδείλινος, μαζεύει στα κήπια τα μαραμένα τριαντάφυλλα κι ετοιμάζεται να παραδώσει την εξουσία στο καλοκαίρι, το φορτωμένο υποσχέσεις και ξελογιάσματα.

Το Βελούχι, το Βουνό της Ανταρτοσύνης, υψώνεται «περήφανο και χιλιοζηλεμένο».

Η πρωτεύουσα, ξαπλωμένη οδαλίσκη στα πόδια του, χουχουλιέται σε παπλώματα ναρκισσευόμενης ευημερίας, εύκολου νεοπλουτισμού, υβριστικής εγωπάθειας.

Στον κεντρικό δρόμο, που ενώνει τη Μεσοχώρα με το Καρπενήσι, κοντά στο εξοχικό «αιωνίου» βουλευτή, εντεταλμένου να προστατεύει από μακελάρηδες τα πάτρια εδάφη, να γνοιάζεται για το μέλλον των παιδιών μας(!!!;;;), η εικόνα συγκλονίζει:

Αριστερά μας, η Ζωή και η Ανάσταση! 

Η Μάνα-Γη ερωτοτροπεί με ελπιδοφόρα χρώματα. Ψάλλει ύμνους αρχέγονους:

«Ω! Θεά Φύση, μητέρα των πάντων, 

πολυμήχανη μητέρα επουράνια,

σεβαστή θεά που κτίζεις τα πάντα» 

Σταίνει αυτί σε τραγούδια λιγύφθογγα, σε ήχους εξόριστους απ’ της πόλης τα στενά. Αγαλλιάζει στα χνώτα του ιερού ζώου, που κάποτε ζέστανε στη φάτνη της ταπεινότητας τον νεογέννητο Σωτήρα, τον κατατρεγμένο από τον αιμοσταγή Ηρώδη και τους μικρόψυχους Γραμματείς και Φαρισαίους. Το καταπράσινο χαλί της, χαϊδολογιέται με του ήλιου τα χαμόγελα κι ευλογάει τα μοσχομύριστα γεννησαρούδια της. 

Δεξιά μας, η Σταύρωση κι ο Θάνατος!!! 

Σειρές φωτοβολταϊκών, εκεί που φύτρωνε «φλισκούνι κι άγρια μέντα», σπέρνουν την ξεραΐλα και τη νέκρωση. Κακές μάγισσες, στοιχειωμένες σ’ εβένινα γραφεία χρυσοκάνθαρων επενδυτών, μοιράζουν καθρέφτες ποτισμένους με δηλητήριο φαρμακερό, καλογυαλισμένους με «λαγούς και πετραχήλια», τυλιγμένους στα «Θα» της αρπαχτής, βαφτισμένους στ’ όνομα της «ΠΡΑΣΙΝΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ!!!;;;».

Η Θεά  Περσεφόνη, μοιρασμένη στον πάνω και στον κάτω κόσμο, με τ’ αριστερό της μάτι χαίρεται «όσα εν σοφία εποιήθησαν». Με το δεξί μοιρολογάει, τυφλωμένο από το «γλίσχρον φως» της οδυνηρής σκοτοδίνης του εκμαυλισμού της κεφαλαιοκρατίας. Με τ’ αριστερό της αυτί, ηδονίζεται στ’ αηδονιού το ερωτικό κάλεσμα. Με το δεξί, θλιμμένη απ’ την «άκρα του τάφου σιωπή»,  αναζητάει τη μάνα της, τη Δήμητρα, να την παρακαλέσει να γίνει αρωγός της Κάθαρσης, για να γκρεμίσουν, επιτέλους, σε ανήλιαγους Καιάδες αυτούς που εν μια νυκτί υπέγραψαν νόμους «περί χαρακτηρισμού παραγωγικών ή μη γαιών». 

Το Βουνό της Ανυπακοής αρνιέται να δεχτεί το φιλί της προδοσίας. Σιχτιρίζει τους Μαμμωνάδες που παίζουν αιμάσσουσες ζαριές στις πλάτες του πλανήτη. Οικτίρει τους ιδιοκτήτες των χωραφιών, που έναντι πινακίου φακής και εύκολου κέρδους, εκχωρούν στους ολετήρες της παράδοσης τα χωράφια των προγόνων, κόβοντας τον ομφάλιο λώρο με τις ιστορίες του ιδρώτα γενεών αργασμένων στου ησιόδειου άροτρου τη σπορά. Βρονταστράφτει ακούγοντας τις γεροντίστικες δικαιολογίες: «Τι να ‘κανα; Απόκαμα… Ορφάνεψε ο τόπος… Το Γενιτσαριό μάντρωσε τα παιδιά μας σε ξένες στράτες, τους πούλησε «φύκια για μεταξωτές κορδέλες», τους έσπρωξε να χορεύουν «τσάμικα» σε σκοτεινές δουλειές, σε δύστροπα αφεντικά…. Σκούριασαν οι κλειδαριές στα σπίτια μας... Η σύνταξη δεν μου φτάνει… Είναι σωτήριο το ενοίκιο από τούτο το χωράφι…»

Είναι ολοφάνερο ότι οι σύγχρονοι κονκισταδόρες βρήκαν Κερκόπορτα και μπήκαν ν’ αλώσουν τον τόπο μας! 

Ψηλά, στη σπηλιά του Κατσαντώνη, δώδεκα νέοι κάνουν σύναξη. Δώδεκα ανταριασμένες ψυχές κοιτάνε κατά τον ήλιο και δίνουν όρκο βαρύ:

«Εγώ, παιδί του ελληνικού λαού, ορκίζομαι ν’ αγωνιστώ για το διώξιμο του εχθρού απ’ τον τόπο μας, για τις ελευθερίες του λαού μας. Ορκίζομαι να είμαι άγρυπνος φρουρός και προστάτης της γης μας.»

Ήταν ένα εξαιρετικό άρθρο 

από την "Ακευσώ" του Κρίκελλου

(στο blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης")