Πέμπτη 1 Νοεμβρίου 2012

Πως χάλασε ο γάμος στο Καλεσμένο!

Μια πραγματική ιστορία από το μακρινό παρελθόν, την οποία κατέγραψε  και στη συνέχεια πρόσφερε  στο blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης" ο φίλος μας ο Μάκης «ο Καλεσμενιώτης». Αξίζει να την παρακολουθήσετε...

Η ιστορία που ακολουθεί, διαδραματίστηκε πριν πολλά-πολλά χρόνια στο χωριό Καλεσμένο της Ευρυτανίας και είναι πέρα για πέρα αληθινή. Θα μας την εξιστορήσει ο πρώην πρόεδρος του χωριού κ. Ιωάννης Τσιουγκρής :
« Η γιαγιά μας Ευφροσύνη, καταγόταν από το Άνω Καλεσμένο. Η οικογένειά της αποτελούταν από τρία αδέρφια. Ο ένας από τα αδέρφια, ο Κώστας Κολοβός, έφυγε, περίπου το 1910, μετανάστης στην Αμερική. Η Καλλιόπη παντρεύτηκε έναν Αντωνόπουλο από το Δυτικό Παπαρούσι. Η δε Ευφροσύνη παντρεύτηκε τον παππού μας το Γεώργιο Τσιουγκρή γύρω στα 1897.
Σε αυτόν το γάμο, λοιπόν, της γιαγιάς μου της Ευφροσύνης, θα αναφερθούμε. Ο γάμος έγινε στο Καλεσμένο και συγκεκριμένα στη θέση “Ζερβό”. Να πω, εδώ, ότι τα περισσότερα κτήματα στο “Ζερβό” ήταν του Γιώργη του γαμπρού και του αδερφού του, τού Χαράλαμπου. Εκεί ήταν και το σπίτι του γαμπρού, του μέλλοντα παππού μας δηλαδή. Στο γάμο ήταν καλεσμένο όλο το χωριό από όλους τους συνοικισμούς. Να που έτσι δικαιώνεται και το όνομα “Καλεσμένο”! 
Οι ετοιμασίες είχαν ξεκινήσει από μέρες, μιας και τότε το φαγητό στους γάμους ήταν μαγειρευτό. Αποτελούνταν από γίδα βραστή καθώς και στιφάδο που ήταν το πιο συνηθισμένο. Όλο το σόι συμμετείχε στις προετοιμασίες. Τα  κρέατα ήταν, φυσικά, δικά τους όπως και το κρασί. Και όλα πλουσιοπάροχα! Μάλιστα όταν κάποιος πείραξε τον υποψήφιο γαμπρό ρωτώντας τον εάν θα φτάσει το κρασί για τόσο κόσμο, αυτός απάντησε: “αν ανοίξω τα βαρέλια μου θα αλέθει ο νερόμυλος του Παπούλια για ένα μερόνυχτο”!!! Φανταστείτε ποσότητα και ποιότητα! Σημειωτέον ότι ο ιδιοκτήτης του περίφημου “νερόμυλου του Παπούλια” ήταν από το Παπαρούσι. Αγοράστηκε από τον ελληνοαμερικανό Ιωάννη Γαλλή απ’ το Μοναστηράκι και λειτουργούσε μέχρι το 1964 με μυλωνά πρώτα τον Κώστα Γαλλή και έπειτα το Δημήτριο Παπασπύρο.
Την ημέρα του γάμου όλο το χωριό μαζεύτηκε στο σπίτι της Ευφροσύνης, στης νύφης δηλαδή. Ο γαμπρός έφτασε καβάλα στο άλογό του, ενώ τον ακολουθούσε ολόκληρο το συμπεθεριό με χαρές και με τραγούδια. Εκεί έγιναν και τα στέφανα! Κατόπιν όλο το χωριό κατηφόρισε κατά το “Ζερβό” για το σπίτι του γαμπρού όπου θα γίνονταν και το γλέντι. Τα φαγητά ήταν έτοιμα και μοσχομυρωδάτα. Λίγο μετά ξεκίνησε και το γλέντι του γάμου με τα νιόγαμπρα να σέρνουν πρώτα το χορό. Ύστερα ακολούθησαν και όλοι οι υπόλοιποι! Πρέπει να σας πω ότι τότε δεν υπήρχαν όργανα και ο χορός και το τραγούδι γινόταν με το στόμα. Το κρασί έρεε άφθονο και το κέφι αυξάνονταν ώρα με την ώρα!
Ένα από τα έθιμα ήταν και να ρίχνουν τουφεκιές με τα λεγόμενα “κουμπούρια” (όπλα της εποχής εκείνης)! Ήδη από νωρίς ακούγονταν οι μπαταριές που όσο περνούσαν οι ώρες πολλαπλασιάζονταν! Το κρασί συνέβαλε κι’ αυτό τα μέγιστα ώστε να κορυφωθεί το κέφι! Γύρω στις 1 μετά τα μεσάνυχτα, ένας από τους καλεσμένους έβγαλε κι αυτός μερακλωμένος το κουμπούρι του και άρχισε να ρίχνει από το παραθύρι του σπιτιού του γαμπρού. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή πέρναγε απ’ έξω η Ολυμπιάδα Ράγκου με ένα ταψί μεζέδες. Για κακή της τύχη τα σκάγια την πέτυχαν και την σκότωσαν επιτόπου. Μόλις ο δράστης αντιλήφθηκε το κακό που έκαμε, πήρε την κάπα του και αμέσως έφυγε τρέχοντας απ’ το σπίτι. Όπως μαθεύτηκε αργότερα, κατέληξε στην Κωνσταντινούπολη! Για ευνόητους λόγους δεν θα αναφέρω, βέβαια, το όνομα του δράστη.
Όπως ήταν λογικό ο γάμος διαλύθηκε και όλοι οι καλεσμένοι αποχώρησαν αναστατωμένοι και βαθιά θλιμμένοι μην πιστεύοντας το κακό που βρήκε τα νεόνυμφα και όλο το χωριό.
Την ιστορία αυτή, μου τη διηγήθηκε η γιαγιά μου που, όπως σας είπα εξ’ αρχής, ήταν  η νύφη η Ευφροσύνη. Η ίδια μου τα αφηγήθηκε, λίγο πριν πεθάνει το 1962, όταν εγώ ήμουν 18 χρονών ». 

Μια παλιά αφήγηση για το blog  "Ευρυτάνας ιχνηλάτης" 

20 σχόλια:

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

Ευχαριστούμε εγκάρδια και από την πλευρά μας, σαν blog, τόσο το φίλο Mάκη, όσο και τον κ. Γιάννη για αυτή την τόσο γλαφυρή διήγηση.

Aris είπε...

Ειναι από εκεινες τις φοβερες τις παλιες ιστοριες που λεγονται διπλα από το τζακι το καταχειμωνο με μπολικο τσιπουρο και καλη παρεα…..

Hfaistiwnas είπε...

πωπω νόμιζα θα ήταν κάποιο αστείο γεγονός..
Κρίμα..

dimitris είπε...

Ευρυτανα ιχνηλατη καλημερα, λαογραφος, εξαιρετικη ιστορια...

Φυσιολάτρης! είπε...

Τι έφταιγε η καημένη η γυναίκα.......δεν γινόταν να περνάει η γιαγιά της Μέρκελ........να έχουμε γλιτώσει από τότε;;;;;;;;!!!!!!!!

dimosf είπε...

Εξαιρετική η ιστορία! Πόσα τέτοια έχουν συμβεί και πόσοι γάμοι εξελίχθηκαν σε κηδείες, κυρίως στην Κρήτη! Ακόμα και στις μέρες μας.

magda είπε...

Πολύ όμορφα γραμμένη η ιστορία της γιαγιάς Ευφροσύνης, που είχε άσχημο τέλος για την άτυχη Ολυμπιάδα.
Γράφεις υπέροχα καλέ μου φίλε.
Σ ευχαριστώ θερμά για το ενδιαφέρον σου.
Από μέρα σε μέρα περιμένουμε την γέννηση της εγγονούλας μας!
Όλο το καλοκαίρι, είχα τα παιδιά, η Δανάη έγκυος και η ζέστη αφόρητη.
Ούτε χρόνο είχα ούτε διάθεση για το κομπιούτερ.
Και επί πλέον, παρά την ζέστη, έπλεκα ολόχαρη κουβερτούλες και ζακετούλες για την μπέμπα.
Σύντομα θα επανέλθω.
Πολλά οδοιπορικά, περιμένουν με υπομονή :).
Καλό μήνα και καλό βράδυ.
Σ ευχαριστώ!

doctor είπε...

ΕΥΡΥΤΑΝΑ, ΠΑΡΑ ΤΟΝ ΤΡΑΓΙΚΟ ΕΠΙΛΟΓΟ ΠΟΥ ΕΙΧΕ Η ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΦΗΓΗΘΗΚΕ Ο ΦΙΛΟΣ ΣΥΜΠΑΤΡΙΩΤΗΣ,
ΕΚΕΙΝΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΕΙΧΑΝ ΣΕ ΓΕΝΙΚΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΜΙΑ ΑΘΩΟΤΗΤΑ, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ ΚΑΠΟΙΩΝ ΕΙΔΙΚΩΝ ΣΥΓΚΥΡΙΩΝ.
ΣΗΜΕΡΑ Η ΑΓΡΙΟΤΗΤΑ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΤΑΛΗΨΗ. ΔΥΣΤΥΧΩΣ....

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

Με την ευκαιρία να ευχηθούμε στην αναγνώστρια "magda" με το καλό η γέννηση της εγγονής της.
Και για τα παιδιά έναν καλύτερο και δικαιότερο κόσμο.
Καλή συνέχεια...

PHOTO ΤΙΤΛΟΙ είπε...

Το σπουδαίο με αυτές τις διηγήσεις είναι ότι μαθαίνουμε ήθη και έθιμα μιας άλλης εποχής που έχει ξεχαστεί.

Π. ΑΚΡΙΔΑΣ είπε...

Αυτός κι αν είναι ματωμένος γάμος.

E.- είπε...

Εκτός από το εκπληκτικό όνομα του χωριού και την όμορφη διήγηση, εξαιρώντας το άτυχο περιστατικού μέρα γάμου, λάτρεψα τα λαογραφικά στοιχεία!
Ιχνηλάτη, είσαι όμορφη συντροφιά
Καλό Νοέμβρη να ΄χεις
Ε.-

mnimes-istorikes είπε...

Ένα μεγάλο ευχαριστώ γιά τα καλά σου λόγια γιά τη σελίδα μου,καί ένα μεγάλο μπράβο γιά τα //ταξιδιάρικα// θέματα πού διαβάζουμε στή δική σου σελίδα.

Administrator τής σελίδας

www.fteri-fthiotidos.gr

BloG-_o_-SatIRuS είπε...

Τα πιο περίεργα, πολύπλοκα, άτυχα ή ευτυχή κλπ σενάρια, τα δημιουργεί η ίδια η ζωή. Κανένας συγγραφέας ή σκηνοθέτης δεν θα μπορούσε ποτέ να την ανταγωνιστεί όση φαντασία κι αν διέθετε...
Πολύ ωραία, αν και με τραγική κατάληξη, ιστορία.
Καλημέρα

Dennis Kontarinis είπε...

Mιά ύπέροχη λαογραφική απόδοση των εθίμων εκείνης της εποχής άριστα δοσμένη. Άσχημο το τέλος αλλά αυτά ακόμη και σήμερα συμβαίνουν.
Νάσαι καλά φίλε μου.

xristin είπε...

Όμορφη ιστορία με τραγικό όμως τέλος.
Τάχει αυτά όμως η ζωή.
Τι ωραία έθιμα που έχει η πατρίδα μας.
Μου άρεσε όταν ανέφερε ότι στο γλέντι δεν υπήρχαν όργανα και τραγουδούσαν οι καλεσμένοι για να γλεντήσουν.
Έτσι γίνεται το κεφάτο γλέντι!

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

Σας ευχαριστούμε πολύ.
Ιδιαίτερα τον κ. Γιάννη για τη διήγηση και βέβαια το φίλο μας τον "Καλεσμενιώτη" για την καταγραφή την οποία και πρόσφερε στο blog μας.

Memaria είπε...

Η τραγικότητα του τέλους δε στερεί την ομορφιά από την ιστορία αυτή...μου αρέσει να ακούω και να διαβάζω τέτοιες ιστορίες..
Η γιαγιά μου, μου έλεγε (πέθανε όταν ήμουν μικρή, αλλά θυμάμαι πόσο μου άρεσε να την ακούω) και παραμύθια και ιστορίες..και ήταν Ευρυτάνισσα!

ElenaG είπε...

και γω το ματωμένος γάμος σκέφτηκα...παρότι γάμος δεν έγινε τελικά! Όντως η ζωή γράφει τα πιο παράξενα σενάρια...

να είσαι καλά φιλε Ευρυτάνα για τα τόσα που διαβάζουμε εδώ μέσα!

Effie's Sweet Home Designs είπε...

Πολύ μου άρεσε....Ε, Ευφροσύνη κι εγώ σαν την γιαγιά μου από την Μ. Ασία...
Από κουμπουριές βλέπω σαν τους Κρητικούς...
Καλή σου νύχτα φίλε!