Πως χάλασε ο γάμος στο Καλεσμένο!

Μια πραγματική ιστορία από το μακρινό παρελθόν, την οποία κατέγραψε  και στη συνέχεια πρόσφερε  στο blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης" ο φίλος μας ο Μάκης «ο Καλεσμενιώτης». Αξίζει να την παρακολουθήσετε...

Η ιστορία που ακολουθεί, διαδραματίστηκε πριν πολλά-πολλά χρόνια στο χωριό Καλεσμένο της Ευρυτανίας και είναι πέρα για πέρα αληθινή. Θα μας την εξιστορήσει ο πρώην πρόεδρος του χωριού κ. Ιωάννης Τσιουγκρής :

« Η γιαγιά μας Ευφροσύνη, καταγόταν από το Άνω Καλεσμένο. Η οικογένειά της αποτελούταν από τρία αδέρφια. Ο ένας από τα αδέρφια, ο Κώστας Κολοβός, έφυγε, περίπου το 1910, μετανάστης στην Αμερική. Η Καλλιόπη παντρεύτηκε έναν Αντωνόπουλο από το Δυτικό Παπαρούσι. Η δε Ευφροσύνη παντρεύτηκε τον παππού μας το Γεώργιο Τσιουγκρή γύρω στα 1897.

Σε αυτόν το γάμο, λοιπόν, της γιαγιάς μου της Ευφροσύνης, θα αναφερθούμε. Ο γάμος έγινε στο Καλεσμένο και συγκεκριμένα στη θέση “Ζερβό”. Να πω, εδώ, ότι τα περισσότερα κτήματα στο “Ζερβό” ήταν του Γιώργη του γαμπρού και του αδερφού του, τού Χαράλαμπου. Εκεί ήταν και το σπίτι του γαμπρού, του μέλλοντα παππού μας δηλαδή. Στο γάμο ήταν καλεσμένο όλο το χωριό από όλους τους συνοικισμούς. Να που έτσι δικαιώνεται και το όνομα “Καλεσμένο”! 

Οι ετοιμασίες είχαν ξεκινήσει από μέρες, μιας και τότε το φαγητό στους γάμους ήταν μαγειρευτό. Αποτελούνταν από γίδα βραστή καθώς και στιφάδο που ήταν το πιο συνηθισμένο. Όλο το σόι συμμετείχε στις προετοιμασίες. Τα  κρέατα ήταν, φυσικά, δικά τους όπως και το κρασί. Και όλα πλουσιοπάροχα! Μάλιστα όταν κάποιος πείραξε τον υποψήφιο γαμπρό ρωτώντας τον εάν θα φτάσει το κρασί για τόσο κόσμο, αυτός απάντησε: “αν ανοίξω τα βαρέλια μου θα αλέθει ο νερόμυλος του Παπούλια για ένα μερόνυχτο”!!! Φανταστείτε ποσότητα και ποιότητα! Σημειωτέον ότι ο ιδιοκτήτης του περίφημου “νερόμυλου του Παπούλια” ήταν από το Παπαρούσι. Αγοράστηκε από τον ελληνοαμερικανό Ιωάννη Γαλλή απ’ το Μοναστηράκι και λειτουργούσε μέχρι το 1964 με μυλωνά πρώτα τον Κώστα Γαλλή και έπειτα το Δημήτριο Παπασπύρο.

Την ημέρα του γάμου όλο το χωριό μαζεύτηκε στο σπίτι της Ευφροσύνης, στης νύφης δηλαδή. Ο γαμπρός έφτασε καβάλα στο άλογό του, ενώ τον ακολουθούσε ολόκληρο το συμπεθεριό με χαρές και με τραγούδια. Εκεί έγιναν και τα στέφανα! Κατόπιν όλο το χωριό κατηφόρισε κατά το “Ζερβό” για το σπίτι του γαμπρού όπου θα γίνονταν και το γλέντι. Τα φαγητά ήταν έτοιμα και μοσχομυρωδάτα. Λίγο μετά ξεκίνησε και το γλέντι του γάμου με τα νιόγαμπρα να σέρνουν πρώτα το χορό. Ύστερα ακολούθησαν και όλοι οι υπόλοιποι! Πρέπει να σας πω ότι τότε δεν υπήρχαν όργανα και ο χορός και το τραγούδι γινόταν με το στόμα. Το κρασί έρεε άφθονο και το κέφι αυξάνονταν ώρα με την ώρα!

Ένα από τα έθιμα ήταν και να ρίχνουν τουφεκιές με τα λεγόμενα “κουμπούρια” (όπλα της εποχής εκείνης)! Ήδη από νωρίς ακούγονταν οι μπαταριές που όσο περνούσαν οι ώρες πολλαπλασιάζονταν! Το κρασί συνέβαλε κι’ αυτό τα μέγιστα ώστε να κορυφωθεί το κέφι! Γύρω στις 1 μετά τα μεσάνυχτα, ένας από τους καλεσμένους έβγαλε κι αυτός μερακλωμένος το κουμπούρι του και άρχισε να ρίχνει από το παραθύρι του σπιτιού του γαμπρού. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή πέρναγε απ’ έξω η Ολυμπιάδα Ράγκου με ένα ταψί μεζέδες. Για κακή της τύχη τα σκάγια την πέτυχαν και την σκότωσαν επιτόπου. Μόλις ο δράστης αντιλήφθηκε το κακό που έκαμε, πήρε την κάπα του και αμέσως έφυγε τρέχοντας απ’ το σπίτι. Όπως μαθεύτηκε αργότερα, κατέληξε στην Κωνσταντινούπολη! Για ευνόητους λόγους δεν θα αναφέρω, βέβαια, το όνομα του δράστη.

Όπως ήταν λογικό ο γάμος διαλύθηκε και όλοι οι καλεσμένοι αποχώρησαν αναστατωμένοι και βαθιά θλιμμένοι μην πιστεύοντας το κακό που βρήκε τα νεόνυμφα και όλο το χωριό.

Την ιστορία αυτή, μου τη διηγήθηκε η γιαγιά μου που, όπως σας είπα εξ’ αρχής, ήταν  η νύφη η Ευφροσύνη. Η ίδια μου τα αφηγήθηκε, λίγο πριν πεθάνει το 1962, όταν εγώ ήμουν 18 χρονών ». 

Μια παλιά αφήγηση για το blog  "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"