Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου 2018

Τα παλιά κάδρα...


Αχ αυτά τα παλιά κάδρα με τις ευγενικές μορφές των γερόντων μας! Σιμά στο καντηλάκι της μνήμης, στολίζουν τα σπίτια μας δεκαετίες επί δεκαετιών, λιτά θυμητάρια από εκείνους που κάποτε ομόρφαιναν με τη γλυκιά παρουσία τους την καθημερινότητά μας. Πλέον, οι άυλες μορφές των προγόνων στέλνουν από τη γειτονιά των αγγέλων ζεστές ευχές σε παιδιά, εγγόνια και δισέγγονα...

14 σχόλια:

Φυσιολάτρης! είπε...

Πολλή συγκινητική η αναφορά σου ιχνηλάτη.....όσοι έζησαν με παππούδες και γιαγιάδες καταλαβαίνουν!!!!!!

Giannis Pit. είπε...

Αναφορά βουτηγμένη στις αναμνήσεις και στην νοσταλγία.
Ευρυτάνα καλή σου βδομάδα.

Δάφνη Χρονοπούλου/ Daphne Chronopoulou είπε...

Για να θυμόμαστε, μαζί με άλλα, ότι δεν ήταν πάντα γέροντες αλλά ήταν και παιδιά, και νιόπαντροι και φρέσκες κοπέλες.
Κι ότι κι εμείς, αν είμαστε τυχεροί θα τους ακολουθήσουμε και κάποτε από τους τοίχους θα κοιτάμε τους δικούς μας.

doctor είπε...

ΥΠΕΡΟΧΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ!!!
ΕΥΓΕ ΦΙΛΤΑΤΕ ΕΥΡΥΤΑΝΑ.

PHOTO ΤΙΤΛΟΙ είπε...

Θυμητάρια φορτισμένα με πολύτιμες μνήμες..

Κική Κωνσταντίνου είπε...

τα αγαπω αυτα τα καδρα
τα αγαπω

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Στα εικονοστάσια ανωνύμων αγίων, που έλεγε κι ο Ρίτσος, τα πρόσωπα αυτά, Ιχνηλάτη.

(Και πράγματι. Σαν αγιογραφίες μου μοιάζουν..)

Άιναφετς είπε...

Και τα κάδρα και τα άλμπουμ Ιχνηλάτη μου, τι γλυκές αναμνήσεις... τώρα πια εμείς θα βρισκόμαστε απ΄τους απογόνους μας, "καταχωρημένοι" σε κάτι φακέλους στο διαδίκτυο και αν!!!

Άρης Άλμπης είπε...

Ακίνητοι στους τοίχους μάς κοιτούνε
οι πρόγονοι ποτέ δε μας αφήνουν,
γλυκόπικρα τη μνήμη μάς κεντούνε
και θέλουνε ακόμα να μας δίνουν.

Μαρία Κανελλάκη είπε...

Μια φωτογραφία-εικόνισμα κι ο ζεστός σου λόγος να τη συνοδεύει. Νομίζω πως όλοι μας ταυτιστήκαμε μ' αυτό το θυμητάρι σου, Ευρυτάνα. Σ' ένα αντίστοιχο οικογενειακό κάδρο, έχουμε φυλαγμένες τις μνήμες μας κι από εκεί αντλούμε δύναμη στα δύσκολα.
Να είσαι καλά, με συγκίνησες πολύ μ' αυτή σου την ανάρτηση.

Λαμπρινή είπε...

Αγαπημένες μορφές , τρυφερές μνημες

Κατερίνα Τοράκη είπε...

Ίδια με τα κάδρα στην τραπεζαρία του πατρικού μου! Μορφές που έχουν σταματήσει το χρόνο! Λες να φταίει αυτή η νοσταλγική, αγαπητική διάθεση που κι εμείς μεγαλώσαμε;

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

Ευχαριστούμε για τις επισκέψεις και τα σχόλια.
Να είστε όλοι καλά!

άγριο κυκλάμινο είπε...

Eνα υπέροχο θέμα που έφερε ψιχάλα στα μάτια..