Το παράθυρό μου ανοίγω.
Λάμπει ωραίος αυγερινός.
Με την κονταυγή σε λίγο
μέλι στάζει ο ουρανός.
Ανασαίνω τη γαλήνη
στ' αγεράκι του βουνού.
Ώρα μυστική που σβήνει
το ανατάραγμα του νου.
Άϋλα πέρα ξεχωρίζουν
των ελάτων οι κορφές
και στην άχνα τριγυρίζουν
των προγόνων οι μορφές,
πάνω από έγνιες κι από μίση
κόσμου αχάριστης τιμής -
που όπως χάρηκαν τη ζήση
έτσι δεν μπορούμε εμείς.
{Ποίημα με τίτλο "Καρπενήσι", του αείμνηστου Ρήγα Γκόλφη, κατά κόσμον Δημήτρη Δημητριάδη (1886-1958) ο οποίος κατάγονταν, εκ του πατρός του, από το Καρπενήσι}
10 σχόλια:
Εξαιρετικό!
Σ.Μ.
Άϋλα πέρα ξεχωρίζουν
των ελάτων οι κορφές
και στην άχνα τριγυρίζουν
των προγόνων οι μορφές,
Υπέροχος Ρήγας Γκόλφης
Γαλήνεψα φίλε,
πολύ ωραίο.
Σε αυτό το site συναντώ σπάνια εξαιρετικά θέματα. Να είστε καλά.
Με τετοιες φεγγαραδες εδω πανω στα Αγραφιωτικα , συλλαβη -συλλαβη ρουφαω τους στιχους.!!
Με λίγους στίχους ταξιδεύεις στο όνειρο, στη γαλήνη!!!
Σημαντικός πνευματικός άνθρωπος ο Ρήγας Γκόλφης. Σε ευχαριστούμε για το θαυμάσιο ποίημα που επέλεξες.
Αν και ο ίδιος ο ποιητής είχε γεννηθεί στο Μεσολόγγι είχε πάθος με τον τόπο καταγωγής του. Ο Δημητριάδης( 'Γκόλφης') τη λάτρευε την Ευρυτανία και αυτό το βλέπουμε πολύ συχνά και πολύ έντονα στο λογοτεχνικό του έργο.
Δρόσισε την ψυχή μας αυτό το ποίημα. Και υπέροχη και η φωτογραφία σου, Ευρυτάνα.
Καλό αποκαλόκαιρο εύχομαι!
Ευχαριστούμε για τις επισκέψεις και τα σχόλια.
Δημοσίευση σχολίου