Τρίτη 1 Οκτωβρίου 2024

Για το λιγοστό νερό στα Σωληνάρια


Ήλιου τυραγνισμένο χιόνι,

τρυπώνει στα έγκατα σκοτεινών σπηλαίων κ'

ανοίγει δρόμο σε πανάρχαια πετρώματα,

αισθάνεται τη ζεστασιά της γης

στην αγκαλιά του μάγματος αναγαλιάζει,

ζυμώνεται-ζυμώνει την ανήλιαγη ζωή.

Από σχισμάδα βράχου, καθάριο, διάφανο

το φως ξαναντικρίζει.

Μια χούφτα κοκκαλιάρικη, απλώνεται

                                             το συγκρατεί.

Στα οξειδωμένα χείλη και το

                                               περίσσευμα

στο μπλάβο της πληγής απλώνει.

Έτσι χρωματισμένο ντρέπεται,

μα του αρέσει τούτη η ντροπιασμένη

                                                 του μορφή

                                                  και χρήση.

Πορφυρό ολόλαμπρο παράσημο 

στο κουρελιασμένο, σακατεμένο

πρόσωπο της φύσης 

που διακονεύει λίγη δροσιά να

αναπνεύσει._


(Στίχοι του φίλου συμπατριώτη Θόδωρου Μαργαρίτη από το Κρίκελλο της Ευρυτανίας)


 blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης" 

10 σχόλια:

ΑΓΡΑΦΙΩΤΗΣ είπε...

Καταπληκτικό το ποίημα του κυρίου Μαργαρίτη.

Φυσιολάτρης! είπε...

Το νου μας...............οι εταιρείες ετοιμάζονται να ληστέψουν και το νερό............με το βρόμικο κόλπο των αντλησιοταμιεύσεων!!!!!!!!!!!!

doctor είπε...

ΝΑ ΛΟΙΠΟΝ ΠΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΥΡΥΤΑΝΕΣ ΠΟΙΗΤΕΣ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΠΟΥΝ ΤΟΣΑ ΠΟΛΛΑ!!

Δόλοπας είπε...

Συγχαρητήρια στον Θ.Μαργαριτη και σε εσένα ευρυτάνα ιχνηλάτη που φιλοξενείς τέτοια λογοτεχνικά διαμάντια.

A.Κ. είπε...

Το ζωογόνο ύδωρ έγινε και αυτό ακριβό εμπόρευμα. Ευτυχώς που υπάρχουν και οι ποιητές.

Μάκης Κρίκελλο είπε...

Μπροστάρης ο Θόδωρος στην αναστήλωση του ιστορικού καλυβιού του αείμνηστου δασκάλου Βασίλη Παπανικολάου στο Κρίκελλο, μαζί μας πάντα και στις εκδηλώσεις αποτροπής του βιασμού των βουνών και ποταμών μας με τα δήθεν αναγκαία αιολικά και υδροηλεκτρικά.. βγάζει απ'την ψυχή του τον μεγάλο καημό και φόβο του για τον ορισμό της ζωής, για την πρώτη αιτία που χτίστηκε εδώ στο σημείο ετούτο της Ευρυτανίας το Κρίκελλο, για την βασική πηγή μας τα Σωληνάρια!! Ευχή μας ναναι πάντα γερός και μακάρι τους χειμώνες που έρχονται να αναγεννηθιύν οι πηγές μας!! Ευχαριστούμε πολύ και τον Θοδωρή Μαργαρίτη και τον Ευρυτάνα Ιχνηλάτη που και οι δύο "φυλάνε Θερμοπύλες"!!!

Scorpion49 είπε...

Οι ποιητές εμπνέονται από τη μαγεία τής ζωοδόχου φύσης, εμείς οι άνθρωποι πότε θα πάμε με τα νερά της;

Αστοριανή είπε...

...Ευρυτάνα μου,
ΔΕΝ σας ξέχασα...
Λόγοι υγείας, μαζί κι"άλλα", διάβαζα, μα σχόλια δεν έβαζα... "για να βρω λέξεις κατάλληλες" για την ποιότητα των κειμένων, όσο και των φωτογραφιών ... και να σας προφτάσω όλους, με αποτέλεσμα να μοιάζω "απούσα" !!! Ότι μπορείς να κάνεις ΤΩΡΑ, Μη το αφήν εις για αργότερα... λέω τώρα, μα και πάλι τίποτα δεν προφταίνω ... Με τούτες τις "ασυγχώρετες δικαιολογίες" ... Εύχομαι "Καλό Μήνα" σε ΟΛΟΥΣ, και μια "Συγγνώμη" ...από την άλλη όχθη. Να είστε πάντα δυνατοί. Κάθε σπιθαμή του τόπου μας, αξίζει να φωτίζει το νου μας. "Αστοριανή"

Άρης Άλμπης είπε...

Ευαίσθητοι στίχοι, τρυφερή φυσιολατρία, μελετημένα πλούσιο λεξιλόγιο. Μαρτυρούν την ανήσυχη συνείδηση ανθρώπου που υποφέρει παρατηρώντας το «σακατεμένο πρόσωπο της φύσης».

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...


Ευχαριστούμε τον φίλο συμπατριώτη Θόδωρο Μαργαρίτη για το εξαιρετικό ποίημα που χάρισε στο blog μας και τους αναγνώστες μας.

Ευχαριστούμε και όλες και όλους εσάς για τις επισκέψεις και τα σχόλιά σας στον ιστότοπο.