Tραγουδάς
το χιόνι από το σπίτι;
μέσα
στη ζεστή σου γειτονιά;
Nα
το τραγουδήσεις απ' του αλήτη,
κι
αν μπορείς, την ξέσκεπη γωνιά.
Nα
το τραγουδήσεις με το χτίστη,
στ'
ανεμοδαρμένο του γιαπί·
με
την εργατιά, γεμάτη πίστη,
που
τους πάγους σπάει με το τσαπί.
Nα
το τραγουδήσεις ζευγολάτης,
της
κρουσταλλιασμένης γης σποριάς·
στα
ψηλά γιδόστρατα αγωγιάτης,
που
στο χιόνι τα 'θαψε ο βοριάς.
Nα
το τραγουδήσεις στο σοκάκι,
σαν
εμένα, κι όπως, μια βραδιά,
χιόνι,
από το τρύπιο μου σακάκι,
γέμιζε
την άδεια μου καρδιά.
[Στίχοι του ποιητή Θανάση Κυριαζή (1887-1950) με καταγωγή από τον Προυσό Ευρυτανίας]
ΥΓ. Η φωτο είναι του "Ευρυτάνα ιχνηλάτη"
19 σχόλια:
Θα έχουμε πολλά να πούμε, σε χρόνο μελλοντικό, για τον ποιητή μας Θ. Κυριαζή.
Προς το παρόν μία πρώτη γνωριμία με το έργο του...
Και ονειρεμένο....και αληθινό!!!!
Τι θησαυρούς ιχνηλατείς και μας χαρίζεις φίλε Ευρυτάνα!!!!!Εύγε!!!!
Ετσι μπράβο Ιχνηλάτη...
Η "νεοελληνική" διαδικτυακή ποίηση και συγγραφή μας έπνιξε για τα καλά.. ( χωρίς να υποστηρίζω πως δεν υπάρχει τίποτα καλό)
Την καλημέρα μου..
Στιχοι βγαλμένοι από χρονια
πέτρινα, αλλά και γόνιμα και περηφανα.!!
Εξαιρετικοί οι συμβολισμοί του Κυριαζή.
ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΞΑΝΑΚΟΥΣΕΙ ΠΟΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΠΟΙΗΤΗ.
ΟΙ ΣΤΟΙΧΟΙ ΠΟΥ ΠΑΡΑΘΕΤΕΙΣ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΥΜΝΟ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΤΗΣ ΒΙΟΠΑΛΗΣ.
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ.
Το συγκεκριμένο ποίημα γράφτηκε το 1947, τρία χρόνια πριν το θάνατο του ποιητή.
Καλή συνέχεια στα πάντα ενδιαφέροντα σχόλιά σας...
Yπέροχο το ποίημα
θαυμάσια και η εικόνα!
Ποιος μες στη δουλειά μαθαίνει και στο χιόνι,
δε φοβάται ό,τι έρθει κι ό,τι βγει,
ποιος στο εύκολο το χρήμα μεγαλώνει,
μες στην πρώτη δυσκολία θα χαθεί.
Αλθινό...ρεαλιστικό .. περασμένο με μαγικές λέξεις δεμένες στο σήμερα όσων ψάχνουν μέσα από τον κάματο να "γεμίζει' την καρδιά του...
Είναι πραγματικά θαυμάσιο και τόσο ρεαλιστικό...σαν τη φωτογραφία!
Καλό ξημέρωμα!
Αστεγος, εργατης, ζευγας, αγωγιατης και μοναχικος οδοιπορος,
οι πρωταγωνιστες μιας σκληρης παλαιστρας, μιας αδικημενης ζησης
και που κανουν την ποιηση Κυριαζη να λαμπει διαχρονικα!
ΥΠΕΡΟΧΟ....!!
Tραγουδάς το χιόνι από το σπίτι;
μέσα στη ζεστή σου γειτονιά;
Nα το τραγουδήσεις απ' του (άστεγου) αλήτη,
κι αν μπορείς, την ξέσκεπη γωνιά.
Υπέροχο!!!
Η ζωή, σε κάθε εποχή, είχε πάντα τους πρεσβευτές της. Η ποίηση αδιαφιλονίκητα, κορωνίδα της τέχνης, η πιο λαμπερή και πολύτροπη πρέσβειρα της. Η ποίηση! Πώς να μιλήσει, πώς να ακουστεί η ποίηση μέσα στην τόση φλυαρία, στην τόση κυριαρχία του κενού λόγου;
Η ποίηση και στην εποχή μας είναι παρούσα. Δεν σιωπά. Αν κάποιοι δεν την ακούνε, είναι γιατί δεν έμαθαν να ακούνε τον χτύπο της καρδιάς της μέσα στους αγώνες, στις αγωνίες, στις προσδοκίες, στις χαρές και στις λύπες του λαού.
Ο ποιητής Θανάσης Κυριαζής, με τον ποιητικό λόγο του, μας βεβαιώνει ότι η ποίηση είναι εδώ, παρούσα, δείχνοντας συγχρόνως που και πως μπορεί να την αναζητήσει και να την αφουγκραστεί κανείς.
Φίλε Ευρυτάνα, έφερες στην επιφάνεια ένα κρυμμένο θησαυρό.
Φανταστικό το ποιήμα αυτό του άγνωστου σε μένα ποιητή.
Αρπάζομαι από την υπόσχεσή σου ότι θα μας πεις πολλά σε μελλοντικό χρόνο γι΄αυτός. Και περιμένω.
Συγνώμη φίλε μου αλλά... μου αρέσει και σου το κλέβω.
Κι αν ζούσε σήμερα ο συγκεκριμένος ποιητής, θα πρόσθετε κάτι τέτοιο επιπλέον:
"Να το τραγουδήσεις στων άνεργων τα χρεωμένα κεραμίδια,
που καταχείμωνο ξυλιάζουν απ' τη φτώχεια,
κι οι τραπεζίτες με καυτές βαθιές κουτάλες,
τις κατασχέχεις των φτωχόσπιτων επαραγγείλανε στις κυβερνητικές "τους" αριστεροδέξιες ...κουφάλες"
Γεια σου Ευρυτάνη Ιχνηλάτη με τις εκπλήξεις που μας χορταίνεις!
Ανθρώπινο, απλό, λιτό, συγκινητικό, υπέροχο... γεμάτο ευαισθησία!!!
Ε.-
Μια ακόμη πολύ πολύ όμορφη ανάρτηση Ιχνηλάτη κι ο ποιητής σου τρυφερός κι όμορφη ανακάλυψη για μένα...
Δημοσίευση σχολίου