Τρίτη 2 Οκτωβρίου 2018

Σιωπηλά και με παράπονο...


Στη σιγαλιά του σούρουπου, την ώρα που ο ήλιος ρίχνει το στερνό του φως, τούτη η εικόνα φαντάζει ακόμη πιο μοναχική.  
Έφυγαν οι άνθρωποι, μίσεψαν οι δουλευτάδες και μήτε οι σκιές δεν περπατάνε πια εδώ. Μονάχα το τραγούδι του νερού απ' το διπλανό ρυάκι και τ' αερικά του βουνού που μπαινοβγαίνουν απ' τα μισάνοιχτα παράθυρα, συντροφεύουν τη μοναξιά του.  
Πέρασαν τα χρόνια και η ελπίδα της επιστροφής ξεθώριασε... 
Σκόρπισαν κι οι μνήμες και τα σημεία αναφοράς πιότερο πονάνε παρά προσκαλούν...
Αντίο πέτρινε φίλε, ας είναι επιεικείς μαζί σου οι έσχατοι καιροί...   


14 σχόλια:

Aris είπε...

Εχουν λαλια αυτα τα πετρινα χαλασματα..!!

Δραση στο Ωραιοκαστρο είπε...

Εξαιρετικό!!!

Φυσιολάτρης! είπε...

Δυστυχώς τα χωριουδάκια μας αργοσβήνουν......πέρα από τα φώτα της τουριστικής προβολής στο Καρπενήσι και τα πέριξ.....ο υπόλοιπος νομός υποφέρει!!!!!!!

PHOTO ΤΙΤΛΟΙ είπε...

Τόση ομορφιά μα και τόση εγκατάλειψη σε αυτό τον τόπο.....

doctor είπε...

ΣΠΑΡΑΚΤΙΚΟ ΤΟ ΓΡΑΠΤΟ ΣΟΥ ΦΙΛΤΑΤΕ ΕΥΡΥΤΑΝΑ.
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ, ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ.

Άρης Άλμπης είπε...

Αυτοί που μ’ έχτισαν με κόπο
και με φροντίζαν σαν παιδί,
έχουνε φύγει απ’ το χρόνο,
με αγαπήσανε πολύ.

Κι αυτοί που παίξαν στην αυλή μου
στην ήρεμή τους ξεγνοιασιά,
μακριά από μένα τώρα ζούνε,
και μαντρωμένα τα παιδιά.

Giannis Pit. είπε...

Υπέροχο Ευρυτάνα μου.
Σαν εικόνα, σαν βίωμα, σαν σκέψη και αφήγηση. Η Πένα σου γεμάτη ανθρωπιά.
Πραγματικά γεμάτο συγκίνηση.
Την καλησπέρα μου αγαπητέ.

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Κι όμως, Ευρυτάνα. Το βλέπεις έτσι αγέρωχο και περήφανο κι από μόνη η όψη του σου δίνει το δικαίωμα να ελπίζεις πως δεν τελείωσε, πως "παίζει" ακόμα - ακόμα κι αν είμαστε στην παράταση..

kapetandiamantis είπε...

ΟΣΟΙ ΠΕΡΠΑΤΑΜΕ ΤΗΝ ΟΡΕΙΝΗ ΕΛΛΑΔΑ ΑΝΤΙΚΡΥΖΟΥΜΕ ΣΥΧΝΑ ΤΕΤΟΙΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΣΦΙΓΓΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ.
ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΝΤΥΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΜΕ ΛΕΞΕΙΣ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ....
ΑΛΛΑ ΝΑ ΠΟΥ ΣΥΝΕΒΗ ΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΟΛΥ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ!

Memaria είπε...

Τα λόγια σου και η φωτογραφία σου, σαν να το ανάστησαν ξανά!
Καλό μήνα!

Woman in Blogs είπε...

Άφεια σπίτια ζητάνε ανθρώπους και άστεγοι άνθρωποι ζητάνε σπίτια.
Κι αντί να σμίξουν, ερημιά...
Ωραίο κείμενο!

Κική Κωνσταντίνου είπε...

καθετι πετρινο το αγαπω

καλη μερα φιλε μου

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

Σας ευχαριστούμε που τιμήσατε και αυτή την ανάρτησή μας με τα σχόλιά σας.

Αστοριανή είπε...

Αγέρωχο και περήφανο σου δίνει το δικαίωμα να ελπίζεις πως η ζωή δεν τέλειωσε
κι ας μένει μόνο...

Υιώτα, ΝΥ