Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2024

Οι παππούδες μας


Από την Ευρυτάνισσα κυρά Λένη

για τους αναγνώστες του blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"

Εμείς εδώ στην Ευρυτανία έχουμε ένα ιδιαίτερο δέσιμο με τα γεροντάκια. Όσο κι αν άλλαξαν οι εποχές και έγιναν πιο σκληρές και άπονες οι Ευρυτάνες σέβονται και αγαπούν τους παππούδες και τις γιαγιάδες και χαίρομαι που βλέπω και τη νέα γενιά να το τηρεί αυτό!

Οι παππούδες είναι το στήριγμα του σπιτιού. Η κολόνα του! "Ευχαί γονέων στηρίζουσι θεμέλια οίκων". 

Αφού οι γονείς δουλεύουν όπως είναι φυσικό - ή... αφύσικο όταν οι ώρες εργασίας ξεπερνούν τα όρια - εξαιτίας αυτού δεν θα πρέπει κάποιος να κρατάει τα παιδάκια; 

Να τους δώσει το πρωϊνό τους, να τα ντύσει, να τα παίξει όσο είναι μικρούλια, να ακούσουν τα πρώτα παραμυθάκια από τα χείλη του παππού και της γιαγιάς. Να επικοινωνούμε μαζί τους ανθρώπινα και όχι να τα αφήνουμε άβουλα μπροστά σε μια οθόνη. Να τα βγάζει βολτίτσα ο παππούς και η γιαγιά και όχι η... νταντά! Και όταν μεγαλώσουν λιγάκι να τα πάνε από το χεράκι το πρωί στο νηπιαγωγείο κι όταν το μεσημέρι τα ξαναπάρουν να τα ρωτήσουν πως πέρασαν, τι έμαθαν, τι έφαγαν. Και με τραγουδάκια και παιδικές ιστοριούλες να φτάσουν στο σπίτι ασφαλή και χαρούμενα.

Η δε γιαγιά θα έχει έτοιμο το καλομαγειρεμένο φαγητό που θα μυρίζει σπιτικό άρωμα και όχι ετοιματζίδικα σκουπίδια από τις αλυσίδες των φαστ φουντ.

Δεν είναι όλα αυτά μια ανάσα για τους γονείς που αγωνίζονται στη βιοπάλη για να τα βγάλουν πέρα;;

Αργότερα, στο δημοτικό, οι παππούδες θα βοηθήσουν τα παιδάκια στα πρώτα τους μαθήματα. Με υπομονή και αγάπη θα τα μάθουν ανάγνωση και να γράφουν τα πρώτα τους γραμματάκια.

Το Σαββατοκύριακο βέβαια ανήκει στους γονείς. Αυτοί τότε θα πρέπει να παίξουν το δικό τους ρόλο που τους στερεί η δύσκολη καθημερινότητα. Γιατί ο ρόλος των γονέων είναι ο βασικότερος για τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών.

Και έτσι σαν έφηβοι πια, τα παιδιά θα έχουν ήδη πάρει πολύ βασικές αρχές από την αγάπη, τη φροντίδα μα και την εμπειρία των παππούδων.

Αλλά κι αργότερα όταν θα έχουν μεγαλώσει και θα έχουν πλέον τραβήξει το δικό τους προσωπικό δρόμο, που τα ίδια θα έχουν δημιουργήσει, οι παππούδες θα είναι με τον τρόπο τους δίπλα, να χαίρονται για την πρόοδό τους, για την πορεία της ζωής τους και γιατί όχι και για τους γάμους τους όπου εκεί θα λάμπουν από χαρά περισσότερο απ' όλους... οι παππούδες και οι γιαγιάδες!!

Έτσι θα σταθεί ξανά η ελληνική οικογένεια στα πόδια της.

Άλλωστε η θέση των παππούδων είναι μέσα στην οικογένεια και όχι στα γηροκομεία.

Γιατί τότε στα δύσκολά τους θα πρέπει να είστε και εσείς δίπλα τους με λίγη αγάπη από αυτή την πολλή που κάποτε σάς έδωσαν κι εκείνοι απλόχερα.

Είναι μεγάλη ευλογία να υπάρχει ο παππούς και η γιαγιά στην οικογένεια. Οι παλιότεροι έλεγαν : "αν δεν έχεις παππού και γιαγιά βρες να αγοράσεις"!!!!!

Σας εύχομαι ολόψυχα καλά Χριστούγεννα και ευτυχισμένος ο νέος χρόνος, με υγεία, χαρά και αισιοδοξία.

Και μην αφήνετε κανέναν μόνο του αυτές τις γιορτινές μέρες είτε μεγαλύτερο είτε νεότερο. Δώστε λίγο απόθεμα αγάπης και ενδιαφέροντος και στους μοναχικούς ανθρώπους. 

Ήταν ένα τρυφερό κείμενο από την Ευρυτάνισσα κυρά Λένη 

(στο blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης")

14 σχόλια:

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

Αυτή είναι η τελευταία ανάρτηση για το 2024.

Ευχαριστούμε μέσα από την καρδιά μας την Ευρυτάνισσα κυρά Λένη για την τρυφερή αφήγηση που χάρισε στο blog και τους αναγνώστες μας.

Ευχόμαστε χρονια πολλά με υγεία και αλληλεγγύη.

Λαμπρινή είπε...

Μεγάλη ευλογία να υπάρχει παππούς και γιαγιά στο σπίτι. Εγώ είχα ρλτην τύχη να τους έχω και τους δύο. Μαζί με αυτούς ευτυχισμένα παιδικά χρόνια γεμάτα Αγάπη. Ακόμη μέχρι σήμερα πάντα όταν μου συμβαίνει κάτι όμορφο η γλυτώνΩ από κάτι άσχημο, γυρίζω το βλέμμα μου στον ουρανό και με ένα κρυφό χαμόγελο τους λέω... Ξέρω ότι ήσασταν εσείς. Όσοι τους έχετε να τους αγαπάτε πολύ.

doctor είπε...

ΦΙΛΤΑΤΕ ΕΥΡΥΤΑΝΑ ΙΧΝΗΛΑΤΗ ΜΕΤΑΒΙΒΑΣΕ ΣΤΗΝ ΚΥΡΑ ΛΕΝΗ ΤΙΣ ΘΕΡΜΟΤΕΡΕΣ ΤΩΝ ΕΥΧΩΝ ΜΟΥ.
ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ.

Α.Κ. είπε...

Από άλλη στόφα οι βουνίσιοι άνθρωποι..

Ανώνυμος είπε...

Χρόνια σας πολλά.Δεν θα μπορούσατε να βάλετε καλύτερο θέμα για αυτές τις μέρες.

Αστοριανή είπε...

Σας εύχομαι καλά Χριστούγεννα και Ευτυχισμένος ο Νέος Χρόνος,

Μαργαρίτης Θόδωρος είπε...

Όμορφο κλείσιμο των εξαιρετικών αναρτήσεων της χρονιάς με την ιδανική ολοκλήρωση του κύκλου της ζωής. Έτη πολλά στην κυρά Λένη, στον ξεχωριστό και αγαπημένο "ΕΥΡ. ΙΧΝ" και στο μπλοκ.

Φυσιολάτρης! είπε...

Βαθιά ανθρώπινο το κείμενο....... και πολύ αντιπροσωπευτική η παλιά φωτογραφία!!!!!!!!!!

kapetandiamantis είπε...

ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ ΜΕΓΑΛΩΣΑ ΟΠΩΣ ΤΑ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ Η ΚΥΡΑ ΛΕΝΗ ΚΑΙ ΘΕΩΡΏ ΠΟΛΥ ΤΥΧΕΡΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΌ ΜΟΥ ΠΟΥ ΧΑΡΗΚΑ ΤΑ ΠΑΠΠΟΥΔΙΑ ΜΟΥ.
ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥΣ ΘΑ ΤΟΥΣ ΕΥΓΝΩΜΟΝΩ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ.

Against the system είπε...

Οι δικοί μου παππούδες υπόφεραν πολύ. Άλλους αυτό τους σκληραίνει και άλλους τους κάνει πιο ευαίσθητους. Οι δικοί μου ανήκαν στη δεύτερη κατηγορία. Μας αγαπούσαν πολύ εμένα και τα αδέρφια μου και εμείς το ίδιο. Έφυγαν από τη ζωή πριν από λίγα χρόνια και σίγουρα έρχονται στιγμές που μου λείπουν ειδικά τέτοιες μέρες....

ΑΓΡΑΦΙΩΤΗΣ είπε...

Χρόνια πολλά κυράΛένη. Μακάρι να είχαν όλοι αυτή την τύχη να χαρούν στο σπιτικό τους γιαγιάδες και παππούληδες.

Giannis Pit. είπε...

Ο παππούς και η γιαγιά, αποτελούν εμβληματικά πρόσωπα στις ζωές μας. Και η θετική τους πλευρά είναι ανεκτίμητη πραγματικά. Πολύ όμορφο κείμενο.
Καλά Χριστούγεννα σε όλους.

Ακευσώ Κρίκελλο είπε...

«Καλήν Εσπέραν Άρχοντες…»
Παιδιά καλοταϊσμένα, καλοντυμένα, ψάλλουν τα κάλαντα….
Για λίγες ώρες μόνο κρατάνε στα χέρια τους το τρίγωνο, με το κινητό να διαμαρτύρεται στην τσέπη τους.
Στο έμπα της πολυκατοικίας ο γονιός τα περιμένει, φρουρός άγρυπνος, σε καιρούς μισερούς και σκοτιδιασμένους…
Κι εγώ, δασκάλα παλιάς κοπής, αρπάζω την ευκαιρία να τους μιλώ για μια αγκαλιά στον παππού και στη γιαγιά, να τους διαβάζω σκέψεις της κυρα-Λένης από αλλοτινούς κόσμους….
Αεροφύσημα οι κουβέντες της με απίθωσαν στην εποχή της ξυπολησιάς, της φτώχειας, της μοιρασιάς, της έγνοιας. Τότε που σε δυό δωματιάκια χώραγαν φαμελιές ολάκερες και ξενομερίτες και γειτόνοι, καθισμένοι κατάχαμα, μ’ ένα ταψί μπροστά τους να χαίρονται θεόσταλτα βρετίκια.
Τότε που κρεμόμαστε απ’ τα χείλια των παππούδων και των γιαγιάδων και τους καμαρώναμε για τη σοφία και την υπομονή τους.
Και τώρα;;;;;;;;;
Ξοδεύουμε το είναι μας για ένα «φαίνεσθαι» !
Σταυρώνουμε τις ώρες μας σε γραφεία-κλουβιά, μπροστά σ’ έναν ψυχρό υπολογιστή.
Γυρίζουμε τα βράδια στο σπίτι για να δούμε δυό ώρες τα παιδιά μας, που δεν έχουν όρεξη να μιλήσουν, απηλιθιωμένα ρομποτάκια μιας απαίδευτης Παιδείας, ρομποτάκια βαθμοθηρικά, που κυνηγάνε τη γνώση στα φροντιστήρια της απελπισιάς!
Το σπίτι τίγκα στις ηλεκτρικές μηχανές! Οι κουβέντες ξοριασμένες σε μονολεκτικές διαδρομές! Οι κάμαρες αδειανές από αγάπη! Ο παππούς, η γιαγιά, παρκαρισμένοι σ’ ένα γηροκομείο, που όσο πιο πολυτελές είναι, τόσο εφησυχάζει η συνείδηση των παιδιών τους πως εκπλήρωσαν το χρέος τους!
Θα αφιερώσουν λίγες ώρες τις γιορτινές μέρες! Θα τους δώσουν μια άοσμη ανθοδέσμη! Θα τους αφήσουν λίγα αγορασμένα κουλουράκια στο τραπέζι! Θα κοιτάνε κάθε τόσο την ώρα από ένα ρολόι πανάκριβο, που τους χάρισαν αυτοί οι παππούδες σε κάποια γενέθλια!
Και ούτε λόγος να δεχτούν συμβουλή απ’ τα γεροντάκια για το πώς μεγαλώνουν τα δικά τους παιδιά, για το πώς κυοφορούν τη γενιά του Αδάκρυτου και της Αγέλαστης!!!
Άχ! Γλυκιά μου Λένη! Καλότυχη να ζεις στη θαλπωρή της αγκαλιάς των παιδιών σου!!!
Να γύριζα, λέει, 60 χρόνια πίσω, να ξημέρωνα στο πατρικό μου, που έμπαζε από παντού, ν’ αγκάλιαζα τους γονιούς μου που έστρωναν το σαρακοφαγωμένο πάτωμα με τα υφαντά της γιαγιάς μου της Νασιώς…. Ν’ ανέβαινα στα γόνατα του παππού μου του Γιάννη, πρωτομάστορα στο παστό, σίγουρη πως τον πρώτο μεζέ θα τον έδινε στα εγγόνια του και θα μας χάριζε κρυφά «εισιτήριο ελευθέρας» να χώνουμε σε μια λαήνα το χέρι για ν’ αρπάξουμε τη γουρουνολιχουδιά και να καλύψουμε την κλεψιά με λίπος να μη μας πάρει χαμπάρι η μάνα!
Απόψε, θα γύρω τα γηρατειά μου στην αγκαλιά τους με την ευχή να βρουν ο σεβασμός, η κατανόηση και η αγάπη μια γωνίτσα στα φυλλοκάρδια των ανθρώπων, μπας και νοιώσουν ότι «πήρανε τη ζωή τους λάθος», μπας και κάνουν πράξη το μήνυμα της Γέννησης του Επαναστάτη Χριστού!!
Ακευσώ

Δόλοπας είπε...

Ανεκτίμητη η προσφορά των παππούδων.
Να τους έχουμε κοντά μας να τους χαιρόμαστε και να μας χαίρονται.