Με ένα μπουκέτο ελπίδες

«…Τα ροζιασμένα χέρια των αδερφών μου

-χιλιάδες χέρια-

υψώνουνται  στο άπειρο

κρατώντας ένα μπουκέτο ελπίδες

ή αδειανά από ελπίδες,

καθώς ενώνουνται ν’ ανεβάσουνε

τα βουνά τους ψηλότερα.

Οι καβαλάρηδες τρέχουν πέρα – δώθε

στους πυρπολημένους λόφους

σηκώνουν ένα περιστέρι

στα χέρια τους

σηκώνουν ένα νέο παιδί,

σηκώνουν την αγωνία τους

κεντημένη σ’ ένα άσπρο πανί

που τυλίγουν το λιγοστό ψωμί τους.

Χελιδονάκι μου, καλό μου χελιδόνι

που χτυπάς την πόρτα της άνοιξης

που φέρνεις τη χαρά της ζωής

κι’ ανοίγεις τα φύλλα της καρδιάς μας

στο ζεστόν ήλιο.

Έλα χελιδονάκι της προσδοκίας

να κεντήσεις με το ράμφος σου

ένα σημάδι χαράς

στο σκισμένο πουκάμισο

του αδερφού μου

ένα σημάδι πάνω απ’ το μέρος

της καρδιάς του

που χτυπάει καρτερώντας

μια μέρα δίχως βροχή,

μιαν άσπρη μέρα…»

(Απόσπασμα στίχων από το ποίημα «Ευρυτανία» του μεγάλου διανοητή συμπατριώτη μας Μιχάλη Σταφυλά)

blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"