Επίκληση

Φωτο: Κώστας Μπαλάφας - "Στο δρόμο για τα χειμαδιά, Πίνδος (1959)"

Ποτέ δεν απόσωσες ακέριο

εν΄ άσπρο καρβέλι χαράς

στη ζωή σου

κι’ η ξερή μπομπότα της πίκρας σου

έδωσε το χρώμα της στα παιδιά σου.

Σε ποιο βράχο απίθωσες τα όνειρά σου

και ξέχασες το μονοπάτι που σ’ οδήγησε ;

Σε ποια κρυόβρυση του βουνού σου

πλένεις τις λαβωματιές σου με τις πετροπέρδικες

και δεν αφίνουν σημάδια

τα αίματά σου ;

Σε ποιο πηγάδι της καρδιάς σου

βυθίζεις τον πόνο σου

για να δείχνεις ήσυχος σαν το γιαλό

που καρτεράει Γενάρη ν’ αγριέψει ;

Βοήθεια ! Βοήθεια ! Βοήθεια !

Αυτό δεν είναι κραυγή που ζητάει

ένα χέρι σωτηρίας

είναι μια πανάρχαιη επίκληση

του τόπου σου

που κόλλησε στις στουρναρόπετρες

και μπαίνει στα θεμέλια των σπιτιών

στις φωνές των τσοπάνων

και στα τραγούδια των γεωργών

που σπρώχνουν το σιδερένιο υνί

του παρελθόντος

ίσια στην καρδιά του μέλλοντος…

Βοήθεια ! Φωνάζουν τα νεογέννητα

που στριφογυρίζουν αλευρωμένα

στην ανάποδη ενός σαμαριού.

Βοήθεια ! Τα μαθητούδια που γράφουν

με τον κοντυλοφόρο του μνημονικού τους.

Βοήθεια ! Τα παιδιά που κινάνε

να ξενοδουλέψουν στις πολιτείες

μ’ έναν τρουβά γιομάτον νοσταλγία

και ξερό ψωμί

Βοήθεια ! Αυτοί που μένουν. Αυτοί που φεύγουν

για την ξενητειά ή για τον κάτω κόσμο

Βοήθεια ! Βοήθεια ! Βοήθεια !

Μπήκε στο αίμα τους και κυλάει η επίκληση.

Μπήκε στην καρδιά τους και χτυπάει ρυθμικά

ταξιδεύει με το υπομονετικό γαϊδουράκι

γκρεμίζεται στις σάρες και τις γιδόστρατες

πέφτει απ’ τα δέντρα που κόβει κορφάδες

για τα ζωντανά

χάνεται στα ξένα αναζητώντας

ένα φτηνό μεροκάματο

Μπαίνει στα γράμματα και σφραγίζεται

με το βουλοκέρι της πίκρας :

«υγείαν έχω

μα δεν έχω να στείλω λίγη καφοζάχαρη

για τη βάβω...»

(Απόσπασμα από το ποιητικό έργο με τίτλο «ΕΥΡΥΤΑΝΙΑ» - του μεγάλου διανοητή συμπατριώτη  μας Μιχάλη Σταφυλά)

blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"