 |
| Το Επάνω Γεφύρι στην Κόκκινη Στράτα της ιστορικής Χρύσως - φωτo : "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"
Η
επίγνωση αναβλύζει μέσα από τις σιωπηλές μνήμες όσο κι αν αλλάζουν τα χρόνια. Με
τον αργόσυρτο χορό της αέρινης νεράιδας η ιερή θύμηση δρασκελίζει νοσταλγικά τα
μονοπάτια της ψυχής που υφαίνουν την ιστορία αυτού του τόπου αντάμα με παλιά παράπονα και στοιχειωμένα όνειρα. Γλυκόπνοη
ροή ζωής και η λαϊκή τέχνη, κυοφορεί στην αιωνιότητα την αρμονία, γεφυρώνοντας την
ανάγκη με την αποφασιστικότητα, τη στέρηση με τη δημιουργία, τον αγώνα της
επιβίωσης με την υπέρβαση. Εδώ ο άφθαρτος χρόνος ως επουράνια σκιά μοιάζει σαν
να μην ξεστράτισε ποτέ…
"Ευρυτάνας ιχνηλάτης" |
Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2016
Σαν να μην ξεστράτισε ποτέ...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
18 σχόλια:
Κάντε "κλικ" επάνω στην υπογραφή "Ευρυτάνας ιχνηλάτης", στο τέλος του κειμένου, για να μάθετε για την ιστορική Χρύσω της Ευρυτανίας...
Ποίηση!!!!!
Οι γέφυρες που ενώνουν... ακόμα και όταν μας τις έχει περίτεχνα "κρύψει" η φύση...
Tι ομορφο γραπτο ρε παλιοφιλε.
Νασαι καλα.
Oσοι δεν έχασαν τα μονοπάτια της μνήμης.....
ΤΑ ΞΕΧΑΣΜΕΝΑ ΓΕΦΥΡΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΥΤΑΝΙΑΣ, ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΔΙΗΓΗΘΟΥΝ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ!
ΘΕΡΜΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΘΑΥΜΑΣΙΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΟΥ ΕΥΡΥΤΑΝΑ ΙΧΝΗΛΑΤΗ
...γλαφυρή γραφή
...γνήσια περιγραφή!
Αυτά είναι τα διαμάντια της πατρίδας!
Χαιρετισμούς
Υιώτα
"άστοριανή"
ΝΥ
Εξαιρετικό κείμενο. Καίριες ποιητικές εκφράσεις που πηγάζουν από γνήσια φιλοπατρία.
Για τις σιωπηλές μνήμες τού τόπου μας.
Που δεν παύουν να μας στέλνουν μηνύματα αυτογνωσίας…
ΜΠΡΑΒΟ. ΜΙΑ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΨΥΧΗΣ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΜΕ ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ ΚΑΙ ΣΕΒΑΣΜΟ ΤΑ ΑΧΝΑΡΙΑ ΤΗΣ ΠΕΡΗΦΑΝΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ. ΚΑΛΟΔΙΑΒΑΤΑ ΤΑ ΓΕΦΥΡΙΑ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ.
ποιητική γραφή σου! υπέροχη εικόνα!
Προσκυνώ το λόγο σου ρε Ιχνηλάτη!
Γεφύρια με την παράδοση, με τις ρίζες μας και τις ιστορικές μας διαδρομές.
Να είσαι καλά!
Μνημείο ανθρώπινης τέχνης που χάνετε σιγά σιγά.Ελπίζω να αναστηλωθεί γρήγορα και να επιζήσει και για τις επόμενες γενιές.
www.fteri-fthiotidos.ghr
Ωραίο κείμενο!!!
Πανέμορφη φωτό και πολύ όμορφα λόγια!
Βλέπω στην πανέμορφη καλλιτεχνική φωτογραφία σου το πέτρινο γεφύρι μέσα στην ομίχλη, παραμυθένιο, λες και θα ξεπροβάλλει κάπου από την αντάρα η ιερή θύμηση του τόπου μας σαν την αέρινη νεράιδα για να ξετυλίξει τις αναμνήσεις και να μας διηγηθεί ήσυχα ήσυχα την παλιά ιστορία του γεφυριού και της Χρύσως. Ιχνηλάτη θαυμάζω τo μοναδικό ποιητικό τρόπο που γράφεις και που αγγίζει βαθιά την ψυχή. Πόσο εξαιρετική και πόσο υπερβατική είναι η λαική τέχνη, τι τεχνίτες ήταν τότε αυτοί και με τι μαστοριά δομούσαν τέτοια αριστουργήματα δουλεύοντας την πέτρα μαζί με το μεράκι της δημιουργίας.Σε ευχαριστούμε που προσφέρεις τόσο σπουδαίο έργο στην Ευρυτανία. Να είσαι καλά.
Πόσο παραμυθένια η φωτογραφία και πόσο υπέροχα λόγια τη συντροφεύουν!
Συγχαρητήρια!
Ψυχή Βαθιά
Σας ευχαριστούμε όλες και όλους για τα εγκάρδια σχόλια, που μας δίνουν χαρά μα και επιπλέον δύναμη για την προσπάθειά μας.
Δημοσίευση σχολίου