Το χωριό μου στ' Άγραφα
ήταν απ' τα πιο όμορφα
είχε δέντρα και νερά
προβατάκια ήμερα.
Το χωριό μου στ' Άγραφα
το 'βλεπα κι αψήλωνα.
Είχε στέγες χαμηλές
και πλακόστρωτες αυλές.
Το χωριό μου στ' Άγραφα
ρήμαξε πια δε βαστώ.
Δως μου χέρι να πιαστώ
μες στην πόλη θα χαθώ.
Το χωριό μου στ' Άγραφα
το 'ζωσεν η ερημιά.
Μήτε γέρος μήτε γριά
δεν απόμεν' εκεί πια.
(Του μεγάλου Ευρυτάνα λογοτέχνη Ζαχαρία Παπαντωνίου, 1877-1940)
11 σχόλια:
Καλώς τους επανακάμψαντας!
Σύμφωνα με τον Παπαντωνίου, βέβαια, θα γύρισες πιο ψηλός από το χωριό κι ελπίζω έτσι ωραία ψηλός που να μη χαθείς και στην πόλη..
Απ' την άλλη, αν από την εποχή του ποιήματος τα χωριά μας ερημώναν, ας σκεφτούμε σε πόση διάρκεια κρατάει αυτή η πολιτική που ομφαλοσκοπεί, που δε δίνει κίνητρα, που δεν έχει όραμα, που αγνοεί τις πηγές του πλούτου μας.
Τέλος πάντων, πρώτη φθινοπωρινή ανάρτηση, αφήνω την γκρίνια.
Καλώς ήρθατε!
Αυτά τα χωριά δεν ξεχνιούνται, το φιλικό χέρι όμως βοηθά να μείνουν "καθαρά" μες τη καρδιά μας!
Ζαχαρίας Παπαντωνίου. Μια τεράστια μορφή στην Ελληνική ποίηση. Την καλησπέρα μου Ευρυτάνα μου.
Καλο φθινοπωρο φιλε ιχνηλατη.
Υπέροχο το ποίημα, υπέροχη και η photo!
Πόσα όμορφα χωριουδάκια δεν έχουν ερημώσει, Ευρυτάνα μου. Οι τσιμεντουπόλεις δυστυχώς, πιθανόν λόγω των υποτιθέμενων ευκαιριών για εύρεση εργασίας, δυστυχώς γίνονται πόλοι έλξης. Τι κρίμα να ερημώνει έτσι η πανέμορφη ελληνική ύπαιθρος. Πολλά φιλιά, φίλε μου.
ΧΑΙΡΕΤΩ.
ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ ΤΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΤΑΙΡΙΑΣΤΟΙ ΙΔΙΩΣ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ ΤΑ ΟΡΕΙΝΑ ΧΩΡΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΥΤΑΝΙΑΣ, ΜΕΤΑ ΤΗ ΣΥΝΤΟΜΗ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗ "ΚΟΣΜΙΚΗ" ΤΟΥΣ ΑΝΑΠΑΥΛΑ, ΞΑΝΑΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΝ ΣΤΗ ΓΝΩΡΙΜΗ (ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΚΗ) ΗΣΥΧΙΑ.
ΚΑΛΟ ΧΕΙΜΩΝΑ!
Καλό φθινόπωρο
Ευχαριστούμε. Ευχόμαστε καλό φθινόπωρο και καλή δύναμη σε όλους.
Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΩΝ ΑΓΡΑΦΙΩΤΙΚΩΝ ΧΩΡΙΩΝ ΕΙΝΑΙ ΑΣΥΓΚΡΙΤΗ.
ΜΑΣ ΔΩΡΙΣΕΣ ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΔΙΑΜΑΝΤΙ, ΦΙΛΤΑΤΕ ΕΥΡΥΤΑΝΑ ΙΧΝΗΛΑΤΗ.
Υπέροχο ποίημα, το θυμάμαι από το δημοτικό και τώρα είμαι Σαράντα, είναι από τα λίγα που έχουν μείνει χαραγμένα στη μνήμη μου
Δημοσίευση σχολίου