ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΡΦΗ Η ΠΟΛΗ ΟΤΑΝ ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΤΑΙ

Τα αντανακλαστικά της αντίστασης ενεργοποιούνται όλο και περισσότερο. Χιλιάδες άνθρωποι της εργασίας και του μόχθου, απολυμένοι, νέοι άνεργοι, φοιτητές, μαθητές, μα και μεγαλύτεροι -όλοι όσοι νιώθουν να συνθλίβονται κάτω από τον ασφυχτικό ζυγό της αιχμαλωσίας του συνεταιρισμού των ξένων και ντόπιων εκμεταλλευτών και των πολιτικών τους εκφραστών - συρρέουν συνεχώς στο Σύνταγμα και στις πλατείες των άλλων πόλεων. Εκδηλώνουν με πολύμορφους τρόπους όχι μόνο τη δίκαιη αγανάκτησή τους αλλά και μια πηγαία διάθεση  για να υπάρξει από τα κάτω, από τη βάση, ένα πλατύ ρεύμα αντίστασης των πολιτών οι οποίοι δείχνουν να θέλουν να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους βάζοντας επιτέλους φραγμό σε όλη αυτή την ξεδιάντροπη επίθεση. 

Οι δυνάστες κονιορτοποιούν τα όνειρα, τις προσδοκίες, μα και αυτή ακόμη τη στοιχειώδη αξιοπρεπή διαβίωσή μας, για να αυξηθούν κι άλλο τα κέρδη μιας ισχνής μειοψηφίας  που ζει προκλητικά στη χλιδή την ίδια ώρα που η μεγάλη πλειοψηφία διολισθαίνει στη φτώχια. Με τα βάρβαρα μέτρα τους κατασκευάζονται στρατιές σύγχρονων σκλάβων που θα λειτουργούν ως υποζύγια κάτω από ένα καθεστώς ποικίλων εκβιασμών.

Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει ποια θα είναι η εξέλιξη και που θα οδηγηθούν τα πράγματα. Το "ένοχο το σύστημα" διαθέτει άφθονους μηχανισμούς χειρισμού, ενσωμάτωσης ή και καταστολής, αλλά δεν είναι ούτε παντοδύναμο, ούτε αήττητο. Από την άλλη, αυτό το ρεύμα της δυσαρέσκειας μπορεί να βρίσκεται ακόμη σε πρωτογενή φάση, όμως το δίκιο πολλαπλασιάζει τις δυνάμεις του.  Πάντως όπου γεννιέται η λαϊκή αντίσταση, όπου απελευθερώνεται η ενέργεια και ξεδιπλώνονται οι αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες των συνελεύσεων του ίδιου του κόσμου, δεν μπορεί παρά να συνυπάρχει και η αισιοδοξία.    

Είναι όμορφη η πόλη όταν αντιστέκεται. Όταν η αλληλεγγύη, η συντροφικότητα και η αξιοπρέπεια στέκονται απέναντι στην αποξένωση, τον ατομισμό και την ταπείνωση. Άραγε η ελπίδα  επιχειρεί τη δική της "έφοδο";