Καταφέρνεις να ανεβάζεις την ήδη μεγάλη εκτίμηση και δέος που νοιώθω για το ορεινό τοπίο. Και αυτό στο λέει ένας "θαλασσινός" (από την άποψη πως, λόγω τοποθεσίας, σχεδόν όλα μου τα όνειρα, οι αποδράσεις του μυαλού και της φαντασίας από τα πρώτα μου χρόνια , γίνονταν συνήθως με το βλέμμα ριγμένο στο απέραντο γαλάζιο). Θα περιμένω κι άλλες τέτοιες φωτογραφίες..! Αυτή η πινακίδα που γράφει "Ο Λυκαβηττός των Αγράφων", αν, όπως νομίζω, κάνει παραλληλισμό με τον Λυκαβηττό της Αθήνας, δεν με βρίσκει σύμφωνο. Τί σχέση μπορεί να έχει κάποιο από αυτά τα πανέμορφα βουνά, με ένα απλό ύψωμα με θέα στο τσιμεντοπέδιο... Καλησπέρες
Oι φωτογραφιες σου ειναι και παλι συγκλονιστικες παλιοφιλε. Η πραγματικη Ευρυτανια δεν ειναι τα χλιδατα χιονοδρομικα του Σαββατοκυριακου, τα λουσατα ξενοδοχεια και κατι αλλα ασχετα που πασαρουν κατι ταξιδιωτικα γραφεια της συμφορας. Η πραγματικη Ευρυτανια ειναι αυτες οι αγνωστες γωνιες και τα θεικα μοναχικα τοπια, μαζι και η ιστορια της και ολα εκεινα που προβαλεις στο μπλογκ. Να εισαι καλα.
Μία μικρή παρέμβαση μαζί με πολλά ευχαριστώ για τα θερμά σχόλιά σας.
Λίγο πιο έξω από το κέντρο του χωριού των Αγράφων υπάρχει ο λόφος της Αγίας Βαρβάρας με την ανεμπόδιστη πανοραμική θέα, όπου εκεί βρίσκεται και ο ανδριάντας του Κατσαντώνη. Οι ντόπιοι τον αποκαλούν και "Λυκαβηττό των Αγράφων"!
Εννοείται, καμία σχέση με τον άλλο Λυκαβηττό αυτόν του... λιθαροσωρού της τσιμεντούπολης Αθήνας!
Λοιπόν...κανονικά θα πρέπει να μας προσκαλέσεις εκεί στο πέτρινο καθιστικό (της τρίτης φωτογραφίας), να μας κεράσεις φρέσκο αέρα. Δεν μπορείς να μας "προκαλείς" συνεχώς δείχνοντάς μας και "επιδεικνύοντας" τα υπέροχα μέρη σας.
Πανέμορφες εικόνες,γεμάτες με αγάπη για τον γενέθλιο τόπο,γεμάτες από την περηφάνια των ψηλών βουνών και των υπέροχων αδούλωτων κατοίκων. Τον θαυμασμό μου!!!
Τι να σου πω, πρέπει μάλλον να έχω κάποιου είδους διαστροφή.
Εκεί που χαίρομαι τις εικόνες σου, εκεί που παίρνω βαθιές ανάσες,ξαφνικά βρίσκομαι στο μπαλκόνι μου με θέα το τσιμέντο, με θέα τις πλάτες των πολυκατοικιών και πνίγομαι. Βλέπω την ομορφιά του τοπίου και θυμώνω. Θυμώνω που σε αυτήν την ομορφιά δεν μπορούμε να έχουμε πρόσβαση,που μας στέρησαν ακόμη και την ομορφιά της φύσης που μας μετέβαλαν σε αυτοκινητάνθρωπους,που μας μετέβαλαν σε ζόμπι.
Έχω σου λέω διαστροφή, πάει και τελείωσε.
Άντε να ρίξω μια ματιά ακόμη μπας και ξελαργάρω λιγάκι.
Σε ευχαριστώ και γω με την σειρά μου. Να είσαι καλά.
27 σχόλια:
Ειπες τα πάντα για την Ευρυτανία με αυτες τις φωτογραφίες σου.!!
Φωτογράφησες την ΠΕΡΗΦΑΝΙΑ!
διακοπεεεεεεεεεεεεεεεςςςςςςςςς!!!!!!
Οι φωτογραφίες σου είναι εκπληκτικές!!!
(Οχι μόνο σε αυτή την ανάρτηση, αλλά σε όλο το blog)
Το μόνο που έχω να πω είναι να δημιουργήσεις ένα φωτογραφικό λεύκωμα της Ευρυτανικής γης. Ο ερασιτεχνισμός που διαπνέεται από μεράκι είναι αχτύπητος!
ΟΝΤΩΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗ (ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΕΞΟΧΩΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ) ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΚΗΣ ΟΜΟΡΦΙΑΣ ΤΗΣ ΞΕΧΑΣΜΕΝΗΣ ΕΥΡΥΤΑΝΙΚΗΣ ΓΗΣ!
ΤΑ ΘΕΡΜΟΤΕΡΑ ΤΩΝ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΩΝ ΜΟΥ.
Εξαιρετικές!!! Αναδεικνύουν με τον καλύτερο τρόπο το μεγαλείο του τόπου σου! Του τόπου μας!
Ολοζώντανες!
Καταφέρνεις να ανεβάζεις την ήδη μεγάλη εκτίμηση και δέος που νοιώθω για το ορεινό τοπίο. Και αυτό στο λέει ένας "θαλασσινός" (από την άποψη πως, λόγω τοποθεσίας, σχεδόν όλα μου τα όνειρα, οι αποδράσεις του μυαλού και της φαντασίας από τα πρώτα μου χρόνια , γίνονταν συνήθως με το βλέμμα ριγμένο στο απέραντο γαλάζιο).
Θα περιμένω κι άλλες τέτοιες φωτογραφίες..!
Αυτή η πινακίδα που γράφει "Ο Λυκαβηττός των Αγράφων", αν, όπως νομίζω, κάνει παραλληλισμό με τον Λυκαβηττό της Αθήνας, δεν με βρίσκει σύμφωνο. Τί σχέση μπορεί να έχει κάποιο από αυτά τα πανέμορφα βουνά, με ένα απλό ύψωμα με θέα στο τσιμεντοπέδιο...
Καλησπέρες
Θα μας τρελάνεις;
Oι φωτογραφιες σου ειναι και παλι συγκλονιστικες παλιοφιλε.
Η πραγματικη Ευρυτανια δεν ειναι τα χλιδατα χιονοδρομικα του Σαββατοκυριακου, τα λουσατα ξενοδοχεια και κατι αλλα ασχετα που πασαρουν κατι ταξιδιωτικα γραφεια της συμφορας.
Η πραγματικη Ευρυτανια ειναι αυτες οι αγνωστες γωνιες και τα θεικα μοναχικα τοπια, μαζι και η ιστορια της και ολα εκεινα που προβαλεις στο μπλογκ.
Να εισαι καλα.
Αυτή είναι η ομορφιά των βουνών της πατρίδας μας κι ευτυχώς που υπάρχουν κάποιοι που την αναδυκνείουν!
όπως πάντα εξαιρετικές, μια τζούρα φύσης στο καθημερινό μας τσιμέντο είναι πάντα ευπρόσδεκτη
ΦΙΛΕ ΕΥΡΥΤΑΝΑ
ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΙΣ ΤΗ ΦΡΑΣΗ,
"ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΑ ΙΣΟΥΤΑΙ ΜΕ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΛΕΞΕΙΣ".
"Δόσε και σώσε" μας
που μαύρισε η ματιά μας εδώ στην πόλη.
Και γιατί υποψιάζομαι, Ιχνηλάτα μου, ότι οι φωτογραφίες σου δίνουν και μιαν άλλη οπτική ;
Χαιρετίσματα στην εξουσία (εκεί πάνω).
Στ΄αλήθεια φίλε μου οι φωτογραφίες σου δεν χρειάζονται λόγια. Από μόνες τους τα λένε όλα.
Νάσαι καλά
Αχ φίλε μου Ευρυτάνα,
Θα μπορούσα να "διαβάζω" για ώρες τις θαυμάσιες φωτογραφίες σου!
Σου εύχομαι ένα θαυμάσιο Σαββατοκύριακο στην φύση!
Καλημέρα!
Μια ακόμη θαυμάσια ανάρτηση ,Ευρυτάνα Ιχνηλάτη! Υπέροχες φωτογραφίες !Η πινακίδα με μπέρδεψε !!!!!!!!! έχεις πληροφορίες ;
Μία μικρή παρέμβαση μαζί με πολλά ευχαριστώ για τα θερμά σχόλιά σας.
Λίγο πιο έξω από το κέντρο του χωριού των Αγράφων υπάρχει ο λόφος της Αγίας Βαρβάρας με την ανεμπόδιστη πανοραμική θέα, όπου εκεί βρίσκεται και ο ανδριάντας του Κατσαντώνη. Οι ντόπιοι τον αποκαλούν και "Λυκαβηττό των Αγράφων"!
Εννοείται, καμία σχέση με τον άλλο Λυκαβηττό αυτόν του... λιθαροσωρού της τσιμεντούπολης Αθήνας!
Καλή συνέχεια στα σχόλιά σας…
Και τι δεν θα έδινα για να καθόμουν αυτή τη στιγμή στα πέτρινα καθίσματα της τέταρτης φωτογραφίας πίνοντας ένα τσίπουρο με τέτοιο αγνάντι!!!
Λοιπόν...κανονικά θα πρέπει να μας προσκαλέσεις εκεί στο πέτρινο καθιστικό (της τρίτης φωτογραφίας), να μας κεράσεις φρέσκο αέρα. Δεν μπορείς να μας "προκαλείς" συνεχώς δείχνοντάς μας και "επιδεικνύοντας" τα υπέροχα μέρη σας.
ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ καλησπερα και εσυ ο Λυκαβηττος των ιστολογιων, ΘΑΥΜΑΣΙΕΣ ΦΩΤΟ, ΤΑΞΙΔΙ!!!
Πανέμορφες εικόνες,γεμάτες με αγάπη για τον γενέθλιο τόπο,γεμάτες από την περηφάνια των ψηλών βουνών και των υπέροχων αδούλωτων κατοίκων.
Τον θαυμασμό μου!!!
Προσκύνημα στην Ευρυτανική ομορφιά είναι οι φωτογραφίες!!!!!!!!!!!!
Καλησπέρα φίλε Ιχνηλάτη.
Τι να σου πω, πρέπει μάλλον να έχω κάποιου είδους διαστροφή.
Εκεί που χαίρομαι τις εικόνες σου, εκεί που παίρνω βαθιές ανάσες,ξαφνικά βρίσκομαι στο μπαλκόνι μου με θέα το τσιμέντο, με θέα τις πλάτες των πολυκατοικιών και πνίγομαι.
Βλέπω την ομορφιά του τοπίου και θυμώνω.
Θυμώνω που σε αυτήν την ομορφιά δεν μπορούμε να έχουμε πρόσβαση,που μας στέρησαν ακόμη και την ομορφιά της φύσης που μας μετέβαλαν σε αυτοκινητάνθρωπους,που μας μετέβαλαν σε ζόμπι.
Έχω σου λέω διαστροφή, πάει και τελείωσε.
Άντε να ρίξω μια ματιά ακόμη μπας και ξελαργάρω λιγάκι.
Σε ευχαριστώ και γω με την σειρά μου.
Να είσαι καλά.
Χάρμα ιδέσθαι!
Υπεροχες φωτογραφιες...!
Δημοσίευση σχολίου