Ακόμα λίγο — τελευταίοι στοχασμοί του
ήλιου . . . Μη φεύγετε, χρώματα, χρώματα!
Η στέγες σας χάνουν, απ' τον κάμπο
φτερουγίσατε — η γαλανή βραδυνή σκιά σας
ακολουθεί... Σταθήτε λίγο ψηλά. Ας ιδούμε λίγο
ακόμα την ψυχή μας ιστορημένη απάνω στα
χιόνια των βουνών από σας — χρώματα!
Είστε σεις η ιστορία των κρυφών μας και
των ανείπωτων καϋμών. Σε σας διαβάζομε το
εσωτερικό μας παραμύθι — εσείς μας δίνετε
τη γιγάντια ζωγραφιά της ψυχής μας — στο
άπειρο, τελευταία χρώματα του ήλιου!...
Τελευταία σύννεφα που ανάψατε! Τίνος
είστε οι λογισμοί — τίνος η χαρά κι' η λύπη ;
Ποιος ονειρεύεται σ' εκείνο το βουνό; Ποιος
λυπάται σ' εκείνη την πεδιάδα ;
Ορατόρια που σβύσατε απάνω στην άρπα
των ορθών κυπαρισσιών — και τώρα μόλις
θυμούνται την τελευταία συγχορδία σας οι
μακρυνές ράχες... Λαμπάδες αναμμένες απ' την
αγωνία του απείρου στο Υπερούσιο — χρώματα
που είστε σαν ν' αγγίξαμε το χέρι αυτών
που λείπουν —
ω! δεν πρόφτασα να σας κυττάξω —
κι' είστε πια ενθύμηση.
["Δύση" - του μεγάλου Ευρυτάνα λογοτέχνη Ζαχαρία Παπαντωνίου (1877-1940)]
13 σχόλια:
Κοιτάζω την εικόνα, διαβάζω τους στίχους και μαγεύομαι! Πως έχουν δέσει μεταξύ τους και απόλυτα σε αυτή τη συγχορδία-ύμνο στη δύση του ηλίου!!!
Συγχαρητήρια.
Ένας ύμνος μπροστά στη φυσική ομορφιά!!!
Σε καλημερίζω
Ορατόρια που σβύσατε απάνω στην άρπα
των ορθών κυπαρισσιών — και τώρα μόλις
θυμούνται την τελευταία συγχορδία σας οι
μακρυνές ράχες
ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ Ο ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ!
Πραγματικό εγκώμιο στο ηλιοβασίλεμα!
Τι λατρεμένος και πόσο σήμερα ξεχασμένος ποιητής Ευρυτάνα....!
μαγικός ο λόγος του.
Καλό απόγευμα φίλε.
Δυστυχώς ξεχασμενος ο Παπαντωνιου.
Ευτυχώς υπάρχει ο Ιχνηλατης!!!
Καλό φθινοπωρο σε όλους...
Αγαπητοί αναγνώστες...
Στην κάθετη πλαϊνή μπάρα του blog μας έχει γίνει τμηματοποίηση των θεμάτων μας. Στις στήλες "Με τους Ευρυτάνες συγγραφείς" και "Με τους Ευρυτάνες ποιητές" θα έχετε την ευκαιρία (με ένα κλικ στους τίτλους που εμπεριέχονται) να περιηγηθείτε στην Ευρυτανική ποίηση και λογοτεχνία. Τα θέματα θα εμπλουτίζονται ανά καιρούς.
Καλή συνέχεια στα σχόλιά σας...
Ομορφη αναρτηση, φωτογραφια και στιχοι!!
Μεγάλος τεχνίτης τού λόγου ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου, εκφράζει με γνήσιο λυρισμό τούς λογισμούς του, ως αντανάκλαση του μεγαλείου των χρωμάτων τού ήλιου στην ψυχή του. Με την υπόκρουση της «άρπας των ορθών κυπαρισσιών»…
Εξαιρετικό κείμενο.
EINAI ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΦΑΝΕΡΩΝΕΙΣ ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΠΤΥΧΕΣ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΣΥΜΠΑΤΡΙΩΤΗ ΜΑΣ ΖΑΧΑΡΙΑ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ. Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΩΡΑΙΟΤΕΡΕΣ ΠΟΥ ΕΧΩ ΔΕΙ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΔΕΙΛΙΝΟ.
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΦΙΛΤΑΤΕ.
Eυχαριστούμε τους φίλους και φίλες που τίμησαν με τις επισκέψεις και τα σχόλιά τους και αυτή την ανάρτησή μας.
Βάλσαμο ψυχής ο ποιητικός λόγος του Ζαχαρία Παπαντωνίου.....θαυμάσια και ταιριαστή κι η φωτογραφία με το ηλιοβασίλεμα!!!!
"Τελευταία σύννεφα που ανάψατε! Τίνος
είστε οι λογισμοί — τίνος η χαρά κι' η λύπη;"
Υπέροχοι στίχοι!
Δημοσίευση σχολίου